Morgunblaðið - 20.08.2018, Side 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 20. ÁGÚST 2018
✝ Edda BjörkGunnarsdóttir
fæddist í Reykjavík
13. janúar 1983.
Hún lést á líkn-
ardeild Landspít-
alans 12. ágúst
2018.
Foreldrar henn-
ar eru Lára Björns-
dóttir og Gunnar
Sæmundsson.
Bróðir hennar er
Björn Jóhann og á hann eina
dóttur, Önnu Láru.
Edda Björk eignaðist árið
2011 dóttur sem heitir Fanney
Ósk Eiríksdóttir.
Edda lauk kennaraprófi frá
Kennaraskóla Íslands 2006. Hún
kenndi við Árbæjarskóla, Vatns-
endaskóla í Kópa-
vogi og Hofsstaða-
skóla í Garðabæ.
Edda Björk var
skáti og björg-
unarsveitarmann-
eskja af lífi og sál.
Hún hóf ung þátt-
töku í björg-
unarstörfum, fyrst
með Hjálparsveit
skáta í Reykjavík
og síðar með Hjálp-
arsveit skáta í Garðabæ.
2015 hóf Edda Björk störf hjá
Björgunarskóla Slysavarna-
félagsins Landsbjargar sem yf-
irleiðbeinandi í leitartækni.
Útför Eddu Bjarkar fer fram
í dag, mánudaginn 20. ágúst, kl.
13 frá Vídalínskirkju í Garðabæ.
Hvernig skrifar maður minn-
ingargrein um litlu systur sína
án þess að tárast. Þú barðist eins
og ljón og þú gafst aldrei upp. Þú
kenndir mér og öðrum að lífið er
núna. Allar minningarnar okkar
saman, öll ferðalögin með for-
eldrum okkar þegar við vorum
yngri og seinna meir okkar
ferðalög með litlu stelpunum
okkar og mömmu og pabba. Allar
ferðirnar í fjörðinn okkar þar
sem við áttum yndislegar stund-
ir, klappirnar í Kollagötuá sem
við lékum okkur á og stelpurnar
okkar leika sér á í dag. Við náð-
um sem betur fer að komast
saman í sumar og nutum hverrar
stundar þrátt fyrir að þú hafir
verið orðin veik, þær minningar
úr firðinum okkar síðustu ár
geymi ég í hjarta mínu.
Það var oft gaman þegar að
við vorum ungir skátar og þú
fékkst leyfi til að koma með okk-
ur eldri krökkunum upp í skátas-
kálann Kút. Allar stundirnar
okkar þar og svo þegar stór jarð-
skjálfti reið yfir eitt kvöldið og
við stóðum sitthvoru megin við
borðið og ég gat ekkert gert
nema kasta mér yfir borðið til
þín því ég hafði lofað mömmu og
pabba að passa þig. Næturnar
sem við lágum úti og horfum á
norðurljósin dansa yfir Skarða-
mýrafjallinu, endalausar bak-
pokaferðir með misgóðu pasta.
Seinna meir fór ég í HSSR og þú
fylgdir á eftir.
Mér er minnisstætt þegar ég
kom til London að sækja þig eftir
að þú varst búin að vera að þvæl-
ast um Evrópu með bestu vin-
konu þinni, henni Hrafnhildi.
Hvað ég var ánægður að sjá þig,
samt vorum við bara í sundur í
nokkrar vikur. Við fórum saman
á alheimsmót skáta í Englandi
2007 og áttum æðislega tíma þar
og nutum hvers dags og hvers
kvölds með öllum þeim ævintýr-
um sem við lentum í. Seinna fórst
þú í HSG og ég í FBSR og í
hverju útkalli sem við fórum í
hlustaði ég alltaf eftir kallmerk-
inu þínu „Garðar Edda“ og þú
eftir mínu og jólaboðin sem
leystust upp af því að við rukum
út á aðfangadagskvöld til að
koma öðrum til hjálpar. Svo
fæddist Fanney Ósk sólargeisli
og þið Eiríkur fenguð nýtt og
spennandi hlutverk. Þrátt fyrir
að ykkur lánaðist ekki að búa
saman stóðuð þið ykkur frábær-
lega sem foreldrar og í raun fyr-
irmynd fyrir aðra, vinir allt til
enda. Þú varst ákveðin persóna
en þér tókst alltaf að fá fólk með
þér og náðir að hvetja fólk til
dáða.
Elsku Edda mín, þú áttir í
stríði við krabbameinin hálfa æv-
ina, þessi mein komu og fóru.
Sigrarnir voru stórir þegar með-
ferðum lauk og þú fékkst græna-
kortið og varst laus. Aftur skall á
myrkur og þú veiktist á ný,
þannig gekk það í fjórgang.
Hversu mikið er hægt að leggja á
eina manneskju og það systur
mína. Mér fannst ég svo van-
máttugur að geta ekki komið þér
til hjálpar eða verndað þig fyrir
þessu og særindin urðu enn
dýpri við síðustu greiningu. Þú
barðist og þú vannst orrustur
með ótrúlegu viljaþreki en á end-
anum náðu meinin að særa þig
banasári. En gafstu upp? Nei,
hetjan mín barðist allt til enda.
Þú ákvaðst að hjóla hringinn í
kringum landið og stofnaðir hjó-
lalið með frábæru fólki. Liðið þitt
Fuck Cancer vann hug og hjörtu
allra. Njóta en ekki þjóta var
mottóið ykkar. Síðastliðið vor
hélduð þið vel heppnað fjalla-
hjólamót. Alltaf með plön, alltaf
að hugsa fram á við, alltaf að
muna að lífið er núna. Og það er
mín minning af þér, Ljónshjart-
að sem aldrei gafst upp. Hvað ég
sakna þín, elsku litla systir.
Elsku Fanney Ósk frænka mín,
ég lofa þér að vera alltaf til stað-
ar fyrir þig.
Björn Jóhann og Anna Lára.
Allt frá því við litum hana aug-
um í fyrsta sinn var augljóst að
hér var á ferð ung efnileg dama,
skapgóð en þó ákveðin. Frá unga
aldri hafði Edda Björk mikinn
áhuga á fimleikum og var komin í
Tromphóp Ármanns á unglings-
árum. Þaðan færðist áhuginn yfir
í skátastarfið og var hún „Eitt
sinn skáti ávallt skáti“ með
Skátafélaginu Skjöldungum frá
Ylfingum uns hún var orðin
Dróttskáti.
En ekki var þessi snót orðin
mjög gömul þegar „krabbinn“
bankaði fyrst á dyr. Í mennta-
skóla fór að bera á veikindum og
aðeins 18 ára gömul fór hún í
gegnum fyrstu meðferðina og
síðar geisla til að vinna bug á
Hodgkińs krabbameinum í
brjóstholi, sú barátta tók 4 ár og
nú blasti lífið við.
Edda vildi ávallt hjálpa öðrum
og meðfram kennaranámi í KHÍ
hóf hún að starfa með Hjálpar-
sveit skáta í Reykjavík og síðan í
hjálparsveit skáta í Garðabæ og
varð fljótt mjög virk og var farin
að kenna skyndihjálp innan
sveitarinnar og jafnframt halda
námskeið á vegum Landsbjargar
og varð síðar yfirleiðbeinandi í
leitartækni hjá Landsbjörgu.
Í starfi Björgunarsveitarinnar
í Garðabænum kynntist hún
barnsföður sínum Eiríki Einars-
syni og hófu þau búskap. Ekki
leið á löngu þar til lítil stúlka,
Fanney Ósk, kom í heiminn árið
2011, svo óskaplega lík móður
sinni.
En aftur knúði krabbinn á
dyr! Árið 2014 þegar Edda
greindist með brjóstakrabba.
Hún tók þessu verkefni af æðru-
leysi og taldi sér trú um að fyrir
hana yrðu ekki lögð erfiðari
verkefni en þau sem hún gæti
tekist á við – með góðri hjálp,
bjartsýni og herkænsku ætlaði
hún sér að toppa fjallið!
Þau Eiríkur slitu samvistum
2015 og hélt Edda Björk baráttu
sinni áfram með tryggri aðstoð
fjölskyldu sinnar og með ljós-
geisla sinn Fanneyju Ósk sem
haldreipi.
Edda Björk hafði einstaka
hæfileika til að rita pistla um
reynslu sína og minnti okkur
ávallt á að vera ekki að bíða eftir
að eitthvað myndi gerast heldur
að lifa í núinu því eins og hún
orðaði það þá er „lífið núna“.
Hún líkti meðferðum sínum við
fjallgöngur og sjálfri sér við
fjallablóm sem ávallt ætlaði að
sigra toppinn þrátt fyrir storma
og illviðri þegar toppurinn var í
augsýn.
Enn og aftur tók krabbinn sér
bólfestu í fjallablóminu 2016, nú
voru mein í heila, hrygg, lungum
og lifur. Það er ótrúlegt hvernig
íslensk fjallablóm fara að því að
skjóta rótum sínum í gljúpum
jarðvegi landsins og svo sannar-
lega reyndi Edda af öllum sínum
mætti að festa rætur sínar og
undirbúa sig fyrir sigurgönguna
á toppinn en varð að lokum að
játa sig sigraða.
Í gegnum alla þá storma sem
elsku fallega fjallablómið þurfti
að ganga í gegnum stóð hennar
nærfjölskylda keik við bakið á
henni og veitti henni styrki og
dug í mótlætinu. Elsku Lára,
Gunni, Fanney Ósk, Bjössi og
Anna Lára, þið stóðuð þétt í
kringum fallega fjallablómið og
gerðuð allt ykkar til að hlúa að
því. En núna fær elsku stelpan
okkar hvíldina en minningin um
einstaka stúlku mun lifa með
okkur alla tíð.
Bjössi Afi, Fríða, Linda,
Eyrún og fjölskyldur.
Edda var yngsta barnabarn
ömmu og afa á Tungó og litla
dúllan í frændsystkinahópnum,
en þrátt fyrir að hún hafi verið
minnst og best var hún aldeilis
ekki lítil í sér og gaf okkur sem
eldri vorum ekkert eftir. Allt sem
hún tók sér fyrir hendur gerði
hún vel og af miklum krafti. Hún
klifraði hæst í trjánum hennar
ömmu, kenndi okkur hinum fim-
leika á túninu á Tungó, manaði
okkur upp í að gera dyraat hjá
nágrönnunum og skoraði á okkur
í kapphlaup eftir langa gangin-
um.
Þær amma áttu einstaklega
fallegt samband og voru mjög
nánar og eftir að amma féll frá
kom Edda á frænkuhittingum til
að halda minningu afa og ömmu
á lofti og styrkja okkar samband.
Edda var risastór persónuleiki.
Það sem einkenndi hana í okkar
hóp var hlýleiki, hugrekki og ör-
læti. Hún var skemmtileg, fyndin
og hafði húmor sem innihélt
passlegan skammt af kaldhæðni.
Við dáðumst að lífsgleði hennar
sem dvínaði aldrei þrátt fyrir erf-
ið veikindi. Hún var og verður
frábær fyrirmynd og við erum
allar ríkari að hafa átt hana fyrir
frænku. Minningar um einlægni,
hlátrasköll og skemmtilegar sög-
ur langt fram á kvöld munu lifa
með okkur.
Amma kom oft til Eddu í
draumum og eitt skiptið í veik-
indum hennar sendi Edda okkur
frænkunum skilaboð og sagði að
amma bæði að heilsa okkur.
Amma sat hjá henni um nóttina
og hélt í höndina á henni. Þær
áttu langt og gott samtal og
Edda sagði að amma hefði náð að
róa sálartetrið.
Það var einstakt hve Edda var
góð móðir og sá ekki sólina fyrir
Fanneyju Ósk og er hún lifandi
eftirmynd móður sinnar. Sam-
band Eddu við foreldra sína og
Bjössa bróður var einstaklega
náið og fallegt.
Elsku Gunni, Lára, Fanney
Ósk, Bjössi og Anna Lára, það er
sárt að kveðja og hennar skarð
verður aldrei fyllt. En við hugg-
um okkur við að hún er komin í
hlýjuna til ömmu og afa.
Eyrún, Særún, Guðrún
og Heiðrún.
Elsku brosmilda fjallablómið
mitt, nú er kallið komið og þú ert
farin heim eins og við skátar
segjum. Þú hefur verið í erfiðri
fjallgöngu. Á ferðinni hefurðu oft
þurft að reima skóna fastar og
gera ný ferðaplön. Á leiðinni hafa
fallið skriður og snjóflóð. Áfram
hefur þú alltaf haldið með bros á
vör og gleði í hjarta. Ég velti fyr-
ir mér hvort nú sé toppnum ekki
náð, baráttan við erfiðar hlíðar sé
búin og nú náir þú að vera á
toppnum í friði og ró að fylgjast
með og vernda okkur hin.
Þú hefur kennt okkur að berj-
ast sama hvað á dynur, með ham-
ingjuna að vopni. Þú hefur kennt
okkur að njóta hverrar gæða-
stundar sem lífið hefur upp á að
bjóða. Þú hefur kennt mér að
gefast ekki upp, því það er hrein-
lega ekki valmöguleiki. Þraut-
seigjan og þrjóskan í þér hefur
verið aðdáunarverð og verður
mér hvatning í lífinu.
Ég er afar þakklát fyrir að
hafa fengið að kynnast þér. Á
milli okkar var einstök vinátta,
við upplifðum svo mörg
skemmtileg ævintýri saman og
áttum svo margar yndislegar
stundir. Við vorum bara ungling-
ar á SSR-móti þegar ég fékk þig
óvænt í fangið í bókstaflegri
merkingu. Þá komst þú rúllandi
niður varðeldalautina og lentir
beint á mér. Síðan þá höfum við
verið samferða og samstiga í
gegnum lífið, sama hvert horft
er. Við áttum svo margt sameig-
inlegt og gátum alltaf speglað
okkur hvor í annarri, enda urð-
um við á svo margan hátt eins og
systur í lífinu. Það verður því erf-
itt að halda áfram núna þegar
hinn helminginn vantar, en ég
mun gera það og með bros á vör
því það var það sem þú kenndir
mér.
Þú varst svo mikil ævintýra-
skvísa og oft var ég búin að sam-
þykkja að gera eitthvað með þér
þótt ég vissi ekkert meira um
hvað stæði til, því ég vissi fyrir
víst að það yrði alltaf skemmti-
legt hjá okkur. Þú varst nefni-
lega svo góð í að skemmta bæði
þér og öðrum. Án efa var „int-
errailið“ sem við fórum í eftir
Kennaraháskólann stærsta og
eftirminnilegasta ævintýrið okk-
ar en þar fyrir utan eigum við
óteljandi ferðalög að baki og
minningarnar sem þær skilja eft-
ir eru mér algjörlega ómetanleg-
ar.
Ég er líka svo þakklát fyrir
þær ferðir sem við náðum að fara
í með Fanneyju Ósk og vinum
okkar undanfarin misseri, þrátt
fyrir þrekleysi og veikindi. Fann-
ey Ósk var sannarlega óskin þín,
óskin sem rættist og þú lifðir fyr-
ir. Það var svo yndislegt að sjá
ykkur saman og betri móður var
ekki hægt að finna. Þú sinntir
henni afar vel og ég veit að marg-
ir litu upp til þín í foreldrahlut-
verkinu. Í veikindunum slóst þú
ekki slöku við og varst dugleg að
fara með Fanneyju Ósk í ferða-
lög og búa til gæðastundir og
ógleymanlegar minningar með
henni. Fanney Ósk hefur misst
mikið og er missirinn hennar
mestur. Hugur minn er fyrst og
fremst hjá henni og ég mun gera
það sem ég get til að styrkja
hana á þessum erfiða tíma. Einn-
ig er hugur minn hjá foreldum
þínum, bróður og Eiríki.
Að kveðja þig í dag er þyngra
en kraftar mínir ná yfir. Ég get
bara ómögulega gert það, því
segi ég bara góða ferð heim,
elsku vinkona, og ég sé þig þegar
ég kem.
Þín
Hrafnhildur.
Elsku Edda Björk. Ég trúði
því alltaf að fyrir eitthvert undur
myndir þú hrista þetta af þér þar
sem þú hefur sýnt og sannað
ítrekað að þú ert ofurhetja. Þú
hefur sýnt okkur öllum hvernig
við eigum að njóta lífsins og njóta
en ekki þjóta.
Ég er svo óendanlega þakklát
að hafa fengið að kynnast þér. Þú
varst nánari mér en nokkur ann-
ar og sporin sem þú skildir eftir í
hjarta mínu verða aldrei fyllt. Þú
verður með mér í huganum um
alla framtíð, elsku Ofur-Edda.
Ég grobbaði mig svo oft af ofur-
björgunarsveitarkonunni sem
var vinkona mín, mesti nagli í
heiminum og alltaf stutt í brosið
og fíflaganginn.
Takk fyrir allar þær stundir
sem við hlógum saman og fyrir
allar þær stundir sem við grétum
saman. Þú varst alltaf til staðar,
hvort sem það voru litlu stund-
irnar eða þær allra stærstu. Þeg-
ar ég lít til baka, þá voru sumar
af þeim stundum sem maður hélt
að væru litlar í raun þær allra
stærstu.
Takk fyrir að gæða líf mitt
gleði og ljósi. Takk fyrir að gera
mig að betri manneskju. Takk
fyrir að hjálpa mér að vaxa og
dafna og verða sú sem ég er í
dag. Takk fyrir að hafa alltaf trú
á mér, sérstaklega þegar ég hafði
ekki trú á sjálfri mér. Það eru
ekki margir sem maður hittir á
lífsleiðinni sem sýna manni skil-
yrðislausa ást, en þú gerðir það
með þínu ótrúlega stóra hjarta.
Við gátum rætt allt, allt það
gleðilega í lífinu, og einnig þau
mistök sem maður gerir þegar
maður er að vaxa úr grasi. Þú
dæmdir mig aldrei, en áttir óend-
anlegt magn af góðum ráðum og
gast alltaf fengið mig til að sjá
hlutina frá öðru sjónarhorni.
Takk fyrir allt! Lífið er áskorun
og þú kenndir mér að með brosi
og hugrekki getur maður tekist á
við stór fjöll. Ég mun lifa eftir
þínu fordæmi og skapa minning-
ar við hvert tækifæri.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Vatnsenda-Rósa)
Þín er sárt saknað, elsku vin-
kona.
Til tunglsins og til baka.
„Lífið er núna.“
Elísabet Elfa Arnarsdóttir.
Öll trúðum við í hjarta okkar
að Edda myndi sigra í þessu
langa harða stríði sem hún háði
við krabbameinið. Marga orr-
ustuna háði hún og hafði sigur,
með æðruleysið og bjartsýnina
sem sitt skæðasta vopn. Hún
hefði sannarlega átt það skilið að
vinna stríðið en við ofurefli var
að etja. Eftir sitjum við og syrgj-
um einstaka konu sem var okkur
svo kær og góð fyrirmynd. Af
djúpri virðingu og með miklu
þakklæti kveðjum við glæsilegan
kvenskörung, yndislega móður
og traustan vin. Ævi hennar var
skemmtileg saga þótt hún væri
þyrnum stráð. Minningarnar eru
því líkn og munu lífga upp
ókomna daga. Megi Guð styrkja
þá sem syrgja.
Bragi Björnsson, skáta-
bróðir og Guðmundur
Björnsson, skátabróðir.
Elsku besta Edda.
Það er svo erfitt að setjast nið-
ur til að skrifa minningarorð um
þig en minningar eru ótal marg-
ar. Allar ferðirnar sem við fórum,
hvort sem það var á götuhjólinu,
á fjallahjólinu eða að skíða. Alltaf
skemmtum við okkur konung-
lega.
Í þínum veikindum var aðeins
ein leið, þú ætlaðir á toppinn og
það var svo ótrúlegur kraftur í
þér, þó þú hafðir verið í stórri
lyfjagjöf, þá skelltirðu þér í 20
km hjólatúr daginn eftir. Því
málið var að njóta en ekki þjóta
því lífið er núna!
Það var alltaf ótrúlega gott að
hitta þig og spjalla, manni leið
alltaf vel í kringum þig og eftir
að hafa spjallað við þig. Þú varst
alltaf að hvetja mann áfram, t.d.
að skrifa niður hugmyndir því þá
yrðu þær mikið raunverulegri.
Eins þegar við hittumst í síð-
asta skipti sem var rétt fyrir
verslunarmannahelgi, þá spurðir
þú okkur hvað við ætluðum að
gera um helgina og ef þú værir
hress þá ætlaðir þú að koma með
og fá að blanda fyrir okkur
drykki.
Þín verður sárt saknað en
minning þín lifir. Risaknús
Þinn vinur að eilífu,
Ingi.
Elsku skemmtilega og fjöruga
vinkona okkar. Við höfum notað
síðustu daga til þess að rifja upp
frábærar og fallegar (að undan-
skildum glanspilsum og Buffalo
skóm) stundir frá því í Lang-
holtsskóla. Þvílík lukka það hefur
verið að fá að kynnast þér og
fylgjast með þér marka spor þín.
Þrátt fyrir að þau hafi orðið færri
en allir hefðu óskað eru þau djúp
og tíminn mun ekki má þau út.
Alls staðar sem þú hefur kom-
ið við hefurðu safnað að þér góðu
fólki enda sækjast sér um líkir.
Það var gott að vita af þér í svo
góðum höndum eftir að samveru-
stundum okkar fækkaði á sama
tíma og aldursárum fjölgaði.
Þrátt fyrir að endurfundir okkar
hafi ekki verið eins tíðir og mað-
ur hefði óskað voru þeir þó alltaf
yndislegir.
Okkur þykir aðdáunarvert
hversu vel þú tókst á við þau
verkefni sem enginn kýs en þér
voru falin. Það er nefnilega ekki
á allra færi að gefa af sér á þann
hátt sem þú gerðir í veikindum
þínum. Sama hvernig við reynum
að orða það falla orðin marklaus
niður þar sem þau geta ekki lýst
því hversu miklu þú komst til
skila og hversu mikil áhrif þú
hefur haft á líf okkar.
Elsku Edda, við söknum þín
nú þegar og syrgjum þann tíma
sem var tekinn frá þér sem og
okkur saman. Á sama tíma mun-
um við minnast þín fyrir æðru-
leysið, kraftinn í leik og starfi og
gleðina sem ávallt fylgdi þér.
Hugur okkar er hjá telpunni
þinni og fjölskyldu, mikill er
þeirra missir. Hvíl í friði, elsku
fjallablómið okkar.
Þínar æskuvinkonur,
Birna Sif, Björk, Gréta,
Helena, Hrafnhildur,
Ingunn, Oddný og Sigríður
(Sigga).
Elsku Edda mín.
Hvað getur maður sagt, mað-
ur trúir því varla enn að þú sért
farin frá manni.
Þó það hafi samt legið í loftinu
í töluverðan tíma þá vonaði mað-
ur samt alltaf að það myndi ekki
gerast.
Það sem ég á eftir að sakna
félagsskapar þíns enda leið
manni alltaf vel í kringum þig.
Þegar ég hugsa til baka þá eru
ótrúlega margar minningar sem
koma upp í hugann, fullt af
myndum og alltaf bros á vör
enda alltaf gaman þegar við
brölluðum eitthvað saman. All-
nokkrar ferðir á Akureyri, hvort
sem það var til að hjóla eða skíða.
Fórum í Wow cycloton tvisvar
sem var bara gaman þó þú hafir
alltaf verið að veifa einhverju
spjaldi og tala um einhvern búð-
ing sem ég sá aldrei enda hef ég
aldrei hitt annan eins nagla.
Síðan við urðum vinir þá hefur
ýmislegt gengið á í okkur lífi en
við alltaf tekið á því með bjart-
sýni og bros á vör og alltaf tekist
að finna jákvæðu hliðina enda við
alltaf getað talað saman um allt
sem er í gangi í okkar lífi. Og þó
að þú hafir verið búin að ganga í
gegnum þessi erfiðu veikindi þá
var alltaf tími hjá þér til að pæla í
því hvernig ég hefði það og hvað
væri að frétta af mér.
Hugsa það nú líka hvað væri
gott að hafa þig hérna til að
hjálpa manni að skrifa þetta því
þú varst alltaf svo frábær penni
og áttir svo auðvelt með að koma
orðum frá þér, eitthvað sem mér
veitti svo sannarlega ekki af
núna, því það er svo ótrúlega
margt sem ég á erfitt með að
koma frá mér.
Það er sárt að sjá þig ekki
hérna aftur. En ég veit að við
munum hittast aftur á öðrum
Edda Björk
Gunnarsdóttir