Stjarnan - 01.06.1919, Síða 3

Núna nýskeð kom maður til mín og
lagði tvo dollara í hönd mér. Eg
sjmrði hann hversvegna hann gjörði
þetta; hann horfði á mig undrunar aug-
um og svaraði:
‘ ‘ j)ú veizt hvers vegna. Eg skulda
þér þetta!”
“En eg skil ekki hvers vegna,” svar’-
aði eg, “og þar að auki get eg ekki
tekið á rnóti þessum peningum undir
þessum kringumstæðum; því ekki veit
eg til að þú skuldir mér eitt einasta
eent. ’ ’
“pú hefir þó ekki gleymt ferðinni,
sem við gjörðum fyrir noklmrm árum,”
hélt vinur minn áfram, “þegar eg flutti
tjald og útbúning þinn frá Long Valley
til Boise, Idaho, eftir að þú hefðir lokið
samkomunum í Roseberry?”
“Nei, eg hefi ekki gleymt þeirri
ferð,” svaraði eg. “Eg man eftir að
við vorum fjóra daga og þrjár nætur á
leiðinni, hvernig það ringdi og að við
gátum ekki fundið skýli annarstaðar
en í hlöðum frumbýlinganna. Konan
mín man einnig eftir þeirri ferð; því
að bæði hún og litlu stúlkurnar okkar
voru með líka, manstu?”
“Manstu eftir að þú hafðir exi með
í ferðinni?” spurði hann.
“Eg held eg hefði, þó eg muni það
ekki núna.”
“Jæja, en eg veit að þú hafðir exi;
og þegar við tókum hlassið af varð öxin
eftir og þar af leiðandi tók eg hana með
mér heim. Eg hugsaði fyrst að eg
skyldi senda þér hana, en það varð eklv-
ert úr því. Hún lá til og frá á eign
minni um langan tíma þangað til að
hún hvarf; en eg gleymdi henni ekki
fyrir því.”
pað mun hjálpa mér að gleyma.
“Eg hefi séð þig oftar en einu sinni
síðan við gjörðum þessa ferð, og í hvert
skifti sem eg hefi séð þig hefir öxin
dottið mér í hug, Taktu á móti pen-
ingunum, það mun hjálpa mér að
gleyma þessu. ”
Aftur reyndi eg að fullvissa vin minn
um að eg' hafði aigjörlega gleymt þessu
atviki, en hann hristi liöfuðið og svar-
aði:
“Veizt.u að í hvert skifti sem -eg sá
þig var eg viss um að sjá exina í augum
þínurn og þetta gjörði mig órólegan, en
eg vissi ekki livað eg ætti að gjöra í
þessum efnum, svo eg gjörði ekki neitt”
1 mörg ár hefir vinur minn gjört upp-
reisn móti Guðs anda og reynt að bæla
niður rödd hinnar órólegu samvizku á
fleiri en einn hátt. Hann hafði einu
sinni góða kristilega reynslu, en hann
lét hugfallast, og meðan hann ef til vill
ekki vissi hvað hann átti að gjöra til að
bæta úr því sem hann hafði haft með
röngu, gjörði hann rangt í að gjöra
ekki neitt.