Stjarnan - 01.02.1932, Síða 1

STJARNAN

r

Stjörnuhimininn
“Himnarnir segja frá GuÖs dýrð og festingin kunn-
gjörir verkin hans handa.” Sáím. 19:2.
Arið 1798 sigldi Napóleon mikli yfir Miðjarðarhafið
með mikinn her. Eitt fagurt kveld sátu hinir frönsku
herforingjar á þilfarinu og ræddu það mikla mál, hvort
nokkur Guð væri til. Skiftar voru skoðanir þeirra og
ekki komust þeir að neinni niðurstöðu. Napóleon var
á gangi um þilfarið og tók engan þátt í umræðum for-
ingjanna. Að lokum segir einn þeirra við hann:
“Herra, hvað haldið þér um þetta?” Napóleon nam
staðar, lyfti hægri hönd sinni, benti þeim á stjörnurnar
og sagði: “Herrar mínir, hvað ætlið þér að gjöra við
allar þessar?” Stjörnurnar ljómuðu í allri sinni dýrð
uppi yfir þeim og það varð þögn í foringjahópnum, því
að þekking þeirra og skilningur sögðu þeirn, að öll þessi
himintungl og sólkerfi hefðu ekki getað orðið til af
sjálfu sér, því að samkvæmt órjúfanlegum lögum
fylgdu þau ákveðnum brautum. Þar sem lög eru, þar
er ávalt einhver löggjafi, það bregst aldrei. Drottinn
sjálfur býður oss að skoða himinhvelfinguna til að
sannfærast um tilveru hans:
“Hefjið augu yðar í hæðirnar og litist um: Hiver
hefir skapað þetta? Hann, sem leiðir út her þeirra
með tölu og kallar þær allar með nafni; sökum mikil-
leiks kraftar hans og af því að hann er voldugur að
afli, verður einskis þeirra vant.” Jes. 40:26. —D. G.
FEBR., i93í
WINNIPEG, MAN.
Verð: 15C
1
,J