Morgunblaðið - 20.04.2018, Síða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 20. APRÍL 2018
✝ Fjóla Páls-dóttir fæddist
25. maí 1928 í
Hjallanesi í Land-
sveit. Hún lést á
Landspítalanum
10. apríl 2018.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Halldóra Odds-
dóttir frá Lunans-
holti f. 29. janúar
1891, d. 10. júlí
1971, og Páll Þórarinn Jónsson
frá Holtsmúla, f. 1. september
1893, d. 2. febrúar 1951.
Halldóra og Páll eignuðust
sex börn: a) Oddrún Inga, f. 22.
ágúst 1922, d. 22. mars 2004, b)
Elsa Dóróthea, f. 19. ágúst
1924, d. 10. maí 2007, c) Ing-
ólfur, f. 2. september 1925, d.
29. október 1984, d) Jón Her-
mann, f. 27. nóvember 1926, d.
13. maí 2006, e) Auðbjörg Fjóla,
f. 25. maí 1928, d. 10. apríl
2018, f) Oddur Ármann, f. 28.
desember 1932. Hann er einn
eftirlifandi þeirra systkina.
Fjóla giftist 1. ágúst 1947
Kristni Ingólfi Jónssyni frá
Björnskoti undir Eyjafjöllum.
Foreldrar hans voru hjónin
Steinunn, f. 27. júlí 1985. Maður
hennar er Valdimar Baldvins-
son. Þau eiga börnin Evu Lauf-
eyju, Gunnar Bjarka og Baldvin
Kristin. Maki Gunnars er Gréta
Vigfúsdóttir, f. 19. nóvember
1952. d) Sævar, f. 8. ágúst 1960,
viðskiptafræðingur. Fyrri kona
hans var Eygló Jónsdóttir, f.
1961. Sonur þeirra er Halldór
Ingi, f. 15. september 1989.
Sonur hennar og fóstursonur
Sævars er Gísli Álfgeirsson, f.
8. apríl 1980. Maki Sævars er
Ólöf Kristín Sívertsen, f. 5.
september 1970. Synir þeirra
eru Kristinn Þór og Ólafur
Haukur, tvíburar f. 25. ágúst
2008.
Fjóla og Kristinn leigðu sér
húsnæði fyrstu búskaparár sín í
Einholti og Granaskjóli en fóru
fljótt að byggja og fluttu í hús
sitt Heiðargerði 42 árið 1955.
Þar hefur Fjóla átt heimili sitt
til hinstu stundar.
Kristinn var rafvirki og
starfaði við iðn sína þar til
hann lést 17. febrúar 1979. Eft-
ir lát hans réð Fjóla sig í vinnu
til Íslensk-Ameríska verslunar-
félagsins og vann þar þangað
til hún þurfti að fara í stóra
hjartaaðgerð haustið 1991.
Útför hennar verður gerð frá
Grensáskirkju í dag, 20. apríl
2018, klukkan 13.
Ingigerður Sigurð-
ardóttir, f. 16. maí
1890, d. 31. desem-
ber 1952, og Jón
Gunnlaugur Jóns-
son, f. 23. mars
1884, d. 12. maí
1945.
Fjóla og Kristinn
eignuðust fjóra
syni. a) Pálmar
Sigurður, f. 14.
nóvember 1946,
kennari og síðar trésmiður.
Maki hans er Hallfríður Frí-
mannsdóttir f. 22. janúar 1945.
Þeirra sonur er Hörður, f. 16.
október 1967. Kona hans er
Sóldís Björk Traustadóttir.
Eiga þau börnin Jóhann Pálm-
ar, Jón Trausta, Ástrós Höllu
og Sóllilju. c) Halldór, f. 2. apríl
1950, rafvirki, ókvæntur. c)
Gunnar Sveinn, f. 17. apríl
1951, múrari. Fyrri kona hans
var Kristín Hannesdóttir, f.
1953. Börn þeirra: 1) Kristinn
Arnar f. 19. maí 1973. Hann á
dótturina Rebekku Rut. Kona
Kristins er Harpa Kristjáns-
dóttir. 2) Jónína Fjóla, f. 10.
október 1980. Hún á dótturina
Kristínu Emilíu. 3) Brynja
Elsku mamma.
Það er erfitt að kveðja þig sem
hefur alltaf verið til staðar fyrir
fjölskylduna svo ótrúlega sterk
hvað sem á bjátaði.
Það hefur verið svo dýrmætt
fyrir drengina mína að eiga
ömmu sem elskaði að knúsa þá,
leika við þá, hlusta á hvað þeir
væru læra og síðast en ekki síst
gefa þeim að borða mat sem hún
vissi að þá langaði í. Tvíburarnir
mínir eiga eftir að sakna þess að
fara til ömmu alltaf á miðviku-
dögum eins og þeir hafa gert
undanfarin ár. Þar naust þú þess
að fylgjast með og styðja við
þroska þeirra.
Þú varst svo dugleg að fylgjast
með allri fjölskyldunni, bæði með
því að hringja í fólk og ekki hvað
síst eftir að þú fórst að nota netið
og sér í lagi Facebook þar sem þú
gast skoðað myndir og fréttir af
ættingjunum um allan heim.
Þannig varst þú alltaf með á
nótunum um hvað væri að gerast
í lífi okkar og minnkaði það ekk-
ert þótt árin bættust við.
Þú hafðir ótrúlegt jafnlundar-
geð og aldrei sá ég þig skipta
skapi. Samt sem áður náðir þú
alltaf því fram sem þú vildir með
ákveðni en jafnframt ljúf-
mennsku þannig að allir lögðu sig
fram um að framfylgja þínum
óskum. Við höfum verið í sam-
bandi að heita má daglega allt
mitt líf. Ef ég kíkti ekki við eða
hringdi hafðir þú áhyggjur af því
hvort það væri ekki allt í lagi.
Það skipti engu máli þótt árin
bættust við hjá okkur báðum, eða
hvort ég væri erlendis, við heyrð-
umst að heita má daglega. Það
klárlega bætir og styrkir fjöl-
skylduböndin og er nokkuð sem
fleiri mættu taka upp.
Kæra mamma. Þú ert af þeirri
kynslóð sem hefur upplifað einna
mestar breytingar í íslensku
þjóðlífi. Þú fæddist í torfkofa,
varst á Þingvöllum þegar Ísland
varð sjálfstætt ríki 1944, upplifð-
ir stríðsárin, hefur ferðast um
allan heim, og nýttir þér tölvu-
tæknina til að vera nettengd við
alla ættingja og vini og það á ní-
ræðisaldri. Þú skilur eftir þig
fjölda listmuna sem þú bjóst til,
hvort sem það var útsaumur,
prjón, málverk eða glerlistaverk.
Síðast en ekki síst hefur þú eign-
ast fjölda afkomenda sem nú
sakna þín og hjartahlýjunnar
þinnar.
Ég hef verið að ræða við ætt-
ingjana í Bandaríkjunum og þau
eru þess fullviss að þú sért nú
loks búin að hitta aftur bæði
pabba og Gunnu systur hans í
Himnaríki. Það er klárlega gam-
an þar hjá ykkur og ég veit að þið
munið líta eftir okkur öllum.
Við þökkum þér, elsku
mamma, fyrir allt sem þú hefur
gefið okkur. Guð blessi þig og
varðveiti.
Þinn
Sævar og fjölskylda.
Mér er hreinlega orða vant á
kveðjustund, elsku Fjóla mín.
Þakklæti er mér þó efst í huga,
þakklæti fyrir umhyggju, hlýju
og rækt við fjölskylduna. Þakk-
læti fyrir allar samverustundirn-
ar, afmælin, tónleikana og mat-
arboðin. Fyrir vettlingana,
ullarsokkana, pönnukökurnar og
listaverkin. Síðast en ekki síst
verð ég þér ævinlega þakklát fyr-
ir þá einstöku ástúð og þann
áhuga sem þú sýndir ömmust-
rákunum þínum, Kristni Þór og
Ólafi Hauki, þú varst æðst
drottninga í þeirra augum.
Þú varst einfaldlega órjúfan-
legur hluti af lífi okkar fjölskyld-
unnar og þín mun verða sárt
saknað. Ég trúi því að þú sért nú
á góðum stað með fólkinu þínu
sem gengið er, fólkinu sem þér
þótti líka svo vænt um.
Hjartans þakkir fyrir allt og
allt.
Þín tengdadóttir,
Ólöf Kristín (Olla).
Í dag kveðjum við okkur góðu
afasystur Fjólu Pálsdóttur. Fjóla
og hennar fjölskylda hafa fylgt
fjölskyldunni okkar alla tíð.
Hún var besta vinkona ömmu
Gógóar og aldrei var neinn við-
burður í okkar ætt þar sem Fjóla
var ekki. Auk þess hafa Fjóla og
afi verið mjög náin alla tíð og hef-
ur hún verið sérstaklega góð við
afa okkar eftir að amma dó.
Hann hefur verið í mat hjá henni
oft í viku og þau hafa skroppið
saman í bíltúra og alls konar
stúss, nauðsynjar eða bara bíl-
túra. Fjóla var eins góð stóra
systir og hægt var að hugsa sér.
Hún fylgdist með okkur öllum og
vissi allt um alla. Það er ótrúlegt
að ímynda sér að hún hafi verið
að verða níutíu ára. Svo ung var
hún í hugsun.
Fjóla var í sérstaklega miklu
uppáhaldi hjá mömmu okkar,
Hönnu, sem segir alltaf að Fjóla
hafi verið sér önnur móðir. Hún
hefur alltaf fært okkur öllum
gjafir og var fyrst til að koma
með gjöf handa Arnari Mána,
litla barninu okkar, fyrsta lang-
afabarninu hans afa, þegar hann
fæddist. Hún færði honum fal-
lega silfurskeið. Fjóla var alltaf
svo blíðleg og fallega klædd. Hún
var sérstakleg flink í öllum hann-
yrðum og listsköpun. Margar
glæsilegar vatnslitamyndir eftir
hana prýða heimili afa.
Við biðjum guð að styrkja
Dóra, Gunna Sævar, Palla og
fjölskyldurnar þeirra og líka afa
okkar, Odd Ármann.
Við munum sakna Fjólu og
minnast hennar alla tíð.
Sárt er vinar að sakna.
Sorgin er djúp og hljóð.
Minningar mætar vakna.
Margar úr gleymsku rakna.
Svo var þín samfylgd góð.
(Höf. ók.)
Guðrún Eydís og Svandís
María Ketilsdætur.
Fjóla Pálsdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Fjólu Pálsdóttur bíða birt-
ingar og munu birtast í blað-
inu næstu daga.
✝ Jón Ingi Ragn-arsson fæddist í
Reykjavík 9. júní
1943. Hann lést á
líknardeild Land-
spítalans 9. apríl
2018.
Foreldrar hans
voru Ragnheiður
Magnúsdóttir, kaup-
maður og húsmóðir,
f. 14.3. 1916, d. 29.4.
1969, og Kristinn
Ragnar Jóhannesson kaup-
maður, f. 28.12. 1913, d. 19.8.
1954. Bræður Jóns Inga eru
Steinar Ragnarsson, f. 15.8.
1946, d. 31.5.2007, Jóhannes
Ragnarsson, f. 30.12. 1949 og
Ragnar Þór Bóasson, f. 13.8.
1958, d. 3.12. 2016.
Jón Ingi kvæntist 1. júní 1963
Öldu Sveinsdóttur, f. 12.3. 1945,
og eignuðust þau þrjú börn. 1)
Erni Steinari Arnarsyni, f. 1974.
Jón Ingi ólst fyrstu árin upp í
Reykjavík en árið 1953 flutti
fjölskyldan í Kópavog. Jón Ingi
og Alda hafa lengst af búið í
Kópavogi, fyrst á Þinghólsbraut
í vesturbænum og síðustu árin í
Álfkonuhvarfi. Jón Ingi lauk
prófi í málaraiðn 1963 og meist-
araprófi 1966 og stundaði sjálf-
stæðan atvinnurekstur því
tengdan allt til ársins 1991. Á
árunum 1991-1993 sá hann um
rekstur og framkvæmdir á fé-
lagssvæði Breiðabliks og 1993-
2010 starfaði hann sem eftir-
litsmaður hjá Kópavogsbæ. Jón
Ingi sat í stjórn Málarameist-
arafélags Reykjavíkur, var í
Rótarýklúbbi Kópavogs, stjórn
Parkinsonsamtakanna og sókn-
arnefnd Kópavogskirkju. Hans
helsta félagsstarf var þó hjá
Breiðabliki, fyrst sem leikmaður
og eftir ferilinn sem þjálfari,
formaður knattspyrnudeildar til
fjölda ára og varaformaður fé-
lagsins.
Útför Jóns Inga fer fram frá
Kópavogskirkju í dag, 20. apríl
2018, klukkan 13.
Ragnar Jónsson, f.
26.2. 1963. Sam-
býliskona hans
fram til ársins
2005 var Eybjörg
Bergljót Hans-
dóttir, f. 1966, d.
2012. Börn þeirra
eru Stefanía
Sunna, f. 1990,
gift Sverri Erni
Einarssyni,
f.1989. Þeirra
barn er Eybjörg Lára, f. 2013,
Sigrún Alda, f. 1993, sambýlis-
maður hennar er Sindri Andr-
ésson f. 1993, Kristján Ingi, f.
1997, og Brynjar Freyr, f. 1999.
2) Ingibjörg Hrönn Jónsdóttir, f.
6.3.1966, gift Per-Arne Svens-
son, f. 1969. Börn þeirra eru
Samúel Freyr, f. 1999, og Tinna
Björk, f. 2002. 3) Linda Dröfn
Jónsdóttir, f. 23.3. 1974, gift
Elsku hjartans pabbi minn.
Mig skortir orð … fyrirmynd-
in mín í lífinu hefur kvatt eftir
erfið en stutt veikindi.
Við tvö sem ákváðum um sl.
áramót að komandi ár, 2018, yrði
gott ár, yrði árið okkar, þar sem
við myndum verða hress, laus
við veikindi og erfiðleika og
ferðast og gera skemmtilega
hluti saman. Ekki er þetta alveg
sú uppskrift sem við ákváðum,
ég og þú – að þú myndir ferðast
einn og það í ferðalagið langa í
sumarlandið.
En ég er handviss um að núna
sértu orðinn frískur, verkjalaus
að veiða lax, spila brids og njóta
nærverunnar við afa og ömmu
og alla hina fallegu englana okk-
ar.
Ég kalla mig heppna að hafa
eignast þig sem föður og haft hjá
mér öll þessi ár því ég veit að það
er alls ekki sjálfgefið. Ég er líka
þakklát fyrir allar fallegu sam-
verustundirnar og minningarnar
sem við fjölskyldan höfum skap-
að með þér og má þar nefna
spilakvöldin okkar, samveruna í
Sælingsdal, mörg ferðalög til út-
landa og nú síðast rétt áður en þú
veiktist þá fórum við saman til
Barcelona, sem var draumur hjá
þér að heimsækja, og ég gæti
endalaust haldið áfram að telja
upp.
Mikið er tómlegt hérna án þín,
elsku hjartans pabbi minn, og
þurfum við hin nú að finna okkar
leið að lifa lífinu án þín hérna með
okkur.
Við munum hugsa vel um elsku
mömmu og ylja okkur við ynd-
islegar minningar sem við sköp-
uðum saman.
Vil ég senda innilegt þakklæti
til starfsfólksins á Líknardeild-
inni í Kópavogi fyrir hlýhug og
stuðning.
Er hugur nemur harmafregn
á hljóðri stund.
Ég veit að gengur góður þegn
á guðs síns fund.
(Sveinn A. Sæmundsson)
Með hjartans þökk fyrir allt,
elsku pabbi minn, og þangað til
við sjáumst næst, elska þig og
sakna þín meira en orð geta lýst.
Þín
Linda.
Elsku pabbi.
Það er eitthvað svo fátæklegt
að ætla sér að skrifa allt sem ég
myndi vilja segja. Árið 2018 átti
að vera árið sem þú yrðir betri.
Við ætluðum að ferðast saman og
þú ætlaðir að hjálpa okkur að
mála gluggana i stofunni þegar
þú kæmir út í stúdentsveisluna í
vor. Sorgin er ólýsanleg og það er
óraunverulegt að hugsa til þess
að þú sért farinn. Minningarnar
eru margar og við fjölskyldan
munum eiga þær alltaf, að eilífu.
Allar veiðiferðirnar, bústaðaferð-
irnar, utanlandsferðirnar, spila-
kvöldin og ekki síst allar ferðirn-
ar ykkar mömmu út til okkar í
Svíþjóð. Allar góðar minningar
geymum við nú í huga okkar og
við munum oft rifja upp og minn-
ast þessara stunda. Það rifjast
upp frá Kópavogsárunum þegar
við vorum að alast upp að ég var
jafnoft kölluð „dóttir hans Jóns
Inga“ eins og mínu eigin nafni.
Það sagði mikið um hver þú
varst, pabbi, og hversu þekktur
þú varst í bæjarfélaginu. Við er-
um alin upp á Kópavogsvelli og
Breiðablikslitirnir fara aldrei úr
okkur. Það var mikið hlegið þeg-
ar þú fórst á völlinn að horfa á
barnabörnin þín keppa fyrir
knattspyrnufélagið í heimabyggð
okkar úti í Gautaborg. Búningar
liðsins eru nánast eins og KR-
búningurinn og þú þurftir heldur
betur að hugsa einn hring áður
þú gast farið að halda með liðinu.
Sérstaklega var þetta skondið
þegar „KR-barnabörnin“ spiluðu
á móti liði í Breiðabliksgrænum
búningum.
Þú hefur alltaf verið ákveðinn,
sumir myndu segja þrjóskur, og
hvar sem þú komst við lentir þú í
stjórnunarhlutverki. Að fólk seg-
ir að við tvö séum lík er náttúru-
lega hárrétt. Ég myndi vilja
segja að það hafi nánast átt sér
stað einræktun, þó svo að ég sé
klár á því að mamma hafi átt hlut
í mér.
Það er sárt að kveðja þig. Við
Per-Arne, Samúel og Tinna mun-
um sakna þín óendanlega og ég
geri ráð fyrir að þú munir nota
þennan flugmiða sem búið var að
panta fyrir þig út í vor og að þú
munir sitja á veröndinni okkar í
sólinni og minna mig á að það
þarf að fara að setja olíu á pallinn.
Ég elska þig.
Inga Hrönn.
Það var gæfuspor þegar ég
játti því að prófa markvörslu í
fótbolta með meistaraflokki
Breiðabliks fyrir rúmlega hálfri
öld. Böndin sem þá hnýttust hafa
ekki slitnað síðan, sterkast bund-
in af kærum vini, Jóni Inga
Ragnarssyni. Hann var í fremstu
víglínu í liðssveitinni þá, líkt og
lengst af í því starfi sem hann
hefur sinnt hverju sinni. Hann
var afbragðs markaskorari, átti
meðal annars fyrsta mark Blika á
erlendri grund, en hann var ekki
síður drifkraftur í starfinu, sá
sem mætti til að merkja völlinn,
mála búningsklefana, taka þátt í
stjórnun og ekki síst styrkja og
þjálfa liðið, unga sem eldri.
Eiginlega var Jón Ingi fæddur
hvetjandi og leiðbeinandi, það
reyndi ég ekki síst þegar hann
mörgum árum síðar leiðbeindi
mér fyrstu skrefin í laxveiði. Það
var enn eitt gæfuspor sem treysti
vinaböndin. Við veiddum saman,
stofnuðum veiðihóp, ræktuðum
lax í ám vestur í Dölum, byggðum
sameiginlegan sælukofa – áttum
hreint stórkostlegan tíma með
fjölskyldum og öðrum vinum. Allt
á milli þess sem við lögðum upp-
byggingu Breiðabliks lið eftir
megni, hrópuðum á vellinum og
glöddumst yfir vaxandi velgengni
félagsins.
Veiðimenn segja að óvíða reyni
meira á félagsanda og vináttu en
þegar þeir eru saman um stöng í
á, þar komi innri maður vel í ljós.
Jón var einstaklega nærgætinn
við árnar og náttúruna. Líkt og á
leikvellinum skyldu leikreglur
hafðar í hávegum, drengskapar-
lund, traust og vinarþel.
Í samveru tengdri veiðinni var
Jón Ingi, eins og í Breiðabliki,
trausti, glaðlyndi og vandvirki fé-
laginn, vakandi yfir því sem gera
þurfti í viðhaldi, uppbyggingu og
vellíðan en ekki síst yfir hag ung-
viðisins, bæði laxanna og fjöl-
skyldnanna.
Þrátt fyrir allt það starf sem
Jón Ingi vann fyrir aðra var fjöl-
skyldan það mikilvægasta í lífinu.
Kærleikurinn milli þeirra Öldu
var einlægur, samstaðan sterk og
einnig alúðin sem þau lögðu sam-
an í velferð fjölskyldunnar.
Hrygg kveðjum við Lóa kæran
vin. Elsku Alda og afkomendur,
megi minningarnar sefa sorgina,
ylja ykkur og styrkja.
Logi Kristjánsson.
Með sanni má segja að hratt
flýgur stund. Okkur sem stóðum
að stofnun veiðihóps fyrir um
þremur áratugum finnst ekki
langt um liðið síðan við komum
saman til að ræða stofnun hóps-
ins til að veiða vestur í Dölum.
Farið var vestur og aðstæður
skoðaðar og leist mönnum harla
vel á. Þar var allt til staðar sem
slíkur félagsskapur gat óskað
sér. Ekkert var verið að tvínóna
við hlutina. Laxmenn skyldum
við heita.
Land var tryggt, leyfi til bygg-
ingar bústaðar fengið, veiðiréttur
tryggður og hafist handa. Glað-
værð og eftirvænting ríkti. Í ár-
anna rás hafa skörð verið höggv-
in í hópinn og varpað skugga á
glaðværðina en áfram hefur verið
haldið.
Jón Ingi Ragnarsson var einn
af hvatamönnum að stofnun Lax-
manna og lengst af formaður.
Mikil vinna var lögð af hendi
strax í upphafi við byggingu og
frágang bústaðar hópsins að
Laugum, vandað var til verksins
og alltaf hægt að bæta við og
dytta að, eins og gengur. Við öll
þessi verk var Jón Ingi í fremsta
flokki, orðlagt snyrtimenni, og
sparaði sig hvergi – ekki heldur í
vinnuskemmtiferðum.
Ótalmargt mætti til tína til að
minnast ógleymanlegra liðinna
stunda. Við Laxmenn þökkum
Jóni frábær kynni og ógleyman-
lega samveru og vináttu.
Eiginkonu hans, Öldu Sveins-
dóttur og fjölskyldu, sendum við
hugheilar samúðarkveðjur.
Fyrir hönd félaganna,
Ingvi Þorkelsson.
Nú er elsku afi minn fallinn frá
og er það með þungum söknuði
sem ég rita þessi orð. Það var
alltaf ljúft að koma heim til afa og
ömmu og vildi ég helst eyða öllum
mínum helgum þar sem barn.
Afi var mikill fótboltaunnandi
eins og flestum er kunnugt. Það
setti mig því í mikla krísu þegar
ég var lítil stúlka að pabbi minn
og afi skyldu halda hvor með sínu
liðinu. Pabbi með Leeds og afi
með Liverpool. Til þess að gera
ekki upp á milli þessara tveggja
mikilvægu karla í lífi mínu sagð-
ist ég sko halda bæði með Liver-
pool og Leeds.
Afi barðist hetjulega við þenn-
an illvíga sjúkdóm, enda var það
ekki að ástæðulausu sem hann
fékk viðurnefnið afi nagli frá okk-
ur.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.(Úr Háva-
málum)
Minning þín mun varðveitast í
hjörtum okkar, hvíl í friði, elsku
afi minn.
Sigrún Alda Ragnarsdóttir.
Jón Ingi
Ragnarsson
 Fleiri minningargreinar
um Jón Inga Ragnarsson bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.