Stjarnan - 01.06.1919, Síða 13

STJABNAN.
45
logi og blessunin hvíli yfir heimilinu.
Hann getur sagt þér alt þetta og full-
vissað þig um, að bók bókanna kom
þessari breytingu til vegar.
pessi bók gjörir þesskonar krafta-
ve'rk á hverjum degi. Ef þú skyldir
hafa einhverja aðra bók, sem geti gjört
annað eins, þá komdu með hana. petta
eru nauðsynjaverk. Svo ef þú skyldir
hafa einhverja aðra bók sem getur kom-
ið annari eins breytingu til vegar í
mannssálinni, þá geyrndu hana ekki á
hyllunni, heldur sendu liana út mann-
kyninu til blessunar. Meðan vér erum
að bíða eftir þér, ætlum vér að nota
þessa bók—af því að vér vitum að hún
getur framkvæmt þetta — þangað til
að vér fáum einhverja aðra bók, sem
verði betri.
pað sem vér þurfum á að halda, er
bókin sjálf. Hún er sinn eiginn bezti
vottur og verndari. Kristnir menn
reyna stundum að verja Guðs orð, en
það er alveg eins og þegar fimm eða sex
loðhundar reyna að verja ljón í búri
sínu. pað væri miklu betra að opna
hurðhia og láta ljónið út og mun það
reynast sjálfs síns bezti verndari. pað
bezta sem vér getum gjört, er að taka
Guðs orð fram og láta andans sv<u'ð
reyna sína eigin egg og sýna hvernig
það þrengir sér milli sálar og anda, liða-
móta og mergjar.
Guðdómlegt samræmi.
Biblían kunngjörir endalokin frá
öndverðu. Hún er ekki einungis
landabréfið, sem vísar hinum ferðaliina
pílagrími til hinnar eilífu hvíldar, held-
ur er hún skýrsla um áform og tilgang
hins eilífa Guðs viðvíkjandi þessum
heiini, sem hann hefir skapað. Biblían
lýsir liinu eilífa áformi Guðs, eins cg
það kemur í ljós í lífi og breytni Krists.
Og ef einhver vill gjöra svo vel að les'a
liina þrjá fyrstu kapítula í byrjun ritn-
ingariniiar og hina þrjá seinustu í Op-
inberunnarbókinni, mun hann verða
snortinn af þ'ví samræmi, sem hann þar
verður var við. I byrjun biblíuiinar
finnum vér nýjan heim: “1 upphafi
skapaði Guð himin og jörð.” Hún
eiidar með að lýsa liinum endurskapaða
heimi: “ Og eg sá nýjan himin og nýja
jörð, því að hinn fyrri himinn og hin
fyrri jörð var horfin.” í byrjuninni
sjáum vér Satan koma í þennan heim
til að eyðileggja og afvegaleiða, en þeg-
ar vér komum að endalokum ritningar-
innar, sjáum vér að Satan verður útrek-
inn, “svo að liann leiði ekki framar
þjóðirnar afvega.” I upphafi kemur
synd, kvöl, sorg, vein og dauði inn í
heiminn, að lokum mun hvorki liarmur,
vein, kvöl né dauði vera framar til. I
öndverðu var jörðin, vegna óhlýðni
mannsins, bölvuð með þyrnum og þistl-
um; en að lokum “mun engin bölvun
framar vera til, óg hásæti Guðs og
lambsins mun í henni vera. ’ ’ í upphafi
sjáum vér lífsins tré í Paradís, en til
þess að maðurinn tæki ekki af ávöxtiv
þess og lifði að eilífu í sínu synduga á-
standi, var hann rekinn í burtu frá því
með loga hins brugðna sverðs; en að
lokum finnum vér lífsins tré “í Paradís
Guðs” og hina sælu blóðþvegnu þjóna
Guðs hafa aðganga að lífsins tré og
“ganga um hliðin inn í borgina.” I
upphafi var maðurinn vegna yfirtroðslu
sinnar seldur á vald dauðans og graf-
arinnar, en að lokum sjáum vér hina
“dauðu, stóra og smáa, standa frammi
fyrir hásætinu. ” Ilafið skilar sínum
dauðu og dauðanum og helju verður
kastað í eldsdíkið. í upphafi tapaði
hinn fyrri Adam herra-dæminu yfir
jörðinni og var rekinn út úr aldingarð-