Morgunblaðið - 14.11.2018, Síða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 14. NÓVEMBER 2018
Í dag kveð ég
hana Önnu í sveit-
inni og eftir situr
þakklæti fyrir að
hafa kynnst þessari stórkostlegu
konu en nú eru þau heiðurshjón
Anna og Steini bæði farin. Eftir
sitja fallegar minningar um
Anna Hildur
Árnadóttir
✝ Anna HildurÁrnadóttir
fæddist 27. maí
1938. Hún lést 15.
október 2018.
Útför Önnu Hild-
ar fór fram 2.
nóvember 2018.
sumur á Kirkju-
bæjarklaustri og
þakklæti fyrir að
hafa fengið að
kynnast þeim hjón-
um og vera lítil
vinnukona í sveit-
inni þeirra fallegu,
Hörglandskoti á
Síðu.
Fyrstu minning-
ar mínar um Önnu
eru þegar ég er sex
ára og fékk að vera með Ásu
ömmu og Jóni afa í viku í sveit-
inni. Næsta sumar var ég mætt
sem lítil vinnukona og passaði
ömmu og afagullið, Höllu Hrund
frænku, rak beljur og hjálpaði
til. Öll sumur eftir það og fram
til unglingsára var ég vinnukona
í sveit og náði í skottið á gamla
skólanum; beljur í haga, mjólka,
tína egg, smala og rýja kindur,
alvöru heyhirðing og baggar á
gamla mátann. Ófáar ferðir voru
farnar í fossinn og ána þar sem
við Sigvaldi syntum og busluðum
á heitum dögum eftir sveitaverk-
in og á milli baggatínslu.
Það var svo margt sem ég
lærði af Önnu en hún var ein
duglegasta og röggsamasta
manneskja sem ég hef kynnst.
Vinnusemi var dyggð og man ég
aldrei eftir stund sem ekki var
verið að gera eitthvað en Önnu
féll aldrei verk úr hendi. Stöð-
ugur gestagangur ættingja og
vina var í sveitinni og hún kippti
sér lítið upp við að bæta fjöldan-
um öllum af fólki í mat og margt
var oft um að vera á bænum.
Hún bakaði kleinur í tonnavís,
lummur og hjónabandssælur
sem runnu ofan í heilan her
manna á bænum þegar best lét.
Man svo vel eftir litlu viðurkenn-
ingabrúsunum frá Mjólkursam-
sölunni í eldhúsinu en stolt
þeirra hjóna var mjólkin en þau
fengu árlega viðurkenningar fyr-
ir gæði.
Anna var ekki bara dugleg á
heimilinu heldur tóku allir til
hendinni á bænum í útiverkum
og þegar það var þurrkur – þá
var sko heyjað. Anna var gríðar-
lega sterk og gat lyft þungum
böggum eins og ekkert væri en
mikið var lagt upp úr því að vera
hraustur og sterkur og var eng-
inn greinarmunur gerður á
strákum og stelpum í þeim efn-
um. Hún hvatti mig áfram til að
vera sterk stelpa, skoraði á mig í
sjómann en vann hana þó aldrei,
þótt ég gæfi strákunum á bæn-
um ekkert eftir.
Anna kom til dyranna eins og
hún var klædd og stóð ekki á
skoðunum sínum. Þú vissir að þú
komst ekki upp með neitt múður
við hana. Man vel eftir einu
skipti þegar allir á bænum voru
að fara í útreiðartúr og ég komst
ekki með því það var ekki laus
hestur fyrir mig. Ég fór í fýlu,
stökk upp í fjall upp að steini og
sat þar þangað til allir komu
heim. Þá mætti ég Önnu á
hlaðinu sem horfði á mig og
sagði: „Hér er ekki pláss fyrir
neina Steinabæjarfýlu.“
Ef eitthvað væri að, þá þyrfti
ég að segja hvað það væri og þá
væri hægt að ræða það – en
enga fýlu takk. Þetta var dýr-
mæt lexía fyrir litla stelpu.
Skemmst er frá því að segja að
næsta dag planaði hún útreiðar-
túr fyrir mig.
Anna var einstök kona á svo
margan hátt.
Með henni og Steina hverfur
kafli í lífi mínu sem í raun mark-
aði mig á svo margan hátt því
þau kenndu mér bæði svo ótal
margt í æsku sem ég hef geymt
með mér alla tíð. Vera sterk,
vera sjálfstæð og treysta á sjálfa
mig.
Í dag bý ég í sveit en þó ekki
sveitabæ. Þegar sólin skín þá
hoppa ég með stelpunum mínum
þremur í Meðalfellsvatnið, ána
og hylinn og á þeim stundum
hugsa ég oft til þeirra Önnu og
Steina í sveitinni.
Veit að margt sem ég lærði í
sveitinni sem stelpa gerir mig að
þeirri konu sem ég er í dag.
Hrafnhildur Hafsteinsdóttir.
✝ AðalbjörnHeiðar
Þorsteinsson, alltaf
kallaður Heiðar,
fæddist á Siglufirði
15. apríl 1935.
Hann lést á heilsu-
gæslu Suðurnesja
24. október 2018.
Foreldrar hans
voru Guðbjörg
Valdadóttir, f.
1914, d. 2007, og
Þorsteinn Z. Aðalbjörnsson, f.
1912, d. 1981.
Systkini hans eru: 1) Kristinn
Erlendur, f. 1938, d. 2002. Kona
hans var Ásta Tryggvadóttir, d.
1982. 2) Guðrún, f. 1939. Maki
hennar er Jónas Jóhannsson, bú-
sett á Akureyri. 3) Jóhann, f.
1942, d. 2010. Kona hans var
Helga Sigurbjörg Bjarnadóttir,
búsett í Garði. 4) Leó, f. 1948.
Kona hans er Guðrún Alfreðs-
dóttir, búsett á Flúðum. 5) Val-
björn, f. 1953. Kona hans er Sig-
rún H. Sigfúsdóttir, búsett á
Akureyri.
Eftirlifandi eiginkona Heiðars
eru: a) Aðalbjörn Heiðar, f. 1980.
Kona hans er Hildur Margrét
Ríkarðsdóttir Owen, búsett í
Reykjanesbæ. Þeirra börn eru:
Alda Kristín og Aþena Mist. b)
Daníel, f. 1983, búsettur í Garði.
Hann á dótturina Agnesi Von
með Helenu Sirrý Pétursdóttur.
c) Guðný, f. 1989. Maki hennar
er Hannes Guðmundsson, búsett
í Garði. Þeirra börn eru Guð-
mundur Stein og Smári Berg. 3)
Gísli Rúnar, f. 1965. Kona hans
er Sigrún Ragnarsdóttir, f. 1964.
Börn þeirra eru: a) Viktor, f.
1991. Sambýliskona hans er
Jenný María Unnarsdóttir, f.
1994. b) Ingibjörg Anna, f. 1994,
búsett í Garði.
Heiðar ólst upp á Siglufirði,
gekk þar í skóla og stundaði
íþróttir. Í ársbyrjun 1954 fór
hann á vertíð suður í Garði. Þar
lágu leiðir þeirra Ingibjargar
Önnu og hans saman. Aðal-
áhugamálið hans Heiðars var
knattspyrnufélagið Víðir, hann
fór fljótt í stjórn og var gjaldkeri
fyrir félagið í 17 ár. Hann var
mikill safnari og safnaði meðal
annars frímerkjum, umslögum
og myndum. En hann hafði mik-
inn áhuga á fuglum frá barns-
aldri.
Útför hans fór fram í kyrrþey
frá Útskálakirkju 2. nóvember
2018.
er Ingibjörg Anna
Gísladóttir, f. 15.
júní 1935, frá Mið-
húsum í Garði. For-
eldrar Ingibjargar
voru Ingibjörg Þor-
gerður Guðmunds-
dóttir, f. 1898, d.
1936, og Gísli Matt-
hías Sigurðsson, f.
1895, d. 1982.
Ingibjörg Anna
fór ung í fóstur í
Nýjabæ í Garði. Fósturforeldrar
hennar voru Dagbjört Jóns-
dóttir, f. 1894, d. 1964, og Einar
Helgason, f. 1894, d. 1982.
Fósturbróðir hennar var Þor-
steinn Ingi, f. 1926, d. 1992.
Synir Heiðars og Ingibjargar
eru: 1) Einar, f. 1955. Kona hans
er Guðrún Georgsdóttir, f. 1959.
Einar á Dagbjörtu Önnu, búsett í
Bandaríkjunum. Einar og Guð-
rún eiga tvö börn saman: a) Þor-
steinn Ingi, f. 1993, b) Kristín
Salbjörg, f. 1998, búsett í Garði.
2) Þorsteinn, f. 1957. Kona hans
er Ásta Kristín Kristinsdóttir, f.
1959, búsett í Garði. Börn þeirra
Kveðja frá Knattspyrnu-
félaginu Víði
Heiðar Þorsteinsson heiðurs-
félagi Víðis er látinn og stórt
skarð er höggvið í hóp fé-
lagsmanna.
Heiðar var gjaldkeri Víðis
hátt í tvo áratugi, nánar tiltekið
16 ár, eða frá 1978-1994 og hefur
verið stór partur af félaginu alla
tíð síðan. Þau ár sem Heiðar var
gjaldkeri félagsins var ekki
skortur á að reikningar væru
greiddir, þrátt fyrir að oft væri
hart í ári. Var það þekkt meðal
þjálfara að það væri hægt að
treysta því ef samið væri við
Víði, allt væri greitt á réttum
tíma og jafnvel greitt fyrir fram.
Margir hafa nú sagt að eflaust
hafi einhverjir reikningar bara
verið greiddir af Heiðari sjálfum
án þess að hann hafi nokkurn
tímann óskað eftir því að fá
endurgreitt! Það kæmi ekki á
óvart að satt væri, Heiðar hugs-
aði um félagið eins og sinn eigin
rekstur þar sem allt stóðst eins
og stafur á bók. Ófáar stundirn-
ar hefur hann lagt félaginu lið á
margvíslegan hátt sem aldrei
verður fullþakkað. Heiðar kom í
Víðishúsið allt árið þar sem
hann og nokkrir félagar spiluðu
á spil og ræddu fótboltann.
Hann var fastur gestur á leikj-
um félagsins alla tíð og þau 16 ár
sem hann var gjaldkeri félagsins
missti hann ekki úr heimaleik,
tók aldrei sumarfrí þessi ár.
Heiðar var sæmdur gullmerki
Víðis á 60 ára afmæli félagsins
1996 og gullmerki KSÍ á 70 ára
afmæli Víðis 2006. Heiðar var
gerður að heiðursfélaga Víðis
2012.
Nú er komið að kveðjustund
og þökkum við Víðisfélagar allt
hið mikla og óeigingjarna starf
sem Heiðar vann fyrir félagið.
Ljúfar minningar um góðan og
traustan félaga munu verða okk-
ur að leiðarljósi til öflugra starfs
og betra félags.
Víðisfélagar votta eiginkonu
og öðrum aðstandendum sína
dýpstu samúð með virðingu og
þakklæti.
Guð blessi minningu Heiðars
Þorsteinssonar.
Fyrir hönd Víðis,
Einar Jón Pálsson,
Guðlaug Sigurðardóttir.
Það síðasta sem ég sagði við
Heiðar á sjúkrahúsinu í Keflavík
var að vinátta hans væri mér
mikið verðmæti. Af hverju segi
ég þessi orð við mann sem ég
kynntist fyrir níu árum? Jú,
vegna þess að sumir menn, sumt
fólk, er þannig gert að það er
eins og maður hafi þekkt það
alla ævi þegar þú tekur í hönd
þess í fyrsta skipti. Þannig mað-
ur var Heiðar Þorsteinsson og
reyndar fjölskyldan öll, Ingi-
björg og synirnir. Þegar ég lít til
baka og hugsa um samskipti
okkar og stundirnar sem við átt-
um saman á lokasprettinum á
efri hæðinni í Varmahlíð rifjast
margt upp. Það var gott að sitja
með honum og ræða þjóðmálin
um leið og ég gat gleymt mér að
horfa út um gluggana yfir Út-
Garðinn, varirnar og strand-
lengjuna þar sem fræknir sjó-
menn höfðu oft við erfiðar að-
stæður sótt sjóinn. Það hafði
Heiðar gert og þeir Þorsteinn í
Nýjabæ, uppeldisbróðir Ingi-
bjargar, gerðu út Vonina
GK-113.
Það var góð útgerð og farsæl,
þeir gengu í takt í sinni útgerð
og vinnslu sem Heiðar stjórnaði
að mestu. Fjölskyldan öll, Inga
og strákarnir tóku þátt útgerð-
inni, skáru af netum og gerðu að
í landi.
Það var sama hvað Þorsteinn
kom með mikinn afla að landi
alltaf var búið að gera að afla
gærdagsins þegar nýr fiskur lá
inni á gólfi og beið þess að verða
flattur og saltaður. Út um suður
gluggann blöstu Útskálar við,
prestsetrið og kirkjan, höfuðból
Suðurnesja tengist fjölskyld-
unni eilífðarböndum trúar og
kærleika. Heiðar hvorki flíkaði
trú sinni né öðrum persónuleg-
um málum. Hann var maður
orða sinna og verka og frekar
gefin fyrir að láta verkin tala.
Hann gekk til verka sinna af
virðingu við verkefnið, sam-
starfsfólkið og samfélagið. Það
var enginn svikinn af samstarf-
inu við hann.
Það er stundum sagt í gamni
að vitinn á Garðskaga sé byggð-
inni í Garðinum skjól í kaldri
norðanáttinni sem tekur land á
Garðskaga oft í mikilli sveiflu og
kulda. Heiðar var eins og Garð-
skagavitinn, traustur og gegn-
heill sjálfstæðismaður, skjól
fjölskyldunnar og þeirra mörgu
sem nutu góðverka hans en fóru
ekki hátt. Hann var Víðismaður
fram í fingurgóma og mætti á
alla leiki og fylgdi sínu liði af
ástríðu. Það var ekki aðalmálið í
hvaða deild liðið hans var, það
var bara eitt lið, Víðir í Garði.
Þannig eru alvöru Víðismenn og
þeir gömlu spiluðu brids í Víðis-
húsinu á föstudagskvöldum,
héldu þannig líflínu milli sín og
félagsins meðan stætt var. Þeim
var ekið á leiki og fengu að sitja í
bílum sínum á hliðarlínunni til
að fylgjast með, upplifa kraftinn
í boltanum, fagna mörkum og
dýrmætum sigrum. Þeir þeyttu
bílflauturnar af gleði, voru
reyndar sigurvegarar allra tíma.
Gáfu allt sem þeir áttu af styrk
til félagsins og skilja eftir sig
skarð sem aldrei verður fyllt.
Ég er þakklátur fyrir dýr-
mæta vináttu okkar Heiðars
sem var reist af trausti, trúnaði
og umhyggju fyrir velferð hvor
annars. Leikvöllur lífsins verður
áfram við gluggana í Varmahlíð
og öryggið sem hann skapaði sér
og fjölskyldunni verður skjól
þeirra meðan minning Heiðars
lifir. Á kveðjustundu vottum við
Sigga, Ingibjörgu og fjölskyld-
unni samúð.
Sigríður og
Ásmundur Friðriksson.
Aðalbjörn Heiðar
Þorsteinsson
Minn kæri
tengdafaðir, Aðal-
geir Aðdal, lést 1.
nóvember síðastlið-
inn.
Ég kynntist Agga þegar ég var
barn í Norðurþingi þar sem hann
var bóndi á Vestara-Landi í Öx-
arfirði. Hann og Sigrún áttu tvo
strákpjakka á aldur við mig og
kunningsskapur var þónokkur á
milli bæjanna, þó að Jökla sjálf
skildi okkur að. Aggi vann ötult
starf fyrir ungmennasambandið
á svæðinu og þaðan eru mínar
fyrstu minningar um hann.
Ég var átta ára þegar undir-
búningur þjóðhátíðar hófst, sem
haldin var í Ásbyrgi sumarið
1974. Farið var með okkur börn
og unglinga úr allri sýslunni aust-
ur í Þistilfjörð til að æfa saman
skrúðgöngu fyrir hátíðarhöldin
um sumarið. Það var kalsa-
rigning og rok og erfiðar aðstæð-
ur fyrir átta ára stelpustrá.
Þarna kom Aggi mér til bjargar
en hann hafði farið með hópnum
til aðstoðar. Hann hjálpaði mér
að velja á mig skínandi fallegan
íþróttagalla fyrir hátíðina, sem
upp frá því varð mikil uppáhalds-
flík, og ég lagði allt mitt traust á
þennan góða mann það sem eftir
var ferðar. Næstu árin æfði ég og
keppti í frjálsum íþróttum og allt-
af var Aggi til staðar á héraðs-
mótunum í Ásbyrgi. Annaðhvort
að vinna, hvetja okkur hin til
dáða og ekki síður að keppa sjálf-
ur því hann var mikill og góður
íþróttamaður og átti meðal ann-
ars héraðsmet í spjótkasti.
Aðalgeir Aðdal
Jónsson
✝ Aðalgeir AðdalJónsson fædd-
ist 18. mars 1935.
Hann lést 1. nóv-
ember 2018.
Útför hans fór
fram 12. nóvember
2018.
Þegar ég var svo
tekin saman við
strákpjakkinn hans
á fullorðinsárum var
notalegt að koma á
fallegt heimili
þeirra Bryndísar við
Ægisgrund í Garða-
bæ. Þar kynnti hann
mig fyrir fjölskyld-
unni sem „frænku
Örlygs á horninu“
og var hann þá bú-
inn að rekja ættir mínar saman
við mann og annan í götunni eins
og honum var lagið.
Aggi var hafsjór af fróðleik
sem hann deildi gjarnan í góðu
spjalli, ættfræðikunnátta hans
var einstök og minni hans á vís-
um og ljóðum með ólíkindum. Að
hlusta á hann segja sögur eða
flytja heilu ljóðabálkana af því-
líkri innlifun, með sinni hljóm-
sterku rödd og tilburðum, lét
engan ósnortinn. Hann átti það
líka til að herma eftir samferða-
mönnum og -konum í góðlátlegu
gríni.
Sameiginlegt áhugamál okkar
var þó alltaf á íþróttasviðinu því
Aggi hafði alla tíð haft gríðarleg-
an áhuga á íþróttum og hvatti
okkur og barnabörnin til dáða í
þeim efnum og fylgdist vel með
íþróttaafrekum fram á efri ár.
Barnabörnin nutu þess þegar
hann reyndi þau í hinum og þess-
um aflraunum, upphífingum og
þrautum eða skipulagði golf-
keppni með þeim á vel hirtri lóð-
inni.
Ég hitti Agga síðast fyrir tæp-
um þremur vikum á Sólvangi í
Hafnarfirði þar sem hann eyddi
síðustu árum ævinnar. Hann átti
þá erfitt með mál en gat þó beðið
mig fyrir kveðjur norður yfir
heiðar.
Hafðu þökk fyrir samfylgdina
elsku Aggi, hvíldu í friði.
Kristjana Sigurgeirsdóttir.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
SIGURPÁLL ÁRNASON,
kaupmaður og bóndi
frá Lundi í Varmahlíð,
lést á hjúkrunarheimilinu Boðaþingi
12. nóvember. Útförin fer fram frá Sauðárkrókskirkju
mánudaginn 19. nóvember klukkan 13.
Kristján Páll Sigurpálsson Sigríður Halldórsdóttir
Sigurbjörg Sigurpálsdóttir Sigvaldi Þorgilsson
Kolbrún Sigurpálsdóttir Freysteinn Sigurðsson
Sigurlaug Sigurpálsdóttir Sigurjón G. Stefánsson
Árni Baldvin Sigurpálsson Harpa Jóhannsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Minningargreinar