Stjarnan - 01.06.1919, Page 4

36
STJARNAN.
ógæfusöm og sek.
Samt sem áður heldur samvizkan á-
fram að áminna hann um skyldu hans
og einmitt það að hún hafði svo mikil
áhrif á hann hvað exina snerti gefur
fyrirheit um að hún mun gjöra hið
sama í öðrum efnum.
Faiúsearnir færðu Jesú ógæfusama
en seka konu og sögðu við hann:
‘ ‘ Meistari, kona þessi er beinlínis staðin
að því að drýgja hór. Móse hefir nú
boðið oss í lögmálinu að slíkar konur
skuli grýta; hvað segir þú nú um liana ?
Bn þetta sögðu þeir til að freista hans,
til þess að þeir hefðu eitthvað að ákæra
1 ann fyrir. En Jesús laut þá niður og
ritaði með fingrinum á jörðina. En þar
eð þeir héldu áfram að spyrja hann,
rétti hann sig upp og sagði við þá: “Sá
yðar sem syndlaus er kasti fyrstur steini
á hana. Og hann laut, aftur niður og rit-
aði á jörðina með fingrinum. En er
þeir heyrðu þetta, gengu þeir burt hver
eftir annan, öldungarnir fyrstir, og
Jesús var einn eftir og konan frammi
fyrir honum.” Jóh. 8: 4-9.
Farisearnir, þessir af flaðri fyltir
hræsnarar, sem sjálfir voru sekir um
þá glæpi, er þeir fordæmdu hjá öðrum
og reyndu að fela syndir sínar til þess
að aðrir sæu þær ekki, drógu þannig
sjálfa sig á tálar með því að halda lang-
ar bænir og með hátíðlegri yfirlýsingu
kunngjöra sinn eiginn heilagleik! Og
þó hefir Guð gróðursett í hverja sál
eitthvað, sem ekki sofnar, eitthvað sem
ekki gleymir, það er samvizkan.
í sál hvers manns.
Já, hún dvelur í sál hvers manns.
Gefðu henni engan gaum, vanræktu
hana, bældu hana niður, hún deyr samt
ekki. Hún heldur áfram, stundum af
veikum mætti, að reyna að leiða sálina
frá hinum dimma og skuggalega vegi
syndar og dauða inn á hina skínandi
braut Ijóss og réttlætis, og í tilfelli af
að þetta skyldi mishepnast, mun hún að
lokurn standa í dóminum og í allri kyr-
þey benda á töflur sálarinnar þar sem
dómurinn í raun og veru er uppkveðinn
og vitna um sannleiksgildi hinnar fyr-
irdæmandi skýrslu, sem skín með eld-
stöfum frá hinum himnesku bókum.
Páll postuli, trúarhetjan mikla, stóð
frammi fyrir dómstóli Gyðinganna og
vitnaði með skýrum orðum að samvizka
hans væri hrein gagnvart Guði og
mönnum. Áklagarar og dómarar hans
ætluðu að loka munni hans og enda hið
hataða verk hans með því að deyða
hann.
Já, þeir gætu líflátið hann, en ekki
að eilífu, því að hann mun lifa aftur.
Sá maður sem í sannleika gat borið
vitnisburð um að samvizka sín væri
hrein, gat einnig vitnað um að hann
mundi lifa aftur. Hlustið á hann: “Eg
hefi barist góðu baráttunni, hefi fulln-
að skeiðið, hefi varðveitt trúna. Og
nú er mér geymdur sveigur réttlætisins
sem Drottinn mun gefa mér á þeim degi,
hann hinn réttláti dómari; en ekki ein-
ungis mér, heldur og öllum, sem elskað
hafa opinberun hans. ’ ’ 2. Tim. 4:7,8.
þegar hann dó hafði hann verðveitt
góða samvizku og hræsnislausa trú og
mun þess vegna vakna á hinum mikla
fagnaðardegi til að meðtaka kórónu ó-
dauðleikans. Trú og góð samvizka
verða lyndiseinkenni þeirra, sem þrá
endurkomu frelsarans. B. M. G.