Stjarnan - 01.02.1932, Qupperneq 13

STJARNAN
29
Sólskin og heilbrigði
KaupmaÖur nokkur kom til mín ný-
lega, til að fá ráÖleggingu vi'Ö magaveiki.
Útlit hans, göngulag, og jafnvel málróm-
urinn var vott um að hann var veikur.
“Doktor,” sagði hann, “hvaÖ á eg að
gjöra? Eg get ekki melt, eg get ekki
unniÖ, eg er alveg frá.”
“Hvað borðar þú?”
“Mataræðið er alt í góðu lagi. Eg hef
nákvæmlega fylgt beztu heilbrigðisregl-
um með mat og drykk.”
“H]efir ]ui nokkrar líkams æfingar?”
“Já, eg hefi leikfimis herbergi bak við
húðina rnína, og þar hefi eg líkams æf-
ingar að minsta kosti klukkutíma á hverj-
um degi.”
“Sefur þú vel á nóttunni?”
“Eg geng til hvíldar um leið og hænsn-
in, eða að minsta kosti ekki seinna en
klukkan 9. Eg fer á fætur klukkan 6,
tek bað, borða léttan morgunmat og fer
svo niður á skrifstofuna. Bæði um for-
miðdaginn og eftir miðdaginn tek eg hálf
tíma til hkamsæfinga, en samt versnar
mér meir og meir. Er það ekki óskiljan-
legt? Konan min heldur að eg hljóti að
hafa krabbamein í maganum, því ekkert
sýnist að hjálpa mér. Eg er svo varkár
með að fylgja öllum heilbrigðisreglum,
en þrátt fyrir það fer meltingin versnandi
dag frá degi.”
“Hvernig lítur út á skrifstofu þinni, er
næg dagsbirta þar og sólarljós?”
“Það er sæmilega bjart í búðinni, en
það er dimt á skrifstofunni, þar verðum
við að nota- gasljós allan daginn.”
“Þarna kemur það, þetta er orsökin til
magaveikinnar. ”
“Ja-a, það getur varla haft svona mikil
áhrif. En eg hugsa þaö væri betra ef eg
hefði sólskin á skrifstofunni.”
“Hr. P., þekkir þú nokkurt blóm, sem
getur þrifist og blómgvast í myrkri ?
Hvernig er það með kartöflu, sem þú
geymir í dimmum kjallara, jafnvel þó hún
hafi bezta jarðveg, þá verða frjóangar
hennar fölir og veiklulegir. Opnaðu síð-
an gluggann í öðrum enda kjallarans, svo
að loft og ljós geti streymt inn, taktu svo
eftir hvernig bleiki frjóanginn snýr sér
að ljósinu og fer að þroskast. Hefir þú
tekið eftir því hvernig grasið undir trján-
um í ávaxtagarði grær miklu seinna held-
ur en það, sem er á opnu svæði milli
trjánna, og þó hefir það betri jarðveg.
Hver er orsökin? Grasið undir trjánum
fær ekki eins mikiö sólarljós eins og það,
sem vex á milli þeirra.
Hefir þú aldrei tekið eftir því, að
þroskuðu vínberin sem eru svo bragðgóð,
eru einmitt þau, sem sólin hefir náð til.
Roði eplanna myndast á sama hátt.
Sama lögmálið gildir í dýraríkinu. Ung-
ar stúlkur, sem óska eftir að framleiða
hraustan blómlegan yfirlit, og rauðar
kinnar, verða að baða sig oft og iðulega
í sólskininu.
Hefir þú ekki tekið eftir því að stúlk-
ur, sem vinna í búðum eru blóðlausar og
fölar. Alt útlit þeirra, málrómur og
göngulag ber vott um vöntun á fjöri og
lífskrafti. Það er tilfinnanlegt að horfa
á slíkar stúlkur því þær geta aldrei náð
þeim þroska, sem náttúran gæti veitt
þeim. Eins er það með þig, vinur minn.
Farðu út í sólskinið. Það er bezta með-
alið til að byggja upp og endurnýja lík-
amann, og það hefir engin ill áhrif, skil-
ur ekkert eitur eftir í líkamanum eins og
meðul oft gjöra. Það bæði styrkir lík-
amann og færir roða í kinnarnar. Lifðu
úti i sólskininu.” — E. S.
Starfsdagur Kriáts
“Og árla, löngu fyrir dögun fór hann
á fætur og gekk út, og fór í óbygðan staö
og baðst þar fyrir.” Mark. 1. 21-35.
Starfsdagur Krists var langur. Hann
var aldrei aðgerðalaus, hann hlífði sér