Breiðfirðingur - 01.04.1992, Qupperneq 137

BLÓÐSKÖMM OG ÚTBURÐUR BARNS ÁRIÐ 1609
135
Efnislega var hann þó óbreyttur og á þá leið „að þau mundu
barn sín á millum átt hafa og því hafa fyrirfarið.“ Eins var
um það rætt í öðrum sveitum að „dautt barn hefði úti fundist
í Dögurðarnesi á Skarðsströnd, þar sem sögð Sigríður hefði
átt að missa sína þykt.“ Hvorki sýslumaður né aðrir gátu þó
borið neinn sérstakan fyrir því. Utslagið gerðu vitnisburðir
Jóns Teitssonar, Dagbjartar konu hans og Þóru Helgadóttur
um „að þau hefðu séð þau Jón og Sigríði á umliðnu sumri
liggja í einu rúmi afklædd bæði. En undir einum fötum það
vissu þau ekki.“ Að öllum líkindum voru þau vinnufólk í
Fagurey.
Þessum áburði þeirra hafði Jón Oddsson svarað á sínum
tíma með þeim orðum að ekki hefði annað rúm verið laust
í skálanum í Fagurey, „en undir einum fötum hefðu þau
ekki legið.“ Vegna þeirrar játningar Jóns afturkallaði sýslu-
maður dóm sinn frá 6. október, vegna þess að „svo opinbert
rikti hefði þá ekki fyrir sig komið né heldur sú meðganga.“
Því næst skýrði séra Ólafur Einarsson á Helgafelli frá því
að fyrir miðjan nóvember hefði hann tekið við boðunarbréfi
hjá sýslumanni og fallist á að lesa það yfir Jóni, þess efnis að
hann kæmi til þingsins á Staðarbakka. Sakir „stórrar hörku-
veðráttu“ hafði prestur ekki komist út í Fagurey fyrr en dag-
inn áður en þingið átti að hefjast og hafði Jón þá verið tvær
vikur í burtu. Steinunn kona hans fullyrti þó við prest að Jón
„hefði á þetta þing komið hefði hann af því vitað.“ Jón
Teitsson hafði tjáð honum að Jón hefði látist fara í land til að
útvega sér eiðamenn til að fullnægja dómnum frá Ballarár-
þingi.
Jón Oddsson var nú horfinn og dómsmenn í vanda
staddir. Lög gerðu ráð fyrir því að sakborningar væru nálæg-
ir. Að öðrum kosti var ekki hægt að taka mál til dóms.
Vegna fjarvista Jóns gátu þeir því ekki kveðið upp dóm, en
að athuguðum lögum „og eftir þeim vitsmunum guð hefur
oss gefið“ ákvað meiri hluti þeirra að sýslumaður mætti bera
Jón og Sigríði „greindum ókvæðum og hann með réttu mega
hafa hana til sín og hafa af henni sannar sögur þó án pynt-