Stjarnan - 01.09.1930, Síða 4

132
STJARNAN
hin nýja Jerúsalem, höíuÖborgin í því
ríki, sem hinir heilögu hins Hæsta skulu
erfa. Þegar fyrir þúsundum ára sá Abra-
ham í trúnni fyrir þessa dýrcS. Hann átti
aÖ vísu heima í fyrirheitna landinu, hinu
jarSneska Kanaan, en dvaldist þar sem
"útlendingur” ásamt ísak og Jakob, vænt-
andi einhvers betra. Um þes»a patríarka
lesum vér: “Allir þessir menn dóu í trú,
án þess að hafa öðlast fyrirheitin, heldur
sáu þeir þau álengdar og fögnuðu þeim,
og játuðu að þeir væru gestir og útlend-
ingar á jörðinni. Því að þeir, sem slíkt
mæla, láta það í ljósi, að þeir eru að leita
eigin ættjarðar. Og hefðu þeir nú átt við
þá ættjörðina, sem þeir fóru frá, þá hefðu
þeir haft tíma til að snúa þangað aftur.
En nú þrá þeir betri ættjörð, það.er að
segja himneska; fyrir því bygðast Guð sín
ekki fyrir þá, að kallast Guð þeirra, því að
borg bjó hann þeim.” Heb. 11:9-16.—
Himneskt var föðurlandið, sem þeir höfðu
í huga.
Stærð borgarinnar og dýrð hennar.
Fyrirheitið, sem Abraham var gefið,
gilti meira en hið jarðneska Kanaan. Að
vísu hafði Guð gefið honurn hið jarðneska
Kanaan til afnota, “en eigi gaf hann hon-
um erfð í landinu, ekki svo mikið sem eitt
fótmál.” Fostulas. 7:5. Fyrirheitið gilti
miklu rneira en þetta; því að Abraham var
það loforð gefið, “að hann skyldi verða
erfingi heimsins” JRóm. 4:13), og var
það hin himneska ættjörð, sem hann í trú
leit fram til—þetta var í sannleika “betra”
land að þrá. Slik þrá i trúnni frarn til
einhvers betra fann velþóknun hjá Guði,
og um allar þessar trúarhetjur gildir það,
að ekki blygðast Guð sín fyrir þá, að kall-
ast Guð þeirra, því að borg bjó hann
þeim, sem Guð er smiður að og bygginga-
meistari.” Heb. 11 :io, 16.
Jóhannes postuli sá þessa borg og kemst
þannig að orði þessu viðvíkjandi: “Eg
sá nýjan himin og nýja jörð, því að hinn
fyrri himinn og hin fyrri jörð var horfin,
og hafið er ekki framar til. Og eg sá
borgina helgu, nýju Jerúsalem, stíga nið-
ur af himni frá Guði, búna sem brúði, er
skartar fyrir manni sínum.” Opinb. 21:
1,2.
Tveir síðustu kapítular Biblíunnar
geyma ákaflega dýrlega lýsingu og lifandi
á þessari guðdómlegu borg, sem af hinum
helga höfundi er kölluð “nýja Jerúsalem,”
“brúður,” “eiginkona Lambsins,” ”borgin
helga.”
Hin geysimikla dýrð borgarinnar kem-
ur greinilega í ljós þegar í hinum fyrstu
orðum þessarar guðdómlegu lýsingar:
Hún "hafði dýrð Guðs; ljómi hennar var
líkur dýrasta steini, sem jaspissteinn
kristalskær.” Opinb. 21:11. “Hún hafði
mikinn og háan múr, og hafði tólf hlið,”
og við hvert hlið viröist standa engill, sem
lieldur vörð, en yfir hverju hliði eru rituð
nöfn hinna tólf kynkvísla ísraels. Þessi
hlið voru sett þrjú á hverja af fjórum
hliðum borgarinnar. “Borgin liggur í fer-
hyrningu, jöfn á lengd og breidd.” Opinb.
21 :i2-i6.
Efni múrsins er jaspis og í sjálfri borg-
inni var skýrt gull, geislandi eins og gagn-
sæjasta gler. Það er mjög sennilegt að
allur þessi grundflötur borgarinnar sé
þakinn gulli, því að það stendur: “Borgin
var skírt gull.” Allskonar dýrmætir
steinar prýddu hina tólf grundvelli eöa
undirstöður borgarmúrsins. Taldir í röð
voru þeir: Jaspis, saffír, kalsedón, smar-
agð, sardónyx, sardis, krýsólít, beryll,
tópas, krýsópras, hýasint, ametyst. Hvert
af þessum tólf hliðum út af fyrir sig var
ein einasta perla. “Og stræti borgarinnar
var skírt gull, sem gangsætt gler.”
Þegar menn í huga sjá dýrð Guðs varpa
ljóma sínum á þessa skrautmiklu gim-
steinsmúra og á hið gljáandi gull inni í
borginni, þá sjá menn í huga sínum svo
óviðjafnanlegt geislaflóð, að orð spá-
mannsins sýnast næstum vera óþörf, þeg-
ar hann segir, að “borgin þurfi ekki held-
ur sólar viö eða tungls, til að lýsa sér, því
að dýrð Guðs skín á hana, og Lambið er
lampi hennar.” Opinb. 21:23- Hinir