Litli Bergþór - 01.12.2014, Page 39

Litli-Bergþór 39
tóra svo verkinu miðaði áfram, annað gengi ekki. Ef
okkur vantaði aur þá fórum við að Spóastöðum þegar
við vorum á heimleið í vikulok. Minnist ég að eitt
sinn er við vorum að sækja okkur skotsilfur þá sagði
Þórarinn við okkur: „Nú er ekki spurning um hvað þið
þurfið mikið, heldur hvað þið komist af með lítið“.
Þórarinn gerði svo upp við okkur mánuði eftir verklok
okkar og óumbeðið vaxtareiknaði hann upphæðina.
Var slíkt ekki vani þó greiðsla vinnulauna drægist
stundum eitthvað. Þórarinn sagði hinsvegar að þetta
væri lán og vexti væri sjálfsagt að greiða.
Margir komu að vinnu þarna. Nær allann þann
tíma sem við vorum þá voru þeir Gústaf Jónasson frá
Kjóastöðum og Ragnar Ragnarsson frá Brautarhóli
þar, einnig vann Eiríkur í Miklaholti þar um lengri tíma
og svo ýmsir aðrir úr sveitinni svo og iðnaðarmenn
ýmsir. Minnist ég þar sérstaklega Gríms á Reykjum
sem sá um pípulagnir. Eitt sinn um veturinn gerði
snjóáhlaup svo nokkur ófærð skapaðist. Grímur varð
þá eitthvað órór og sagðist verða að skreppa heim
hvað hann gerði. Nokkrum klukkutímum síðar kemur
hann aftur í hríðarkófi og gat þá á að líta. Farkosturinn
var Ferguson traktor á snjóbeltum og Grímur klæddur
í einhvers konar flugmannabúning mjög fóðraðan og
með gleraugu sem huldu hálft andlitið. Upplýstist að
hann hefði endilega þurft að grípa þetta tækifæri til að
prófa þennan útbúnað.
Varðandi verkið þá byrjuðum við á að klæða loftið
í samkomusalnum. Handlökkuðum við furupanel og
byrjuðum svo að klæða út frá miðju, settum fjöður
í milli fyrstu borða og héldum svo í báðar áttir þar
út frá, endasamskeyti voru styrkt. Var mikið verk að
ganga frá loftklæðningunni en það hjálpaði nokkuð
að múrvinna var vel unnin, línur beinar og ekki þurfti
að beita miklum miðlunum varðandi útkomuna.
Síðan kom eitt af öðru. Það má segja að mahony sé
einkennisviður hússins. Veggir salarins klæddir með
mahonyþiljum með breiðum máluðum fúgum í milli.
Man ég að Stefán sem var smiður góður og hraðvirkur
hafði þar þann hátt á að hann kaus að klæða annan
langvegg salarins en sagði mér að taka hinn vegginn.
Ekki fór milli mála til hvers refirnir voru skornir og
reyndi ég hvað ég gat að láta verkið ganga. Ekki tókst
mér að halda í við Stefán í þessu einvígi, því þegar hann
var búinn að klæða vegginn þá var ég rúmlega metra
á eftir, en allt var þetta í bróðerni hjá okkur. Á veggi
kaffisalarins voru límdar rásaðar krossviðarþiljur og
breið mahonyklæðning umlykur leiksviðið. Innihurðir
eru einnig úr mahony, sem og margt fleira. Missagt er
í 100 ára sögu Umf Bisk, (bls. 107) að viðarklæðning
úr tekki sé þar í lofti og veggjum salarins.
Oftast var farið í sundlaugina að loknum vinnudegi,
gömlu laugina sem var áföst gamla skólahúsinu.
Var hún 8x10 m að stærð, með steyptum fremur
þunnum veggjum en ekki var þak þar yfir. Venjulega
var nokkuð fjör þar. Margir þar saman komnir og
nokkur ærslagangur stundum. Eftir á að hyggja þá
held ég að það flokkist sem heppni að ekki varð slys
af þegar síðastaleikurinn var á fullu og gluggaop
og veggir gömlu laugarinnar voru óspart nýttir
sem undankomuleið. Hættan enn meiri af því að
gaddavírsstrengur var ofan á veggjunum, eflaust settur
til að fyrirbyggja svona vitleysu. Minnisstætt er mér að
á vígsluhátíðinni heilsaði ég húsfreyju þar úr hverfinu,
Helgu í Birkilundi og hún sagði á móti „Ég ætlaði bara
ekki að þekkja þig svona, í fötum“. Ástæðan eðlileg
því að hún hafði varla séð mig nema í lauginni. En
e.t.v. spurning hvað nærstaddir gætu hugsað.
Okkur var vel tekið af heimamönnum og man ég að
okkur var boðið að taka þátt í þorrablóti sem haldið
var í samkomuhúsinu að Vatnsleysu þann 3. febrúar
´61. Var þar þétt setinn bekkurinn og þyrfti einhver að
standa upp þá urðu allir sem utar sátu að standa upp
svo leið opnaðist. Ekki man ég með vissu til hvaða
trogs okkur var vísað, sennilega borðuðum við með
Spóastaðafólkinu. Hnífa skyldi hver skaffa og þó ég
hafi alla tíð vanist að hafa vasahníf á mér þá gerðist
það að mig vantaði hann í þetta sinn. Ég áttaði mig
á því áður en ég lagði af stað og lausnin var að fara
í verkfærakistuna og ná í dúkahníf, var hann af eldri
gerð, með tréskafti og stóru íbjúgu blaði. Auðvelt var
að sneiða kræsingarnar með honum. Verra var að mér
Þannig var umhverfis á Hveravöllum 1961. Hygg að
Eiríkur í Fellskoti hafi haft aðstöðu þarna.
Greinarhöfundur og aðgangshörð kind í Hvítárnesi.