Breiðfirðingur - 01.04.1999, Síða 50

48
BREIÐFIRÐINGUR
valdssinna til að fara með ykkar mál á Alþíngi? Hvaða gagn
haldið þið að ykkur sé í því? Eða er það kanski því þið haldið að
hann muni gefa ykkur ölmusu? Maðurinn svaraði: Við snæ-
fellíngar erum sjálfstæðismenn, og fyr munum við láta svelta
okkur í hel en að við látum af skoðun okkar.“"
Jöklarar
Ef til vill hafa ekki jafn mikil neikvæð viðhorf birst til nokk-
urra landshluta og til svæðisins undir Jökli, eða til Jöklara. Til
þess eru að mínum dómi ýmsar ástæður, og verður hér reynt
að tína til þær helstu og gera grein fyrir þeim, en sumar þeirra
ná alllangt aftur í tímann.
í Ferðabók Eggerts og Bjama segir: „Fyrir um 40 árum og
lengra aftur í tímann þóttu Jöklarar vera ruddamenni og bófar,
en þetta er nú breytt, ...“10° Engar heimildir eru nefndar fyrir
þessum fullyrðingum, og viðhorfum, en um þrjár aldir voru
liðnar frá því að „Róstugt þótti í Rifi/ þá ríki Bjöm dó“, (Bjöm
Þorleifsson um 1408-1467) en ekki nema fáeinir áratugir
síðan þeir Oddur lögmaður Sigurðsson (1681-1741) og Jóhann
Gottrup (1691-1755) sýslumaður elduðu saman grátt silfur, og
Oddur þjarmaði að sýslumanninum í kirkjunni á Ingjaldshóli
og barði þar að dyrum „svo hrikalega og óþyrmilega, að
kirkjuhurðinni lá við broti, og öll kirkjan skalf og nötraði."10
Jóhann Gottrup reið daginn eftir niður í Rif og tók hús á Oddi.
Óð hann inn um allt með nakinn korða í hendinni, bölvandi og
ragnandi og endaði með því að reka korðann í gegnum pilsin á
einni vinnukonunni.102 Þetta hafa trúlega þótt nokkuð rosalegar
aðfarir hjá fyrirmönnunum og verið saga til næsta bæjar.
Þegar leið að aldamótunum 1800 þá er athygli fyrirmanna
farin að beinast að verstöðvunum og fólksfjölguninni þar,
þeim þótti straumur fólks úr sveitunum vera of mikill, og voru
hræddir um að hann mundi skapa vinnufólkseklu, og sérstak-
lega beindust augu þeirra til verstöðvanna undir Jökli.
í Eftirmælum 18. aldar er tónn hjá Magnúsi Stephensen
(1762-1833) sem síðan kveður við fram á þessa öld hjá þeim sem