Mosfellingur - 12.01.2007, Blaðsíða 14

Mosfellingur - unga fólkið14
Ekki mikið kók, ekki mi
kinn ís
Systkinin mætt í húsið
Þórborg??
Stelpurnar að pósa Biggi Bongó
Syngjandi sveittir naglar
Bronkóinn og Jóhann
Koddu í sleik marr
Heitustu gaurarnir í bæjarferð
Hver hefur sinn djöful að draga
Partý hjá GaujaBingi með tvo í taki
Sturtuhengi??
Furðuleg stemmning
Talking to me??
Elli, Brynja og Matti hress
Fermann?
Eru ekki allir í stuði???
270 partíííÞrír hres
sir á Akrabrennu Draumadrottingar Foreldrarnir verðandi Frændsystkinin
Haaallóóó
Allar myndir eru vel þegnar - mosfellingur@mosfellingur.is
Hver er besti skyndibitinn
í bænum?
ARNA
Kentucky
BJARNDÍS
Snæland vídeó
KARL
Kentucky Fried chicken
KRISTINN
Subway
DAGNÝ
Kjúllinn á KFC
GUÐMUNDUR
KFC
MótóMosarnir fríka út
SÖGULEGAR
SÆTTIR
BLAÐAKÓNGARNIR
SJALDAN VERIÐ HRESSARI
KALLI TOMM OG GYLFI GUÐJÓNS
Hekla og Tíkurnar
Systurnar
Partíý-hjálmurinn
Alltaf skal maður standa rétt fyrir miðnætti á áramótunum
með heimsins stærstu hugmyndir hvað skal ráðast í á kom andi
ári. Hver nýju heitin séu. Sumir verða svo staðfastir í vilja sí-
num og gerast svo kræfi r að líma þau á eina væna bombu
og senda það upp í heiminn, því þá fyrst er ástæða til
þess að standa við sett mörk. Ég man þegar litla baunin mín þarna uppi fékk
sína fyrstu kennslu um hvað áramótaheit væru.
Þá var maður lítil feit budda, sem var klár á því
að þetta væri algjör töfraleið á leið til sigurs. Þá
fylgdi ekki bitur reynsla fullorðinsáranna, (en ég
er búin að upplifa alveg rúmt eitt), og enginn
voru takmörkin fyrir því sem áorka átti á nýju
ári. Eitt árið man ég að heitin voru að missa
10 kg (mátti við því þá), fá 10 í öllum fögunum
í skólanum, verða prinsessa í mínu eigin landi
sem skyldi bera nafnið Karland, hækka eilítið og
verða 180 eins og Cindy Crawford (vantaði
ekki nema bara 20 cm),
hitta afa minn í fyrsta skipti þrátt fyrir að
hann hafi dáið 20 árum fyrir minn tíma
(veit ekki alveg hver pælingin var þar).
Spúkí krakki?
Eftir það árið fóru væntingar mínar til áramóta-
heita að dala og hvert árið sem leið urðu þær minni og
minni. Ég segi nú ekki að draumurinn um Karlandið
hafi horfi ð fyrstu árin eftir vonbrigðin, en then again,
frekar tregt barn. Þannig að áramótaheitin þetta árið hljómuðu
eitthvað á þennan veginn: borða á hverjum degi,
detta ekki í dópið og jafnvel klippa táneglurnar
1-2 sinnum. Vonin er að að ári muni ég standa
sem sigurvegari heitanna með gleði í hjarta.
Andrés
Davey í AFI