Morgunblaðið - 24.10.2018, Page 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 24. OKTÓBER 2018
✝ Ásgeir EinarSteinarsson
var fæddur í
Reykjavík 18. apríl
1958. Hann lést á
Landspítalanum
við Hringbraut 6.
október 2018.
Foreldrar hans
eru Steinar Freys-
son, f. í Reykjavík
8. maí 1938, og Sól-
veig Ása Júlíus-
dóttir, f. 6. desember 1938 í
Vífilsnesi í Hróarstungu, d. 26.
desember 1990. Bróðir Ásgeirs
er Jón Freyr Stein-
arsson, f. 7. maí
1967.
Ásgeir gekk í
Laugarnesskóla og
síðan Laugalækjar-
skóla. Hann stund-
aði síðan nám við
Iðnskólann í
Reykjavík. Ásgeir
starfaði sem verk-
taki frá árinu 1978
til dauðadags.
Ásgeir verður jarðsunginn
frá Fossvogskirkju í dag, 24.
október 2018, klukkan 13.
Elsku Geiri frændi.
Buguð af sorg og söknuði
með tómarúm í hjartanu en ég
lofaði þér að skæla ekki. Ef þú
bara vissir hvað það er erfitt.
Takk fyrir að lofa mér að
vera samferða þér í lífinu. Takk
fyrir allar góðu minningarnar
með þér í útilegunum. Takk
fyrir trausta vináttu og alla
góðvildina. Takk fyrir gleðina
og stríðnina. Takk fyrir allar
notalegu stundirnar með fjalla-
kakó og allt spjallið. Takk fyrir
allar dýrmætu stundirnar með
þér.
Sumir hverfa fljótt úr heimi hér
skrítið stundum hvernig lífið er
eftir sitja margar minningar
þakklæti og trú
Og þegar tími minn á jörðu hér,
liðinn er þá er ég burtu fer,
þá ég veit að þú munt vísa veg
og taka á móti mér.
(Ingibjörg Gunnarsdóttir)
Minningin þín lifir í hjörtum
okkar
Þín frænka,
Svava.
Allir gerðu sér vonir um að
Ásgeir Einar frændi væri búinn
að ná sér af erfiðum veikindum
en 6. október fengum við fregn-
ir af andláti hans.
Geiri frændi, eins og hann
var kallaður, reyndist okkur
systkinunum alltaf vel.
Hann var glettinn, rólegur
og alltaf þægilegur að vera
með. Geiri frændi vann alltaf
mikið, var hörkuduglegur en
hann naut þess að eiga góða
stund uppá hálendi með sínu
fólki.
Það var sérstaklega gaman
að hitta á hann í svoleiðis ferð-
um því svo sannarlega naut
hann sín þar.
Minnisstæð er ferð í Þórs-
mörk þar sem Geiri frændi var
í góðra vina hópi með derhúfu,
sem stóð á Geiri frændi, það
var sungið og haft gaman og
ekki skemmdi fyrir að fá sér
smá kakó og stroh.
Hann var alltaf tilbúinn að
hjálpa og eitt skipti í Þórsmörk
var veðrið frekar leiðinlegt og
Geira frænda leist ekkert á út-
búnaðinn á frænku sinni.
Hann hljóp til, sótti dýnur og
teppi svo frænku og vinkonu
hennar yrði ekki kalt.
Það er með söknuði sem við
kveðjum Geira frænda. Innileg-
ar samúðarkveðjur til ykkar,
kæri Steinar og Nonni.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaður viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðasta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt .
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Júlíus Björn, Jónína
Helga og Aðalheiður Dóra
Þórólfsbörn.
Þegar Jón Freyr, bróðir
Geira frænda, hringdi í mig á
laugardagsmorguninn 6. októ-
ber og tilkynnti mér andlát
bróður síns kom það mér og
okkur öllum mjög á óvart og
var sárt. Þó Geiri hafi glímt við
erfið veikindi undanfarið ár
voru allir vongóðir um að hann
væri hólpinn. Systursonur
minn, Ásgeir Einar, þessi ynd-
islegi drengur, fæddist 19. apríl
á fermingardaginn minn og
dvaldi stundum á sumrin hjá
móðurömmu sinni og afa sínum
á Héraði og naut sín þar.
Hann vann alltaf mikið, alveg
frá því að hann var unglingur,
var úrræðagóður, eftirsóttur
starfsmaður og traustur, verk-
laginn og ósérhlífinn. Mér
fannst Geiri frændi yndislegur
drengur í alla staði, mjög geð-
góður, sérlega greiðvikinn, afar
þægilegur í umgengni, farsæll
bifreiðastjóri og vélamaður.
Allar vélar léku í höndunum
á honum og svo var hann líka
ráðagóður. Það var gaman að
kíkja í spjall og kaffisopa í véla-
húsið uppi á Höfða til þeirra
feðga en þar höfðu þeir allir
þrír bækistöð. Samband þeirra
feðga var alla tíð mjög náið og
fallegt en móðir drengjanna og
eiginkona Steinars féll frá á
besta aldri.
Geiri frændi var alltaf á
traustum og góðum bílum og
komst leiðar sinnar enda þótt
aðstæður væru erfiðar og fáir
treystu sér í þær. Einnig var
hann skemmtilegur og kunni að
gleðjast og gleðja aðra á góðri
stund. Ég man sérstaklega eftir
ættarmóti á Héraði þegar Geiri
frændi mætti með græjurnar í
jeppanum sínum, setti diska í
tækið og stjórnaði tónlistinni
svo við gætum öll dansað úti
undir berum himni eftir grillið.
Alltaf var gott að leita til
Geira frænda því hann bjargaði
málunum ef eitthvað kom upp
á, hvar sem hann var staddur
þá stundina. Hann ólst upp á
Bugðulæknum í stóru fjöl-
skylduhúsi. Geiri var alveg sér-
stakur Þórsmerkurmaður, hann
fór þangað oft og hafði mjög
gaman af og naut útivistar á
hálendinu.
Ég kveð kæran frænda með
djúpum söknuði og votta föður
og bróður og aðstandendum
samúð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Þorbjörg Júlíusdóttir og
Þórólfur Magnússon.
Leiðir okkar Ásgeirs Steina-
sonar lágu saman í aldarfjórð-
ung.
Við kynntumst á vettvangi
Félags vinnuvélaeigenda en þar
var hann félagi með sinn rekst-
ur og mitt hlutverk var að ann-
ast daglega starfsemi félagsins.
En eins og stundum gerist vatt
kunningsskapurinn upp á sig og
við bundumst vináttuböndum
sem aldrei féll skuggi á. Seinna
meir dró ég hann með mér í
Útivist og þar blómstraði at-
hafnamaðurinn Ásgeir Stein-
arsson.
Féll þar saman áhugi hans á
ferðalögum og kunnátta hans á
vélar og tæki. Hann naut þess
að taka til hendinni og skreppa
inn á hálendið með gröfu eða
vörubíl eða jafnvel hvort
tveggja. Hann var einkar lipur
og fær vélamaður og hugsaði
alltaf verkið til enda áður en
hann hófst handa. Sjálfum
fannst mér aðdáunarvert hvað
hann var fús að leggja land
undir fót um helgar og vinna
eins og sleggja í sjálfboðavinnu
samskonar störf og hann vann
alla vinnuvikuna í bænum.
Ég bjó hinsvegar að því að
vinna skrifstofustörf á virkum
dögum og naut svo tilbreyting-
arinnar í verklegum fram-
kvæmdum um helgar. En hann
fann sig í þessu og naut þess að
vera til og láta gott af sér leiða
fyrir Útivist.
Á þessum tíma voru all-
nokkrir Geirar virkir í fé-
lagsstarfinu og gat það valdið
ruglingi. Því var gripið til þess
að aðgreina þá með viðurnefni.
Í tilfelli Ágeirs Steinasonar var
það auðvelt og kom í raun alveg
af sjálfu sér og var hann aldrei
nefndur annað meðal útivistar-
fólks en Geiri góði.
Ekki hef ég tölu á þeim
fjallaferðum sem við fórum
saman, stundum með öðru fólki
en líka oft einir. Áfangastað-
irnir voru gjarnan skálar Úti-
vistar við Strút eða í Básum á
Goðalandi. Á slíkum ferðum
treysta menn vináttuböndin og
kynnast enn betur. Hef ég vart
kynnst jafn gegnheilum og góð-
um einstaklingi. Hann lagði öll-
um gott til, enda veit ég fyrir
víst að hann uppskar sama við-
mót frá öðrum.
Án þess að hafa planað eitt
eða neitt, hefur hist þannig á
síðustu sumur að við höfum far-
ið eina helgi saman í fjölskyldu-
ferð í Bása.
Þá var ekkert framkvæmt og
ekkert unnið, bara þess notið
sem náttúran og staðurinn býð-
ur upp á. Ferðabíllinn hans
Geira var jafnan sligaður af
góðum veigum og góðum mat
og hann naut þess í botn að
vera bæði vel útbúinn og vel
nestaður og ekki síst að láta
aðra njóta þess.
Geiri fór ungur að árum að
vinna og vann alla tíð mjög
mikið.
Vinnuvélar og vörubílar voru
hans viðfangsefni. Fyrir mig
skrifstofumanninn var hrein op-
inberun að sjá og fylgjast með
hversu vel og auðveldlega hann
leysti verkefnin.
Ásgeir Einar
Steinarsson
Tveir mánuðir
frá andláti Áslaug-
ar Ragnars.
Ég get ekki sagt
að við Áslaug systir höfum
þekkst sérstaklega vel. Sem
börn vorum við óaðskiljanlegar.
Hún alltaf höfðinu hærri en ég,
opinská og fyndin.
Ég, frekar fámælt og feimin.
Við vorum ekki gamlar þegar
við vorum sendar til sumardval-
ar í Bárðardalinn.
Þessi stutti pistill fjallar ekki
um þá dvöl en einna minnis-
stæðust eru mér fyrstu kvöldin
þegar við systurnar, sex og sjö
ára, áttum að fara með Faðir-
vorið sem var það síðasta sem
mamma sagði okkur að gera áð-
Áslaug Ragnars
✝ Áslaug Ragn-ars fæddist í
Reykjavík 23. apríl
1943. Hún lést 18.
júlí 2018.
Útför Áslaugar
fór fram 27. júlí
2018.
ur en haldið var
með kassarútunni
norður í land með
stóra brjóstsykur-
pokann rauða, í far-
arnesti og máttum
borða eins og við
vildum.
Það er skrýtið að
ég finn þessa þörf
til að tjá mig um
hana systur mína,
Áslaugu. Það var
þetta með Faðirvorið og að fara
alltaf með bænirnar á kvöldin
þegar við værum komnar í hátt-
inn. Í dag segir þetta mér tölu-
vert um hversu ólíkir hugar-
heimar okkar voru svo snemma
á ævinni.
Ég fann einfaldlega fljótt leið
til þess að sleppa – sagðist bara
heldur vilja fara með bænina ein
– og sneri þar með bakinu við
henni systur minni í sveitatrér-
úminu norðlenska og þar við
sat.
Áslaug var mér náttúrlega
mikilvæg eins og hver önnur
systir. Maður átti á þeim árum,
held ég, fyrst og fremst systkini
sín og kannski eina vinkonu...
max! Börn ekki ofhlaðin tækjum
né tólum eða upplifunum...
Á sama tíma var og er Áslaug
mér töluverð ráðgáta... Foreldr-
ar okkar og við systkinin fórum
af landi þegar ég, nr. tvö í röð-
inni, er fimmtán ára. Áslaug
sextán ára. Yngri systkinin
höfðu á þessum tíma (um 1959)
ekki náð táningsárunum.
Við vorum að sjálfsögðu sett í
skóla í nýja landinu, allur hóp-
urinn, og held ég að það hafi
haft varanlega djúpstæð áhrif á
mig að setjast á skólabekk á
þeim tíma í þessu framandi
landi án tungumáls.
Ég hef því innbyggða og
ómælda samúð, sérstaklega með
börnum innflytjenda, og finnst í
raun ekki hugað rétt að þeim
þjóðfélagshópi sem eru börn
þeirra sem sækja landið okkar
til búsetu. Áslaug hafði kjark og
vit til þess að snara sér sem
fyrst á brott og fór til London.
Kom samt aftur í faðm fjöl-
skyldunnar að ári liðnu. Leiðin
lá síðan árinu seinna aftur heim
til Íslands þar sem Áslaug,
nítján ára gömul, hóf störf sem
blaðamaður á Morgunblaðinu.
Eiginlega frá þeim tíma rofnuðu
samskipti okkar systra.
Og hér sit ég meira en hálfri
öld eftir á og reyni að fá ein-
hvers konar skýrari mynd af því
sem ég finn og sem er þessi
djúpi systurmissir. Því á sinn
máta var hún Áslaug nokkuð
einstök peróna. Ég held að
hennar sterkasti karaktereigin-
leiki hafi verið nærveran. Þetta
var áberandi, og þrátt fyrir að
hún væri ekki allra, þá hafði hún
þetta aðdráttarafl að laða fólk
og ólík samksipti að sér. Hennar
verður saknað og ráðgátan
varðandi hvernig hún var sam-
ansett – svo ótrúlega marg-
slungnir konstrastar í einni og
sömu persónunni, sú ráðgáta
verður áfram alls ekki fullleyst.
Okkur Áslaugu tókst að ná
saman meira á einu ári en á
hálfri öld – held ég.
Í sjálfu sér einhverskonar
kraftaverk. Ég sendi öllum
systkinum mínum, börnum
þeirra og barnabörnum samúð-
arkveðjur og hvet alla til þess að
hugsa vel til Áslaugar.
Bergljót Kjartansdóttir.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri grein-
ar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við
síðuna.
Minningargreinar
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
vináttu og hlýju við andlát og útför
eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa
og langafa,
GUNNARS GUÐMUNDSSONAR
fyrrverandi framkvæmdastjóra,
Hólabergi 84.
Auður Sveinsdóttir
og fjölskyldur
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar ástkærs
eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa
og langafa,
SIGMARS KARLS ÓSKARSSONAR
Grænumörk 2, Selfossi.
Ingimunda G. Þorvaldsdóttir
Katrín Sigmarsdóttir Örn Tryggvi Gíslason
Sólveig Sigmarsdóttir
Anna Snædís Sigmarsdóttir Snorri Þórisson
Þorvaldur Nóason Anne Strøm
Jón Sólberg Nóason Steinunn Geirmundsdóttir
Hulda B. Nóadóttir Eiríkur Jónsson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar og afi,
KRISTJÁN GUÐBJÖRN JÓNSSON
frá Ísafirði,
sem lést á heimili sínu laugardaginn
20. október, verður jarðsunginn frá
Fella- og Hólakirkju föstudaginn
26. október klukkan 15.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðrún Rannveig Guðmundsdóttir
Elsku hjartans mamma mín,
tengdamamma, amma og systir,
HERMÍNA BENJAMÍNSDÓTTIR
Sílakvísl 19, Reykjavík,
lést 17. október. Útför hefur farið fram í
kyrrþey að hennar ósk.
Sérstakar þakkir eru færðar líknardeild Landspítalans.
Sara Jónsdóttir Hálfdan Lárus Pedersen
Jón Eldar Brynjólfsson
Benjamín Nói Pedersen
Ari Emil Petersen
Inda Dan Benjamínsdóttir
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda vináttu, hlýju
og samúð við veikindi og andlát
JÓNÍNU MARGRÉTAR ÓLAFSDÓTTUR
leikkonu og
Alexandertæknikennara.
Sonja Margrét Scott Axel Einar Guðnason
Felix Guðni Axelsson
Lára Axelsdóttir Scott
Alexía Margrét Axelsdóttir
Svanhvít Ólafsdóttir