Morgunblaðið - 23.08.2018, Side 53

MINNINGAR 53
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 23. ÁGÚST 2018
✝ Einar Óskars-son fæddist í
Vestmannaeyjum
7. janúar 1952.
Hann lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut 24. júlí
2018.
Foreldrar hans
voru Guðný Svava
Gísladóttir, f. 11.1.
1911, d. 25.3. 2001,
og Óskar Pétur
Einarsson, f. 11.1. 1908, d.
13.5.1978, lögregluþjónn.
Einar átti fimm eldri systkini.
Þrjú þeirra eru látin, Valgerður
Erla, Gísli og Rebekka, og tvö
eru eftirlifandi, Guðný sem býr í
Reykjavík og Sigurbjörg Rut
sem býr í Vestmannaeyjum.
Einar bjó lengst af í foreldra-
húsum og var best þekktur sem
Einar í Stakkholti. Hann vann
ýmis verkamannastörf í Vest-
mannaeyjum á námsárum sín-
um; var til sjós, vann hjá Vest-
mannaeyjabæ og við hreinsun
eftir eldgosið á Heimaey 1973.
Hann varð stúdent frá Mennta-
skólanum á Laugarvatni árið
1973 og útskrifaðist með B.Sc.-
1954, eignuðust dóttur, Önnu
Guðrúnu, f. 1.12. 1972. Anna
Guðrún er gift Steven McCall og
eiga þau þrjú börn, Kristmann
Ísak, f. 29.3. 2005, Elizabeth
Jane, f. 1.11. 2010, d. 1.11. 2010,
og Viktoríu Sunnu, f. 13.12.
2011. Þau eru búsett í Georgia-
ríki í Bandaríkjunum.
Einar kvæntist Önnu Peggy
Friðriksdóttur, f. 1956, árið
1978. Þau bjuggu á Laugarvatni
og síðar í Reykjavík. Þau eign-
uðust þrjár dætur: Kristjönu Lu-
cille, f. 18.4. 1982, Katrínu Sif, f.
26.2. 1987, og Rut Vilbjörgu, f.
24.10. 1990. Rut er gift Reuben
Lamb.
Einar og Peggy ráku saman
nokkra veitingastaði í Reykja-
vík á árunum 1985 til 1992. Ein-
ar og Peggy skildu árið 1993 og
dætur þeirra þrjár fluttu með
Peggy til Kanada árið 1994.
Þær búa þar enn, nema Katrín
Sif, sem flutti aftur til Íslands
árið 2008.
Einar bjó í Reykjavík með
sambýliskonu sinni, Sigrúnu
Ólafsdóttur, f. 1955, frá árinu
1995. Sigrún lést árið 1998. Ein-
ar bjó í Kópavogi og Reykjavík
með sambýliskonu sinni, Guð-
björgu Elínu Hreiðarsdóttur, f.
1960 frá árinu 2000. Þau slitu
síðar samvistum.
Útför Einars fer fram í Foss-
vogskapellu í dag, 23. ágúst
2018, klukkan 11.
gráðu í líffræði árið
1976 og M.Sc.-
gráðu í efnafræði
og erfðafræði árið
1978, frá Shippens-
burg University í
Pennsylvaníu,
Bandaríkjunum.
Hann kenndi líf-
fræði og efnafræði
í Menntaskólanum
á Laugarvatni árin
1978 til 1983, vann
hjá áveitufyrirtækinu Leaky Pi-
pes 1983-1984 og kenndi síðar
efnafræði í Menntaskólanum við
Hamrahlíð árin 1984 til ársloka
2015. Einar var í hálfs árs náms-
leyfi í University of British Co-
lombia í Vancouver, Kanada, ár-
in 2005-2006.
Einar kvæntist Guðrúnu Ingi-
mundardóttur, f. 1952, árið 1973
og eignuðust þau soninn Óskar
Pétur Einarsson, f. 12.6. 1972.
Hann er kvæntur Guðrúnu Evu
Jóhannsdóttur og eiga þau tvö
börn, Jóhönnu Eldey, f. 1.9.
2008, og Daníel Orra, f. 14.10.
2012, og búa þau í Reykjavík.
Einar og Guðrún skildu 1975.
Einar og Eygló Ólafsdóttir, f.
Elsku pabbi minn. Ein af mín-
um fyrstu æskuminningum er
þegar ég hitti þig sumarið 1976
þegar þú komst heim frá Ameríku
og fórst með mig til Vestmanna-
eyja. Þá varstu nýbúinn að kynn-
ast Peggy og ég man að við keyrð-
um um Suðurlandið á gömlum
Skóda og hlustuðum á Boney M af
kassettu. Þetta var líka í síðasta
skipti sem ég man að ég hitti afa
minn og alnafna, þegar við röltum
um bryggjuna í Eyjum. Við hitt-
umst annars ekki mikið fyrstu 20
æviárin mín en þegar það gerðist
man ég alltaf hvað þú varst góður
við mig, hvað ég leit mikið upp til
þín og fannst alltaf gaman að vera
með þér og spjalla um heima og
geima. Ég man þegar ég dvaldi
hjá þér á Laugarvatni þegar ég
var tíu ára og kynntist þá Önnu
systur í fyrsta skipti. Mér þótti
alltaf svo gott hvað þú varst dug-
legur að kynna mig fyrir öllum
ættingjum og vinum, bæði í Eyj-
um og annars staðar.
Svo var það að ég flutti til þín í
Kvistalandið þegar ég byrjaði í
Háskólanum og náði að kynnast
þér betur. Þetta voru góðir tímar,
þú varst mjög hamingjusamur
þegar þið Sigrún bjugguð saman
en því miður kvaddi hún okkur allt
of snemma. Ég á þér svo mikið að
þakka frá þessum árum. Ég ætl-
aði að hætta í Háskólanum eftir
eina önn en þú tókst það ekki í
mál. Ég væri ekki þar sem ég er í
dag ef þú hefðir ekki stutt mig í
náminu og alltaf hvatt mig áfram.
Þú varst alltaf svo mikill húm-
oristi, enda gengur „Eyjadjókið“
sterkt í erfðir. Í gegnum tíðina
heyrði ég sögur frá gömlum nem-
endum þínum úr menntaskóla
sem töluðu alltaf svo vel um þig,
hvað þú varst góður kennari og
skemmtilegur. Það gerði mig allt-
af svo stoltan. Kona sem ég þekki
sagðist aldrei gleyma því þegar þú
hræddir úr henni líftóruna með
því að sýna henni lifandi eðlu í
Menntaskólanum á Laugarvatni!
Síðustu árin voru þér ekki góð
og varstu meira og minna inni á
spítala síðustu eitt til tvö árin. Al-
veg sama hvað þú varst veikur;
alltaf talaðirðu um að þú værir nú
á leiðinni heim hið fyrsta, enda
nenntirðu sko ekki að hanga inni á
þessum spítala. Þú vildir alltaf
standa á eigin fótum og í gegnum
þrjóskuna og seigluna náðirðu að
vera mikið heima fyrir, þar sem
þér leið alltaf best. Þú varst fljót-
lega farinn að þekkja allt spítala-
starfsfólkið með nafni. Ég var allt-
af hrærður yfir því hvað
hjúkrunarkonurnar voru góðar við
þig og töluðu vel um þig og hvað þú
varst alltaf þakklátur fyrir allt sem
gert var fyrir þig. Ég mun aldrei
gleyma hversu frábært starfsfólk
vinnur á 12E á Hringbraut og hvað
það sá vel um þig þessa síðustu
mánuði.
Loksins færðu nú að hvíla í friði,
elsku pabbi. Ég þakka þér fyrir
samveruna í gegnum árin, allt sem
þú gerðir fyrir mig og hvað þú
varst alltaf góður við mig. Við verð-
um svo samferða til Eyja þar sem
þú færð að hvíla hjá ættingjunum,
hlakka til að fara með þig þangað
og hitta Stakkholtsliðið í hinsta
sinn.
Óskar Pétur Einarsson.
Einar í Stakkholti er látinn og
það er sárt að horfa á eftir miklum
hæfileikum og lífsgleði með ótíma-
bærum dauða. Einar ólst upp í
nærveru við ær og kýr á mörgum
heimilunum við Vestmannabraut
og sem barn var hann við bústörf
hjá afa og ömmu á Arnarhóli, sem
hann nefndi síðar heimili sitt í
Kollafirði.
Ég man hvað ég horfði stoltur á
frænda minn þegar ég ólst upp í
rishæðinni í Stakkholti. Hann var
kröftugur og lífsglaður ungur mað-
ur með afar smitandi hlátur og
góða nærveru. Gaui og Raggi á
Látrum voru í næsta húsi eins og
frændur okkar á Faxastíg 2b, Þor-
steinn, Gísli, Snorri og Kristinn.
Þessir peyjar voru að upplagi nátt-
úrubörn sem ólust upp í samfélagi
dýra og náttúru Eyjanna. Veiði- og
fjallamennska var stór þáttur í
æsku þeirra. Loftrifflar og byssur
komu fljótt við sögu hjá mörgum
Eyjapeyjum og Einar var áhuga-
samur um skot- og veiðimennsku.
Við Einar ræddum það á spít-
alanum síðasta haust og vetur hvað
lífið var frjálslegt í Eyjum í gamla
daga, þegar hann og peyjarnir
voru farnir að skjóta úr rifflum og
haglabyssum rétt upp úr fermingu.
Ég man þegar fugl var skotinn nið-
ur á strompinum á Björkinni hjá
Halla Kela og Öllu. Fjaðrir, fiður
og blóð dreifðist um þakið og þak-
rennuna þar sem fuglinn sjálfur lá
steindauður. Þá var hlaupið með
stiga og fuglinn sóttur áður en
Halli Kela áttaði sig, en snyrti-
mennið var marga daga að
hreinsa blóð af þakinu og renn-
unni með borðtusku. En vatni var
safnað af þökum húsa í Eyjum á
þessum árum og ekki gott að fá
mikið af fjöðrum og fuglablóði í
neysluvatnið.
Þetta var ekki í eina skiptið sem
byssuskot komu við sögu milli
húsa í miðbænum í Eyjum. Byssu-
hvellir og blóðugar vambir í slát-
urtíðinni á haustin, gærur á veggj-
um og lambahausar í hrúgu.
Lóðirnar voru eins og vígvellir hjá
Siggu frænku í Breiðholti og afa á
Arnarhóli. Ef þetta gerðist í dag
væri sérsveit lögreglunnar mætt á
þyrlum til að skakka leikinn. Ég
man ekki eftir því að nokkur hafi
amast við þessu eða Einar
skammaður að ráði fyrir þessi
strákapör í gamla daga.
Þá man ég hvað mér þótti hann
glæsilegur á svörtu 150 cc Hond-
unni sem hann átti. Það var topp-
urinn í þá daga þegar helstu töff-
arar bæjarins óku um á slíkum
ofurhjólum.
Einar í Stakkholti var fyrirferð-
armikill ungur maður sem hafði
ekki látið námið trufla æskugleð-
ina. En hann tók kúvendingu við
17 ára aldur og sneri sér að nám-
inu að fullu. Lauk landsprófi og
fór í Menntaskólann á Laugar-
vatni sem hann tók með trompi og
varð líffræðingur frá Háskólanum
í Pittsburgh í USA og kennari við
MH í áratugi. Hann vann fyrir
náminu, við vorum saman á sjó
sumarið 1972 og hann kom með
Peggý og þau unnu við hreinsun-
ina í Eyjum sumrin eftir gos. Þá
var oft mikið fjör á sögukvöldun-
um en Einar eins og margir í okk-
ar fjölskyldu afbragðssögumaður.
En fjörið var valtara þegar líða
tók á fullorðinsárin og þó að vin-
irnir væru margir var einn óvinur
sem hann réði ekki við. En góðu
minningarnar lifa í hjörtum okkar.
Blessuð sé minning frænda
míns, Einars í Stakkholti. Ég
votta börnum hans, systrum og
fjölskyldu samúð.
Ásmundur Friðriksson.
Einar Óskarsson, vinnufélagi
okkar til margra ára í Mennta-
skólanum við Hamrahlíð, er lát-
inn. Hann var aðeins eldri en við
en byrjaði að kenna um svipað
leyti í lok níunda áratugar síðustu
aldar. Einar var góður félagi okk-
ar á kennarastofunni og við kynnt-
umst honum vel eftir að þeir sem
reyktu voru færðir í sérlókal á
kennarastofunni. Við sem yngri
vorum fengum þarna að kynnast
eldri og reyndari kennurum sem
ýmist komu þarna til að reykja
eða til að njóta þeirrar gleði sem
ríkti þarna meðal syndaranna.
Þarna voru Þorvarður Helgason
og Herdís Vigfúsdóttir, sem nú
eru látin, og margir fleiri. Einar
var á þessum tíma að gera það
gott í veitingabransanum jafn-
framt kennslunni og hafði hann
frumkvæði að því að bjóða upp á
sælkeraveislu í reykingaherberg-
inu. Einar kom með villigæsa-
bringur, aðrir komu með sushi og
frönskukennararnir gáfu okkur að
smakka af frönskum eftirréttum.
Þarna var Einar í essinu sínu enda
mikill áhugamaður um mat og
matarmenningu. Út frá þessu
varð til vísir að veiðifélagi og er
okkur sérstaklega í minni ferð
sem við fórum að heimsækja hann
í bústaðinn á Flesjustöðum. Við
byrjuðum á síðdegisveiði í Núpá.
Síðan grillaði Einar dýrindis T-
beinssteikur og við horfðum á leik
í heimsmeistarakeppninni í fót-
bolta. Daginn eftir var veitt til há-
degis og að því loknu fór Einar
með okkur í sund og kaffi á Hótel
Eldborg í Laugargerðisskóla. Það
var mikill völlur á Einari á þessum
árum og við minnumst þess hve
höfðinglega hann tók á móti okk-
ur. Í MH var Einar virtur sem
efnafræðikennari og oft var til
hans leitað um erfið úrlausnarefni.
Þegar skólinn ákvað að taka upp
kennslu á IB-braut samkvæmt al-
þjóðlegri námskrá var Einar sjálf-
kjörinn til að kenna efnafræði
enda lærður í Ameríku. Það var
mikil lyftistöng fyrir þessa nýju
námsbraut þegar Einar hafði
milligöngu um að gamli prófess-
orinn hans gaf mikið safn banda-
rískra kennslu- og fræðibóka til
bókasafnsins í MH. Við minnumst
Einars með söknuði og sam-
hryggjumst börnum hans og fjöl-
skyldu.
Þorsteinn Þórhallsson,
Pálmi Magnússon.
Einar
Óskarsson
✝ Þórey KristínAðalsteinsdótt-
ir fæddist 13. sept-
ember 1939. Hún
lést 12. ágúst 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Aðalsteinn,
f. 1896, og Herm-
ína, f. 1897. Þórey
giftist Pétri Ing-
ólfssyni, f. 15. ágúst
1935. Brúðkaups-
dagur þeirra var
15. júní 1958. Þau bjuggu saman
í Reykjadal og voru
þar með búskap.
Þau eignuðust
fimm drengi; Unn-
stein, Aðalstein,
Ingólf, Hermann og
Kristin Inga. Alls
eiga þau 19 barna-
og barnabarna-
börn.
Útför Þóreyjar
fór fram frá Akur-
eyrarkirkju 22.
ágúst 2018.
Nú erum við búin að kveðja
ömmu Tótu eins og hún var kölluð
á okkar heimili. Betri ömmu er
ekki hægt að hugsa sér. Hún tók
okkur barnabörnunum og lang-
ömmubörnunum alltaf opnum
örmum. Amma var einstök og hún
var sannkallaður sólargeisli, já-
kvæð, brosmild, létt og skemmti-
leg. Ég ákvað það sem lítil stelpa
að ég vildi líkjast ömmu alla tíð,
hún hefur alltaf verið mín besta
vinkona og hún var einstaklega
skilningsrík og úrræðagóð.
Ég man svo vel þegar við sátum
við kommóðuna hennar og sömd-
um ljóð. Mér er minnisstætt þegar
við Hafdís frænka fengum að gista
í Fellshlíð. Þegar amma var búin
að bjóða góða nótt og sest niður í
suðurstofu gerðum við frænkur í
því að stríða ömmu, við þóttumst
vera sofnaður en við hlupum alltaf
niður stigann til að njósna um
hana en amma þóttist ekkert taka
eftir okkur og svo þegar við heyrð-
um hana standa upp til að athuga
með okkur sprungum við úr hlátri
og reyndum að hlaupa upp stig-
ann. En við hlógum svo mikið að
við náðum oftast ekki upp áður en
amma gómaði okkur og alltaf hló
hún með okkur og varð aldrei reið.
Allar sömdum við líka ljóð sam-
an um sveitina, okkur og auðvitað
ljóð um afa því það mátti vel stríða
honum. Þessar ljóðabækur eru
enn vel geymdar í kommóðunni
hennar en hana þykir mér mjög
vænt um. Ég átti meira að segja
smá pláss í henni um tíma sem var
bara fyrir mig og eftir að ég varð
fullorðin kíktum við gjarnan sam-
an í kommóðuna góðu og rifjuðum
upp gamlar og góðar minningar.
Gróðurhúsið heima hjá ömmu
var eins og risavölundarhús fyrir
mig þegar ég var lítil. Það var fullt
af fallegum rósum sem voru alls
konar á litinn og ég finn ennþá
ilminn af rósunum í gróðurhúsinu,
þarna var hlýtt og notalegt að
vera með ömmu. Hún vildi hafa
börnin með hreinar hendur og átti
það til að senda mig inn á bað að
þvo hendurnar, ég vissi ekkert
betra en þegar amma kom með
mér og hjálpaði mér. Hún breiddi
svo handklæðið yfir sínar hendur
og tók svo mínar og þurrkaði vel og
vandlega en samt sem áður svo
blíðlega og gætilega.
Í seinni tíð kíktum við oft í bolla
og spil, við ræddum mikið um and-
leg málefni. Lengi vel kom ég til
þeirra oft á dag, ég stoppaði mis-
lengi en ég er ótrúlega þakklát fyr-
ir þessar góðu stundir okkar sam-
an. Alltaf gat ég leitað til hennar
varðandi öll mál sem lágu mér á
hjarta og ég treysti henni fyrir öllu.
Ég gæti endalaust skrifað um
góðar minningar en mig langar
samt sérstaklega að minnast á eitt
sem ég held að öll stórfjölskyldan
sé sammála um og það er að amma
gerði langbesta rjómagrautinn og
berjasaftina. Það var fátt betra en
að hittast mörg saman á áramótum
hjá ömmu og afa og fá rjómagraut
og berjasaft, ég átti það meira að
segja til að kíkja til þeirra í hádeg-
inu á nýársdag og athuga hvort þau
ættu ekki smá afganga handa mér.
Já, það voru margar góðar
stundir sem við áttum saman, við
hlógum mikið og töluðum um allt
milli himins og jarðar og ég er
nokkuð viss um að hún á enn eftir
að hvísla að mér góðum ráðum.
Hvíldu í friði elsku amma mín.
Þórey Kristín
Aðalsteinsdóttir.
Elsku besta Tóta mín. Það vakti
enga sérstaka gleði hjá mér, 16 ára
gamalli, þegar foreldrar mínir
sögðust vera búnir að leigja her-
bergi hjá hjónum á Akureyri, hún
elskaði rósir og hann batt bækur.
Sú var vitneskja mín um ykkur
hjónin þegar ég flutti upp á loftið í
Hrafnagilsstræti. Eftir á að
hyggja er þetta trúlega ein gáfu-
legasta ákvörðun sem foreldrar
mínir hafa tekið fyrir mig. Þarna
small eitthvað saman og ég eign-
aðist eina af mínum bestu vinum
þrátt fyrir talsverðan aldursmun.
Ég held að ég þekki enga
manneskju sem var jafn æðrulaus
og þú. Alltaf tókstu á móti mér
með hlýju faðmlagi og brosi, þú
samgladdist fólki svo innilega og
ég held að það hafi ekki verið til í
þér öfund. Oft hef ég óskað þess
að ég hefði bara brotabrot af jafn-
aðargeðinu þínu. Þú hafðir sér-
stakt lag á að sjá fegurðina í því
smáa og gleðjast yfir hversdags-
legum atburðum. Allar veraldleg-
ar gjafir frá þér voru valdar af
hlýju og höfðu alltaf tengingu í
samband okkar.
Elsku Þórey, það er sárt að
kveðja þig. Að geta ekki komið við
og lagst á sófann hjá þér í
„hleðslu“, rölt um garðinn, spjall-
að og bullað. Ég held að það hafi
ekki verið neitt í heiminum sem
við gátum ekki spjallað um og þér
var alltaf hægt að treysta fullkom-
lega. Ég er svo þakklát fyrir okkar
síðustu stundir, fyrir að hafa feng-
ið tækifæri til að kveðja þig og
knúsa.
Ég er þakklát fyrir að þú ert
laus úr fjötrunum, flogin inn í birt-
una sem umkringdi þig alltaf og
ég treysti því að þú haldir áfram
að fylgjast með mér úr fjarska.
Gull á ég ekki að gefa þér
og gimsteina ekki neina
en viltu muna að vináttan er
verðmætust eðalsteina.
(HF)
Sigríður Guðmundsdóttir.
Þórey Kristín
Aðalsteinsdóttir
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför eiginmanns míns,
föður, tengdaföður, afa og langafa,
SIGURBJÖRNS Ó. KRISTINSSONAR,
Stigahlíð 44.
Fanney Erna Magnúsdóttir
Magnhildur Sigurbjörnsd. Þór Hauksson
Sigurbjörn Þór Þórsson Edda Garðarsdóttir
Magnús Örn Þórsson Andrea Vestmann
Guðmundur Már Þórsson Ester Pálsdóttir
Una Dögg Sigurbjörnsdóttir
Mín heittelskaða og ljúfa mamma, amma
okkar, systir, mágkona, frænka og vinkona,
AUÐUR ST. SÆMUNDSDÓTTIR
sérkennari,
Klettási 3,
lést fimmtudaginn 9. ágúst.
Útförin fer fram frá Vídalínskirkju í Garðabæ fimmtudaginn
30. ágúst klukkan 15.
Katrín Brynja Hermannsdóttir
Máni Freyr, Nói Baldur
Hrafnar Þór og Krummi
Inga Rúna Sæmundsdóttir
Kolbrún Sæmundsdóttir Björn Árdal
Sigurður R. Sæmundsson Nanna Hákonardóttir
og aðrir aðstandendur og vinir Auju
Myndir | Hafi mynd birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð með
minningargrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd skal
senda hana með æviágripi í innsendikerfinu. Hafi æviágrip þegar verið
sent er ráðlegt að senda myndina á netfangið minning@mbl.is og láta
umsjónarmenn minningargreina vita.
Minningargreinar