Stjarnan - 01.02.1932, Síða 6

22
stjarnan
“Þegar þér kornið heim þá lesi'ð með
athygli Jes. 19. kap. og Ez. 29. og 30. kap.
Hvert einasta vers er áríðandi og þýðing-
armikið. Eg skal aðeins nefna fáeinar
helztu setningarnar.
“Ezekíel hefir með fáum orðum, sagt
sÖguna eins og hún hefir gengið í þessi
2,500 ár, og mætti fylla mörg bindi, til að
skýra frá því, sem við hefir borið, sam-
kvæmt því sem fyrir s-ar spáð.
“Og þar munu þeir vera lítilf jörlegt
ríki. Það mun verða lítilf jörlegra en hin
ríkin, og ekki framar hefja sig upp yfir
þjóðirnar, og eg gjörði þá fámenna, til
þess að þeir geti ekki drotnað yfir þjóð-
unum.” “Þá munu stoðir Egyptalands
falla, og hið dýrlega skraut þess hníga . . .
og það mun verða að auðn innan um eyði-
lönd, og borgir þess munu liggja innan
um borgir, sem eru í rústum.” “Þegar
eg gjöri Egyptaland að auðn, og það er
eytt orðið og svift gnægtum sínum.” “Og
eg mun þurka upp árkvíslarnar, og selja
Egyptaland í hendur illmenna, og láta út-
lenda menn eyða landið og öllu sem í því
er. Eg, Drottinn hefi talað það. Eg . . . .
uppræti .... höfðingjana af Egyptalandi,
svo að engir skuli þar framar til vera.”
Ez. 29:14.15; 30:6.7; 32:15.; 30:12. 13.
Hftr. Einarsson stóð nú upp og sagði:
“í minni Biblíu Ez. 29:19 og 30. kap. 10.
11. og 24. versi, þá les eg að spámaður-
inn talar um Nebúkadnesar sem þann er
hegna mundi Egyptalandi. Konungurinn
af Babýlon átti að framkvæma eyðilegg-
inguna en hún átti sér stað löngu fyrir
tíma Nebúkadnesars og var þess vegna af
annara völdum.”
“Hr. Einarsson, ef þú vilt athuga ná-
kvæmlega báða þessa kapítula, þá muntu
sjá, að í 29. kap. eru 16 vers af spádóm-
um, áður en Nebúkadnesar er svo mikið
sem nefndur á nafn. Sömuleiðis í 30. kap.
eru 9 vers af spádómum áður en minst er
á konung Babýlonar.
“Hver einasta setning í versum þessum
hefir mikið innihald. Ákvæðið gegn
Edom, Kaldea og Babýlon er algjör eyði-
legging. Með Egyptaland var það öðru
máli að gegna. Hinn órjúfandi dómur þess
var niðurlæging og afturför. Það átti að
halda áfram að vera til, en ekki hafa yfir-
ráð, þvert á móti, útlendingar áttu að
stjórna landinu. Vér þurfum aðeins að
athuga ástand Egyptalands 600 árum eft-
ir að þessi spádómur var gefinn, til þess
að sjá og viðurkenna að spádómurinn
hafði ekki rót sína að rekja til mannlegrar
vizku eða framsýni. Á hérvistardögum
Krists var ekkert, sem bæri vott um að
Egyptaland hefði þegar runnið skeið sitt.
Það var ennþá auðugt og voldugt ríki.
“Þegar Ágústus hafði unnið sigur yfir
Antoníus, þá fann hann svo mikinn auö í
Egyptalandi, að hann með honum gat
borgað hermönnum sínum og mætt öllum
þeim útgjöldum, sem af stríðinu leiddi.
Jafnvel eftir að hann hafði tekið alt sem
hann girntist, áleit hann Egyptaland svo
voldugt að hann átti ekki undir að fá
stjórn landsins í hendur nokkrum aðal-
bornum eða háttstandandi manni, af ótta
fyrir að hann yrði keppinautur hans.
H'ann setti mann af lágum ættum, Korne-
líus Gallus fyrir landstjóra þess. Hann
synjaði einnig Alexandríu um héraðs-
stjórn, og leyfði engum Egypskum manni
sæti á þjóðþingi Rómverja.
“í 60 ár eftir þetta hélt Alexandría á-
fram að vera helzta verslunarborg Róma-
veldis og auðug að fé. Á þessu tímabili
hefði vantrúarmaður getað lesið spádóm
Ezekíels með fyrirlitningar bros á vörun-
um, og bent hinum trúaða á óuppfylta
spádóma. Að visu var nokkuð af spá-
dóminum uppfylt, landið var undir stjórn
útlendinga, en eyðilegging þess virtist vera
jafn fjarlæg eins og þegar spádómurinu
var gefinn, 1000 árum áður.
“Hundrað árum seinna var Egypta-
land svo voldugt, að Arabar þorðu ekki að
ráðast á það, þótt þeir annarstaðar hefðu
unnið hvern sigurinn á fætur öðru.
Egyptar höfðu verið rik og voldug þjóð
í 2000 ár áður en Rómúlus og Remus
lögðu grundvöll Rómaborgar. Róm reis