Stjarnan - 01.06.1919, Qupperneq 15

STJARNAN.
47
Margt gott í vændum
Ef vér aðeins vildum horfa inn í
framtíðina gegnum hinn áreiðanlega
kíkir, sem oss hefir verið litvegaður,
mundum vér sjá þá hluti, er mundu
færa iir vegi alla vafninga og fylla oss
gleði nóga til að reka á flótta angist og
sorg. Vafalaust stöndum vér nú þar
sem hið allra besta er í vændum fyrir
þá, sem vita hvar þeir eiga að ná í það.
Hin opna bók Guðs sýnir oss hinn mesta
fjölda hinna glæsilegustu fyrirheita,
spádóma og’ regia. Já, hún sýnir oss
frelsara, sem hefir vald- til að frelsa
menn úr öllum vandræðum og úr hverri
yfirvofandi hættu; og, sem, eftir að
hafa frelsað oss frá spillingu þessarar
aldar, hefir vald til að veita oss eilíft
líf og fögnuð hins komandi heims, sem
aldrei mun til grunna ganga.
Heimurinn þjáist vegna syndarinnar.
Hann þjáist vegna þess að syndin hefir
komið mönnum þessarar aldar til að
fremja hin verstu hryðjuverk, er sögur
fara af, og hina hryllilegustu g’læpi, er
jafnvel skrælingjar mundu hika sér við
að drýgja. Og alsherjar meðalið fyrir
þetta böl er að mannkynið meðtekur
frelsarann. þannig talar postulinii:
“pað orð er satt og í alla staði þess vert
að við því sé tekið, að Ivristur Jesús
kom í heiminn til að frelsa synduga
menn.” 1. Tim. 1: 15.
Ilann er frelsarinn, sem gefinn er
mannkyninu — gefinn vegna þeirrar
miklu elsku, sem himininn sýndi oss.
“pví að svo elskaði Guð heiminn, að
hann gaf son sinn eingetinn, til þess að
hver, sem á hann trúir, glatist ekki,
heldur hafi eilíft líf. ”—Jóh. 3: 16.
Guð elskaði og Guð gaf. “Svo elsk-
aði Guð, ” að hann gaf liina ágætustu
gjöf, sem himininn átti, og hinn mesta
auð, er hann hafði að geyma. Tilgang-
ur hans í að gefa soninn var þessi: “ Að
hver, sem á hann trúir, glatist ekki,
heldur hafi eilíft líf. ” Og með útrétt-
ar hendur stendur þessi frelsari mann-
kynsins og býður öllum: “‘Komið til
mín, allir þér, sem erfiðið og þunga eru
hlaðnir, og eg mun veita yður hvíld.
Takið á yður mitt ok og lærið af mér,
því að eg' er hógvær og af hjarta litil-
látur, og þá skuluð þér finna sálum yð-
ai' hvíld; því að mitt olc er inndælt og
byrði mín létt. ” Matt. 11: 28-30.
Erum vér niðurbeygðir og harm-
þrungnir á þessum alvörutímum þegar
vér sjáum allar þær f'lækjur, sem eru
afleiðingar af hinu sorglega ástandi í
heiniinum; þegar vér finnum til örvænt-
ingarinnar, sem reynir að smeygja sér
inri í hjartað og' vitum ekki í hvaða átt
véi' eigum að flýja til þess að öðlast
hjálp, þá getum vér heyrt rödd meistar-
ans, sem býður oss að koma til hans og
öðlast hvíld. Hann iangar til að svifta
oss öllum erfiðleikum og gjöra framtíð-
ina bjarta og' dýrðlega fyrir oss.