Morgunblaðið - 10.07.2018, Qupperneq 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 10. JÚLÍ 2018
✝ Sigríður Jó-hannsdóttir
fæddist í Reykjavík
15. ágúst 1964.
Hún lést á líknar-
deild Landspítalans
30. júní 2018. Faðir
Sigríðar er Jóhann
Gunnar Ásgeirs-
son, f. 14.6. 1940.
Móðir hennar var
Arnbjörg Stefáns-
dóttir Jónsdóttir, f.
13.8. 1938, d. 1.7. 2008. Bróðir
Sigríðar er Ásgeir Bjarni Jó-
hannsson, f. 23.4. 1963. Kona
hans er Karen Lárusdóttir, f.
12.10. 1964. Dætur þeirra eru
Arnbjörg Mist og Ísold Gunnur.
Eiginmaður Sigríðar er Ás-
björn Einar Ásgeirsson, f. 21.9.
1959. Þau giftu sig 23. mars
2004 eftir nokkurra ára sam-
búð. Börn þeirra eru Jóhann
Guðni, f. 4.12. 1999, og Ólöf Ír-
is, f. 26.1. 2004. Sonur Ásbjarn-
starfaði þar síðan. Fyrstu árin
var hún hjúkrunarritari á
nokkrum deildum og frá árinu
2007 var hún heilbrigðisritari á
bráðamóttöku Landspítalans,
fyrst við Hringbraut og síðan í
Fossvogi. Hún lauk heilbrigðis-
ritaranámi frá FÁ árið 2006.
Undanfarin misseri var hún í
læknaritaranámi við FÁ með-
fram vinnu. Sigríður var virk í
félagsstarfi heilbrigðisritara í
gegnum tíðina og var í stjórn
Félags heilbrigðisritara frá
2016 og varaformaður frá 2017.
Meðal áhugamála Sigríðar voru
stangveiðar, frímerkja- og
myntsöfnun, Game of Thrones
og ferðalög innanlands og utan.
Vopnafjörður var henni sér-
staklega kær en móðir hennar
var þaðan. Þar dvaldi hún oft á
sumrin bæði sem barn og síðan
sem fullorðin með fjölskyldu
sinni.
Sigríður greindist með eitla-
krabbamein jólin 2017. Hún
tókst á við sjúkdóminn af miklu
æðruleysi og sýndi mikið bar-
áttuþrek í veikindum sínum. Út-
för hennar fer fram frá Selja-
kirkju í dag, 10. júlí 2018, kl.
15.
ar frá fyrra sam-
bandi er Arnþór
Einar, f. 3.5. 1994.
Sigríður ólst upp
í Reykjavík, í mið-
bænum og í Breið-
holti. Hún gekk í
Austurbæjarskóla
og síðan í Hóla-
brekkuskóla. Hún
var tvö ár í FB.
Eftir það fór hún
út í atvinnulífið og
vann víða næstu árin og fór
einnig í einkaritaranám. Sigríð-
ur var harðdugleg til allrar
vinnu og vann margvísleg störf.
Ung að árum byrjaði hún að
vinna í þvottahúsi Landakots-
spítala meðfram skóla og vann
þar einnig eftir að skólagöngu
lauk. Hún vann um tíma á hót-
eli, vann í þvottahúsinu Grýtu,
hjá Þróunarsetri Íslenskra sjáv-
arafurða og hjá ÍSÍ. Árið 2001
hóf hún störf á Landspítala og
Elsku Sigga okkar! Þetta átti
ekki að fara svona að okkar mati,
okkar sem eftir eru og syrgjum
þig sárt. Þú fórst hægt um gleð-
innar dyr svo og um aðrar dyr.
Það var stutt í hláturinn og vant-
aði ekkert upp á húmorinn, en
þú gast líka verið föst fyrir ef
með þurfti. Þeir eiginleikar
komu þér langt í átökum þínum
við þennan illvíga sjúkdóm sem
hafði því miður betur. Draumar
þínir og þrár verða að bíða betri
tíma. Ég bið að börnunum ykkar
Ásbjörns megi vegna vel í lífinu,
og að Guð gefi litlu fjölskyldunni
styrk til að takast á við sorgina.
Far þú í Guðs friði, og takk fyrir
samfylgdina. Þín tengdamóðir,
Gyða.
Elsku mágkona mín hefur
kvatt langt fyrir aldur fram.
Þrautaganga hennar varði í sex
mánuði og stóran hluta þess tíma
dvaldi hún á sjúkrahúsi. Baráttu-
þrek hennar og æðruleysi var
ótrúlegt í þessum miklu veikind-
um þar sem hvert höggið á eftir
öðru dundi á henni og fjölskyldu
hennar. Ég nefndi oft við hana
hversu mikið væri á hana lagt,
svar hennar var alltaf það sama:
„Þetta er bara svona“. Já, þetta
var bara svona, en hversu órétt-
látt er það að kona í blóma lífsins
sé hrifin á brott frá eiginmanni,
nýfermdri dóttur og 18 ára syni.
Hún sem þráði að lifa, að geta
verið með sínum nánustu um
ókomin ár, að geta fylgst með
börnum sínum vaxa úr grasi, að
geta klárað læknaritaranámið,
að geta ferðast meira. Sorgin er
djúp og söknuðurinn mikill.
Sigga kom inn í fjölskyldu
okkar fyrir um 20 árum þegar
hún kynntist Ásbirni bróður. Ég
man þegar ég hitti hana fyrst,
hún geislaði af gleði og var yfir
sig ástfanginn af honum Ása sín-
um. Hamingjan varð enn meiri
þegar sonurinn fæddist. Sigga
sagði mér að henni hefði fundist
svo ótrúlegt að vera orðin móðir
og að hún hefði setið löngum
stundum yfir vöggu hans og
dáðst að honum. Fjórum árum
seinna fæddist svo prinsessan og
hamingjan var fullkomnuð.
Sigga var alltaf mjög yfirveg-
uð og hafði góða nærveru. Hún
var glaðlynd að eðlisfari og bros-
ið og hláturinn voru hennar að-
alsmerki. Hún var ákveðin og
föst fyrir, það fór enginn lengra
með Siggu en hún ætlaði sér.
Hún var félagslynd og félags-
lyndi hennar kom sterkt fram í
löngum sjúkrahúslegum hennar.
Hún vildi fá heimsóknir sama
hvað hún var veik. Veikindi
hennar voru hins vegar ekki vin-
sælt umræðuefni, hún vildi miklu
frekar ræða um lífið og til-
veruna, heyra frá ferðalögum og
ræða þjóðfélagsmál.
Örfáum dögum áður en hún
lést fékk hún að vita að baráttan
væri töpuð. Viðbrögð hennar við
fréttunum sýndu vel æðruleysi
hennar og styrk. Þó hún væri
fárveik vildi hún ekki vera leng-
ur í sjúklingahlutverki. Hún
neitaði að vera í fötum sem
merkt voru sem eign þvottahúss
spítalans og vildi vera í sínum
eigin fötum. Helst vildi hún ný
föt, svo ég skrapp í Kringluna og
keypti fyrir hana föt. Hún var
þakklát fyrir það, þá gat hún val-
ið hverju hún klæddist og verið
fín þegar fjölskylda og vinir
komu til að kveðja hana.
Elsku Ásbjörn, Jóhann Guðni
og Ólöf Íris, missir ykkar er
ólýsanlegur. Megið þið fá styrk
til að takast á við ykkar miklu
sorg. Jóhanni Gunnari, Arnþóri
Einari og öðrum aðstandendum
votta ég mína dýpstu samúð.
Elsku Sigga, takk fyrir allt.
Minning þín mun lifa um ókomna
tíð. Þín mágkona,
Petrína Ásgeirsdóttir.
Lífið er hverfult og síst af öllu
áttum við von á því að kveðja
kæra samstarfskonu og vinkonu
svo fljótt. Sigríður laut í lægra
haldi fyrir illvígum sjúkdómi
langt fyrir aldur fram og engan
grunaði fyrir fáum vikum hversu
langt hún var leidd. Barátta
hennar tók einungis nokkra
mánuði. Þrek og æðruleysi henn-
ar var aðdáunarvert í veikind-
unum.
Sigríður starfaði lengi við
Landspítala og sem heilbrigðis-
ritari frá árinu 2002. Við á bráða-
deild störfum saman sem gott
teymi og hugsum vel hvert um
annað. Allir hlekkirnir í keðjunni
eru mikilvægir og þannig erum
við sterk og getum leyst verkefni
okkar vel af hendi. Nú er einn
hlekkurinn, hún Sigga, ekki til
staðar og við erum slegin. Í
starfi okkar verðum við oft vitni
að því hvað lífið getur verið
ósanngjarnt og maður gengur
ekki að öllu vísu. Sigga var frá-
bær starfsmaður. Hún var alltaf
áhugasöm í starfi og fylgdist vel
með öllu. Hún var áreiðanleg,
traust og naut virðingar. Sigga
var alltaf ljúf í framkomu og
nærgætin í daglegri umgengni.
Hún nálgaðist verkefnin með ró
og yfirvegun og taldi hlutina
komast betur til skila þannig.
Í ljómandi dýrð við lítum enn
allt vort land í vorsins blóma.
Hinn skapandi mátt við skynjum öll
en skiljum ei haustsins dóma,
þá fallið þið lauf og rósin rjóð
upp rísið í vorsins ljóma.
(Guðjón Helgason)
Blessuð sé minning Sigríðar
Jóhannsdóttur, hún var umfram
allt góður félagi. Við samstarfs-
menn á bráðadeild Landspítala
þökkum henni samfylgdina og
sendum fjölskyldu hennar og
vinum innilegar samúðarkveðj-
ur.
Ragna Gústafsdóttir og
samstarfsfólk á bráðadeild
Landspítala.
Nú hringi ég ekki lengur til
þín í síma, né hittumst við lengur
til að fá okkur kaffi saman, Sigga
mín. Við sem hittumst fyrst ung-
ar að árum, fimm ára gamlar, og
urðum strax góðar vinkonur. Þó
svo við yrðum eldri og færum í
framhaldsskóla og stofnuðum
fjölskyldu og hittumst ekki jafn
oft og á æskuárum þá varstu
ætíð sama góða vinkona mín.
Sárt er að vera að kveðja þig
núna í blóma lífs þíns. Þú barðist
hetjulega við þitt krabbamein
sem hafði því miður í endann yf-
irhöndina.
Hún var einstök perla.
Afar fágæt perla,
skreytt fegurstu gimsteinum
sem glitraði á
og gerðu líf samferðamanna hennar
innihaldsríkara og fegurra.
Fáar perlur eru svo ríkulega búnar,
gæddar svo mörgum af dýrmætustu
gjöfum Guðs.
Hún hafði ásjónu engils
sem frá stafaði ilmur
umhyggju og vináttu,
ástar og kærleika.
Hún var farvegur kærleika Guðs,
kærleika sem ekki krafðist endur-
gjalds.
Hún var vitnisburður
um bestu gjafir Guðs,
trúna, vonina, kærleikann og lífið.
Blessuð sé minning einstakrar perlu.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Ég votta eiginmanni hennar,
börnum og aðstandendum samúð
mína.
Halldóra Anna
Jórunnardóttir.
Að heilsast og kveðjast er lífs-
ins gangur, það er svo sárt að
horfa á eftir fólki sem deyr í
blóma lífsins.
Við skiljum ekki tilganginn, en
lífið gefur og lífið tekur, svo mik-
ið er víst. Sorgin gleymir engum.
Sigga var heilbrigðisritari á
slysa- og bráðadeildinni í Foss-
vogi, hún var vinnufélagi okkar
og vinkona. Við erum svo þakk-
látar fyrir hennar góðu nærveru
og traust. Það var gott að vinna
með henni.
Í desember síðastliðnum, fyrir
aðeins sex mánuðum, greindist
hún með krabbamein. Hún var
alltaf bjartsýn og hélt í vonina,
en nú hefur hún fallið fyrir þess-
um óboðna gesti.
Sumar okkar unnu með Siggu
í mörg ár, bæði á bráðadeild
Landspítala á Hringbraut og síð-
ar í Fossvogi þegar bráðadeild-
irnar sameinuðust, en það var
fyrir átta árum. Þá flutti hún sig
á bráðadeildina í Fossvogi.
Sigga vann á vöktum en á
seinni árum í dagvinnu. Það var
og er oft mikið álag á okkur rit-
urunum á bráðadeildinni, en yf-
irleitt var Sigga róleg og yfirveg-
uð. Það er ekki öllum gefið að
taka þessu álagi sem þar er með
ró og spekt. Við þökkum henni
fyrir góða vináttu til margra ára.
Við biðjum Guð að blessa
elsku börnin hennar og eigin-
mann.
Þegar lífsins leiðir skilja
læðist sorg að hugum manna.
En þá sálir alltaf finna yl,
frá geislum minninganna.
Farðu í friði, elsku Sigga okk-
ar, við munum sakna þín.
Takk fyrir allt.
Ásta Hulda Markúsdóttir og
vinkonur og vinnufélagar á
bráðadeildinni í Fossvogi.
Elsku Sigga okkar hefur kvatt
þennan heim eftir stutt en erfið
veikindi. Þetta hálfa ár sem leið
frá því hún greindist með
krabbamein og þar til hún lést
var eitt orð sem kom helst upp í
hugann, en það var orðið hetja. Á
tímabilinu frá því Sigga greindist
og þar til rétt áður en hún lést
var hún alveg ótrúlega jákvæð
og sterk. Eflaust hefur hún verið
hrædd inni í sér, en ákveðið að
vera sterk fyrir fólkið sitt sem
hún elskaði.
Meðan á veikindum Siggu
stóð vorum við flest ef ekki öll
nokkuð vongóð lengi vel um að
hún myndi ná sér því meðferðin
gekk mjög vel framan af. Seinni
hluta tímabilsins kom ýmislegt
upp á, ástandið á Siggu var mjög
rokkandi, hún varð kannski mjög
veik einn daginn, en síðan mun
betri á örfáum dögum. Sama má
segja um fréttirnar sem við feng-
um af henni, þ.e. góðar í dag,
slæmar á morgun.
Þrátt fyrir þessi veikindi,
óvissu og óöryggi missti Sigga
hvorki jákvæðnina né húmorinn
og heldur ekki metnaðinn, en
hún var í læknaritaranámi eftir
að hún veiktist og var svo grúts-
pæld einn daginn yfir að geta
ekki skilað inn einhverju verk-
efni, þar sem ástandið á henni
var ekki nógu gott. Hún hefði
svo sannarlega rúllað þessu upp
ef hún hefði fengið tækifæri til
þess, því Sigga var bæði mjög
vel gefin og metnaðarfull.
Ef við ættum að lýsa Siggu
með nokkrum orðum, þá væri
lýsingin eitthvað á þessa leið:
smekkmanneskja með fallegt
bros, róleg og dagfarsprúð en
með húmorinn á réttum stað,
hjartahlý og jákvæð, listræn með
meiru, og allt í senn, klár, skyn-
söm, metnaðarfull og samvisku-
söm.
En það sem skiptir kannski
mestu máli er að hún var traust-
ur vinur vina sinna og hún elsk-
aði, annaðist og studdi litlu, ynd-
islegu og fallegu fjölskylduna
sína af stakri prýði alla tíð.
Einnig hugsaði Sigga mjög vel
um allar fallegu kisurnar sem
fjölskyldan hefur átt, svo maður
tali nú ekki um stóra fallega
kirsuberjatréð sem hún gróður-
setti og hugsaði svo vel um.
Við kveðjum þig með söknuði,
elsku Sigga, en vonum að þú sért
komin í faðm Öddu, Ólu og
kannski einhverra fleiri ætt-
ingja.
Kannski færðu þitt eigið
kirsuberjatré að annast og næst
þegar rignir, sem verður eflaust
ekki langt að bíða, ímyndum við
okkur að þú sért að vökva fallega
stoltið þitt.
Elsku Jóhann, Ási og börn, við
vottum ykkur okkar dýpstu sam-
úð og megi Guð geyma ykkur.
Kveðja,
Ásgeir, Karen, Arnbjörg
Mist og Ísold Gunnur.
Sigríður
Jóhannsdóttir
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi,
langafi og langalangafi,
GUÐJÓN GUNNARSSON
frá Tjörn í Biskupstungum,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Ási í
Hveragerði sunnudaginn 24. júní.
Útförin fer fram í Skálholtskirkju mánudaginn 16. júlí klukkan 14.
Guðjón Rúnar Guðjónsson
Gunnar Guðjónsson
Sólrún Guðjónsdóttir
Erlingur Þór Guðjónsson
Snorri Geir Guðjónsson
og fjölskyldur
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
HALLDÓRA SVEINBJÖRNSDÓTTIR,
Borgartúni 30A,
lést miðvikudaginn 4. júlí á
Landspítalanum í Fossvogi.
Útförin fer fram frá Neskirkju miðvikudaginn 11. júlí klukkan 13.
Þóra Hrólfsdóttir Tómas Kristjánsson
Halldóra Hrólfsdóttir Pétur Waldorff
Gunnar Sverrisson
barnabörn og aðrir aðstandendur
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
HELGA ÍSLEIFSDÓTTIR
frá Hvolsvelli,
Gullsmára 9, Kópavogi,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans við
Hringbraut fimmtudaginn 28. júní. Útför hennar fer fram frá
Seljakirkju í Breiðholti miðvikudaginn 11. júlí klukkan 13.
Erlingur Ólafsson
Brynja Erlingsdóttir
Ísleifur Þór Erlingsson Þórunn Jónasdóttir
Bára Erlingsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar og
tengdafaðir,
ÓLAFUR GUÐRÖÐUR LEÓSSON,
Ljónsstöðum,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands
miðvikudaginn 4. júlí.
Útförin fer fram frá Selfosskirkju föstudaginn 13. júlí klukkan 13.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hans er
bent á að styrkja Bláa naglann.
Unnur Skúladóttir
Skúli Kristjánsson
Lea Björg Ólafsdóttir
Oddný Lára Ólafsdóttir Þórður Ingi Ingileifsson
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
UNNUR ÞÓRÐARDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni
föstudaginn 13. júlí klukkan 13.
Steinn Jónsson Jónína B. Jónasdóttir
Jónína G. Jónsdóttir Guðmundur Ragnarsson
barnabörn og barnabarnabörn
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
SIGMUNDUR GUÐMUNDSSON,
fv. flugumferðarstjóri,
lést sunnudaginn 8. júlí á hjúkrunarheimilinu
Eir. Útförin verður auglýst síðar.
Bergþóra Sigmundsdóttir Gunnar V. Johnsen
Egill Þ. Sigmundsson Petra L. Einarsdóttir
Björg Sigmundsdóttir Már Guðmundsson
og fjölskyldur