Verslunartíðindi - 01.07.1925, Síða 17

VÉRSLUNAETÍÐINÍ)!
Bins og sennilega má gera ráð fyrir að
selja megi Islendingum meira af dönsknm
vörum en gert er, þannig má einnig telja
sjálfsagt, að Danir geti liagnýtt sjer mun
meira af ísl. afurðum en nú á sjer stað.
Bn á hvern hátt þetta kippist í lag — t.
d. hvað matvörur snertir með sýningum eða
nógu vel sje mælt með þeim — er spurning,
sem fundurinn væntanlega tekur til athug-
unar.
Gagnkvæm kynning, gagnkvæm þekking á
vörum og skilyrðum til vöruskifta er tak-
mark þessa fundar. Náist þetta, má óhætt
fela liinni óháðu verslunarstjett framtíðar-
viðskiftamálin/ ‘
Næstu ræðu á dansk-ísl. verslunarmótinu
hjelt stórkaupm. Bjarne Nielsen, formaður
„Islandsk IIandelsforening“ í Ivhöín, og er
hún þannig:
hlandsk Ilandelsforening í Kaupmannahöfn.
Árið 1892 mynduðu nokkrir ísl. kaup-
menn, búsettir hjer, fjelag til þess að koma
betra skipulagi á ísl. verslunina. Til þessa
hafði engin samvinna átt sjer stað í þessa
átt, ien liennar full þörf þegar þess er gætt,
að lijer var um allflestar vörutegundir að
ræða, og því nauðsynlegt að hafa einhverja
fastar reglur, bæði livað snerti íslenskar af-
urðir og vörur þær, er til Islands áttu að
flytjast.
Samþykt var eftir nokkur fundahöld að
mynda „Foreningen for isl. Köbmænd i
Ivöbenhavn" ; svo hjiet fjelagið þá.
1. gr. í lögum fj'elagsins var svohljóðandi:
„Tilgangur fjelagsins er að fá samkomu-
stað fyrir þá, er reka ísl. verslun, þar sem
þeir geti haft tækifæri til þess að ræða sam-
eiginleg áhugamál — til liagnaðar fyrir ísl.
verslun, siglingar og fiskiveiðar; og jafn-
framt gefa fjelagsmönnum tækifæri til að
kynnast hver öðrum, til þess að ná með því
áðurnefndu takmarki.‘ ‘
í fyrstu fjelagsstjórninni áttu sæti þrír

velmetnir og duglegir menn, Tryggvi Gunn-
arsson, Á. Ásgeirsson og Björn Sigurðsson
og munu flestir kannast við þá, sem nokk
uð hafa átt við Island saman að sælda. Þessi
stjórn var án efa heppilega valin, enda
fjölgaði fjelagsmönnum fljótt, er þeir sáu
hvaða þýðingu fjelagið gat liaft og urðu
þátttakendur, ekki einungis allir ísl. kaup-
menn, búsettir hjer, er áttu verslun á Is-
landi, heldur einnig þær umboðsverslanir,
sém önnuðust kaup og sölu íyrir ísl. kaup-
menn.
Reynt var eftir mætti að lialda góðu sam-
komulagi innan fjelagsins, og alla óheiðar-
lega samkepni var reynt að forðast.
Eins og áður er getið um, voru flestar
vörutegundir fluttar til Islands, t. d. korn-
matur, nýlenduvörur, járnvörur, vefnaðar-
vörur og ennfremur vörur til sldpa og fisk-
veiða o. fl. Fyrir þetta komu svo aftur ísl.
afurðir, einkum fiskur, ull, kjöt og skinn.
— Yegna þessara vöruskifta voru ýmsar
reglur nauðsynlegar, meðal annars um sölu
og gjaldfrest á aðfluttum vörum og móttöku
og sölu ísl. afurðanna. Þetta voru viðfangs-
efni á fundunum. Um fleira var þó rætt,
jafnvel launakjör, hásetaráöningar á fiski-
skipin, matvælabirgðir þeirra, aflaskifti o. fl.
Meðan skipin lcomu aðeins á aðalhafn-
irnar, var það alsiða, að kaupmenn gerðu
út lítil skip, hlæðu þau vörum og sendu þau
eins og fljótandi búð til nágrannakauptún-
anna til þess að selja vöruna og fá aftur
ísl. afurðir. Þetta voru kallaðar „spekúlants-
feröir“. Færi þá einliver kaupmaður inn á
Arerslunarsvið starfsbróður síns, gat hann
skotið máli sínu til fjelagsstjórnarinnar, sem
þá reyndi að miðla málum og tókst venju-
lega \1el með sáttatilraunir sínar.
Auk þessa voru ýms ákvæði gerð til þess
að bæta ísl. afurðirnar, svo þær hækkuðu í
verði og seldust betur þar sem þær voru
áður þektar, og ennfremur reynt aS leita