Morgunblaðið - 26.06.2018, Qupperneq 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 26. JÚNÍ 2018
✝ Þórður Bjarna-son fæddist á
Norðfirði 12. mars
1937. Hann lést á
heimili sínu 18.
júní 2018.
Foreldrar hans
voru Guðrún Hall-
dórsdóttir frá Hliði
á Eyrarbakka og
Bjarni Vilhelmsson
frá Nesi í Norð-
firði. Þórður var yngstur
systkina. Elst sammæðra var
Guðfinna Ásta Strandberg, og
Baldvin Ólafsson. Elst í hópi
alsystkina er Hulda, þá komu
Stefán, Vilhelmína Sigríður,
Guðfinna, Fjóla, Bjarni, Þur-
íður, Lilja, Ingvar, Olga Stein-
f. 26.9. 1938, frá Kálfárdal í
Gönguskörðum í Skagafirði.
Börn þeirra eru 1) Vermundur
Ágúst, f. 9.2. 1964, maki Marta
Þ. Hilmarsdóttir, f. 1966. Börn
þeirra eru Fríða Dís og Dagný.
2) Sigurlaug Guðrún, f. 2.1.
1970, maki Einar K. Stef-
ánsson, f. 1965. Börn þeirra
eru Arndís, Stefanía og Katrín.
3) Arnþór, f. 21.5. 1975, maki
Hildur M. Kristbjörnsdóttir, f.
1974. Börn þeirra eru Guð-
finna (látin), Indíana Ósk, Re-
bekka Rut og Bjarni Vilhelm.
4) Bjarni, f. 13.4. 1977, maki
Heba Agneta Stefánsdóttir, f.
1979. Barn þeirra er Þórður
Nói. Fyrir á Heba börnin Stef-
án Bjarka og Kolfinnu Dröfn.
Langafabörnin eru fimm.
Útför Þórðar fer fram frá
Digraneskirkju í dag, 26. júní
2018, klukkan 13.
unn, Guðrún Ví-
bekka, Kolbeinn
og Halldór. Sam-
feðra systkini
voru Indíana Katr-
ín, Hans Einar,
Fanney, Gísli og
Unnur Fjóla. Eft-
irlifandi systkini
eru Lilja, Guðrún
Víbekka og Kol-
beinn.
Á unglingsárum fluttist
hann suður og vann við fisk-
vinnslu í Keflavík og síðar á
Keflavíkurflugvelli við smíðar
sem varð hans ævistarf eftir
nám í Iðnskólanum í Reykja-
vík. Þann 7.6. 1964 kvæntist
Þórður Arndísi Ágústsdóttur,
Til ástkærs eiginmanns míns.
Þó sólin nú skíni á grænni grundu
er hjarta mitt þungt sem blý,
því burt varst þú kallaður á ör-
skammri stundu
í huganum hrannast upp sorgarský.
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga
og góða
svo fallegur, einlægur og hlýr
en örlög þín ráðin; mig setur hljóða
við hittumst ei aftur á ný.
Megi algóður Guð þína sálu nú geyma
gæta að sorgmæddum, græða djúp
sár
þó kominn sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Höf. ókunnur.)
Þín,
Arndís.
Úr bernsku minni lifa minn-
ingar um hlýlegan föður sem
veitti mér gott uppeldi þar sem
lagt var upp með stundvísi, hóg-
værð, reglusemi og góð-
mennsku. Sjálfur hafði pabbi
alla þessa kosti til að bera auk
þess sem hann var mikill dugn-
aðarforkur. Ég minnist þess
þegar ég var strákur að pabbi
hafði mikinn áhuga á bátum.
Hann gerði upp báta, réri til
sjós í frítíma sínum og seldi
aflann á götuhorninu á sann-
gjörnu verði. Hann var vinnu-
þjarkur mikill og smiður að
mennt. Eftir hann standa fjöl-
margar byggingar, þar á meðal
Borgarholtsbraut 43, húsið sem
þau hjónin ólu upp börnin sín
fjögur. Ein sterkasta æskuminn-
ingin er þó eftirvæntingin sem
fylgdi því að sjá bílinn hans
pabba koma keyrandi að húsinu
þegar hann kom heim í hádeg-
ismat og eftir vinnu. Eftirvænt-
ingin eftir því að fagna honum
þegar hann gekk inn um dyrnar
og hægt var að hlaupa í fangið
hans til að fá þéttingsfast knús
og nokkra kossa. Oftar en ekki
skoðaði ég stórar, þykkar hend-
ur hans til að athuga hvort þar
leyndist flís sem ég fékk að fjar-
lægja eða hvort hann væri með
sár sem þyrfti að sinna.
Pabbi var alltaf til staðar fyr-
ir mig og tilbúinn að styðja mig,
sama á hverju gekk. Á unglings-
árunum hjálpaði hann mér að
fjármagna fyrstu hljóðfæra-
kaupin mín og hýsti á tímabili
eina háværustu rokkhjómsveit
Kópavogs í bílskúrnum á Borgó.
Pabbi var alltaf til staðar og því
er erfitt að setjast niður og
skrifa minningarorð um þennan
einstaka mann sem ég hef alltaf
litið upp til. Ég læt því fylgja
ljóð sem lýsir hugsunum og til-
finningum mínum á þessari erf-
iðu stundu og þakka þér, pabbi,
fyrir allt sem þú hefur gefið mér
í lífinu.
Mér tregt er um orð til að þakka þér,
hvað þú hefur alla tíð verið mér.
Í munann fram myndir streyma.
Hver einasta minning er björt og blíð,
og bros þitt mun fylgja mér alla tíð,
unz hittumst við aftur heima.
Ó, elsku pabbi, ég enn þá er
aðeins barn, sem vill fylgja þér.
Þú heldur í höndina mína.
Til starfanna gekkstu með glaðri lund,
þú gleymdir ei skyldunum eina stund,
að annast um ástvini þína.
Þú farinn ert þangað á undan inn.
Á eftir komum við, pabbi minn.
Það huggar á harmastundum.
Þótt hjörtun titri af trega og þrá,
við. trúum, að þig við hittum þá
í alsælu á grónum grundum.
Þú þreyttur varst orðinn og þrekið
smátt,
um þrautir og baráttu ræddir fátt
og kveiðst ekki komandi degi.
(Hugrún)
Þinn sonur,
Arnþór Þórðarson.
Nú kveðjum við elsku besta
pabba okkar með sárum sökn-
uði. Það er erfitt að hugsa um
lífið án hans.
Faðir okkar kveður þennan
heim eftir skammvinn veikindi.
Á sama tíma og það er erfitt
að kveðja pabba okkar þá erum
við þakklát fyrir þann tíma og
minningar sem við eigum um
hann.
Tengjast þær ferðalögum sem
við fórum saman með pabba um
landið.
Pabbi átti bát með Kolbeini
bróður sínum og fannst honum
gaman að fara með okkur systk-
inin á sjó og veiða í soðið.
Pabbi hafði upplifað tímana
tvenna og sagði hann okkur
margar sögur frá æsku sinni og
lýsti þar með hversu hraðar
breytingarnar hefðu verið á lífs-
skeiði hans. Pabbi var ekki nýj-
ungagjarn þegar kom að nýjustu
tækni.
Hann hafði mikinn áhuga á
ljóðum og kunni hann þau mörg
utanbókar. Einnig kunni hann
margar sögur af fólki og stað-
háttum að austan og deildi hann
þeim mörgum með okkur systk-
inum.
Pabbi var mikill íþróttaunn-
andi og fylgdist grannt með öll-
um stórmótum og má segja að
hann hafi verið stuðningsmaður
númer eitt þegar kom að lands-
leikjum.
Mestalla starfsævina starfaði
hann við húsasmíðar í uppmæl-
ingu og gengu verkin hratt og
vel fyrir sig enda fagmaður mik-
ill og hörkuduglegur.
Hann miðlaði þekkingu sinni
til annarra því allt sem hann
gerði lék í höndum hans enda
var hann mikils metinn meðal
vinnufélaga. Stundvísi var pabba
mjög eðlislæg og var hann sér-
staklega hjálpsamur.
Pabbi studdi ávallt þá sem
minna máttu sín enda hafði
hann ríka réttlætiskennd.
Minningarnar lifa áfram í
hjörtum okkar.
Við þökkum þér fyrir alla þá
ást og umhyggju sem þú sýndir
okkur börnunum þínum. Þú
varst okkur alltaf traustur og
góður faðir. Hvíldu í friði, elsku
pabbi okkar.
Með englum Guðs nú leikur þú og
lítur okkar til
nú laus úr viðjum þjáninga, að fara
það ég skil.
Og þegar geislar sólar um gluggann
skína inn
þá gleður okkur minning þín, elsku
pabbi minn.
(Guðrún Sigurbjörnsdóttir)
Þar sem englarnir syngja sefur þú,
sefur í djúpinu væra.
Við hin, sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni,
veki þig með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Vermundur Ágúst,
Sigurlaug Guðrún,
Arnþór og Bjarni.
Það var fyrir rúmum tuttugu
árum síðan að ég kynntist öð-
lingnum honum Dodda, tengda-
pabba mínum. Á milli okkar
mynduðust strax sterk tengsl og
er óhætt að segja að Doddi hafi
tekið mér opnum örmum frá
fyrsta degi.
Að kynnast manni eins og
Dodda er lífsgæfa og forréttindi
þar sem hann var ákaflega hlýr,
rólyndur, hógvær og harðdug-
legur maður. Hann var mjög
handlaginn og var ávallt
reiðubúinn að aðstoða þegar
þörf var á t.d. þegar við ungu
hjónin fluttum í okkar fyrstu
íbúð.
Hann var skemmtilega stríð-
inn og húmoristi mikill, glotti og
hafði gaman af framhleypninni,
hreinskilninni og bullinu sem
vall oft á tíðum uppúr mér. Það
var mér mikils virði að eiga með
honum stundir þar sem stutt var
í hláturinn. Eins deildum við
áhuga á hnefaleikum og gátum
setið tímunum saman fyrir
framan skjáinn, hann að horfa á
hnefaleikana og ég að fylgjast
með honum kippast til við hvert
högg sem dundi.
Doddi var ástríkur og góður
faðir, yndislegur tengdafaðir og
börnunum okkar enn betri afi og
því ekki að ástæðulausu að þau
sóttu mikið í að gista hjá ömmu
og afa á Borgó. Doddi hafði frá
mörgu að segja, var bráðgáfaður
maður og réttsýnn. Hann hélt
sér ávallt í góðu líkamlegu formi
og fór oft á dag í göngutúr eftir
að hann settist í helgan stein,
það er því ósanngjarnt að hugsa
til þess að illvígur sjúkdómur
hafi dregið úr lífsorkunni á svo
skömmum tíma. Fyrir það var
enginn okkar undirbúin.
Með sorg í hjarta og tár á
hvarmi kveð ég tengdaföður
minn og mun minnast hans með
virðingu, hlýhug og þakklæti um
ókomna tíð.
þín,
Hildur María
Kristbjörnsdóttir.
Afi Doddi var einstaklega ró-
legur, góður og hjartahlýr afi.
Hann var duglegur að fara í
göngutúra og oft fórum við með
honum í göngu meðfram höfn-
inni að skoða báta. Afi Doddi
vissi mikið um báta og hafði
gaman af því að skoða bátahafn-
ir víðsvegar um landið. Hann
var líka duglegur að fara með
okkur barnabörnunum í berjamó
þegar sá tími gekk í garð, þó
ekki væri nema rétt við bæj-
ardyrnar. Hann afi Doddi var
líka mjög fróður um fugla og
áttum við ófáar stundir saman
að gefa öndunum brauð þar sem
fuglalífið var aðalumræðuefnið
og hlegið var dátt að hegðun
fuglanna. En af því að afi Doddi
hafði svo gaman af bátum og
dýrum, þykir okkur einstaklega
vænt um minninguna sem við
eigum um samverustundir okkar
með afa og ömmu á Spáni í fyrra
þar sem farið var í dýragarð á
sædýrasýningu og á sjóminja-
safn og allir höfðu gaman af.
Við eigum margar yndislegar
minningar um samverustundir
með afa Dodda þar sem hann
sagði okkur merkilegar sögur
frá uppvaxtarárum sínum á
Norðfirði sem einkenndust af
vinnusemi, dugnaði og prakk-
arastrikum.
Oftar en ekki dró afi Doddi
fram súkkulaðibita þegar við
vorum í næturgistingu, skar nið-
ur epli eða fór með okkur að
kaupa ís. Þegar við vöknuðum á
morgnana var afi Doddi alltaf
kominn fram í eldhús, búinn að
hita hafragraut og búinn að
setja berjasaftina útá. Hann
hafði lagt nokkra kapla og var
fljótur að gefa í spil þegar hann
sá okkur staulast á fætur. Yf-
irleitt var Rommý eða Kasína
fyrir valinu.
Þessar minningar eru aðeins
brot af þeim minningum sem við
eigum um samverustundir okkar
með afa Dodda. Við munum
halda fast í þær og sakna þess
að fá ekki knús og kossa frá afa
Dodda aftur.
Við söknum þín, elsku afi
Doddi.
Þín barnabörn,
Indíana Ósk Arnþórsdóttir,
Rebekka Rut Arnþórsdóttir
og Bjarni Vilhelm
Arnþórsson.
Elsku afi.
Það var svo gott að koma til
ykkar á Borgó, með opinn faðm
í stigaganginum tókuð þið alltaf
á móti okkur.
Í grunnskólagöngu örkuðum
við systur til ykkar í hádegis-
hléunum og fengum góðan há-
degismat. Þá var gjarnan spjall-
að, hlegið og hlustað á
útvarpsfréttir.
Spilastundirnar með þér voru
margar, þú kenndir okkur systr-
um flest öll spilin sem við kunn-
um og alltaf varstu til í að spila
við okkur.
Fjölskylduboðin einkenndust
af húmor, hlátri og gleði og oft
var gripið í spil.
Með þakklæti fyrir allar góðu
stundirnar.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Ástar- og saknaðarkveðjur.
Fríða Dís og Dagný.
Elsku afi okkar.
Okkur systrum þykir svo
vænt um þig og allar þær minn-
ingar sem þú hefur gefið okkur.
Þú gerðir allar heimsóknir svo
skemmtilegar og hlýjar, vissir
hvað var í uppáhaldi hjá okkur
og áttir það auðvitað alltaf til.
Við minnumst þeirra ótal skipta
sem við sátum saman að spila
Rommý og skellihlógum yfir
myndinni Dalalíf.
Þú fræddir okkur um fyrri
tíðir og nutum við þeirra ótal
sögusagna frá þinni barnæsku
og lífinu sem þá var. Allar okkar
minningar um þig geymum við
með bros í hjarta. Síðast þegar
við sáum þig kysstum við þig
ljúft á vangann og kvöddum þig,
óvissar um framhaldið og hvort
við fengjum að tala við þig aftur
og sjá þitt ljúfa bros. Við systur
hefðum ekki getað beðið um
betri afa og við vitum að þú
munt alltaf verða hjá okkur. Afi
þú átt hjarta okkar allra.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
(Ásmundur Eiríksson)
Sólargeislarnir þínir,
Arndís, Stefanía og Katrín.
Elsku langafi okkar, hvíldu í
friði.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
Hafðu gát á hjarta mínu
halt mér fast í spori þínu,
að ég fari aldrei frá þér,
alltaf, Jesús, vertu hjá mér.
Um þig alltaf sál mín syngi
sérhvern dag, þó eitthvað þyngi.
Gef ég verði góða barnið,
geisli þinn á kalda hjarnið.
(Ásmundur Eiríksson)
Þín barnabarnabörn,
Birgir Ágúst, Jóhann Breki,
Þórdís Lilja, Matthildur Rós
og Sara Sóley.
Þórður Bjarnason
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
MATTHILDUR ÁSA
GUÐBRANDSDÓTTIR,
húsfreyja á Smáhömrum,
sem lést á Heilbrigðisstofnun Vesturlands
á Hólmavík laugardaginn 16. júní, verður jarðsungin frá
Hólmavíkurkirkju fimmtudaginn 28. júní klukkan 14.
Guðbrandur Björnsson
Karl Þór Björnsson Helga Halldórsdóttir
Þórdís, Kolbrún Ýr og Inga Matthildur Karlsdætur
Okkar ástkæra móðir, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
KRISTÍN SIGURJÓNA
HARALDSDÓTTIR,
Gaukshólum 2,
Reykjavík,
sem lést þriðjudaginn 19. júní, verður
jarðsungin frá Grafarvogskirkju fimmtudaginn 28. júní kl. 13.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á minningarsjóð Karitas.
Stella K. Stefánsdóttir Stefán Valdimarsson
Sigrún M. Stefánsdóttir
Erla D. Stefánsdóttir
Helga Stefánsdóttir Leifur Þórsson
Halla B. Stefánsdóttir
barnabörn
langömmubörn og langalangömmubarn
Elskuleg systir mín og frænka,
STEFANÍA KJARTANSDÓTTIR,
áður til heimilis í Stóragerði 20,
lést á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ
þriðjudaginn 12. júní. Útför hennar fer fram
frá Árbæjarkirkju fimmtudaginn 28. júní
klukkan 13.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Skógarbæjar fyrir einstaka
umönnun og kærleika.
Edda Kjartansdóttir
Kjartan Birgisson Guðrún Sæmundsdóttir
Ágúst Birgisson Sigurður Rúnar Sigurðsson
Jóhanna Birgisdóttir Björn Hörður Jóhannesson
Auður Edda Birgisdóttir
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
ARNAR GUÐMUNDSSON
frá Bolungavík,
síðast til heimilis á Hraunbraut 12,
Kópavogi,
lést miðvikudaginn 20. júní.
Jarðsungið verður frá Digraneskirkju miðvikudaginn 27. júní
klukkan 12.
Sólveig Guðrún Kristjánsdóttir
Svanhildur Arnarsdóttir Peter Moldt
Guðfinna Arnarsdóttir Bjarni Þór Tryggvason
Guðmundur Arnarsson Sigurbjörg Gunnarsdóttir
Hrönn Arnarsdóttir Bergur Gunnarsson
Arna Bára Arnarsdóttir Gunnar Thorberg
Linda Rós Arnarsdóttir Kjartan Fossberg Jónsson
barnabörn og barnabarnabörn