Stjarnan - 01.10.1932, Blaðsíða 7

STJARNAN
velli heldur en bölsýni og mannhatri.
“Setjum svo aö trúar ákafi væri undir
rótin aÖ spádómum Jesajasar og Jeremía
vi'Övíkjandi eyðileggingu Babýlonar,
hvernig getið J>ér J>á skýrt einsstök at-
riði spádómsins?
Slíkt land, hvers innbyggjendur voru
hinir bezt mentuðu sem til voru í heim-
inum, hin glæsilega borg, sem stóð í hinu
frjósamasta héraði heimsins, hvernig gat
nokkur gizkað á, að það land mundi verða
óbygt, brunnið og ófrjótt sem eyðimörk.
Slíkt var frá. mannlegu sjónarmiði alveg
ómögulegt. Ekkert land hafði fengið
slík afdrif fyrir þann tima, og slíkt hefir
ekki átt sér stað enn þann dag í dag,
hvorki í Evrópu, Kína eða Ameríku,—
hvergi nema í Babýlon.
“Hin mikla Babýlon, prýöi konungs-
rikjanna, höfuðborg heimsins, hóf stríð
á hendur Jerúsalem, jötun móti dverg, og
Jerúsalem varð skattskyld jötninum. En
bæði Babýlon og Babýloníans eru horfn-
ir úr sögunni eins og draumur, en Jerú-
salem og þjóð hennar er enn við lýði.
Þessi atriði fyrirsögð af spámönnunum
krefjast fullkomnari skýringar, heldur en
aðeins að segja að þau séu ágiskanir ofsa-
trúarmanna.
“Enginn maður mun búa þar, sagði
spámaðurinn. Híve ákveðið, hve satt og
áreiðanlegt þetta hefir reynst. Hér er
einnig annað aö athuga. Grundvöllurinn
f3*rir helztu borgir heimsins er venjulega
svo vel valinn í tilliti til framreiðslu og
viðskifta, að fólkið heldur sig að þeim.
Þær geta hrörnað og komist í afturför,
en samt sem áður finnast þar fáein hús,
og menn dvelja ennþá á hinum forna
grundvelli. Damaskus, Jerúsalem, Aþena,
Róm, Antíokkia, Alexandría, Konstan-
tínópel og Sídon, hafa alt af haldist við
og kveðið talsvert að þeim, frá því fyrst
þær voru stofnsettar fyrir þúsundum ára
og alt fram á vora daga. En hin stærsta,
voldugasta og ríkasta borg í heimi var
algjörlega eyðilögð. Hvernig getið þér
skýrt þetta, og svo það, að alt þetta var
I5i
sagt fyrir, löngu áður en það kom fram.”
“Þetta má vel vera og er mjög góö
röksemd,” svaraði hr. Einarsson, “en
spádómarnir mótmæla sjálfum sér, svo
hinir gagnstæðu spádómar geta ekki
hvorirtveggja verið sannir.”
“Ágætt, pabbi,” sagði Lilja og strauk
hönd föður síns. Nú bjóst hún við að
ræðumaður mundi komast í vandræði, en
í stað þess brosti hann rólega og sagði:.
“Viltu gjöra svo vel að benda tilheyr-
endunum á þessa gagnstæðu spádóma,
sem þú talar um?”
“Vissulega,” svaraði hr. Einarsson, um
leið og hann stóð upp og opnaði Biblíu
sína.
Dæmisaga
*(Framh. frá bls. 148)
iði, í vökum, i föstum .... eins og komn-
ir í dauðann, og samt lifum vér, eins og
typtaðir og þó ekki deyddir.” 2. Kor.
6:4.9.
“Og þeir skulu vera mín eign, segir
Drottinn hersveitanna, á þeim degi sem
eg hefst handa, og eg mun vægja þeim
eins og maður vægir syni sínum sem
þjónar honum.” Mal. 3:17.
Möglum ekki þegar Guð leyfir aö vér
göngum gegn um þrengingar. Guð hefir
sinn tilgang, og seinna munum vér skilja
hann. Treystum Guði og gleðjumst í full-
vissunni um, að þeim sem Guð elska verð-
ur alt til góðs.
—E. S.
Elskið ekki heiminn
“Elskið ekki heiminn, ekki heldur þá
hluti, sem í honum eru. áf einhver elskar
heiminn þá er kærleiki til föðursins ekki í
honum. Því að alt það sem i heiminum
er, fýsn holdsins og fýsn augnanna og
auðæfa oflæti, það er ekki frá föðurnum,
heldur er það frá heiminum. Og heim-
urinn fyrirferst og fýsn hans, en sá sem
gjörir Guðs vilja varir oð eilífu.” -1. Jóh.
215-17.