Morgunblaðið - 23.08.2018, Blaðsíða 69

MENNING 69
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 23. ÁGÚST 2018
AF TÓNLEIKUM
Pétur Magnússon
petur@mbl.is
Mikil eftirvænting ríkti hjá aðdá-
endum kanadísku rokksveitarinnar
Arcade Fire þegar þeir tóku að
streyma inn í Nýju Laugardalshöll
á þriðjudagskvöld. Tónleikarnir
voru þeir síðustu á Everything
Now-tónleikatúrnum um Evrópu.
Ekki hafði selst upp á tónleik-
ana svo að svæði A og svæði B voru
sameinuð í eitt stórt svæði, sem olli
nokkurri óánægju hjá þeim sem
höfðu kosið að kaupa miða á dýrara
A-svæðinu.
Hin sjarmerandi hljómsveit
Kiriyama Family hitaði upp með
vinalegu rafpoppi og stóð sig með
prýði, flestir áhorfendur voru byrj-
aðir að dilla sér við þriðja lag og
ágætis stemmning var komin í
mannfjöldann þegar hljómsveitin
þakkaði fyrir sig.
Stæðileg diskókúla hékk yfir
sviðinu, sem var þakið hljóðfærum.
Hljómborð og hljóðgervlar, orgel
og óbó, málmblásturs- og ásláttar-
hljóðfæri af öllum stærðum og
gerðum prýddu sviðið. Tæpar
fjörutíu mínútur tók rótarana að
stilla þá fjölmörgu gítara sem sátu
þar á víð og dreif.
Skyndilega slökknuðu öll ljós
og úr hátölurum barst Stevie
Wonder-smellurinn „Pastime Para-
dise“. Það var þá sem áhorfendur
hófu að ókyrrast verulega, og þeg-
ar rýnir sneri sér við sá hann að
hljómsveitin hafði birst í heild sinni
á litlum palli við miðjan salinn. Þau
hópuðu sig saman og gripu um axl-
ir hvert annars, eins og til að biðja
bæn, og hófu svo göngu í gegnum
aðdáendaskarann.
Meðlimir sveitarinnar gengu
að sviðinu eins og hnefaleikastjörn-
ur í aðdraganda titilbardaga, enda
við hæfi þar sem tónlistarmenn í
þungavigt eru um að ræða. Söngv-
arinn hávaxni Win Butler fór í far-
arbroddi með sinn gríðarstóra hatt,
og þegar upp á sviðið var komið
steig hann upp á enn hærri pall og
gnæfði yfir áhorfendahafið eins og
bergrisi á meðan ABBA-legt upp-
hafsstef titillagsins „Everything
Now“ hljómaði frá félögum hans á
sviðinu, rólega í fyrstu, en ágerðist
með hverjum takti, fleiri og fleiri
hljóðfæri bættust við þangað til all-
ir níu leikarar sviðsins hömruðu
tryllingslega á hljóðfæri sín. Allt
ætlaði um koll að keyra þegar stef-
ið toppaði í diskó-innblásinni
danspoppöldu sem flæddi yfir
áhorfendur.
Titillaginu fylgdi sveitin eftir
með eldri slögurum, „Neighbour-
hood #3 (Power Out)“ og „Rebel-
lion (Lies)“ sem þau fluttu með ein-
stakri gleði og innlifun, það var
greinilegt að þótt tónleikarnir í
Reykjavík væru þeir síðustu á
löngu tónleikaferðalagi var engin
þreyta í meðlimum sveitarinnar.
Eftir hið dansvæna „Here
Comes the Night Time“ og kröftug-
legan flutning á „No Cars Go“
ákvað söngkonan Régine Chas-
sagne að stela senunni og brýna
sína draumkenndu raust í laginu
„Electric Blue“. Chassagne fyllti
hverja einustu sekúndu sem hún
naut á sviðinu af karakter með ein-
stökum danssporum og tilþrifum.
William Butler, bróðir aðal-
söngvarans, gaf hvergi eftir þar
sem hann þeyttist um sviðið þvert
og endilangt. Hann söng og dansaði
af innlifun og sýndi snarborulega
takta við hljómborðið.
Uppsetning sveitarinnar
breyttist frá lagi til lags. Hver ein-
asti meðlimur tók að sér nýtt hlut-
verk á milli laga, trommarinn Je-
remy Gara byrjaði skyndilega að
leika á gítar, fiðluleikarinn Sara
Neufeld settist við orgelið, hljóm-
borðsleikarinn Oven Pallett reif á
einum tímapunkti upp klarínett og
Chassagne lék meðal annars á
harmónikku og glerflöskur.
Lagalistinn samanstóð af hæfi-
legri blöndu nýrra og eldri laga
sveitarinnar. Nýrri lög á borð við
„Put Your Money on Me“ og
„Creature Comfort“ komu gríð-
arlega vel út og eldri slagarar á
borð við „My Body Is a Cage“ og
„Neighborhood #1 (Tunnels)“ voru
fluttir með endurnýjaðri ákefð.
Stemmningin var orðin gríðar-
leg þegar Win Butler hlóð upp í
grípandi falsettuna í viðlagi „The
Suburbs“, óði til úthverfamenn-
ingar sem Butler tileinkaði íslensku
söngkonunni Björk, og hún jókst
þegar reykvélarnar voru settar í
botn í laginu „Ready to Start“.
Chassagne varð aftur mið-
punktur athyglinnar þegar hún
söng lagið „Sprawl II (Mountains
Beyond Mountains)“ og kaótísk
diskódýrðin náði hámarki þegar
titillag fjórðu plötu sveitarinnar,
„Reflektor“, var flutt.
Þegar bandið var klappað upp
flutti það fyrst lagið „We Don’t De-
serve Love“ áður en þau lokuðu
tónleikunum með hinu magnaða
„Wake Up“, sem áhorfendur tóku
undir fullum hálsi.
Tónleikarnir sjálfir voru nær
gallalausir, sveitin steig ekki eitt
einasta feilspor og hvert einasta lag
hefði verið hápunktur á öðrum tón-
leikum. Þegar tónlistarmenn í þess-
um gæðaflokki koma fram með eins
mikilli innlifun og ástríðu og Ar-
cade Fire sjáanlega gerði í Höllinni
verður útkoman sjaldan minna en
fimm stjörnu frammistaða. Því mið-
ur hefðu örfáir hlutir í umgjörð
tónleikana mátt smella betur sam-
an, en nær ómögulegt hlýtur að
vera að finna betri starfandi tón-
leikahljómsveit en Arcade Fire.
Eldurinn brann heitast
Morgunblaðið/Hari
Gæði Meðlimir Arcade Fire, þau Régine Chassagne,
Win Butler, Richard Parry og Sarah Neufeld, fóru eins
og félagar þeirra á kostum á tónleikunum í Höllinni.
Innlifun Forsprakkinn
Win Butler fór hamför-
um á tónleikunum.
Stemmning Kanadíska hljómsveitin heillaði áhorfendur í Höllinni.
ICQC 2018-20