Morgunblaðið - 15.09.2018, Page 37

Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 15. SEPTEMBER 2018
á sama ári, elsta mín og yngsta
hjá þér.
Þær náðu vel saman og mér er
minnisstæð fimleikasýningin sem
þær sýndu í 40 ára afmælinu þínu
í veislutjaldi á lóðinni hjá ykkur á
Hvanneyri, ein af mörgum
ógleymanlegum gleðistundum í
fjölskyldunni.
Það var alltaf svo gaman að
koma til ykkar Péturs, þið voruð
svo dugleg og samhent hjón, alltaf
eitthvað að gerast. Maður fylltist
eldmóði í hverri heimsókn, allt
svo úthugsað og fínt hjá ykkur.
Stolt ykkar var fallega húsið ykk-
ar, heimilið, barnalánið og ofur-
duglegu barnabörnin 10 sem nutu
góðra stunda hjá ömmu Svövu.
Þú varst sérstaklega frænd-
rækin og fylgdist vel með öllum í
fjölskyldunni, stórum sem
smáum. Það var einstaklega gott
að leita til þín með hvað sem var,
þú varst svo jákvæð og lausnar-
miðuð.
Það var mikið áfall þegar þú
greindist með MS fyrir sextugt,
og enn meira áfall að fá fréttir af
krabbameini í maí. Var ekki nóg
að láta þig fá einn sjúkdóm? Guð
gefur og guð tekur, og því miður
mikið frá þér elsku Svava. Fyrir
tæpum þremur árum fórum við
norður á Sauðárkrók fyrir jólin að
heimsækja mömmu á sjúkrahúsið
þar. Þetta var góð ferð og mikil
gæðastund en í síðasta skiptið
sem þú sást mömmu. Það er sárt
að aðeins tveimur og hálfu ári
seinna sért þú horfin á braut, far-
in í Draumalandið. Ég veit að það
verður tekið vel á móti þér af fjöl-
mörgum ættingjum okkar sem
eru farnir, og eins og konan sagði
„Það eru svo margir skemmtileg-
ir dánir.“
Elsku Svava, við höfum misst
styrka stoð úr fjölskyldunni og
verðum að taka keflið og halda
áfram. Þú barðist hetjulega þar til
yfir lauk . Takk fyrir allt sem þú
hefur gert fyrir fjölskylduna. Ég
votta elsku Pétri, Ómari, Krist-
jáni, Kristínu, tengdabörnum,
barnabörnum og systkinum Þóru
og Jóni innilega samúð. Hvíl í
friði, elsku frænka.
Guðný Snorradóttir.
Nú þegar lífssól Svövu frænku
er gengin til viðar eftir erfið veik-
indi leitar hugurinn til æskuár-
anna í Óslandshlíðinni þar sem við
vorum fædd og uppalin. Svava var
barnung þegar hún missti móður
sína og ég man að ég lofaði
mömmu að ég skyldi alltaf vera
góður við Svövu frænku. Hvernig
ég hef haldið það loforð er ann-
arra að dæma.
Við Svava vorum systkinabörn
og jafnaldrar og var ætíð mikill
samgangur og góð vinátta á milli
okkar og heimila okkar. Það var
gott samfélag í Hlíðinni og þar
var gaman að vera. Við gengum
saman í Barnaskólann á Hlíðar-
húsinu en það var einnig sam-
komustaður sveitarinnar þar sem
margs konar skemmtanir voru
haldnar. Það var sannkallað
menningarhús sem forfeður okk-
ar Svövu og sveitungar þeirra
reistu á sínum tíma.
Það var mikill samgangur milli
bæjanna í Hlíðinni, þar ríkti vin-
átta og hjálpsemi manna á milli og
fólk rétti hvert öðru hjálparhönd
ef á þurfti að halda. Þar deildu
menn saman sorgum og gleði,
þarna var gott að alast upp, þarna
var heilbrigt mannlíf og þar undu
menn glaðir við sitt. Við krakk-
arnir hittumst oft til þess að leika
okkur. Vafalaust þættu þessir
leikir okkar frekar fábrotnir í dag
en við vorum ánægð og það var
það sem skipti máli.
Að loknu barnaskólanámi hélt
Svava í Reykholt og það má segja
að Borgarfjörðurinn hafi heillað
hana frænku mína. Hún fór síðan
í Varmaland og á Hvanneyri sett-
ust þau að Svava og Pétur og
byggðu sér þar fallegt heimili. Til
þeirra var ætið gott að koma, þau
hjónin voru ákaflega gestrisin og
góð heim að sækja. Svava var
mikil húsmóðir og heimilið og fjöl-
skyldan var henni allt. Þau Pétur
ráku lengi byggingafyrirtæki þar
sem Svava gegndi mikilvægu
hlutverk en þar að auki vann hún
líka hjá Bændaskólanum árum
saman.
En það vilja skiptast á skin og
skúrir í lífi okkar flestra og hún
Svava frænka mín hafði átt við
erfið veikindi að stríða, sem hún
tókst á við af einurð og æðruleysi
og aldrei heyrði ég hana kvarta,
það var ekki hennar stíll. Hún
stóð meðan stætt var og reyndi
eftir mætti að hlúa að sínum eins
og hún gat.
Og fjölskyldan, sem allt hennar
líf snerist um, annaðist hana af
einstakri ástúð og umhyggju þar
til yfir lauk.
Elsku Svava frænka, þú varst
einstök manneskja, þú varst
trygglind og traust og það var
engin einn í lífinu sem átti þig að.
Við ræktuðum ætíð frændsemi
okkar og vináttu bæði með heim-
sóknum og hringingum en nú hef-
ur maður bara minningarnar um
þig Svava mín og þær tekur eng-
inn frá manni, sem betur fer. Við
Binna sendum Pétri og börnum
þeirra Svövu, Ómari, Kristjáni og
Kristínu og þeirra fjölskyldum
sem og öðrum ættingjum og vin-
um innilegar samúðarkveðjur á
sorgarstund. Hjartans þakkir
fyrir vináttu þína og hlýhug í ár-
anna rás, Svava mín. Minning þín
lifir.
Pálmi Rögnvaldsson.
Þá er hún Svava frænka mín
fallin frá. Hún hefur þjáðst í mörg
ár af rýrnunarsjúkdómi og nú fyr-
ir fáum vikum greindist hún með
krabbamein og hún þoldi ekki
áraunina. Ég hélt hún kæmist yfir
þetta. Ég talaði við hana í síma í
tvígang skömmu fyrir andlátið.
Hún bar sig vel, glettist á norð-
lensku og vildi teygja úr samtal-
inu en ég heyrði í síðara skiptið að
nú var eitthvað um að vera öðru
vísi en verið hafði og skömmu síð-
ar var hún öll. Þetta er undarlegt.
Ég stend alltaf í þeirri meiningu
að þeir sem ég þekki og verða
veikir nái sér fljótt og ég held ró
minni. Þannig var það með Svövu.
En nú er hún farin og ég græt
eins og alltaf þegar einhver sem
ég þekki fellur frá.
Hún Dúa Dögg, eins og hún
kallaði sig þegar ég var fyrir
norðan í sveitinni, var hetja. Hún
missti mömmu sína á sjöunda ári.
Var alvörugefið barn en svo
kynntist hún Pétri Jónssyni frá
Skeljabrekku hér sunnan heiða
þegar hún fullorðnaðist. Á
Varmalandi kynntist hún Stein-
unni og Snjólaugu, svo einhverjar
séu nefndar. Svava var á réttri
leið, hún sagði mér frá nýjum
samstarfsaðilum og brosið náði
yfir allt andlitið og augu hennar
ljómuðu. Þau Pétur settust að á
Hvanneyri og eignuðust þrjú
myndarleg og vel gerð börn.
Pétur vann við smíðar í héraðinu,
nú aðallega í seinni tíð við viðhald
fasteigna á Hvanneyri, og Svava
vann hjá Bændaskólanum, nú
Landbúnaðarháskóla Íslands.
Þau áttu fallegt hús á fallegum
stað og fjölskyldan dafnaði. En
svo riðlast þetta allt heldur
harkalega og við blasir köld til-
vera. Ég á enga ósk heitari en að
Pétur nái styrk frá minningu
elsku Svövu og honum takist að
veita afkomendum þeirra
hlýjuna, blíðuna og allt annað það
sem þá góðu konu prýddi til
hinstu stundar.
Ófeigur Gestsson.
„Vegir liggja til allra átta,
enginn ræður för.“
Þessi texti hefur hljómað í
höfðinu á mér eftir að ástkær
móðursystir mín, Svava Sjöfn
Kristjánsdóttir, lést eftir hetju-
lega baráttu við erfið veikindi.
Elsku besta Svava, sem var
alltaf svo falleg og góð. Kom til
dyranna eins og hún var klædd,
með brosið sitt blíða og glæsilega
yfirbragð. Til fyrirmyndar í einu
og öllu sem hún tók sér fyrir
hendur og leið hvergi betur en
heima á Hvanneyri, þar sem hún
og Pétur maður hennar voru búin
að koma sér vel fyrir. En þau
höfðu verið samferða í 50 ár og
gift í 49 ár núna í september. Það
má með sanni segja að draumur
Svövu frá barnæsku um að eign-
ast fallegt heimili þegar hún yrði
stór hafi ræst.
Svava var einstök kona. Trygg
og trú, hjartahlý, réttsýn, stað-
föst, spaugsöm og skemmtileg.
Hún var félagslynd og vinamörg
og var því oft margt um manninn
á heimili hennar og við hjónin
engin undantekning. Alltaf gott
að koma og dvelja í styttri eða
lengri tíma.
Á stundu sem þessari streyma
minningarnar sem við höfum átt
saman allt frá því ég man eftir
mér og þó að ég hafi búið í öðru
landi síðustu ár var það aðeins
armlengdin að símanum sem
skildi okkur að, sem varð til þess
að ég kom svífandi til hennar
núna í sumar og dvaldi hjá henni
og þeim yndislegu hjónum í tæp-
ar þrjár vikur. Ómetanlegt.
Það er komið að kveðjustund.
Það er erfitt að sætta sig við að
elsku Svava hafi verið tekin frá
okkur og ekki fengið að ráða för
sinni. Hana sem langaði svo heim.
Heim á Hvanneyri.
Við hjónin og fjölskylda okkar
þökkum heilshugar alla þá
tryggð, ást og hlýju sem elsku
Svava hefur veitt okkur í gegnum
tíðina. Takk fyrir allt og allt.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Elsku Pétur, Ómar, Kristján
Ingi, Kristín og fjölskyldan öll.
Megi ljós og hlýhugur umvefja
ykkur og kærleikurinn ykkur
vernda.
Minning er ljós í lífi okkar.
Blessuð sé minning Svövu
Sjafnar Kristjánsdóttur.
Anna Jóna Snorradóttir.
Margt fer um hugann þegar
við stöndum vanmáttug frammi
fyrir því að kveðja kæra vinkonu
hinsta sinni. Svava prýddi hópinn
okkar um svo margra ára skeið,
þar til veikindi hömluðu frekari
þátttöku, en alltaf fylgdist hún
með okkur og hvatti til dáða.
Svava var einstök á svo margan
hátt, mannkostir hennar leyndu
sér ekki. Hún var vel gefin, fríð og
glæsileg og sannkallaður styrkur
og gleðigjafi meðal okkar. Mörg
atvik koma upp í hugann, minn-
ingar frá ferðalögum, æfingum og
sýningum. Alltaf var Svava kát og
hlý og geislaði út frá sér. Til eru
góðar upptökur af hópnum frá
Árbæjarsafni árið 2007 þar sem
Svava og Pétur voru með okkur
og enn var hægt að dansa. Þær
eru nú enn dýrmætari en áður.
Síðasta ferðin hennar Svövu með
okkur var til Rúmeníu árið 2010,
þar sem hópurinn sýndi þjóð-
dansa í fimm fallegum borgum.
Þar áttum við samveru sem ekki
gleymist. Þjóðdansar eru hóp-
starf þar sem allir vinna þétt sam-
an að fallegri heildarmynd. Slíkt
vefur sterk vinabönd.
Svava tók erfiðum örlögum sín-
um af styrkleika og þroska í ná-
vist ástvina sinna. Hugur okkar
og samúð eru hjá þeim. Mann set-
ur hljóðan og finnst húma að. En
þá lýsir minningin, um svo mæta
konu sem lifði til góðs en hefur nú
verið kölluð allt of snemma til
annarrar víddar. Við vitum að þar
bíður hennar ódáinsheimur og
kveðjum hana með djúpum sökn-
uði, þakklæti og virðingu.
Fyrir hönd félaga í danshópn-
um Sporinu,
Guðrún Jónsdóttir.
Það er þungt að kveðja góðan
vin. Við höfum átt þau hjónin,
Pétur og Svövu, að nágrönnum og
vinum í meira en fjörutíu ár:
Börnin hafa vaxið og dafnað, líka
komin barnabörn. Mörgum kjör-
um hefur verið deilt í gleði jafnt
sem andbyr. Löngum gagnvegir á
milli heimila í litlu sveitaþorpi.
Ævikynnum verður ekki komið
fyrir í fáeinum línum. Meiru varð-
ar að þakka þau og þá minningu
sem þau skilja eftir. Svava var af-
ar vönduð kona, sterkgreind og
fjalltraust. Þá eiginleika má
glöggt lesa úr einstaklega stíl-
hreinni og fallegri rithönd henn-
ar, sem víða hefur geymst, rétt
eins og úr öðrum verkum hennar.
Til Svövu leituðu því margir og
fyrir fjölmörgum trúnaðar-
störfum var henni treyst, bæði
opinberum og í frjálsu félagslífi
byggðarlagsins. Þótti þeim ætíð
vel skipað. Heimili sitt byggðu
þau hjón upp af myndarskap,
metnaði og fáguðum smekk; þar
hallaðist ekki á með þeim enda
nöfn beggja órjúfanlega tengd í
hugum okkar: Svava og Pétur. Til
þeirra var afar gott að koma, og
gott að leita; löng kynni af þeim
hafa kennt okkur hvað gott nábýli
er og hvers virði það er. Óvið-
ráðanleg mein hafa nú hrifið
Svövu burt. Allt of snemma; tími
kyrrlátra ævikvölda var ekki
kominn enn. Huggun er það
heimilisföðurnum að eftir stendur
með honum stór og samhentur af-
komenda- og venslahópur þeirra
hjóna, mótaður af henni sem horf-
in er og ber eiginleika hennar í
fari sínu. „Þú ljúfa minning eftir
skildir eina ...“ segir á vísum stað.
Minningin um Svövu verður ekki
frá okkur tekin, minningin um
traust, liðsemd og vináttu mun
fylgja okkur og öðrum þeim sem
áttu hana að vini og samferða-
manni, og það sem meiru varðar,
sú góða minning verður nú fjöl-
skyldu hennar huggun og styrkur
á erfiðum tímum. Við fjölskyldan
sendum Pétri og fólkinu hans öllu
dýpstu samúðarkveðju og biðjum
þeim huggunar og styrks. Bless-
uð sé minningin um hana Svövu.
Bjarni Guðmundsson.
Látin er langt um aldur fram
vinkona okkar á Hvanneyri,
Svava Sjöfn Kristjánsdóttir. Okk-
ur hjónin langar að þakka
ánægjulega samfylgd gegnum ár-
in. Svava var traust, samvisku-
söm og vandvirkur starfsmaður á
skrifstofu skólastjóra á árum
mínum sem skólastjóri. Þar sinnti
Svava starfi sínu af áhuga og ár-
vekni, langt umfram skyldur sem
starfið fól í sér.
Enn fremur eigum við margar
skemmtilegar minningar sem
gleymast ekki frá mörgum hesta-
ferðum sem farnar voru í fé-
lagsskap hestamanna á Hvann-
eyri. Þær urðu margar og ávallt
skemmtilegar og gefandi. Þar
voru Svava og Pétur hrókar alls
fagnaðar en jafnframt var Svava
alltaf kletturinn sem allir treystu.
Nú er Svava horfin af sviðinu.
Hennar er sárt saknað. Hetju
sem tókst á við veikindi sín af
æðruleysi og ótrúlegri stillingu.
Bólu-Hjálmar sagði „Guð á
margan gimstein þann sem glóir í
mannsorpinu“. Svava var sam-
ferðamönnum sínum gimsteinn.
Við Gerður og fjölskylda send-
um Pétri og fjölskyldu okkar inni-
legustu samúðarkveðjur og þökk-
um góð kynni og ánægjulegar
samverustundir.
Hvíl í friði, blessuð sé minning
þín, kæra vinkona.
Gerður Karítas og Sveinn
Hallgrímsson.
„Jæja, þá ætla ég að kveðja
þig, Svava mín,“ sagði ég, tók í
SJÁ SÍÐU 38
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1800
www.hjarta.is
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
TÓMAS SÆMUNDSSON
skipstjóri,
lést á Hrafnistu í Reykjavík miðvikudaginn
12. september. Útförin fer fram frá
Bústaðakirkju þriðjudaginn 18. september klukkan 13.
Rannveig Reymondsdóttir
Magnús Örn Tómasson Oddný Halldórsdóttir
Einar Björn Tómasson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
JÓHANNES M. LANGE,
Víðihvammi 28, Kópavogi,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
föstudaginn 7. september.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hins látna.
Ólafur Á. Lange Sigrún Guðgeirsdóttir
Kristján R. Lange Jenný G. Jensdóttir
Hannes Jóhannesson Lucia Guðmundsdóttir
Kolbrún Lange
Lilja G. Lange
afabörn og langafabörn
SVEINN GÍSLASON
vélvirki
lést mánudaginn 10. september.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni
þriðjudaginn 18. september klukkan 15.
Þakkir eru færðar læknum og starfsfólki
taugalækningadeildar Landspítalans.
Sigrún Pálsdóttir
Hilmar Þórðarson
Páll Tómasson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær faðir minn, sonur, bróðir og frændi,
GUÐJÓN VÍDALÍN MAGNÚSSON,
lést mánudaginn 10. september.
Útför hans fer fram frá Landakirkju
laugardaginn 29. september klukkan 14.
Blóm og kransar eru vinsamlegast
afþakkaðir, þeim sem vilja minnast hans
er bent á Kraft, stuðningsfélag ungs fólks með krabbamein.
Tómas Ingi Guðjónsson
Magnús S. Magnússon Sigurlína Sigurjónsdóttir
Signý Magnúsdóttir Hermann Guðmundsson
Birgir Magnússon Guðný Ósk Guðmundsdóttir
Magnús S. Magnússon
og fjölskyldur
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
KRISTÍN HÓLMFRÍÐUR
TRYGGVADÓTTIR,
fv. skólastjóri,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði 9. september.
Útför hennar fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju mánudaginn
17. september klukkan 15.
Helgi Jóhann Hauksson Heiða Hafdísardóttir
Unnur Aðalbjörg Hauksdóttir
Alda Margrét Hauksdóttir Grettir Sigurjónsson
barnabörn og barnabarnabörn