Morgunblaðið - 22.08.2018, Page 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 22. ÁGÚST 2018
✝ GuðmundurKristján Eyj-
ólfsson fæddist á
Hömrum í Gríms-
nesi hinn 29. maí
1945. Hann lést á
líknardeild Land-
spítalans 9. ágúst
2018.
Foreldrar Guð-
mundar voru Eyj-
ólfur Guðmunds-
son, bóndi á Hömr-
um í Grímsnesi, f. 29.12. 1896,
d. 27.10. 1960, og Inga Maren
Ágústsdóttir, húsfreyja frá
Lýsuhóli á Snæfellsnesi, f. 4.8.
1904, d. 27.7. 1955. Systkini
Guðmundar eru: Haraldur
(samfeðra), f. 16.3. 1938, d. 27.1.
2018, Ágúst Ingi, f. 12.10. 1942,
Ásgeir Ingi, f. 30.7. 1946, og
Kristín Guðbjörg, f. 22.1. 1948.
Fyrri eiginkona Guðmundar
var Hildur Leifsdóttir, f. 1948.
Þeirra börn eru: 1) Eyjólfur
Brynjar, f. 31.7. 1964, maki Id-
ania Guðmundsson, f. 1959,
börn: Brynjar Alexis, f. 1993, og
Alexandra Ósk, f. 1996. Fyrir
átti Eyjólfur Guðmund Kristján,
f. 1982, og Fannar og Viktor, f.
1986. 2) Ágúst Ingi, f. 25.12.
1965, maki Anna Gunnlaugs-
dóttir, f. 1968, börn: Ásdís
Sandra, f. 1995, og Agnes
María, f. 2003. 3) Hulda Björk,
Ágúst V. Guðmundsson, f.
1973, börn: Nína Björg, f. 2004,
Rakel Anna, f. 2006, Gabríel
Örn, f. 2011, og Erla Hlín, f.
2014.
Langafabörnin eru átta tals-
ins.
Guðmundur ólst upp á
Hömrum í Grímsnesi til tíu ára
aldurs en þá lést móðir þeirra
systkina og þau fluttu ásamt
föður á Minni-Borg, sem brann
veturinn eftir. Þá var þeim
systkinum komið fyrir á bæjum
í sveitinni á meðan Minni-Borg
var endurbyggð. Guðmundur
fór að Búrfelli ásamt Ásgeiri
bróður sínum og lauk barna-
skólagöngu sinni frá Ljósafoss-
skóla. Veturinn 1960-61 stund-
aði Guðmundur nám á Núpi í
Dýrafirði en á þeim tíma lést
faðir hans.
Guðmundur fluttist til
Reykjavíkur að námi loknu og
hóf nám í bifvélavirkjun hjá
Ræsi. Lauk sveinsprófi árið
1965 og síðar meistaraprófi ár-
ið 1975. Starfaði hann á ýmsum
stöðum þar til hann stofnaði
sitt eigið bifvélaverkstæði á 8.
áratugnum.
Guðmundur og Nína opnuðu
varahlutaverslunina Bílahornið
í Hafnarfirði og ráku til ársins
1995. Þá fór Guðmundur aftur
í bílaviðgerðir og rak Bifreiða-
verkstæði Guðmundar Eyjólfs-
sonar með syni sínum, Guð-
mundi Kr., þar til hann lét af
störfum vegna veikinda.
Útför Guðmundar fer fram
frá Bústaðakirkju í dag, 22.
ágúst 2018, klukkan 13.
f. 12.5. 1969, maki
Þór Eiríksson, f.
1965, börn: Sunna
Maren, f. 1994,
Harpa Mjöll, f.
1999, og Aníta
Lilja, f. 2008.
Árið 1973
kvæntist Guð-
mundur Nínu
Draumrúnu Guð-
leifsdóttur, f. 11.10.
1944, d. 15.3. 2015.
Þeirra börn eru: 1) Guðmundur
Kristján, f. 18.11. 1977, maki
Sandra Rut Gunnarsdóttir, f.
1980, börn: Tanja Rut, f. 2005,
Gunnar Logi, f. 2008, og Þórdís
María, f. 2013. 2) Margrét Erla,
f. 26.9. 1980, maki Halldór
Heiðar Sigurðsson, f. 1980,
börn: Embla Hrönn, f. 2007,
Styrmir Heiðar, f. 2010, og Há-
kon Bjarmi, f. 2017.
Fyrir átti Nína Draumrún tvö
börn af fyrra hjónabandi, þau
eru: 1) Guðleifur Ragnar Krist-
insson, f. 18.12. 1964, börn:
Rósa Kristín, f. 1999, og Guð-
mundur Ingi, f. 2006. 2) Hanna
Guðrún Kristinsdóttir, f. 24.8.
1966, maki Pétur Hjaltested, f.
1956. Hanna á Höskuld Þór, f.
1984, og Veru Dögg, f. 1988.
Guðmundur og Nína áttu
fósturdóttur, Heiðrúnu Gunn-
arsdóttur, f. 19.11. 1974, maki
Í dag kveð ég pabba minn –
þann allra jákvæðasta,
þolinmóðasta og sjálfstæðasta
mann sem ég hef vitað. Viðmót
hans var blítt, hjartað rúmaði
alla sem þess þurftu, hann tók
lífinu létt og flanaði ekki að
neinu. En hann þoldi ekkert
hálfkák, ef eitthvað var ákveðið
þá skyldi það gert strax og það
skyldi gert vel.
Þessir eiginleikar, auk elju-
semi, fleyttu honum vel áfram í
lífinu. Hann setti sér markmið
og lagði ýmislegt á sig til að ná
þeim.
Þegar hann fékk heilablóðfall
fyrir 11 árum og tapaði tungu-
málinu voru það þessir eigin-
leikar sem drifu hann áfram svo
hann náði framförum. Það sem
ég hef dáðst að honum öll þessi
ár! Aldrei gafst hann upp heldur
hélt sínu striki, hélt áfram að
ferðast innanlands sem utan,
sótti félagsskap á nýjum stöðum
og lét ekkert aftra sér frá því
sem hann vildi gera. Hann var
fyrirmynd mín og fyrirmynd
barnanna minna, sem sakna afa
síns óendanlega mikið.
Síðasta ár var síðasta glíman
hans pabba. Hann greindist
með krabbamein sl. haust og
tókst á við þau veikindi af miklu
æðruleysi. Það dró af honum en
alltaf var hann hress og kátur,
jafnvel undir það síðasta. Hann
var tilbúinn í sína síðustu ferð
þótt við höfum ekki verið það.
Ég tel ekki að pabbi hafi tapað
baráttunni við meinið því hann
var tilbúinn að kveðja. Hann
vann.
Við hin stöndum eftir með
hjartað yfirfullt af þakklæti til
elsku pabba og minningar um
yndislegan mann.
Elsku pabbi minn, takk fyrir
allt og allt. Þín
Margrét Erla.
Mér tregt er um orð til að þakka þér,
hvað þú hefur alla tíð verið mér.
Í munann fram myndir streyma.
Hver einasta minning er björt og blíð,
og bros þitt mun fylgja mér alla tíð,
unz hittumst við aftur heima.
Ó, elsku pabbi, ég enn þá er
aðeins barn, sem vill fylgja þér.
Þú heldur í höndina mína.
Til starfanna gekkstu með glaðri lund,
þú gleymdir ei skyldunum eina stund,
að annast um ástvini þína.
Þú farinn ert þangað á undan inn.
Á eftir komum við, pabbi minn.
Það huggar á harmastundum.
Þótt hjörtun titri af trega og þrá,
við trúum, að þig við hittum þá
í alsælu á grónum grundum.
Þú þreyttur varst orðinn og þrekið
smátt,
um þrautir og baráttu ræddir fátt
og kveiðst ekki komandi degi.
(Hugrún)
Óendanlegt þakklæti er mér
efst í huga á þessum tímamótum
er ég kveð elsku pabba, hann
Guðmund stjúpföður minn. Ég
var sex ára þegar hann kom inn
í líf mömmu og okkar systkin-
anna, en pabbi okkar Gulla
bróður, Kristinn Jón, hafði lát-
ist tveimur árum fyrr. Ég man
vel eftir þessum tíma og hvernig
ég skref fyrir skref kallaði hann
Guðmund, Guðmund pabba og
loks pabba, og litla frekjan ég
leit þá á hann sem hluta af litlu
fjölskyldunni á Brávallagötu 8.
Það var náttúrlega ekki allt-
af auðvelt að þurfa allt í einu að
deila athygli og tíma móður
minnar með öðrum og ég get
ekki annað en brosað að minn-
ingunum frá þeim tíma.
Seinna, þegar ég minntist á
þetta tímabil við þau mömmu,
þá mundu þau ekki neitt, en ég
man hvað ég var oft svolítið
skömmustuleg á þeim tíma.
Pabbi var sá ljúfasti og besti
maður sem ég hef kynnst, ynd-
islegur pabbi og við systkinin
öll alin upp af foreldrum sem
sýndu hvort öðru virðingu og
ást og þannig var heimilislífið,
sem er svo þakkarvert þegar
hugsað er til baka.
Þegar ég lít yfir þau fjörutíu
og sex ár, sem ég átti með
elsku pabba, hef ég svo margt
að þakka fyrir, minningar sem
ekki slær einum skugga á og
ryð og mölur fá ekki grandað.
Huggun mín í sorginni er trú
pabba um endurfundi ástvina í
Sumarlandinu. Guð blessi
minningu þína, bjarta og
hreina, elsku pabbi minn.
Takk fyrir allt og allt, takk
fyrir þig.
Þín dóttir,
Hanna Guðrún.
„Það er allt í lagi með mig.“
Þetta eru síðustu orðin sem
elsku Mummi bróðir sagði við
mig kvöldið áður en hann
kvaddi þennan heim. Þessi orð
hans lýsa honum svo vel. Ekk-
ert vesen.
Það eru góðar minningar
sem ég geymi um Mumma og
Nínu konu hans sem kvaddi
líka fyrir þremur árum. Nú eru
þau saman á ný í Sumarland-
inu. Það var alltaf svo gott að
vera samvistum við þau, hvort
sem það var heima eða í ferða-
lögum, og það gleymist aldrei.
Þeir sem þekktu Mumma
vita að hann þurfti svo sann-
arlega að hafa fyrir lífinu.
Hann varð ungur munaðarlaus
en kom sér til manns með já-
kvæðni og dugnaði. Ég fæ að
láni orðin hans Hössa afabarns
hans: „Duglegri og hjálpsamari
mann er ekki hægt að finna. Þú
hélst líka allmörg námskeið um
jákvæðni og góðmennsku án
þess að taka eftir því sjálfur.
Ég lærði a.m.k. mikið af þér og
þeir sem fengu að kynnast þér,
fallega sál.“
Elsku Magga, Gummi,
Hanna, Hulda, Gústi, Gulli,
Eyjó og Heiðrún, þið hafið öll
misst mikið. Við fjölskyldan
sendum ykkur innilegar sam-
úðarkveðjur. Minningin um
Mumma lifir um ókomin ár í
hjörtum okkar.
Kristín Eyjólfsdóttir
(Stína).
Guðmundur
Eyjólfsson
Kveðja frá
konunum í
kvenfélaginu Iðunni
Í dag kveðjum við eina af
okkar dyggustu félagskonum,
Guðbjörgu Jónu Guðmunds-
dóttur, en kallið kom nánast
fyrirvaralaust að nýlokinni ferð
á æskuslóðir hennar í Naustvík
í Árneshreppi. Má segja að það
sé táknrænt að hafa farið að
vitja átthaganna og kveðja að
því búnu.
Kynni okkar hófust er ég
flutti hingað í Bæjarhrepp sum-
Guðbjörg Jóna
Guðmundsdóttir
✝ Guðbjörg JónaGuðmundsdótt-
ir fæddist 5. desem-
ber 1935. Hún lést
31. júlí 2018.
Útför Guðbjarg-
ar Jónu fór fram
15. ágúst 2018.
arið 2001 og óskaði
eftir inngöngu í
kvenfélag sveitar-
innar og hitti fyrir
röggsaman og
virðulegan for-
manninn, Jónu í
Guðlaugsvík, sem
fagnaði nýjum fé-
laga. Hún stýrði
starfseminni af ör-
yggi, lagði góðum
málum lið og lét
sér annt um okkur, Iðunnar-
konurnar. Hún hafði verið fé-
lagi í Iðunni um áratugi, gekk í
það þegar tengdamóðir hennar,
Anna Sigurðardóttir, húsfreyja
í Guðlaugsvík, var formaður, en
hún gegndi því embætti lengur
en nokkur önnur, eða í rúmlega
20 ár, virt og öflug kona.
Jóna var mikill gleðigjafi, tók
af áhuga þátt í öllu því sem við
tókum okkur fyrir hendur,
stuðlaði að leikhúsferðum og
öðrum viðburðum félagsins.
Hún og eiginmaður hennar,
Skúli Helgason, voru samstiga í
farsælu hjónabandi, umvafin
kærleika hvort til annars,
barna sinna og afkomenda.
Eitt af verkefnum kven-
félagsins hefur verið að annast
erfidrykkju fyrir gengna sveit-
unga okkar og þá reyndi mikið
á hæfni og dugnað, t.d. þegar
þurfti að steikja 300 pönnukök-
ur að morgni útfarardags,
skreyta tertur og smyrja brauð,
en allt þetta lék í höndum Jónu
og ævinlega var hún reiðubúin
að leggja sitt af mörkum. Hið
sama átti við um réttarkaffið,
sem við Iðunnarkonur sáum um
og seldum á réttardaginn í
Hvalsárrétt, þar stóð hún vakt-
ina með okkur hinum á meðan
hún treysti sér til.
Ég talaði við tvær félagskon-
ur og bað þær að lýsa kynnum
sínum af húsfreyjunni í Guð-
laugsvík: „Hún var svo
skemmtileg og ekta, var tíguleg
og bar sig vel; gott var að koma
til þeirra Skúla, þau voru gest-
risin og greiðvikin. Þau gáfu
okkur stóra rekaviðarkubba
sem undirstöður fyrir sumarbú-
staðinn okkar, sterka og góða,
því allt byggist á sterkum
grunni; hvort sem um er að
ræða húsbyggingu eða færni á
lífsins vegi. Mér þótti mjög
vænt um hana. Hún taldi sig
vera heppna í lífinu.“ Svo mælti
Guðrún Lára, prestskona þá á
Prestbakka. Hin sagði: „Þær
móðir mín, Hanna á Kolbeinsá,
og hún unnu afar vel saman í
kvenfélaginu og leið vel í návist
hvor annarrar. Hún var hlát-
urmild og glaðleg og hafði góð
áhrif á fólk.“ Hér talaði Ásdís í
Laugarholti. „Drottinn, hjá þér
er uppspretta lífsins og í þínu
ljósi sjáum vér ljós“ (sálm. 36.).
Þetta fallega vers minnir okkur
á hvaðan við öll komum og veit-
ir okkur huggun og von um
nýtt upphaf. Megi Drottins ljós
lýsa Guðbjörgu Jónu og vera
ástvinum hennar huggun og
styrkur.
Við, konurnar í Iðunni, þökk-
um Jónu í Guðlaugsvík ljúfa
samfylgd og farsæl störf í þágu
félagsins okkar og samfélagsins
alls. Veri hún kært kvödd í ei-
lífri náðinni.
Kristín Árnadóttir,
formaður.
✝ Jósep Matt-híasson bakari
fæddist í Króatíu
19. febrúar 1939.
Hann lést 14. ágúst
2018.
Hann starfaði
lengst af hjá varn-
arliðinu í Keflavík
en síðustu ár við
bakstur í Reykja-
vik.
Jósep kvæntist
Sigurbjörgu Ólöfu Guðjóns-
dóttur, hún lést 22.
desember 2000.
Sonur þeirra er
Jósep Matthías til
heimilis í Reykja-
vík. Fyrir átti Jósep
dótturina Margréti
Maríu sem er bú-
sett í Bandaríkj-
unum.
Útför hans fer
fram frá Fossvogs-
kirkju í dag, 22.
ágúst 2018, klukkan 15.
Elskulegur mágur minn
kvaddi þennan heim rétt eftir
kvöldmatinn, en hann bjó orðið á
hjúkrunarheimili, var orðinn lé-
legur í fótunum eftir að hafa
staðið við bakstur til margra
ára.
Mér var brugðið er ég fékk
þau skilaboð, ég var vön að
hringja í hann en var ekki búin
að því þennan dag, en nú er
hann kominn til Siggu sinnar, en
systir mín lést árið 2000. Trú-
lega er það gott fyrir þann sem
kveður að fara á þennan hátt,
betra en að liggja á spítala mán-
uðum saman, en áfall fyrir okkur
sem eftir stöndum. Jósep var
bakari til margra ára og færði
mér stundum bakkelsi. Hann
var mikið góðmenni og hugsaði
um fjölskylduna. Hann spurði
alltaf um stelpurnar mínar,
hvernig gengi hjá þeim og
hvernig gengi hjá elsta syni
dóttur minnar.
Hann var hættur að fara aust-
ur fyrir fjall en þar stendur mik-
ill og fallegur gróður í reitnum
þeirra hjóna. Nú eru þau saman
á ný og skoða skóginn sinn.
Sólrún Guðjónsdóttir.
Jósep
Matthíasson
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför ástkærs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
INGIMARS NÚMASONAR,
Ægisbyggð 1,
Ólafsfirði.
Ingibjörg Antonsdóttir
Nína Ingimarsdóttir
Númi Ingimarsson Steina J. Hermannsdóttir
Matthías Ingimarsson
Helga Ingimarsdóttir Hlynur Guðmundsson
barnabörn og barnabarnabörn
Kær samstarfs-
kona, Kristín Guð-
mundsdóttir, er
fallin frá. Kristín
starfaði sem ritari við Grunn-
skóla Grindavíkur. Kristín var
yndisleg manneskja og reyndist
öllum vel. Hún mætti alltaf bros-
andi til vinnu og tókst á við verk-
efni dagsins af alúð og gleði.
Hún var einstaklega þægileg
manneskja og hafði góða nær-
veru. Kristín var alltaf fús að
rétta fram hjálparhönd og lagði
Kristín
Guðmundsdóttir
✝ Kristín Guð-mundsdóttir
fæddist 19. desem-
ber 1957. Hún lést
2. ágúst 2018.
Útför Kristínar
fór fram 16. ágúst
2018.
sig fram um að að-
stoða alla með virð-
ingu og einlægni.
Nemendur leituðu
mikið til Kristínar
og var þeim ávallt
tekið með brosi,
hugulsemi og vel-
vild. Við eigum svo
sannarlega margar
góðar minningar
um Kristínu. Við
sem vorum svo lán-
söm að fá að kynnast henni
þökkum samfylgdina og geym-
um minningar um hana í hjört-
um okkar. Við vottum fjölskyldu
hennar innilega samúð.
Fyrir hönd starfsfólks og
nemenda í Grunnskóla Grinda-
víkur,
Guðbjörg M. Sveinsdóttir,
skólastjóri.