Stjarnan - 01.12.1930, Blaðsíða 8

184
STJARNAN
þessar nýju helgunarkenningar, aS eg hefi
ekki haft mikinn tíma til aÖ lesa.”
Eftir þessu aÖ dæma, Jóhannes, er þaÖ
auðsætt, að ef þú ert helgaður, þá er það
ekki samkvæmt reglum Guðs orÖs- RæÖu-
maÖurinn, sem talaði á miklu samkomunni
haföi ekki orðið fyrir neinum innblástri
frá Guði, en Pétur postuli hafði og hann
staðhæfir að við skulum vaxa i náð og
þekkingu Drottins vors og Frelsara Jesú
Krists, að við eigum að sækjast eins og
nýfædd börn eftir hinni andlegu mjólk,
til þess að við getum fyrir hana vaxið til
Irjálpræðis. Hann áleit að, andlegur vöxt-
ur væri undir þekkingu kominn. Þekk-
ing á Guðs orði er grundvöllurinn undir
andlegum vexti og þroska. Sú ímyndun
að maður geti orðið helgaður með þvi að
krjúpa á kné og biðja um hana, án þess
að taka á móti sannleikanum sér til fram-
fara og þroskunar, er jafn heimskuleg og
ef menn héldu að þeir gætu fengið lík-
amlega krafta með því að biðja einungis,
þótt þeir samtímis vanræktu að neyta
fæðu. Minnist þess að Guð segir: “Vax-
ið.” Hann vill að við náum andlegum
þroska, andlegri fullkomnun eins og barn
vex og verður fullþroskaður maður, eða
eins og fróangi þroskast og verður full-
vaxið tré, sem ber ávöxt.
“Tökum til dæmis eplatré, sem er tekið
frá gróðrarstöðinni. Það eru aðeins fá-
ein blöð, sem eru byrjuð að vaxa. Þig
langar ekki til að biða þrjú löng ár áður
en eplin byrja að koma. Þú kærir þig
ekki um að undirbúa jarðveginn kringum
það og sníða greinarnar. Þú hugsar með
sjálfum þér: ‘Guð er svo góður. Hann
hefir lofað að gefa okkur það, sem viö i
trú biðjum um, svo eg þarf ekki að bíða.’
Því næst krýpur þú á kné og biður: ‘Ó,
Drottinn, gefðu að eplatréð skjóti nú upp.
Ó, Drottinn, láttu það verða fullvaxiö og
bera ávöxt undir eins.’ Heldur þú að
Guð mundi svara bæn þinni ?”
“Auðvitað ekki. Tréð verður að vaxa
og það tekur tírna.”
“En kristinn maður þarf líka tíma til
þess að vaxa- Eftir aö'Páll postuli hafði
prédikað fagnaðarerindið í mörg ár og
fengið margar opinberanir frá Guði, rit-
ar hann meðlimum safnaðarins í Filippi-
borg á þessa leið: “Ekki svo að eg hafi
þegar náð þvi eða sé þegar fullkominn, en
eg keppi eftir því, ef eg skyldi geta höndl-
aö það, með því að eg er höndlaður af
Kristi Jesú.” Ef Páll var ennþá ekki
fullkominn, eftir að hann hafði bæði
starfað og þolað svo margar ofsóknir,
hvernig getur þú þá vonast eftir að vera
fullkominn eftir að hafa beðist fyrir í
einn klukkutíma?”
“Eg hefi mætt mörgu alvarlega trúuðum
biðjandi mönnum, sem hafa lagt stund á
að rannsaka Guðs orö. Eg þekki menn,
sem hafa svo árum skiftir varið fleiri
klukkutímum á knjánum á hverjum degi,
til þess að lesa í Biblíunni. Enginn þess-
ara manna hélt fram fullkomnunar-kenn-
ingunni, enginn þeirra þóttist vera heilag-
ur. Því meir sem þeir skoðuðu sjálfa sig
í þessum guðdómlega spegli, þvi betur sáu
þeir sína eigin synd og spillingu og því
auðmýkri urðu þeir. Aftur á móti hefi
eg mætt mörgum hreinskilnum mönnum,
sem án efa reyndu að gjöra alt hið bezta
er þeir mögulega gátu, og álitu sjálfa sig
heilaga. Enginn þeirra var vel heima í
Ritningunni. Þeir höfðu fáeina uppá-
halds texta í Biblíunni, sem þeir endur-
tóku aftur og aftur, en “helga þú þá meö
sannleikanum ; þitt orð er sannleikur” var
ekki meðal þeirra.
“Eg skal segja þér, Jóhannes, að það
væri betra að rannsaka hvað Ritningin
segir um fullkomnun og heilagleika, held-
ur en að trúa þvi, sem sagt er af fávísum
mönnum, jafnvel þótt hreinskilnir séu.
Það er háleitt og yfirgripsmikið, þegar
andi, sál og líkami eru algjörlega helguð
Guði, þegar heilagleiki er skráður í hverri
hugsun og hverri tilfinningu. Þaö er há-
leitt að lifa flekklausu lífi í heiminum.
Einungis með því að gefa okkur fullkom-
lega Guði á vald og læra af honum, get-
um við lifað heilögu lífi.”