Stjarnan - 01.06.1919, Síða 29

STJARNAN.
61
gagn mundi svo vera í því öllu?
Hin næsta spurning verður: Hvað
á að gjöra við þá sem ekki eru hinum
samþykkir í þessu? Jtessari spurningu
hefir oft 'verið svarað í myrkvastofum
og á bálinu. En Guð hefir aldrei veitt
neinum manni eða stjórn þesskonar
vald. Orð frelsarans - eru þessi: “Kom-
ið til mín allir þér, sem erfiðið og þunga
eruð hlaðnir, og eg mun veita yður
hvíld. ” Hin rómverska kirkja sýndi
þeim. sem kusu ekki að koma, enga
vægð, og verður hún að mæta hryðju-
verkum sínum í dóminum. Manninum
hefir aldrei verið boðið í Guðs orði að
ganga til skrifta í kirkjunni—sá heið-
ur að hlusta á syndajátningu iðrandi
manns tilheyrir Guði einum.
Tilgangur sameiningar ríkis og
kirkju á dögurn Konstantinusar var að
vernda lielgihald sólardagsins. Af
því að Guð hefir aldrei skipað mönnum
að halda sunnudaginn, kærði fjöldinn
sig mjög lítið um þessa helgi svo eftir
beiðni prestanna, til þess að snúa fjöld-
anum frá leikhússýningunum, innleiddi
Konstantinus hin fyrstu sunnudagalög
í árinu 321 e. Kr. Og þessi lög urðu
strangari og strangari þangað til að
þau náðu hámarkinu.
Vér ætlum að vara fólkið við kröfum
ýmsra félaga um strangari sunnudaga-
lög til þess að þvinga menn til að verða
kirkjuræknir, og segjum vér með hin-
um fræga herforingja Grant: Látið
kirkjuna og ríkið vera aðskilin að ei-
lífu.”
Fegurð upprisunnar
Biblían kennir greinilega að upprisa
muni eiga sér stað. Oftar en einu sinni
er þessi sannleikur endurtekinn í Guðs
orði. Hann var kunngjörður af frels-
aranum. Hlustið á hvað hann sagði:
“Undr'ist ekki þetta, því að sú kemur
stund, er allir þeir, sem í gröfunum eru,
munu heyra raust hans, og þeir munu
ganga út, þeir sem gott hafa gjört, til
upprisu lífsins, en þeir sem ilt hafa að-
hafst, til upprisu dómsins.”-—Jóh. 5:
28, 29.
Páll postuli trúði á upprisu framlið-
inna og ekki var liann hræddur fyrir
að kunngjöra trú sina. Orð hans eru
þessi: “En þetta játa eg þér, að eg
þjóna Guði feðra vorra samkvæmt þeim
vegi, sem þeir kalla villuflokk, og trúi
öllu því sem í lögmálinu stendur, og því
sem í spámönnunum er ritað, og hefi þá
von til Guðs, sem þeir sjálfir hafa, að
upp muni rísa bæði réttlátir og ranglát-
ir,-—Postulas: 24: 14, 15.
1 vitrunum sínum sáu spámenn forn-
aldarinnar hinn dýrðlega morgun upp-
risunnar og lýstu honum greinilega.
Honum viðvíkjandi komst Esekiel þann-
ig að orði: “Svo segir herran Drott-
inn: Sjá eg vil opna grafir yðar, og
láta yður rísa upp úr gröfum yðar, þjóð
mín, og ílytja yður inn í Israels land,
til þess að þér viðurkennið, að eg er
Drottinn, þegar eg opna grafir yðar og
læt yður rísa upp úr gröfum yðar, þjóð
mín.”—Esek.—37: 12, 13.
Spámaðurinn Esajas hinn mikli fagn-
aðarboði ritaði: “Menn þínir, sem
dánir eru, skulu lifna, líkin rísa upp;
vaknið og hefjið fagnaðarsöng, þér
sem búið í duftinu, því að döggin þín er