Stjarnan - 01.01.1930, Blaðsíða 2

2
STJARNAN

Nítján hundruð tuttugu og níu.
Á margan hátt hefir liÖna áriÖ veriS
eitthvert hiS undraverSasta í sögu þess-
arar aldar. Vér höfum á því ári veriS
vottar aö sögulegum viSburSum, sem
verSa aS sækja jafningja sína á löngu
liÖnum öldum. Spádómar Frelsarans eru
aS rætast fyrir augum vorum og menn
gjöra vel í því aS gefa þeim gaum eins
og ljósi, sem skín á myrkum staÖ. Því
miSur leyfir ekki rúmiS aS vér ræSum
alla þá atburöi, sem Stjarnan hefir feng-
iS fregn um á liÖna árinu, heldur aS-
eins þá, sem mest ríSur á aS skilja.
Sem merki upp á endurkomu sína benti
Kristur lærisveinum sírtum á, aÖ á ýms-
um stöS.um myndu koma hallæri og hung-
ursneyÖ. SíÖastliSiS sumar var hallæri
i Kína svo hræSilegt, aS heimurinn hefir
ekki séS annaS eins síSan á dögum Jóseps.
Fjörutíu miljónir manna urSu fyrir því
á svæSinu, þar sem alt skrælnaSi í þurk-
unum, svo aÖ ekki sást einu sinni strá af
illgresi. FólkiS varS aS seSja hungur
sitt á svörtu moldinni og hrundi þaS i
hverri viku þúsundum saman. SumstaS-
ar tóku þeir jafnvel upp á mannáti.
StálpuS börn drápu hina öldruSu for-
eldra sína og viSkvæmar mæSur voru af
hinum miklu þjáningum hungursins
knúSar til aÖ slátra ungbörnum sínum
og eta. DagblöÖin nefna varla nú orSiS
viÖburSi sem þennan, svo hinn áhyggju-
lausi heimur skemtir sér kostulega og
lifir dag hvern í “vellystingum praktug-
lega,” án þess aS kæra sig þaS minsta
um hvernig fólk handan um hafiÖ hryn-
ur miljónum saman ttr hungri. “Hvers
vegna,” segja þeir, “skyldum vér hugsa
um Kínverjana frekar en Gyðingar hugs-
uSu um Samverjana?” Hvar eru þá
hinir góÖu Samverjar þessarar aldar?
ÞaS eru kristniboSarnir, sem leggja alt,
jafnvel lífiS sjálft í sölurnar, til þess aS
hjúkra hinum sjúku, seSja hina hungr-
uÖu og fræSa þá, er sitja í andlega myrkr-
inu, um hann, sem er vegurinn, sannleik-
urinn og lífiS.
Nýja TestamentiS fræSir oss um aÖ á
hinum síSustu dögum munu menn, sem
hafa yfirskin guShræSslunnar, en afneita
krafti hennar, vera þrætugjarnir. f hin-
um almennu kirkjum sér maSur ekki
annaÖ en flokkadrátt og klíkuskap. f
New York var Svertingi nokkur, sem
tók sinnaskiftum í kirkju hvítra manna
eitthvert sunnudagskveld og vildi hann
gjarnan ganga í þann söfnuS, en honum
var synjaÖ utn inntöku i þann félagsskap.
Ot úr þessu fóru helztu prestar borgar-
innar aÖ rífast í hlöSunum og hljóta
sumar greinar, sem birtar voru eftir
þessa æruverSugu klerka aS skapa hatur
og úlfúÖ í hjörtum Svertingjanna sem
seint mun deyja.
En á andlega sviSi heimsins höfum
vér einnig á liSna árinu veriS vottar aS
því, sem vér aldrei höfSum átt von á.
Fáeinir miklir peningakóngar í Banda-
ríkjunum neituSu aÖ styrkja hjálpræSis-
herinn eins lengi og allir fjársjóðir hans
og eigur voru í eins manns nafni. Út úr
þessu fóru sumir foringjar hjálpræÖis-
hersins aS skora á yfirforingjann aS hann
segÖi tafarlaust af sér embætti, en þar
t