Morgunblaðið - 07.07.2018, Síða 37

MENNING 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. JÚLÍ 2018
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
hvað hann ætli að spila. „Ætlarðu að
spila blús? Láttu vaða,“ segir Pres-
ley, svellkaldur að vanda og hefst þá
mikill bassablússpuni. Blaðamaður
nefnir skyrtuna skrautlegu við
Scheff sem hristir höfuðið og segist
hafa verið heldur ósáttur við að
þurfa að klæðast henni. „Ég var síð-
hærður hippi og það passaði illa við
þessa heilgalla,“ segir hann kíminn.
En hvernig var þá fyrir hippa að
spila með kónginum sem var af ann-
arri kynslóð og ansi langt frá því að
vera hippi? „Tja, því verður líklega
best lýst með því að segja frá því
hvernig samstarf okkar kom til,“
svarar Scheff. Hann hafi alist upp í
Kaliforníu undir lok seinni heims-
styrjaldar og hlustað mikið á út-
varpsstöðvar helgaðar tónlist þel-
dökkra. „Eldri bróðir minn kom mér
á bragðið með að hlusta á þessar út-
varpsstöðvar og ég ólst því upp við
þessa tónlist. Ég var ekki hrifinn af
tónlist Elvis Presley,“ segir Scheff
og hlær, „ég hélt að hann væri hvítur
maður að reyna að hljóma eins og
svartur.“
„Spilarðu blús?“
Scheff segist allt frá 15 ára aldri
hafa leikið í djassklúbbum þar sem
þeldökkir voru í miklum meirihluta
bæði gesta og flytjenda. Þegar hann
fluttist til Los Angeles tók mikil
spilamennska við og hann tók að sér
margvísleg og ólík upptökuverkefni,
m.a. fyrir kvikmyndir og poppsveitir
á borð við The Monkeys. Scheff hlær
að þessu, segist hafa plokkað bass-
ann fyrir nánast hvað og hvern sem
er og þá m.a. komið að hinum ýmsu
kjánalegu popplögum.
Dag einn hringdi gítarleikarinn
James Burton í hann og spurði hvort
hann væri til í að spila á bassa í
hljómsveit sem Elvis Presley væri
að setja saman. Sú hljómsveit var
leidd af Burton og hlaut nafnið TCB
Band. Scheff segir forvitnina hafa
ráðið því að hann sló til þó svo hann
hafi verið lítt gefinn fyrir Presley.
„Ég mætti í æfingahljóðver með sítt
hár, í stuttermabol, gallabuxum og
sandölum og Presley sat í hinum
enda hljóðversins. Þegar hann sá
mig stóð hann upp, gekk til mín,
spurði hvort ég væri Jerry og þakk-
aði mér fyrir að koma. Ég hugsaði
með mér að þetta væri nú bara við-
kunnanlegur náungi. Ég sagði hon-
um að ég kynni ekki lögin hans og
hann spurði þá hvort ég gæti spilað
blús. Já, ég sagðist geta það og þá
sagði hann: Við skulum þá spila
blús,“ segir Scheff kíminn, greinilegt
að minningin um þennan fyrsta fund
þeirra Presley yljar honum enn.
Innblásnir af þeldökkum
tónlistarmönnum
Scheff segir Presley hafa ráðið
hann að nokkrum lögum loknum og
að hann hafi lært að meta hann sem
tónlistarmann. „Ég fór heim og
sagði eiginkonu minni að ég væri bú-
inn að ráða mig í hljómsveitina hans
og hún sagði: „Æ, þú ert að grín-
ast?!“,“ segir Scheff og hlær. Eigin-
konan hafi, líkt og hann, ekki verið
hrifin af Presley en tekið hann í sátt
eftir að hafa hitt hann degi síðar.
Scheff segir að lög Presley hafi
verið frekar einföld fyrir bassaleik-
ara og að hann hafi áttað sig á því
með tímanum að Presley var ekki að
reyna að stæla þeldökka söngvara
heldur var hann innblásinn af þeim.
„Hann var alveg laus við kynþátta-
fordóma og umgekkst mikið þel-
dökka tónlistarmenn ,“ segir Scheff.
Það hafi þeir átt sameiginlegt.
Morrison fagmannlegur
Blaðamaður stenst ekki freist-
inguna að minnast á samstarf Scheff
og The Doors en hann plokkar bass-
ann á plötunni L.A. Woman frá
árinu 1971. Á henni má m.a. finna
lögin „L.A. Woman“, „Riders on the
Storm“ og „Love Her Madly“, sí-
gilda Doors-smelli. Söngvari hljóm-
sveitarinnar, Jim Morrison, lést
þremur mánuðum eftir að platan
kom út og var hún því sú síðasta sem
hann söng á með sveitinni.
Eftirminnilegasta bassalínan er
líklegast sú sem heyra má í „Riders
on the Storm“ og segir Scheff að
Ray Manzarek, hljómborðsleikari
The Doors, eigi heiðurinn af henni.
„Mér þykir sárt að segja frá því að
ég er ekki höfundur hennar,“ segir
hann sposkur og að Manzarek hafi
ranglega greint frá því í viðtali síðar
að hann, Scheff, hafi átt erfitt með
að leika hljómaganginn. Hið rétta sé
að bassalína í „LA Woman“, sem
Manzarek samdi og lagði fyrir hann,
hafi verið hröð og erfið að leika á
bassa en auðveld að spila á hljóm-
borð. „Hann var orðinn gamall þeg-
ar hann veitti þetta viðtal og minnið
farið að gefa sig,“ segir Scheff og
brosir.
En var Morrison erfiður í sam-
starfi, í ljósi þess hversu djúpt hann
var sokkinn í áfengis- og eitur-
lyfjaneyslu á þessum tíma? Nei, ekki
segir Scheff. Morrison hafi verið
fagmaður, líkt og aðrir liðsmenn The
Doors, og ekki undir áhrifum þegar
þeir voru í vinnunni.
Scheff segir að líkt og Presley hafi
Morrison ekki haft áhuga á því að
vera átrúnaðargoð táninga heldur
skapandi og þroskaður listamaður.
„Morrison var með mikið skegg og
bjórvömb þegar við gerðum L.A.
Woman en á upphafsárum The
Doors var hann spengilegur í svört-
um leðurbuxum og átrúnaðargoð
táninga. Hann vildi ekki vera það
lengur og langaði ekki að gera þessa
plötu en hinir í hljómsveitinni töluðu
hann til. Það var ekki erfitt að vinna
með honum, þvert á móti mjög auð-
velt og hann var ekki í vímu eða full-
ur þegar við gerðum plötuna.“
Skapandi listamaður
The Cadillac Band er virkilega
góð hljómsveit og liðsmenn hennar
njóta þess að spila, að sögn Scheff
sem segist fá mikið út úr því að spila
með sveitinni. „Ég spila ekki með
þeim af því ég hef svo gaman af því
að spila á bassa heldur vegna þess að
ég nýt þess að fá að vera með í því
sem þeir eru að gera,“ segir Scheff
um félaga sína. Utan tónleikahalds
verji hann svo dögunum heima í Sví-
þjóð við tónsmíðar og upptökur í
hljóðveri. Og sú tónlist á lítið skylt
með rokki og róli, ef marka má lýs-
ingu Scheff. „Þetta er blanda raf-
tónlistar, afrískra áhrifa og blúss og
ég er í sífelldri leit að einhverju nýju
og nýt þeirrar leitar,“ segir Scheff
og bætir við að hann hlusti á allt
milli himins og jarðar.
Miðasala á tónleikana annað kvöld
fer fram á midi.is.
Morgunblaðið/Valli
Sígild L.A. Woman með The Doors.
Morgunblaðið/Styrmir Kári
Myndræn Það er nóg að gera hjá Hildi Guðnadóttur þessa dagana.
stemmur. „The Goats“ er ekkert
minna en djöfullegt á meðan „Resur-
rection“ lokar verkinu fallega (og
kallast á við leiðarstefið í „The Must-
ard Seed“). Tónlistin við Soldado er
verklegri og fylgir línunni sem sett
var í fyrri myndinni meira og minna.
Þessi „varfærnislega stríðstónlist“
sem Jóhann var beðinn um þar æðir
áfram; beljandi hávaði og ógnvekj-
andi slagverk lemur okkur áfram,
innan um draugalegar, hvassar
stemmur. Soldado er til muna
grimmari en Sicario og það er eins
og Hildur sé að bregðast við því.
Tónlistin er straumlínulagaðri,
naumhyggjulegri og blátt áfram
harðari.
Hildur er þá með mörg járn í
eldinum að vanda, eitt af næstu
verkefnum hennar er t.d. tónlist fyr-
ir örþáttaröð um Chernobyl-slysið.
»Hún hefur þá sam-ið mikið af tónlist
fyrir stutt- og heimild-
armyndir og samstarf
hennar við Jóhann heit-
inn Jóhannsson var þá
mikið og ríkt.
Sögumaður Jerry
Scheff kann margar
góðar sögur af
frægðarmennum
rokksögunnar, Elvis
Presley og fleirum.
Sönghópurinn Cantoque Ensemble
hefur annað starfsár sitt nú um
helgina með tónleikaferð um landið.
Tónleikaferðin ber yfirskriftina
Þjóðlög í þjóðleið og inniheldur a ca-
pella þjóðlagaútsetningar eftir ís-
lensk tónskáld, bæði mörg þau
þekktustu og einnig af yngri kyn-
slóðinni, eins og segir í tilkynningu
og þar af útsetningar eftir tvo með-
limi hópsins.
Sönghópurinn kemur fram á Þjóð-
lagahátíðinni á Siglufirði í dag kl. 17,
á Sumartónleikum í Akureyrar-
kirkju á morgun kl. 17, á Sumartón-
leikum í Stykkishólmskirkju 9. júlí
kl. 20 og á Sönghátíð í Hafnarborg
10. júlí kl 20.
Að tónleikaferð lokinni heldur
hópurinn í Skálholt og mun þar
vinna með barokk-stjórnandanum
Andreas Spering, í samvinnu við
Bach-sveitina í Skálholti. Tónlistar-
mennirnir munu svo halda tónleika,
Um veröld og trúartraust, laugar-
daginn 14. júlí kl. 16 og 15. júlí kl. 14.
Cantoque Ensemble er átta radda
sönghópur og í honum eru margir af
bestu söngvurum landsins, bæði á
sviði snemmtónlistar, nútíma-
tónlistar og óperu, að því er segir í
tilkynningu.
Hópurinn hlaut tilnefningu til Ís-
lensku tónlistarverðlaunanna árið
2017 fyrir tónleikana Purcell í Nor-
rænu ljósi.
Átta Cantoque Ensemble er skip-
aður átta söngvurum og er Hallveig
Rúnarsdóttir þeirra á meðal.
Cantoque Ensemble
heldur í stutta tónleikaferð