Morgunblaðið - 30.06.2018, Síða 23

23
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 30. JÚNÍ 2018
Reykjavík Kríuungar eru skriðnir úr eggjunum í Litlahólma við Tjörnina. Í vor var njóla rutt burt og grjótmöl dreift á hólmann. Kríunni virtist líka það og varpið hefur gengið vel það sem af er.
Ómar Óskarsson
Um síðustu helgi bár-
ust þær fréttir að um 60
manns hefðu farið í lið-
skiptaaðgerð hjá Klíník-
inni á sl. ári þrátt fyrir
að Sjúkratryggingar
taki ekki þátt í kostnaði
við aðgerðina. Þessir
einstaklingar voru orðn-
ir nógu leiðir á því að
vera á biðlista eftir að-
gerðinni og nógu þjáðir
til að stíga þetta skref. Í
fréttum helgarinnar kom einnig fram
að um 600 manns eru nú á biðlista eft-
ir liðskiptaaðgerðum og þar af hafa
rúm 100 beðið eftir aðgerð lengur en
eitt ár. Heilbrigðisráðherra kom fram
í fréttum og bar sig vel. Hún telur að
ríkisrekna heilbrigðiskerfið ráði vel
við ástandið. Hún er enda búin að
kalla saman hóp sem
fara á yfir málið og vinna
að því að forgangsraðað
sé í þágu þeirra sem beð-
ið hafa á annað ár. Ekki
kom fram í máli ráð-
herrans hvernig þessi
samkoma hennar á að
lina þjáningar þeirra
sem bíða. Gott hefði ver-
ið einnig að heyra hljóðið
í þeim sem beðið hafa á
annað ár eftir aðgerð.
Það er og vitað að ekki
stendur til að niður-
greiða aðgerðir á vegum
Klíníkurinnar þó Sjúkratryggingar
niðurgreiði samskonar aðgerðir sem
framkvæmdar eru á Karolinska
sjúkrahúsinu í Stokkhólmi og kosta
skattgreiðendur mörgum sinnum
meira en þátttaka í aðgerðum Klíník-
urinnar myndu kosta væru þær
niðurgreiddar af Sjúkratryggingum.
Óbeit heilbrigðisráðherra á öllum
aðilum á heilbrigðissviði sem ekki eru
100% ríkisreknir kemur víða í ljós.
Nú eru liðnir tæpir átta mánuðir síð-
an ráðherrann lagði upp í leiðangur
til björgunar íslensku heilbrigðis-
kerfi. Á þeim tíma hefur ráðherrann
farið um líkt og ljár í túni. Í ljáfarinu
liggja nú þegar Hugarafl, SÁÁ,
Krabbameinsfélagið, Karitas og
parkinsonssjúklingar svo fáir séu
nefndir. Auk þess hefur ráðherra
heilbrigðismála ekkert lagt fram til
að leysa kjaradeilu ljósmæðra og rík-
isins heldur talað niður til þessarar
rótgrónu kvennastéttar með svip-
uðum hætti og hún hefur sjálf kallað
„frekjukallapólitík“. Ljósmæðradeil-
an er orðin svo alvarleg og hefur svo
alvarleg áhrif að það er með ólík-
indum að heilbrigðisráðherra skuli
ekki hafa stigið fram og tekið þátt í að
leysa deiluna. En kannski hefur heil-
brigðisráðherra ekki færi til þess.
Kannski setur fjármálaráðherra
henni stólinn fyrir dyrnar. Kannski
er heilbrigðisráðherra í hlutverkinu
„Ég, ef mig skyldi kalla“ í ríkisstjórn-
inni. Ef svo er þarf að skipta um
heilbrigðisráðherra og fá til starfa
ráðherra sem lifir í raunheimi,
heilbrigðisráðherra sem hefur skiln-
ing á stöðu ljósmæðradeilunnar og
vilja og umboð til að leysa hana.
Heilbrigðisráðherra sem skilur að
nefndastörf og starfshópar stytta
ekki biðlista, sem skilur að starfs-
hópar lækna ekki sjúka, sem skilur að
nú þarf aðgerðir en ekki starfshópa.
Heilbrigðisráðherra sem skilur að
fjölbreytt úrræði eru af hinu góða,
sem skilur að starfsemi frjálsra fé-
lagasamtaka og sjálfstætt starfandi
lækna er ekki ógn heldur nauðsyn-
legur hlekkur í betri þjónustu og
betri og skjótari bata þeirra sem allt
þetta snýst um, sjúklinganna! Því er
nauðsynlegt að spyrja heilbrigðis-
ráðherra: Hversu margir sjúklingar
sem leita sér bata á einkareknum
stofum/klíníkum eru nógu margir til
að hér teljist vera tvöfalt heilbrigð-
iskerfi? Sjötíu? Eitt hundrað? Hver
er talan, hæstvirtur heilbrigðis-
ráðherra? Og nú duga ekki orða-
leppasvör eða að kíkja út fyrir boxið.
Er ráðherra kannski búinn að komast
að því hvað er fyrir utan boxið? Gam-
an væri að fá upplýsingar um það.
Eftir Þorstein
Sæmundsson »Óbeit heilbrigðis-
ráðherra á öllum að-
ilum á heilbrigðissviði
sem ekki eru 100% ríkis-
reknir kemur víða í ljós.
Þorsteinn
Sæmundsson
Höfundur er þingmaður
Miðflokksins.
thorsteinns@althingi.is
Hversu margir eru nógu margir?
Eitt mesta íþrótta-
afrek Íslandssögunn-
ar unnu strákarnir
okkar í Rússlandi.
Það er á svona dög-
um sem við Íslend-
ingar eignumst eina
þjóðarsál. Við hætt-
um um stund að ríf-
ast um pólitíkina og
rigninguna, hin nei-
kvæða umræða fjöl-
miðlanna verður önnur og skapar
betra andrúmsloft milli manna.
Ein fámennasta þjóð heimsins
keppir við risaþjóðirnar og er jafn-
ingi þeirra. Lokaslagurinn stóð við
Króatíu og leikurinn hefði allt eins
getað orðið okkar sigur en heppn-
in varð þeirra Króatíumanna og
um leið Messí og Arg-
entínumanna. En við
öll hljótum að fagna
okkar bestu sonum
eftir þessa frammi-
stöðu. Þeir eru þjóð-
hetjur og fyrirmyndir
barna og unglinga.
Nú fer mikil alda í
gang meðal drengja og
stúlkna að leika fót-
bolta, mæta vinum á
sparkvellinum. Hugs-
um okkur svona afrek
og áhrifin, byrjunin
auðvitað bæði karla- og kvenna-
landslið á EM, engum datt í hug
að þetta yrði strax í kjölfarið.
Hvað gerðist áður en þessir
sigrar litu dagsins ljós? KSÍ og
sveitarfélögin í samvinnu komu
upp æfingaaðstöðu, sparkvöllum,
íþróttahúsum og ungt fólk í fram-
haldinu fetar í fótboltaspor gömlu
meistaranna sem fóru örfáir áður í
atvinnumennsku út í hinn stóra
heim. Hvað ætli margir Íslending-
ar stundi atvinnumennsku í íþrótt-
um í dag erlendis? Nú munum við
sjá krakka sem vilja verða jafn
fræg og flink og Gylfi Þór, Sara
Björk og eða Hannes í markinu og
gleðin skín á vonarhýrri brá.
Landsliðsmennirnir okkar eru fyr-
irmyndir og þeir koma fram af lít-
illæti, auðmýkt og hógværð, falla
undir það sem mikilvægt þótti, eru
sannir „drengskaparmenn“ utan
og innan vallar.
Íþróttaafrekum fylgir bylgja
gleði. Þegar Friðrik Ólafsson stór-
meistari vann sína sigra við skák-
borðið spruttu upp meistarar í
kjölfarið. Eins þegar einvígi aldar-
innar var háð í Reykjavík milli
Bobby Fischers og Spassky kom
fram heil herdeild af skákmönnum
hér. Nú er Landsmót hestamanna
hafið í Reykjavík, þar sjáum við
ungt og glæsilegt fólk sem spratt
upp þegar reiðhallavæðing lands-
ins varð að veruleika. Aðstaðan til
að kenna ungu fólki að stíga í
hnakkinn og þjálfa sig til stórra
afreka, svona eru nú íþróttirnar
yndislegar. Og ekki má gleyma öll-
um þeim sem gerðust íþróttakenn-
arar eða þjálfarar og halda utan
um æfingarnar og unga fólkið.
Það er léttara yfir öllu eftir
Rússlandsævintýrið, menn gefa
sér tíma til að ræða skemmtilegt
málefni og hlæja við sínum besta
vini.
Svo er hitt ljóst að þessi inn-
koma á HM í fótbolta var fyrsta
skrefið að enn stærra stökki inn á
knattspyrnuvöll heimsins, ég trúi
að við séum komin til að vera ein
af bestu fótboltaþjóðunum áfram.
Til hamingju Ísland, til ham-
ingju KSÍ og Heimir Hallgríms-
son, til hamingju landsliðsmenn.
Fjölskyldum strákanna sendi ég
innilegar hamingjuóskir. Þetta
kostaði svita, blóð og tár en viljinn
að gefast aldrei upp eru sig-
urlaunin.
Eftir Guðna
Ágústsson » Við öll hljótum að
fagna okkar bestu
sonum eftir þessa
frammistöðu. Þeir eru
þjóðhetjur og fyr-
irmyndir barna og ung-
linga.
Guðni Ágústsson
Höfundur er fv.
þingmaður og ráðherra.
Miklir afreksmenn eru strákarnir okkar