Morgunblaðið - 05.10.2018, Qupperneq 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. OKTÓBER 2018
✝ Edda Ingi-björg Mar-
geirsdóttir fædd-
ist 15. febrúar
1933 á Sauðár-
króki. Hún and-
aðist á Sólvangi í
Hafnarfirði 21.
september 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Jón Mar-
geir Sigurðsson, f.
2.11. 1906, d. 7.8.
1986, og Elenora Þórð-
ardóttir, f. 9.9. 1907, d. 3.6.
1987. Edda var ein níu systk-
ina, þau eru Sigurður, látinn,
Helga Ósk, látin, Margrét, lát-
in, Friðjón, Hreiðar, Kjartan,
Birna Kolbrún og Anna
Sveindís. Fjölskyldan flutti til
Sandgerðis þegar Edda var 11
ára gömul. Á jóladag árið
1962, og Páll Margeir, f. 10.7.
1970, maki Sigurdís Gísladótt-
ir. Barnabörnin eru orðin 18
og barnabarnabörnin 14.
Edda og Sveinn bjuggu
fyrstu tæplega 20 árin að
Lágafelli í Sandgerði en
fluttu til Reykjavíkur árið
1968. Edda vann alla sína
starfsævi við ýmiskonar versl-
unar- og þjónustustörf og síð-
ustu 10 starfsárin vann hún
sem aðstoðarmanneskja á
Rannsóknarstofu í lyfja- og
eiturefnafræði Háskóla Ís-
lands.
Edda söng í kórum og var
um tíma formaður Söngfugla,
kórs aldraðra á Vesturgötu.
Samkvæmisdansar voru eitt
af áhugamálum þeirra hjóna.
Edda og Svenni ferðuðust
mikið, bæði innanlands og ut-
an. Síðustu sex ár ævi sinnar
dvaldi Edda á alzheimer-deild
Sólvangs í Hafnarfirði.
Útför Eddu fer fram frá
Háteigskirkju í dag, 5. októ-
ber 2018, og hefst athöfnin
klukkan 15.
1950 giftist hún
Sveini Pálssyni, f.
10.1. 1924, frá
Lágafelli í Sand-
gerði, athöfnin
fór fram í
Hvalsneskirkju.
Foreldrar Sveins
voru Helga Páls-
dóttir, f. 28.10.
1888, d. 22.7.
1977, og Páll Páls-
son, f. 25.4. 1881,
d.16.8. 1969. Edda og Sveinn
eiga fimm börn, sem eru:
Helga Hjördís, f. 4.9. 1951,
maki Valdimar L. Lúðvíksson,
látinn, Elenora Björk, f. 7.11.
1953, maki Erlendur Frið-
riksson, Hallveig Elfa, f. 23.9.
1957, maki Hafsteinn H.
Hauksson, látinn, maki Martin
Hahl, Höskuldur Freyr, f. 9.2.
Elsku mamma hefur kvatt
þennan heim eftir löng og ströng
veikindi.
Fyrir u.þ.b. 10 árum byrjuð-
um við að taka eftir breytingum
hjá mömmu sem ekkert okkar
gat skilið. Hvað var að elsku
mömmu sem alltaf var búin að
vera svo fullkomin? Því miður
átti hún eftir að greinast með
þennan hræðilega „vágest“ alz-
heimer.
Við erum ævinlega þakklát
fyrir að hún fékk pláss á Sól-
vangi í Hafnarfirði þar sem hún
bjó síðustu æviárin og fékk þar
ástúðlega og fagmannlega
umönnun. Hjartans þakkir.
Pabbi, sem orðinn er háaldr-
aður, hugsaði svo vel um
mömmu eftir að hún veiktist eins
og alltaf í þeirra langa hjóna-
bandi. Sönn og elskuleg ást var á
milli þeirra.
Það er ekki erfitt að láta hug-
ann reika og upplifa góða tímann
með mömmu því af mörgu er að
taka sem ég vil aðeins láta koma
hér fram.
Ég á góðar æskuminningar
frá Sandgerði þar sem öll fjöl-
skylda pabba bjó í sama húsinu.
Mamma saumaði auðveldlega öll
föt á okkur systurnar. Hún var
listakokkur og öll heimilisverk
léku í höndum hennar. Skipulögð
og dugleg. Eftir að ég flutti til
Þýskalands reyndu mamma og
pabbi alltaf að skipuleggja ferðir
sínar til okkar þegar einhverjir
„helgidagar“ voru í fjölskyld-
unni. Áður fyrr reyndu þau
gjarnan að taka eitt eða annað
barnabarnið með, sem var líka
svo skemmtilegt.
Foreldrar mínir voru mjög
félagslynd og skemmtileg, döns-
uðu vel svo maður gat verið
stoltur af þegar þau svifu yfir
dansgólfið.
Bæði hafa þau alla ævi mína
verið í ótal mörgum kórum sem
fylgdi bæði mikið félagslíf og
ferðalög bæði innanlands og
utan.
Mamma var mikill sundgarp-
ur, fór daglega snemma morg-
uns í sundið og synti fleiri
hundruð metra áður en dagurinn
byrjaði. Svo bættist sundleikfim-
in við sem henni þótt mjög gott
að stunda.
Auk sundsins voru það langar
gönguferðir og útivera sem heill-
aði hana. Hún þekkti allar nær-
liggjandi sveitir hjá mér í Þýska-
landi enda gönguskórnir og
prjónadótið alltaf með í farangr-
inum.
Ein af síðustu ferðunum ykk-
ar pabba saman til mín var á jól-
unum þegar þið hélduð upp á 60
ára brúðkaupsafmælið ykkar á
jóladag. Nú ertu farin í aðra
ferð, elsku mamma, þar sem ég
veit að tekið hefur verið vel á
móti þér með spennu og til-
hlökkun.
Guð blessi minningu þína,
elsku mamma. Við fjölskyldan
söknum þín svo mikið og
þökkum þér fyrir alla þá ást sem
þú hefur gefið okkur.
Þín
Hallveig.
Amma Edda, eða amma
„niðri“ eins og hún var jafnan
kölluð á okkar heimili því þau afi
bjuggu á neðri hæðinni, er látin.
Þau byggðu hús með foreldrum
okkar í Suðurhlíðunum. Það
voru forréttindi að hafa ömmu
og afa svona nálægt í uppvext-
inum og við nutum góðs af því.
Við gátum farið niður og fengið
lánað ef eitthvað vantaði í bakst-
ur, við vorum yngri en vinkonur
okkar þegar við fengum að vera
einar heima því þau voru til stað-
ar og mættum gjarnan „óboðn-
ar“ í kaffi og kökur þegar aðrir
úr fjölskyldunni voru í heimsókn.
Amma og afi áttu líka alltaf ís í
frystikistunni eða örbylgjupopp.
Á þeim tíma var fátt meira
spennandi en örbylgjupopp og
þau eignuðust örbylgjuofn áður
en þeir voru til á hverju heimili.
Amma hugsaði vel um heils-
una og var dugleg að hreyfa sig.
Hún tók okkur með sér í sund og
kynnti okkur fyrir Kvennahlaup-
inu. Hún var trúuð kona og
kirkjurækin og fylgdi okkur í
messur í fermingarundirbúningi
okkar. Þegar amma og afi fengu
sér tjaldvagn fengum við að fara
með í ferðalög í tjaldvagninum.
Þau leyfðu okkur einnig að leika
í honum með vinum okkar fyrir
utan heima sem var mjög spenn-
andi. Amma var mjög traust og
reyndist okkur vel á erfiðum
tímum, sérstaklega í veikindum
annarrar okkar á unglingsárum.
Hún var mjög nægjusöm og gott
dæmi er þegar önnur okkar gaf
þeim kertastjaka í jólagjöf og
setti þá í rúsínubox áður en hún
pakkaði þeim inn. Þegar við
komum niður til ömmu og afa
seint á aðfangadagskvöld sýndu
þau okkur jólagjafirnar en
kertastjakarnir voru hvergi
sjáanlegir. Þegar spurt var um
gjöfina rauk amma inn í eldhús,
tók rúsínuboxið úr skápnum og
sagði þetta frábæra gjöf þar sem
þau notuðu alltaf rúsínur út á
grautinn á morgnanna.
Elsku amma okkar við mun-
um sakna þín, þó Alzheimer-
sjúkdómurinn hafi þjakað þig
síðustu ár og samskiptin því
breyst þá er mjög erfitt að
kveðja. Við erum þó þakklátar
hvíldinni sem þú hefur loks
fengið. Þú varst alltaf svo dugleg
og flott kona sem við systurnar
litum upp til. Við munum passa
vel upp á afa og hjálpa honum í
sorginni.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og
geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni.
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma
kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Hvíl í friði, elsku amma.
Edda Guðrún
og Margrét Pála.
Heimurinn getur verið flókinn
ungum dreng, skilnaðarbarni
ungra foreldra. Við þær aðstæð-
ur getur verið gott að leita í
öruggt skjól hjá ömmu og afa.
Þannig eru mínar fyrstu minn-
ingar af ömmu minni. Amma
hafði gaman af því að ræða málin
og þreyttist seint á því að leið-
beina og stappa í mann stálinu
varðandi alla mögulega hluti.
Þegar sá gállinn var á ömmu gat
hún talað mjög mikið, jafnvel svo
mikið að stundum gat verið erfitt
að komast að, þá var bara best
að sitja og hlusta.
Það er ekki ofsögum sagt að
ég hafi verið með annan fótinn
inni á heimili ömmu og afa öll
mín uppvaxtarár og tengist þeim
afar sterkum böndum, ekki
spillti fyrir að yngsti sonur
þeirra er jafnaldri minn og ól-
umst við að mörgu leyti upp
saman. Í sumarleyfum fékk ég
að ferðast með þeim víða um
sveitir landsins, hvort sem um
var að ræða tjaldferðalag eða
sumarbústaðarferð.
Amma var húsmóðir af gamla
skólanum. Glæsileg kona sem
stýrði heimilinu sínu af mynd-
arskap, harðdugleg, ákveðin og
jafnvel stjórnsöm. Þá var hún
góður kokkur og mikil handa-
vinnukona. Afi fór meira syngj-
andi í gegnum daginn og gerir
enn.
Amma kemur úr stórum
systkinahópi og var alla tíð mikil
fjölskyldukona, annt um sína
nánustu og ól okkur upp í því að
halda sterkum tengslum við
stórfjölskylduna. Hún fylgdist
vel með öllu því sem börnin
hennar og við barnabörnin tók-
um okkur fyrir hendur, var stolt
af því sem vel var gert en lét
okkur einnig vita af því ef henni
mislíkaði framgangan.
Í tímans rás snérust hlutverk-
in, amma sem löngum hafði verið
klettur fyrir mig, greindist með
Alzheimer. Hún hætti að ráða
við daglegt líf. Þessi lúmski sjúk-
dómur beit þessa frísku og
hraustu konu fast. Það var samt
ekki fyrr en hún fór að leita til
mín með einfalda hluti, sem alla
jafna hefðu leikið í höndunum á
henni, að maður fór að átta sig á
veikindunum. Amma lagðist inn
á hjúkrunarheimilið Sólvang
þegar ekkert varð við ráðið. Per-
sóna hennar fjaraði út og hvarf
endanlega á skömmum tíma, en
áfram lifði hún.
Síðustu fjögur árin hef ég á
einhvern hátt verið að syrgja
ömmu sem þó var ekki látin,
jafnvel óskað þess að hún fengi
að fara yfir í draumalandið. Nú
er sá dagur kominn. Þrátt fyrir
allar fyrri óskir um draumaland-
ið var hinsta kveðjustundin erfið
og nú svo endanleg.
Takk fyrir allar góðu stund-
irnar, takk fyrir að taka mér allt-
af opnum örmum, takk fyrir allt,
elsku amma, ég hefði ekki getað
átt mér betri ömmu. Megi góður
Guð geyma þig.
Þinn dóttursonur,
Sveinn Ingiberg Magnússon.
Á fámennum vinnustað getur
ein manneskja tekist á hendur
lykilhlutverk eiginlega án þess
að nokkur hafi falið henni það og
gegnt því af slíkri fagmennsku
að aðrir taka því öllu sem sjálf-
sögðum hlut og meta sennilega
aldrei að verðleikum.
Lyfjafræðideild Háskóla Ís-
lands var slíkur vinnustaður
þegar Edda Margeirsdóttir kom
þar til starfa. Meginstarfsemi
deildarinnar snýr að kennslu
verðandi lyfjafræðinga og kraft-
mikilli vísindavinnu. Kennarar,
meistara- og doktorsnemar
stunda rannsóknir sem miða að
því að auka þekkingu á lyfja-
efnum, lyfjaframleiðslu og lyfja-
gjöf í víðum skilningi. Starf
Eddu við deildina fólst í því að
gera þetta starf mögulegt með
því að sinna umsjón með rann-
sóknarstofum, tryggja að við-
kvæmur og oft flókinn glerbún-
aður sem þarf til rannsóknanna
væri ávallt til staðar og uppfyllti
þær ströngu hreinlætiskröfur
sem gerðar eru við slíka rann-
sóknavinnu. Hreinlæti gegnir
lykilhlutverki og öll frávik geta
leitt til þess að niðurstöður verði
rangar eða misvísandi. Edda
vann sín störf af mikilli vand-
virkni og samviskusemi. Öll gler-
vara, oft sérsmíðuð og flókin, var
þvegin af mikilli nákvæmni til að
tryggja að engar efnaleifar væru
til staðar og skoluð að lokum
með eimuðu vatni. Edda vildi
hafa röð og reglu á hlutunum.
Hún lét því heyra í sér ef henni
fannst umgengni vísindafólksins
ekki eins og best varð á kosið.
Þessi vandvirkni skipti sköp-
um fyrir vísindamenn, og ekki
síst nemendur sem voru að læra
lyfjafræði þar sem stór hluti
menntunar fer fram í verklegum
æfingum á rannsóknastofum.
Auk umsjónar með tilrauna-
stofunum sá Edda um kaffistofu
starfsfólks þar sem hún lagði
sömu áherslu á hreinlæti og að-
laðandi aðstæður. Hún hugsaði
um kaffistofuna eins og um væri
að ræða hennar eigið heimili.
Þarna áttu bæði kennarar og
nemendur skjól og kaffistofan
reyndist lím sem hélt deildinni
saman í daglegu amstri. Eddu
var annt um líðan annarra, tók
þátt í gleði og sorgum og var
trúnaðarvinur margra. Á móti
sagði hún okkur frá Svenna eig-
inmanni sínum og fjölskyldu sem
hún var svo ósegjanlega stolt af.
Á þessum tíma skapaðist
skemmtileg hefð þar sem starfs-
fólk skiptist á að baka kökur fyr-
ir fimmtudagskaffið. Edda hafði
umsjón með þessu vikulega
verki, smakkaði og hvatti bak-
arana, sem sumir áttu mikið
ólært. Þetta skipti máli fyrir
samheldni kennara og nemenda
við deildina.
Edda var sjálf áhugasöm um
heilbrigðismál, ekki síst forvarn-
ir. Hún gerði allt sem hún gat til
að bæta eigin heilsu, hugsaði vel
um mataræði og var mikill
göngugarpur.
Ég kveð Eddu fyrir hönd
Lyfjafræðideildar og þakka
henni fyrir ógleymanlegar
stundir og fyrir það sem hún
lagði af mörkum til deildarinnar,
til okkar kennaranna og til nem-
endanna. Ég votta Sveini, eig-
inmanni hennar, og aðstandend-
um öllum innilega samúð.
Kristín Ingólfsdóttir.
Edda Ingibjörg
Margeirsdóttir
Ástkær eiginmaður minn og besti vinur,
faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
GUNNAR BRYNJÓLFSSON
framkvæmdastjóri Verkfæralagersins,
Kríuhólum 4, Reykjavík,
lést sunnudaginn 23. september á Tenerife.
Útför verður auglýst síðar.
Hrafnhildur Gunnarsdóttir
Brynjólfur Gunnarsson Ásta Bjarnadóttir
Tómas Haraldsson Selma Smáradóttir
Móeiður Tómasdóttir
Sara Brynjólfsdóttir Alma Brynjólfsdóttir
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
SIGURÐUR EINARSSON,
Hellubæ,
lést á krabbameinsdeild LSH laugardaginn
29. september umkringdur ástvinum sínum.
Útför hans fer fram frá Reykholtskirkju
mánudaginn 8. október klukkan 14.
Sérstakar þakkir færum við yndislegu starfsfólki LSH sem
annaðist hann af alúð.
Gíslína Jensdóttir
Davíð Sigurðsson Sigríður Arnardóttir
Jens Sigurðsson Ása Lind Birgisdóttir
María Sigurðardóttir
Sveinbjörn Sigurðsson
og barnabörn
Elsku dóttir mín, systir okkar og
heittelskaður lífsförunautur,
JÓHANNA BJÖRG PÁLSDÓTTIR,
Mánatúni 1,
varð bráðkvödd á heimili sínu sunnudaginn
30. september.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Páll Brekkmann Ásgeirsson
Svala Pálsdóttir
Páll Pálsson
Lana Kolbrún Eddudóttir
Ástkær sonur minn, faðir okkar,
tengdafaðir, bróðir og afi,
ÁGÚST ERLINGSSON,
lést þriðjudaginn 25. september.
Útförin fer fram frá Seljakirkju laugardaginn
13. október klukkan 11.30.
Ingibjörg Kristín Gísladóttir
Erling Adolf Ágústsson Hlín Elfa Birgisdóttir
Halldóra Kristín Ágústsdóttir Sverrir Örn Sveinsson
Gísli Erlingsson Þuríður Bernódusdóttir
Sigurborg Violette Robert Violette
og barnabörn
Yndislegur eiginmaður, faðir, sonur, bróðir
og frændi,
GUÐMUNDUR ARNAR
HERMANNSSON,
skipstjóri og útgerðarmaður
frá Árskógssandi,
kvaddi í faðmi fjölskyldunnar föstudaginn
28. september. Útförin fer fram í Stærra-Árskógskirkju
fimmtudaginn 11. október klukkan 14. Blóm og kransar
vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hans
er bent á Gjafasjóð SAk v/ Barna- & unglingageðdeildar.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk SAk og Heimahlynning Akureyrar
fyrir ómetanlegan hlýhug og umhyggju.
Anna Guðrún Snorradóttir
Sigurlaug Dröfn Guðmundsdóttir
Hermann Guðmundsson
Hjörvar Blær Guðmundsson
Hafrún Mist Guðmundsdóttir
Hermann Guðmundsson Margrét Ágústa Arnþórsdóttir
Agnes Eyfjörð
Arnþór Elvar Hermannsson
Heimir Hermannsson
Jónina Hafdís Hermannsdóttir
og fjölskyldur