Morgunblaðið - 13.06.2018, Qupperneq 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 13. JÚNÍ 2018
okkur komið að byggja ofan á
hann.
Þrátt fyrir ríflega hálfrar
aldar aldursmun gátum við
rætt saman um alla veraldlega
hluti. Þú varst ótrúlega trú
sjálfri þér og gast verið föst á
þínum skoðunum þegar þörf
var á, en þrátt fyrir það, tel ég
hér á annarri hendi þann fjölda
skipta sem ég man eftir þér
skipta skapi. Þó er það ekki til-
viljun að í þau skipti sem það
gerðist var spilastokkur ein-
hvers staðar nærri. Rommý var
spil spilanna.
En þó aldrei fyrr en að regl-
ur spilsins væru á hreinu hjá
öllum þeim sem að borðinu
komu. Því það var engin pansla
þegar kom að Rommý, né fékk
nokkur séns sökum aldurs, þó
ég hafi oft reynt. Því kom örlít-
ið babb í bátinn þegar þú og
amma Signý, tókuð slaginn í
einni Ölfusborgarferðinni okkar
saman.
Signý amma með sína horn-
firsku túlkun á umtöluðum
reglum og þú með þá vest-
manneysku. Barist var bróður-
lega í dágóðan tíma, þar til að
sæst var á hvernig spilið myndi
fara fram.
Ég dáðist að elju ykkar
beggja, það var hart barist en
heiðarleikinn í hávegum hafður,
þó stundum bæri á smá taps-
árindum ef illa fór. Þannig spil-
aðir þú úr þínum spilum, elsku
amma. Af ötulli baráttu og
heiðarleika, allt til endaloka.
Nú hafa spilin verið stokkuð
í síðasta skipti og verður það
gríðarlega erfitt að keyra fram
hjá Hólagötunni og hugsa með
sér hverjir séu í heimsókn hjá
þér og sjá þar enga bíla. Þar
eyddum við mestum tíma sam-
an, yfir kaffibolla.
Við eldhúsborðið spurðirðu
mig í ófá skipti hvort mér fynd-
ist skemmtilegra að búa í Eyj-
um eða í Reykjavík. Þegar þú
fékkst svarið þitt brostir þú
þínu breiðasta og fylgdir svo
hart á eftir með því að spyrja
hvort við myndum ekki setjast
að í Eyjum eftir að Karen klár-
aði námið sitt.
Þú vildir hafa fólkið þitt hjá
þér, þó að þú hafir auðvitað
alltaf stutt þá sem fóru aðrar
leiðir.
Hólagatan verður aldrei söm
aftur, þó að nágrannarnir eigi
kannski aðeins meiri möguleika
á að fá stæði í sinni eigin götu,
er ég viss um að þau muni
sakna þvælingsins okkar allra
og sér í lagi munu þau sakna
þín.
Hún yljar mér sú tilhugsun
að þú munir fara eina lokaferð
upp að Hólagötu 26. Þar sem
þér leið best. Við munum fylgja
í halarófu rétt eins og við höf-
um alltaf gert.
Allt sem er mér kært hefur þú mér
fært
þú sem þekkir alla vegi og lýsir
ljósið skært
ég vil til þín ná
ég þrái þig að sjá
ég leita þín í bláskini mánans
ég bægi skýjum frá.
(Þorsteinn Einarsson)
Ástin mín, góða nótt.
Guðni Freyr Sigurðsson.
Elsku yndislega amma mín
er búin að kveðja okkur. Eftir
situr sorg en yndislegar minn-
ingar sem munu aldrei gleym-
ast.
Amma var yndisleg mann-
eskja sem vildi allt fyrir alla
gera. Hún var algjör hetja sem
fæddi og klæddi sex börn.
Henni þóttu allir í kringum sig
svo duglegir og var alltaf að
hrósa fólkinu sínu fyrir dugnað
en hún gleymdi oft sjálfri sér,
ég veit ekki um duglegri mann-
eskju en hana elsku ömmu.
Ég eyddi ófáum tímum á
Hólagötunni ásamt allri fjöl-
skyldunni enda var Hólagatan
okkar samastaður. Það var allt-
af heitt á könnunni hjá ömmu
og alltaf bakkelsi á borðum.Yf-
irleitt var fjölmennt hjá henni á
hverjum degi sem sýnir það
hversu margir vildu hitta hana
enda var hún einstök mann-
eskja.
Ég á óteljandi minningar um
elsku ömmu enda vorum við
mjög nánar nöfnurnar. Allar
stundirnar á Hólagötunni, í
sumarfríum, á jólunum, á
Þjóðhátíðum, fjöruferðirnar,
sölvatínslan, bæjarferðirnar,
sólböðin í garðinum hennar og
á Höfðaveginum og svo lengi
má telja. Amma skipaði stóran
sess í mínu lífi og hefur tekið
þátt í flestum viðburðum í mínu
lífi.
Amma var yfirleitt alltaf
kölluð Erla og kölluðum við
barnabörnin og barnabarna-
börnin hana alltaf ömmu Erlu.
Ein af yndislegum minningun-
um mínum með henni voru
Erlukvöldin okkar. Þá gistum
við Erla Signý hjá henni rétt
fyrir jólin. Við borðuðum sam-
an, skreyttum jólatréð hjá
henni og horfðum á jólamynd.
Þessi kvöld urðu mjög vinsæl
meðal annarra fjölskyldumeð-
lima og fengu allir þeir sem
vildu vera með okkur að bera
Erlunafnið þessa kvöldstund.
Ömmu þótti mjög vænt um
þessar stundir og montaði sig
reglulega við vinkonur sínar
þegar við Erla vorum orðnar
rúmlega tvítugar, að við værum
ennþá að koma til hennar og
gista hjá henni. Eftir að ég
eignaðist litlu Erluna mína þá
var hún að sjálfsögðu með okk-
ur enda bar hún Erlu-nafnið
okkar.
Ég er svo ánægð að börnin
mín hafi kynnst elsku ömmu.
Emilíana Erla, elsta dóttir mín,
ber nafnið hennar og var amma
mjög stolt þegar hún var skírð.
Emilíana Erla var mjög náin
ömmu og áttu þær tvær marg-
ar gæðastundir saman sem ég
er svo þakklát fyrir. Svenni
sonur minn vildi alltaf koma til
ömmu á Hólagötuna og um leið
og hann kom inn þá var amma
ekki lengi að setja uppáhalds
kexið hans á borðið.
Rebekka yngsta dóttir mín
fékk ekki langan tíma með
ömmu en ég er ótrúlega þakk-
lát fyrir peysuna sem amma
heklaði handa henni þegar hún
fæddist í fyrra. Rebekka var í
peysunni fyrstu vikurnar í sínu
lífi.
Ég ætla að geyma peysuna
og Rebekka mun fá að eiga
hana þegar hún verður eldri til
minningar um ömmu. Hún mun
einnig fá að heyra mikið um
elsku ömmu þegar hún verður
eldri.
Elsku amma mín, ég er svo
heppin að hafa átt þig sem
ömmu.
Ég mun alltaf sakna þín og
elska þig. Allar þessar minn-
ingar ylja mér um hjartarætur
og munu hjálpa mér og mínum
í sorginni.
Þú veist ekki hversu yndisleg
þú varst.
Við kveðjum þig, elsku amma mín,
í upphæðum blessuð sólin skín,
þar englar þér vaka yfir.
Með kærleika ert þú kvödd í dag
því komið er undir sólarlag
en minningaljós þitt lifir.
(Halldór Jónsson frá Gili)
Þín
Guðbjörg Erla.
Við sjáum að dýrð á
djúpið slær
þó degi sé tekið að
halla
það er eins og fest-
ingin færist nær
og faðmi jörðina alla.
Svo djúp er þögnin við þína sæng
að þar heyrast englar tala
og einn þeirra blakar bleikum væng
svo brjóst þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn blítt og
hljótt
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumarnótt
og svanur á bláan voginn
(Davíð Stefánsson)
Það var of snemma, of snöggt.
Svo margt ósagt og ógert. Hann
pabbi hefur kvatt jarðlífið. Eins
og svo oft hjá honum var enginn
sérstakur undirbúningur, það
bara gerðist og maður situr eftir
algerlega orðlaus og tómur. Ég
ætlaði að vera hér í Kelduhverf-
inu með honum, ekki án hans.
Svo stórt skarð sem hann skilur
eftir sig. Enginn sem hringir.
Stundum hringdi hann oft á dag
og oft þótti mér nóg um, en nú
aldrei meir. Maður skal ætíð
þakka það sem maður hefur og
fyrir hverja stund. Svo margs er
að minnast. Við vorum ekki alltaf
sammála, við pabbi, en við vorum
samt náin og ég sakna hans, ekki
bara fyrir eigin hönd heldur líka
fyrir hönd barnanna minna sem
nutu samvista við afa sinn sem
hafði svo gaman af því að fá þau
til sín og hafa hjá sér. Auðbergur
minn var svo mikið hér í Keldu-
nesi hjá afa og ömmu, um það bil
fimm mánuði á síðasta ári og naut
lífsins í sveitinni. Allt er breytt.
Það hefur svo lengi verið fastur
punktur í tilverunni að koma í
Keldunes, taka þátt í sauðburði,
göngum og réttum, ferðaþjónust-
unni eða hverju öðru sem verið
var að aðhafast hverju sinni. Við
héldum að við hefðum miklu
lengri tíma, en nú taka við aðrir
tímar. Við höldum áfram og
minnumst þess sem var. Við
minnumst pabba sem fór sínar
leiðir í lífinu, var alltaf tilbúinn að
rétta vini hjálparhönd, var um-
hugað um velferð barna sinna og
barnabarna, sagði skemmtilegar
sögur af fólki og atburðum og
Sturla
Sigtryggsson
✝ Sturla Sig-tryggsson
fæddist 25. mars
1952. Hann lést 15.
maí 2018.
Útför Sturlu fór
fram 25. maí 2018.
kunni mikið af vís-
um.
Takk fyrir allt,
elsku pabbi minn,
ég veit að þú ert
kominn á betri stað.
Við hittumst seinna
og þú skilar fyrir
mig kveðju þarna
yfir, þú veist hvert.
Helga
Sturludóttir.
Þann 15. maí síðastliðinn lést
Sturla frændi minn og var kvadd-
ur tíu dögum síðar frá Húsavík-
urkirkju. Lát hans var fyrirvara-
laust högg.
Örfáum dögum áður höfðum
við Sturla setið við eldhúsborðið
mitt í eina tvo tíma, hann beið eft-
ir flugi til Reykjavíkur þar sem
hann var fulltrúi bænda í við-
kvæmu réttindamáli. Okkur
skorti ekki umræðuefni, það var
alltaf margt að gerast í kringum
Sturlu. Samtöl okkar snérust
fyrst og fremst um Kelduhverfið,
sveitina sem við unnum bæði. Um
miðjan maí var sauðburður haf-
inn og ég hlustaði á Sturlu segja
frá. Þetta var tími ársins sem
hann virtist njóta hvað best, vet-
urinn á enda, daginn farið að
lengja, gróðurinn að vakna, líf í
vatninu og fuglasöngur í lofti. Í
huganum var ég komin í Keldu-
hverfið.
Í byrjun maí var ferðafólkið
líka mætt í Keldunes og Sturla
sagði frá. Hann sagði mér frá
væntanlegu sumri, kraftinum og
dugnaði Báru konu sinnar sem
hann talaði alltaf svo fallega um.
Með stolti og gleði sagði hann
mér líka að Helga dóttir hans
væri að flytja í Kelduhverfið.
Sturla var mjög stoltur af börn-
um sínum öllum og sagði mér frá
þeim þegar ég spurði.
Með Sturlu naut ég þess að
rifja upp gamla daga, atburði og
sögur af Keldhverfingum. Minn-
ingarnar urðu ljóslifandi og ljúf-
ar. Ég man hann fyrst sem fimm
ára snáða, sérstaklega fallegan
dreng á hlaðinu í Keldunesi. Ég
man hann líka sem mikinn töffara
um tvítugt á Ásbyrgissamkomu,
þá orðinn pabbi. Sturla bjó alltaf í
Keldunesi, hann var bóndi af lífi
og sál, hann var glaðlyndur,
hress og sterkur. Ég geymi
minningu um Sturlu sem sérstak-
lega kraftmikinn og velviljaðan
mann og þakka stundirnar með
honum.
Ég sendi Báru og börnum
Sturlu innilegar samúðarkveðj-
ur.
Kristín Aðalsteinsdóttir.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
SVEINN GUNNARSSON
sjómaður,
Hvammstanga,
lést á sjúkrahúsinu Hvammstanga
föstudaginn 1. júní í faðmi fjölskyldunnar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Gunnar Sveinsson Marín S. Karlsdóttir
Nína Björg Sveinsdóttir Garðar S. Arnarsson
barnabörn og barnabarnabörn
Yndislegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi, langafi, langalangafi
og bróðir,
INGIMAR Þ. VIGFÚSSON
frá Þykkvabæ,
Hraunvangi 3, Hafnarfirði,
lést á Landakoti laugardaginn 2. júní.
Útför hans fer fram frá Hvítasunnukirkjunni Fíladelfíu, Hátúni 2,
Reykjavík, föstudaginn 15. júní klukkan 13.
Blóm vinsamlegast afþökkuð en þeim sem vilja minnast hins
látna er bent á ABC barnahjálp.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigríður Hendriksdóttir
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
KLARA KRISTINSDÓTTIR
frá Reyðarfirði,
lést á hjúkrunarheimilinu Ísafold, Garðabæ,
miðvikudaginn 6. júní.
Útför hennar fer fram frá Vídalínskirkju föstudaginn 15. júní
klukkan 15.
Vignir Daníel Lúðvíksson
María Ómarsdóttir
Gústaf Ómarsson Jóhanna Sigríður Esjarsdóttir
Lúðvík Þór Vignisson Helga Dröfn Hreinsdóttir
Sesselja Ósk Vignisdóttir Vilhjálmur Vilhjálmsson
barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg móðir okkar,
ANNA KRISTÍN ZHÓPHONÍASDÓTTIR,
er látin.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Anna, Rafn, Árni og Guðbjörg Árnabörn
Ástkær faðir okkar og afi,
ERLING R. GUÐMUNDSSON
sjómaður frá Sauðárkróki,
lést á Hrafnistu í Reykjavík föstudaginn
8. júní.
Erla Gígja Erlingsdóttir
Guðmundur Andrés Erlingsson
og barnabörn
Elsku amma.
Þú varst engri
lík og ég minnist
þín sem dásamlega
sérviturrar og
fróðrar konu. Það er sagt að
blindur sé bóklaus maður, já eða
ef til vill kona. Ég man ekki eft-
ir þér öðruvísi en með bók í
hendi. Ef þú varst orðin þreytt á
að lesa heimsbókmenntir, ævi-
sögur, eða kynna þér trúarbrögð
og menningu þeirra landa sem
voru næst á ferðaplaninu, þá
náðir þú í HELLO á bókasafn-
Erla
Magnúsdóttir
✝ Erla Magnús-dóttir fæddist
1. janúar 1928. Hún
lést 25. maí 2018.
Útför Erlu fór
fram 5. júní 2018.
inu og last slúðrið
um kóngafólkið í
Bretlandi – „bara
svona til að hreinsa
hugann“. Þegar þú
lagðir land undir
fót, var alltaf mikil
tilhlökkun eftir
póstkortinu góða –
og eru þau orðin
allmörg núna.
Þú varst orðin
þreytt og lúin,
amma mín, og sagðir mér fyrir
stuttu að nú værir þú bara að
bíða eftir deginum – það væru
nú ekki allir sem gætu státað af
níutíu góðum árum. Nú er dag-
urinn runnin upp og þú hefur
fengið hvíldina.
Sofðu rótt, elsku amma.
Þín
Erla.