Stjarnan - 01.06.1919, Qupperneq 26

58
STJARNAN.
aða manni. ' páð er undarlegt í mínum
augum þegar eg hugsa um hans mörgu
góðu hæfileika, (hins kristna Eldlands-
búa) að hann skyldi vera af sömu
bergi brotinn og vafalaust liefir sýnt
hið sama hugarfar og hinir aumu auð-
virðilegu villimenn, sem vér fyrst mætt-
um hérna. ViS að skoða þesskonar
menn á maður bágt með að koma sjálf-
um sér til að trúa því þeir séu mann-
legar verur og íbuar hins sama heims.
Hinn góði árangur kristniboðsins er
undravérður í mesta máta. Hann gleð-
ur mig mjög af því, að eg spáði ávalt al-
gjörðri mishepnan. Eg mundi aldrei
hafa trúað að allir trúboðar heimsins
hefðu getað gjört Eldlandsbúana heið-
arlega. Kristinboðið hefir hepnast
mjög vel..........Framför siðbótarinn-
ar í hgelunum á kristinboðinu á eyjun-
SORGARHEIMILI.
Eftir Norskan pjóðkirkjuprest
Eg mun aldrei gleyma þeirri heim-
sókn—hinni leiðinlegustu sem eg nokk-
urn tíma gjörði, Kofinn var lítill og
lágur og stóð liátt uppi í fjallshliðinni.
I gluggunum voru fáar rúður eftir, og
í götin höfðu þeir látið tuskur í staðinn
fyrir gler. pað leit lit eins og moldar-
þakið og allur kofinn mundi hrynja þá
og þegar. Eg vissi að eigandinn hafði
veri.ð drykkjumaður mikill og að hann
hafði át.t stóra bújörð í bygðinni og þar
um í Kyrrahafinu er einstök í mann-
kynssögunni ......... Fagnaðarerindi
trúboðans er eins og vöndur töfra-
mannsins. ’ ’
pessi vitnisburður er þess meira virði
af því að hann er sönn persónuleg
reynsla vantrúarmanns, er samt sem
áður skrifaði trúlega niður það sem
hann sá. Reynsla hans er reynsla hvers
manns, sem hefir ferðast um þessi fjar-.
lægu lönd. Aðalatriði efnisins er, að
kristindómurinn og kristindómurinn
einn mun lyfta mönnum, hvort heldut
skrælingjum eða mentuðum mönnum
upp úr syndaspillingunni og eyðilegg-
ingunni og koma þeim til að lifa hreinu
nytsömu og kristilegu lífi.
—Journal of Research
E. A. R.
að auki verið skipstjóri; en hin síðustu
árin hafði hann vegna drykkjuskapar-
ins sokkið ofan í fátækt. Konan hans
hafði séð til mín og kom þess v.egna út
til að taka á móti mér. Hún sagði mér
að koma mín myndi aðehis vekja
gremju hjá manninum, þrátt fyrir við-
vörur.ina fór eg inn í kofann. í stofunni
bar alt vott um hina mestu fátækt. Eg
gekk að rúminu cg heilsaði honum.
‘Jæja, svo þarna höfum við prestinn’
sagði hann, “og ætlar hann nú að búa
mig undir dauðan, eða gjöra eitthvað
því um líkt get eg ímyndað mér?”