Stjarnan - 01.02.1921, Qupperneq 13

STJARNAN
29
"Takiö nú eftir, herra Conan, að
fjórða boðorðið í biblíunni yðar, er
þriðja í kverinu. Því er mjög breytt og
skipar það mönnum að halda sunnudag-
inn í staðinn fyrir hvíldardaginn. Og
hérna stendur dálítið neðar, að þessi
breyting sé einmitt sönnun fyrir því, að
kirkjan hafi vald að skipa aðra 'hátíðis-
daga. iMeð öðrum orðum, kirkja yðar
játar opinberlega, að hún hafi breytt
lögmál Guðs. Og eins og þér sögðuð
mér, þegar við byrjuðum samtalið, hef-
ir hún breytt hvíldardeginum.”
Kershaw dómari hafði alla tíð hlust-
að á og sýndi mikinn áhuga á málefn-
inu. Nú mælti hann: “Séra Anderson
hefir komið með sannanir, sem hver ver-
aldlegur dómstóll mundi álíta góðar og
gildar. Hér er um mál að ræða, sem
hinn ákærði er fundinn sekur, ekki ein-
ungis eftir vitnisburðum sannra votta,
heldur og eftir eigin játningu.’ ’
“Herra Conan, þetta er mjög alvar-
legt mál; en leyfið mér að taka eitt
sporið enn,” hélt séra Anderson áfram.
“Rómverska kirkjan hefir uppfylt ann-
an mjög mikilvægan spádóm, nefnilega
þann, sem í 2. Þess. 2: 3, 4 talar um
“mann syndarinnar”, “son glötunarinn-
ar, er setur sig á móti og rís gegn öllu
því, sem Guð eða heilagt kallast; svo að
hann sezt i Guðs musteri ékirkjuna) og
lætur eins og hann væri Guð.” Páfinn
hefir risið upp á móti Guði með því að
ónýta part af lögmáli hans; hann hefir
tekið sér titla, sem einungis tilheyra
Guði; hann hefir látið sig krýna og tek-
ið á móti tilbeiðslu, sem staðgöngumað-
ur Krists, og alt þetta hefir átt sér stað
í musteri Guðs, kirkjunni. Er það þá
ekki rétt, að rómverska kirkjan er það
vald, sem uppfyllir spádóminn í Dan.
7:25 og sem hefir breytt Drottins hvíld-
ardegi ?"
“Séra Anderson, þetta er hræðilegt.
Vita kaþólsku prestarnir um þetta?”
sagði herra Conan.
“Já, góði, margir þeirra vita það; en
ekki einungis kaþólsku prestarnir, held-
ur og margir mótmælenda prestar.” Svo
las séra Anderson Esek. 22: 26.
Herra Conan virtist vera yfirbugaður
og orðlaus en ekki reiddist hann. Hann
var sendir í þarfir hinnar kaþólsku
kirkju. Hvað ætti hann nú að gjöra
þessum efnum viðvikjandi?
fFramh.)
------o-------
Pláss einnig fyrir mig.
Hinn nafnfrægi enski prédikari Gipsy
Smith hefir sagt dálitla sögu, sem skýrir
fyrir oss hina miklu föðurelsku Guðs.
Þegar faðir Gipsy Smiths kom heim
úr ferðalögum, var það siðvenja hans að
umfaðma börn sn og segja hverju þeirra
vingjarnlegt orð. Hann byrjaði æfinlega
á hinu yngsta og var það lítil stúlka, sem
Tilly hét. Þar næst tók hann Gipsy. En
við eitt þess konar tækifæri bar það við
að systirin var svo lengi í faðmi föðurs-
ins, að drengurinn varð óþolinmóður og
hrópaði:
“Nú verð eg að komast að. Þú verð-
ur að veita mér pláss líka.”
En Tilly svaraði: “Reyndu hvort þú
getur fengið pabba til að sleppa mér.”
Gipsy vissi vel, að það gat hann ekki,
en svaraði fljótlega:
“Jæja, en það er pláss einnig fyrir
mig, eg mun komast að líka.”
Svo opnaði faðirinn faðminn og vafði
armleggi sína utan um bæði börnin.
En föðurfaðmur Guðs er enn þá
stærri. Hann getur dregið allan heiminn
upp að brjósti sínu. En það eru svo fá-
ir, sem vilja til hans koma. Og þó er
eilifur fögnuður í hans föðurfaðmi. Þar
öðlumst vér frið og 'gleði, sem heimur-
inn ekki getur veitt manni. Hefir þú
smakkað á þeim friði? Hefir þú leyft
Guði að leggja armleggr sína utan um
þig? Þar er örugt hæ!i. Þar getur ekk-
ert grandað oss og enginn megnar að
slíta oss úr hans faðmi. Og þegar Krist-
ur kemur mun hann senda sína engla út
til þess að þeir beri oss upp í ljóssins ei-
lífa riki.