Morgunblaðið - 07.09.2018, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. SEPTEMBER 2018
✝ Adolf JakobBerndsen
fæddist á Karls-
skála, Skagaströnd,
28. desember 1934.
Hann lést á dvalar-
heimilinu Sæborg á
Skagaströnd 27.
ágúst 2018.
Foreldrar hans
voru Guðrún Lauf-
ey Helgadóttir, f.
6.11. 1903, d. 15.4.
1987, og Ernst Georg Berndsen,
f. 2.6. 1900, d. 21.8. 1983.
Systkini Adolfs eru Helga
Guðrún, f. 1931, eiginmaður
hennar var Gunnlaugur Árna-
son, d. 2016, og Karl Þórólfur, f.
1933, d. 12.2. 1995, eiginkona
hans var Ingibjörg Fríða Haf-
steinsdóttir.
Eftirlifandi eiginkona Adolfs
er Hjördís Sigurðardóttir, f.
20.11. 1938, þau gengu í hjóna-
band á páskadag 1958. For-
eldrar Hjördísar voru Sigurður
Guðmonsson, f. 1904, d. 1981, og
Hallbjörg Jónsdóttir, f. 1909, d.
1987. Börn Adolfs og Hjördísar
eru: 1) Adolf Hjörvar, f. 19.1.
1959, sambýliskona hans er
Dagný Marín Sigmarsdóttir, f.
1962. Börn þeirra eru: a) Sverrir
Brynjar, f. 1981, sambýliskona
hans er Steinunn Sigurgeirs-
dóttir. Sonur þeirra Hektor
Hrafn en fyrir átti Sverrir dótt-
urina Iðunni Ólöfu með Ingveldi
þeirra eru: a) Sigurður Ernst, f.
1993, sambýliskona Salóme
Sigurmonsdóttir. b) Aníta
Birna, f. 1998, c) Hendrik Snær,
f. 2000, d. 2001. d) Hendrik Ingi,
f. 2001. e) Gunnar Karl, f. 2003.
5) Sigurður Berndsen, f. 14.8.
1978, kona hans er Harpa Vig-
fúsdóttir, f. 1978. Börn þeirra
eru: a) Embla Björt, f. 1999. b)
Marín Björt, f. 2004. c) Bjartþór
Daði, f. 2006. d) Dagbjört Drífa,
f. 2008. e) Bjartey Hjördís, f.
2015.
Adolf ólst upp á Skagaströnd
og bjó þar alla sína ævi. Hann
eignaðist snemma eigin vörubíl
og þjónustaði fyrirtæki og ein-
staklinga í héraðinu og sinnti ol-
íudreifingu fyrir BP. Hann tók
við starfi umboðsmanns Olís ár-
ið 1973 af föður sínum og gegndi
því til ársins 2004. Auk þess að
sjá um umboðið rak hann um
árabil Söluskála Olís á Skaga-
strönd. Má segja að hann hafi
starfað fyrir olíufélagið í um 50
ár.
Adolf sat í sveitarstjórn á
Skagaströnd fyrir Sjálfstæð-
isflokkinn frá 1964-1994, þar af
var hann oddviti sveitarfélags-
ins 1978-1990. Hann var um ára-
bil stjórnarmaður og stjórn-
arformaður frystihússins
Hólaness hf., auk þess að vera
um tíma einn af stærstu eig-
endum félagsins. Adolf var
ágætur harmónikkuleikari og
spilaði víða á dansleikjum á ár-
um áður. Hann var áhugamaður
um veiðimennsku, ekki síst á sjó.
Útför hans fer fram frá Hóla-
neskirkju á Skagaströnd í dag,
7. september 2018, og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Gísladóttur. b)
Sonja Hjördís, f.
1986, sambýlis-
maður Atli R. Þor-
steinsson. Sonur
þeirra er Sigmar
Víkingur. c) Sig-
urbjörg Birta, f.
1996. 2) Guðrún
Björg, f. 6.9. 1961,
maður hennar er
Lúðvík J. Ásgeirs-
son, f. 1959. Börn
þeirra: a) Adolf Þór, f. 1983,
kona hans er Helga D. Jóhanns-
dóttir. Synir þeirra eru tvíbur-
arnir Aron Breki og Oliver Atl-
as. b) Birgir, f. andvana 1990. c)
Ásta Hallý, f. 1991, sambýlis-
maður Friðrik M. Björnsson.
Sonur þeirra Stefán Frosti. d)
Hjördís Laufey, f. 1993, sam-
býlismaður Reynir Magnússon.
Fyrir átti Lúðvík soninn Stefán,
f. 1980, d. 1998. 3) Steinunn
Berndsen, f. 9.5. 1963, sambýlis-
maður Gísli Snorrason, f. 1960.
Synir þeirra eru: a) Birkir Rafn,
f. 1981, kona hans er Margrét
Rúnarsdóttir. Börn þeirra eru
Snorri Rafnar og Arna Stein-
unn. b) Arnór Snorri, f. 1988,
sambýliskona Inga Jóna Grét-
arsdóttir. Sonur þeirra er Balt-
asar Gísli. Fyrir átti Inga synina
Anton Leví og Jón Axel. 4)
Hendrik Berndsen, f. 20.7. 1966,
sambýliskona hans er Bára
Björnsdóttir, f. 1966. Börn
Elsku pabbi minn.
Þú varst einstakur maður,
sterkur karakter sem setti fjöl-
skylduna ávallt í forgang, hugs-
aðir um hana fyrst en síðast um
þig sjálfan. Þú varst vakandi
yfir velferð okkar öllum stund-
um. Ég hef alla tíð dáðst að
þínum dugnaði, heiðarleika,
trausti, vinnusemi og gjafmildi.
Þú hefur alltaf reynst mér vel,
gafst góð ráð og útskýrðir
hvernig best mætti standa að
verki sem hefur mótað mig að
þeim manni sem ég er í dag.
Þínar leiðbeiningar hafa gefið
minni fjölskyldu gott líf.
Ég byrjaði mjög ungur að
vinna fyrir þig og afa. Eitt af
því fyrsta sem þú kenndir mér
var heiðarleiki og vinnusemi.
Þú treystir mér fyrir svo
mörgu því þú gafst þér tíma til
að kenna mér. Þegar þú eign-
aðist þinn fyrsta vörubíl aðeins
20 ára sást þú m.a. um olíu-
útkeyrslu. Vörubílinn áttir þú
skuldlausan enda varstu ekki
fyrir það að skulda. Ég á hlýjar
bernskuminningar af ferðum
okkar í vörubílnum þar sem þú
kenndir mér svo margt, oft
fékk maður að grípa í stýrið hjá
þér.
Við fórum víða í olíu, oft við
erfiðar aðstæður. Í þá daga var
olíukynding í öllum húsum og
mikill fjöldi afhendingarstaða. Í
minni æsku voru þínir matar-
og kaffitímar teknir á hlaupum.
Þú vannst alla tíð gríðarlega
mikið og kvartaðir aldrei undan
vinnu. Síðar kom olíubílinn sem
létti undir.
Þú varst kosinn í hrepps-
nefnd til 30 ára. Á þeim tíma
var þungt í atvinnumálum og
erfitt að fá lán til rekstrar. Ófá-
ar ferðir fórstu suður að redda
málum til halda hjólum at-
vinnulífsins gangandi, þú vildir
gera sem best fyrir Skaga-
strönd. Vinnudagar þínir voru
rosalega langir og ég skil ekki
ennþá í dag hvernig þú komst
yfir þetta allt saman, pabbi
minn.
BP/Olís var þitt ævistarf og
síðar bættist söluskálinn við.
Eitt sinn var ég í góðra vina
hópi, ásamt Óla Kr. í Olís, að-
spurður af félaga mínum hverj-
ir væru hans bestu umboðs-
menn, nefndi hann þig. Svar
hans kom mér ekki á óvart.
Þú tókst við umboðinu af afa,
en vildir að hann væri áfram
skráður umboðsmaður svo
hann fengi greidd laun. Þú
hugsaðir vel um þína foreldra
og hjálpaðir fólki í vanda án
þess að flíka góðmennsku þinni.
Þú varst góð skytta, mér er
minnisstætt þegar við fórum á
veiðar á sjó eða landi. Þitt
helsta áhugamál var harmon-
ikkuleikur, spilaðir á böllum og
mættir á ófáa tónleika til að
heyra börnin mín spila. Harm-
onikkumótin með þér og Sigga
syni eru mér eftirminnileg,
þegar þið spiluðuð saman og þú
brostir allan hringinn.
Við tveir áttum góðar stund-
ir saman að smíða sumarbú-
staðinn í Borgarfirði, það var
gott að vinna með þér. Bústað-
urinn varð þinn yndisreitur,
þar var gaman að koma saman.
Eftir að ég flutti suður töluðum
við í símann á hverjum degi
sem er dýrmætt í minningunni.
Það var mikið högg fyrir mig
þegar þú gast ekki lengur talað
í síma vegna veikinda þinna.
Þú varst góður pabbi og ein-
staklega barngóður. Þú talaðir
oft um að stórfjölskyldan væri
þitt ríkidæmi sem vel þyrfti að
hugsa um.
Þegar Hendrik Snær okkar
veiktist komuð þið suður og
tókuð yfir heimilið óumbeðin
svo við Bára gætum verið hjá
honum öllum stundum á spít-
alanum. Ég mun aldrei geta
endurgoldið þann greiða og
verð ykkur ævinlega þakklátur
fyrir ykkar ómetanlega stuðn-
ing.
Elsku pabbi minn, ég hef
alltaf kviðið fyrir þessum degi
síðan ég man eftir mér. Takk,
elsku pabbi, fyrir allt. Ég vona
að þér líði vel núna, ég veit að
foreldrar þínir, bróðir þinn og
sonur minn taka vel á móti þér.
Ég elska þig.
Þinn sonur
Hendrik (Hinni).
Meira: mbl.is/minningar
Pabbi kenndi mér svo margt
og margt af því fattaði ég ekki
fyrr en núna hin síðari ár.
Pabbi var einstakur maður.
Hann vann alla tíð gríðarlega
mikið. Meðfram störfum sínum
vann hann mikið fyrir byggð-
arlag sitt og sat í hreppsnefnd í
30 ár. Hann unni alla tíð byggð-
arlagi sínu, stóð þar að atvinnu-
rekstri og vildi hvergi annars
staðar búa.
Á sínum yngri árum spilaði
hann oft á harmóníkuna fyrir
dansi, ýmist einn eða með
hljómsveit. Við áttum saman
góðar stundir þar sem við tók-
um lagið saman. Þær eru ómet-
anlegar.
Hann hafði alla tíð gaman af
veiði og stundaði mest veiðar á
sjó. Hann var afbragðsskytta.
Börnin og barnabörnin voru
pabba alla tíð einstaklega mikið
hugleikin. Fylgdist hann alla
tíð mjög náið með þeim öllum
og hafði stöðugt hag þeirra og
velferð í forgangi. Pabbi sagði
oft og iðulega „börnin verða að
ganga fyrir“.
Pabbi og mamma hafa stutt
og aðstoðað okkur öll, ásamt
því að aðstoða fjölda annarra í
gegnum tíðina. Hann vildi að-
stoða fólk ef á þurfti að halda.
Fyrir þeirra stuðning og aðstoð
í gegnum tíðina er ég óend-
anlega þakklátur. Ég á þeim
svo margt að þakka.
Sólin hækkar dag frá degi,
dimma vetrar minnka fer,
líkt og fyrst á lífs þíns vegi
í löngu horfnum desember.
Þú með ferli elju og anna
ungur vannst þér sigurbaug.
Alltaf reyndist seiglan sanna
sitja þér í hverri taug.
Foreldrunum frá þú hefur
fengið margt sem virða ber.
Sjálfstæð hugsun sigur gefur,
síst af öllu bregst hún þér.
Margt þú hafðir fram að færa,
frá því segir gengið skeið.
Engan léstu í þér hræra,
ákvaðst sjálfur þína leið.
Skjótt við lærdóma góðra gilda
greindir þú hvað hollast er.
Allt sem var og verður skylda
valdist snemma í för með þér.
Séð þú hefur bæinn breytast,
borið víða að starfi hönd.
Enn sem fyrr þitt hjarta heitast
heldur tryggð við Skagaströnd.
(Rúnar Kristjánsson)
Elsku pabbi, farðu í friði, við
munum sakna þín, drottinn
mun þig geyma og við pössum
mömmu.
Sigurður Berndsen.
Í dag fylgi ég honum tengda-
föður mínum síðasta spölinn.
Búin að smella kveðjukossinum
á vanga hans og þakka honum
fyrir allt. Sorg og söknuður
leita á hugann en ljúfar og dýr-
mætar minningar sitja eftir.
Minningar um veiðiferðir þar
sem var alltaf var sól, gleði og
gaman. Barnabörnin alsæl með
afa að veiða, Hjödda tjaldaði
bláa sóltjaldinu, skellti upp
veislu með fullan dunk af
smurðu brauði og nýbökuð vín-
arbrauð með glassúr. Malt og
Kit Kat í Olíspoka og nikkan
stundum með í för. Skipti svo
sem ekki öllu hvort eitthvað
væri veitt, aðalmálið að fjöl-
skyldan væri saman.
Minningar um kennslustund-
ir Adolfs, já ég lærði ýmislegt
af tengdaföður mínum, enda
var hann alltaf að segja okkur
til og leiðbeina. Margt sem hef-
ur komið sér afar vel í gegnum
tíðina. En stundum var lær-
dómsviljinn ekki fyrir hendi og
þannig var það nú með jóla-
rjúpuna. Ég hafði ekki vanist
því að rjúpur væru borðaðar á
jólunum, já eða bara borðaðar
yfir höfðuð. Adolf gerði heið-
arlega tilraun til að kenna mér
að verka rjúpur en þegar ég
var búin að kúgast yfir lykt og
tárast og fárast yfir villi-
mennsku þá gafst hann upp og
allar götur síðan verkaði hann
rjúpur fyrir okkur í jólamatinn
og oftar en ekki eldaði Hjödda.
Hann taldi líka alveg nauðsyn-
legt að kenna mér á smurolíu-
bílinn, hvernig dælurnar virk-
uðu og svo varð ég að lofa að
fara varlega og muna svo að
tengja slöngurnar rétt. Hann
var passasamur og endalaust
með varnaðarorð. Held satt að
segja að það hafi verið hans að-
ferð til að láta í ljós vænt-
umþykju. Það gat verið kostu-
legt að horfa á sjónvarpið með
honum, athugasemdir sem
hann hafði um menn og málefni
gátu oft orðið ansi skrautlegar.
Við vorum oft ósammála og átt-
um það til að rökræða hressi-
lega. Oftar en ekki endaði það
með því að við vorum sammála
um að vera ósammála og við
það sat og þá var það málefni
ekki rætt meir.
Minningar um ljósrit af holl-
ustugreinum og heilsurann-
sóknum úr Mogganum. Þessi
ljósrit afhenti hann okkur
reglulega, skýr skilaboð um að
við ættum að taka okkur á í
þeim efnum. Adolf var hjálp-
samur og gjafmildur, en fannst
samt alveg óþarfi að vera að
eyða í einhverja vitleysu. Hon-
um var mjög svo umhugað um
að allir fengju nóg að borða og
ættu góðar skjólflíkur. Hund-
skammaði rígfullorðið fólk fyrir
að vera ekki með vettlinga og í
ullarsokkum um hávetur og
tékkaði iðulega á því hvort ekki
væri nú örugglega skófla, kað-
all, kuldagalli og vasaljós í bíl-
um okkar. Svo var það tilkynn-
ingaskyldan, láta vita þegar
lagt var af stað í langferð og
þegar áfangastað væri náð.
Honum var sérstaklega illa við
þegar fjölskyldumeðlimir voru
að þvælast til útlanda. „Til
hvers að vera á þessu flandri,
nær að halda sig heima. Þið
getið bara séð þetta allt saman
í sjónvarpinu,“ voru oftar en
ekki hans orð um ferðalög ut-
anlands. Honum var mjög svo
umhugað um fólkið sitt, hann
fylgdist náið með börnum og
barnabörnum og hafði alltaf
hag þeirra og velferð í fyrir-
rúmi.
Minningarnar eru margar og
ég minnist hans með hlýhug og
þakka fyrir samfylgd, hjálp-
semi og vináttu í tæp 40 ár.
Dagný Marín.
Elsku afi.
Það er erfitt að meðtaka
það að þú sért farinn, en á
sama tíma hughreystandi að
vita af þér í ró og að þér líði
betur á þeim stað sem þú ert
núna. Þegar við systur hugs-
um um Skagaströnd kemur þú
fyrst upp í huga okkar. Allar
þær minningar sem við áttum
saman eru ómetanlegar. Allt
sem þú kenndir okkur og allar
þær minningar frá því við vor-
um litlar og þar til dagsins í
dag munum við ávallt varð-
veita og fylgja okkur inn í
framtíðina.
Ein af okkar kærustu minn-
ingum er þegar þú leyfðir okk-
ur og Sigga Ensa að standa á
pallinum á litla olíubílnum og
keyra heim til ömmu frá Karls-
skála, henni til mikillar
óánægju, en alltaf leyfðirðu
okkur að gera þetta aftur þeg-
ar amma sá ekki til. Þau ótal-
mörgu skipti sem þú fórst með
okkur niður á bryggju til að
dorga, allar veiðiferðir okkar
úti á Skaga þar sem við vorum
tímunum saman að rembast við
að veiða lax með nesti með-
ferðis og auðvitað tímarnir á
Litlu Rauð, þar sem þú kenndir
okkur krökkunum hvernig ætti
að vitja um net og róa árabáti
þegar við vorum rétt um fimm
eða sex ára.
Þú kenndir okkur að bjarga
okkur og þú gafst svo mikið af
þér, meira en þú gerðir þér
grein fyrir. Þú hafðir alltaf svo
miklar áhyggjur af okkur öllum
og elskaðir okkur skilyrðis-
laust. Þegar við fluttum til
Reykjavíkur biðum við systur
spenntar eftir pósti frá þér, þar
sem þú lagðir það í vana þinn
að senda okkur KitKat-súkku-
laði og 500 króna seðil og smá
bréf með. Allir þessir litlu hlut-
ir sem þú gerðir og sýndir okk-
ur eru svo dýrmætir og sýna
hversu góður maður þú varst.
Elsku afi, söknuðurinn er
óbærilegur en við hittumst aft-
ur þegar okkar tími er kominn.
Elskum þig alltaf.
Þínar Guðrúnardætur,
Ásta Hallý og
Hjördís Laufey.
Elsku besti afi minn. Orð
geta ekki lýst því hvað ég
sakna þín mikið á hverjum ein-
asta degi. Okkar stundir sem
við áttum saman eru ómetan-
legar og mun ég geyma þær
eins lengi og ég lifi. Alveg frá
því ég fæddist hefur þú veitt
mér skjól. Þú hefur passað mig
og kennt mér svo ótal margt
sem ég mun hafa með mér í
gegnum lífið til að hjálpa bæði
mér og öðrum.
Mínar fyrstu minningar um
þig voru þegar þú komst í flýti
suður til að sækja mig á leik-
skólann. Amma sagði alltaf að
þetta hefðu verið einu skiptin
sem þú ókst yfir leyfilegum há-
markshraða en þú varst þekkt-
ur fyrir að fara eftir lögum og
reglum. Allir krakkarnir á leik-
skólanum vissu hver væri að
renna í hlað á rauðum Pajero
og hlupu þau til mín til að segja
mér að amma mín og afi væru
komin til að sækja mig. Ég
man enn þann dag í dag þá til-
finningu að sjá ykkur koma og
sækja mig, ekkert gat glatt
mitt litla hjarta á þeim tíma
eins mikið og að sjá ykkur tvö
ganga inn fyrir hliðið.
Heimili þitt og ömmu á
Skagaströnd var mér sem ann-
að heimili. Ég sótti mikið í það
að koma norður til ykkar á
sumrin og vera með ykkur eins
mikið og ég mögulega gat. Þar
áttum við okkar bestu stundir
saman. Við vorum miklir veiði-
menn, bæði á sjó og í ám. Við
lögðum líka svo ótal oft silung-
anet og komum aldrei tómhent-
ir heim. Ég gleymi því aldrei
þegar við lögðum við Höfðann.
Við fórum svo nokkrum tímum
seinna að vitja frá landi og þá
sáum við að í netinu var það
stór fiskur að við þurftum að
drífa okkur niður Höfðann til
að sækja hann. Það augnablik
þegar við náðum að koma fisk-
inum í land kom upp eitt falleg-
asta bros sem þú hefur gefið
mér. Þar héldum við á 106 cm
laxi sem var yfir 26 pund. Við
hlógum alla leiðina upp Höfð-
ann og inn í bíl. Svo voru það
veiðiferðirnar okkar út á Skaga
í Fossá. Þar eyddum við heilum
dögum saman bara við tveir
einir, með malt í gleri og fullan
dunk af skúffukökum og
smurðu brauði frá ömmu.
Þegar fór að líða á þín seinni
ár og ég að fullorðnast þá
komstu samt alltaf með mér.
Þá sastu bara inni í bíl og
fylgdist með mér. Eftir að þú
veiktist og hafðir ekki heilsu til
að ferðast þessi síðustu ár þín
hef ég alltaf hvert ár farið í
Fossá. Það hefur verið skrítið
að koma þangað einn og ég
hugsa alltaf til þín, elsku afi
minn, þegar ég stend þar einn
við árbakkann, borða smurt
brauð frá ömmu og drekk malt
í gleri. Þetta var áin okkar sem
við höfum veitt saman í frá því
ég var lítill polli og mun ég
halda áfram að fara þangað til
að eiga góðar stundir og minn-
ast þín.
Þú varst einstakur harmón-
ikuspilari og þú gafst mér mína
fyrstu harmóniku. Þú hvattir
mig í nám og við spiluðum svo
oft saman. Við fórum á nokkur
landsmót harmónikuleikara þar
sem við fórum saman upp á
svið og spiluðum saman. Af öll-
um hinum krökkunum sem
spiluðu þar var ekkert þeirra
jafn heppið og ég að fá að spila
með afa sínum og hafa hann við
hlið sér. Við vorum alltaf flott-
astir, þú varst alltaf svo glaður
að fá að spila með mér og þú
fylltist alltaf stolti. En núna
ertu farinn mér frá og ég á
ekkert nema góðar og fallegar
minningar um þig, elsku afi
minn. Þú varst besti vinur
minn, veiðifélagi, samspilsfélagi
og verndari minn. Þakka þér
fyrir allt, elsku besti afi minn,
þú munt alltaf eiga sérstakan
stað í hjarta mínu. Ég mun ald-
ei gleyma þér og minning þín
og okkar samvera mun lifa með
mér til æviloka.
Ástarkveðja
Sigurður Ernst (Siggi Ensi).
Adolf Jakob
Berndsen
 Fleiri minningargreinar
um Adolf Jakob Bernd-
sen bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann