Morgunblaðið - 14.11.2018, Side 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 14. NÓVEMBER 2018
✝ Ólafur Finn-bogason fædd-
ist 14. október 1937
í Neðsta-Hvammi í
Dýrafirði. Hann lést
á LSH Fossvogi 8.
nóvember 2018.
Foreldrar hans
voru Finnbogi Júl-
íus Lárusson, f. 14.
febrúar 1902, d. 25.
desember 1974, og
Ágústa Þorbjörg
Guðjónsdóttir, f. 12. ágúst 1897,
d. 22. september 1972. Hann átti
fimm bræður, Kristján, Svan-
berg, Kristmund og Lárus sem
voru albræður hans og svo Jón
sem var hálfbróðir hans, eins átti
eitt barnabarn. Ólafur eignaðist
svo fjögur börn með fyrrverandi
eiginkonu sinni, Róshildi Öglu
Georgsdóttur, en elst þar er
Gerður, fædd 18. nóvember 1967,
og er maki hennar Jörgen Þor-
móðsson og eiga þau tvö börn og
þrjú barnabörn. Næst kom Finn-
bogi Ingi, fæddur 16. desember
1968, og er hann giftur Hörpu
Karlsdóttur og eiga þau fjögur
börn og tvö barnabörn, þriðja í
röðinni var svo Ágústa Þorbjörg,
fædd 1. apríl 1973, og er eigin-
maður hennar Guðmundur Jón-
asson og eiga þau þrjú börn.
Yngsta barnið er Georg Sigur-
björn, fæddur 30. ágúst 1984, og
er hann giftur Unni Tómasdóttur
og eiga þau tvö börn.
Samtals á hann því sex börn,
15 barnabörn og sex barna-
barnabörn.
Útförin fer fram frá Fríkirkj-
unni í Hafnarfirði í dag, 14.
nóvember 2018, klukkan 13.
hann hálfsystur sem
hét Aðalheiður en
hún lést barn að
aldri áður en Ólafur
fæddist. Kristján er
sá eini þeirra sem
enn er á lífi.
Ólafur eignaðist
sex börn. Elst er
Aðalheiður Berg-
foss, fædd 25. febr-
úar 1966, sem hann
átti með Ragnheiði
Ragnarsdóttur. Aðalheiður er gift
Jóni Óla Benediktssyni og eiga
þau þrjá syni. Næst er Þórdís Haf-
rún, fædd 5. janúar 1967, sem
hann átti með Ingibjörgu Þorláks-
dóttur. Þórdís á eina dóttur og
Afi á skipinu er dáinn. Þegar
synir okkar töluðu um Óla þá var
það yfirleitt afi á skipinu. Ég hitti
Óla fyrst sumarið 1988 og síðan
kynntist ég honum enn betur þeg-
ar ég fór á sjó með honum á Sand-
afellið veturna 1991 og 1992. Þetta
voru skemmtilegir tímar og mikil
lífsreynsla. Óli var mikill náttúru-
og íþróttaunnandi og þótti efni-
legur íþróttamaður þegar hann
var yngri. Sagði mér meðal ann-
ars af því að hann hefði verið að
æfa með sveitunga mínum, silfur-
manninum Vilhjálmi Einarssyni,
áður en hann fór á Ólympíuleik-
ana í Melbourne 1956. Hann tók
hins vegar sjómennskuna fram
yfir íþróttaferilinn og stundaði
sjómennsku allt sitt líf.
Það eru margar skemmtilegar
minningar sem koma upp í hug-
ann þegar þessi góði drengur er
fallinn frá, heimsóknirnar til hans
í Hafnarfjörðinn, ferðirnar vestur
í Hvamminn þar sem hann naut
sín í náttúrunni. Hann kom líka og
heimsótti okkur austur og þá var
farið víða að skoða og hann naut
þess að keyra hér um firðina og
sveitirnar enda var bóndi í honum
inn við beinið.
Við vorum svo lánsöm að eyða
með honum síðustu helginni sem
hann lifði. Þá sagði hann mér
meðal annars frá því að hann væri
með verkefni handa okkur Jörgen
næsta sumar í Hvamminum.
Hann ætlaði að fá okkur til að
gróðursetja nokkur tré inni í dal
og við fengjum einn fleyg með
okkur fyrir verkið.
Við kvöddum hann svo að
morgni síðasta mánudags og
keyrðum austur í Egilsstaði, ég
talaði svo við hann um kvöldið
þegar við vorum komin austur, til
að láta vita af okkur en morgun-
inn eftir fengum við þær sorglegu
fréttir að hann hefði fengið áfall
um nóttina og það liti ekki vel út
með framhaldið. Hann lést síðan
aðfaranótt fimmtudags. Það síð-
asta sem hann sagði við okkur
þegar við vorum að kveðja hann
var hvort við kæmum ekki örugg-
lega aftur suður fyrir jól. Hann
spurði okkur oft að því, þegar við
vorum hjá honum, hvort okkur
lægi nokkuð á austur og hvenær
við kæmum aftur.
Það var frábært að fá að vera
með honum í Erluásnum. Stór-
kostlegt útsýni yfir Hafnarfjörð-
inn, höfnina og Faxaflóann. Hann
var búinn að taka ófáar myndirn-
ar af kvöldsólinni í gegnum árin.
Var síðast um helgina að benda
okkur á hversu stórkostlegt þetta
væri, væri eins og að vera með
stórt listaverk í stofunni.
Við fjölskyldan að austan vilj-
um þakka þér Óli fyrir allar góðu
stundirnar með þér og þínum. Þín
verður sárt saknað.
Jón Óli Benediktsson.
Með sorg í hjarta kveð ég vin
minn og tengdaföður Óla Finn-
boga. Ég var ótrúlega heppinn að
þegar ég og Ágústa konan mín
felldum hugi saman má segja að
ég hafi fengið tvo fiska í einu
kasti. Inn í líf mitt kom Óli
tengdapabbi og við smullum sam-
an eins og malt og appelsín frá
fyrsta degi.
Óli var frábær einstaklingur,
rólegur, yfirvegaður, skemmtileg-
ur, traustur, hvers manns hug-
ljúfi, fróður og umfram allt frá-
bær vinur.
Við Óli brölluðum margt
skemmtilegt saman. Við fórum
tvær ferðir saman á Anfield Road
og sáum Liverpool spila. Á búll-
unni Park fyrir utan Anfield
blómstraði Óli og höfðu Tjallarnir
ekki roð við íslenska skipstjóran-
um þegar hann sporðrenndi köld-
um bjór eins og enginn væri
morgundagurinn.
Ég á margar góðar minningar
úr Hvammi í Dýrafirði þar sem
Óli ólst upp. Hann elskaði
Hvamminn þar sem hann þekkti
hvern krók og kima.
Sem ungur drengur fór Óli á
hverjum degi í Hvammsána og
veiddi silung með hrífuskafti og
bjó hann til öngul úr sikkeris-
nælu.
Þegar Óli kom inn í líf mitt var
hann hættur á sjónum. Fiskveiðar
á sjó höfðu átt hug hans allan en
ég var og er með mikla stangveiði-
dellu og strax fór Óli að koma með
mér í veiðiferðir. Óli átti „hesta-
búgarð“ í Landsveit, Holtsmúla
II, og fylgdi honum netaveiðirétt-
ur í Veiðivötnum og í vötnum
sunnan Tungnaár. Við fórum
margar ógleymanlegar ferðir upp
á hálendi Íslands. Áður en lagt
var af stað varð maður að ganga
úr skugga um að „nýtt amerískt
kaffi“ væri á brúsanum og kíkir
væri við hönd. Skipstjórinn vildi
geta fylgst með umhverfinu, fugl-
unum, veðri og hvort aðrir væru
að fá hann. Nánast undantekn-
ingalaust þegar við komum niður
Kambana litum við hvor á annan
og fórum að velta fyrir okkur
hvort við værum örugglega með
nóg af drykkjarföngum með okk-
ur. Alltaf var niðurstaðan að við
ættum að koma við í mjólkurbúð-
inni á Selfossi og bæta smá á lag-
erinn. Óli vissi sem gamall skip-
stjóri að bensínlausir menn eru
ekki til mikilla afreka á fjöllum. Í
veiðiferðunum sagði Óli mér sög-
ur frá lúðuveiðum við Grænland,
þegar hann var á síld í Norðursjó,
netaveiðum á Selvogsbakka,
snurvoðinni og þegar hann veiddi
með Nonna Rebba á sínum æsku-
slóðum. Hann kunni endalaust af
sögum og mér fannst alltaf jafn
gaman að heyra þær, þvílíkur
fróðleiksbrunnur, og ég hlustaði
dolfallinn á sögur skipstjórans
sem hafði siglt um höfin blá og
prufað allt sem viðkom veiðum.
Óli elskaði að vera úti í nátt-
úrunni og vaka fram á nótt og
horfa á þegar sólin var að setjast.
Ég lærði mikið af því að vera
með Óla Finnboga, hann var hok-
inn af reynslu, góð fyrirmynd og
hann hafði einstaka nærveru. Ég
er ólýsanlega þakklátur fyrir að
hafa kynnst honum og átt hann
fyrir vin.
Núna hefur skipstjórinn haldið
af stað í sína hinstu för en ég veit
að leiðir okkar munu liggja saman
á nýjan leik og þá verður hann
klár með veiðistöngina og búinn
að finna bestu hylina.
Ljúfi drottinn lýstu mér,
svo lífsins veg ég finni
láttu ætíð ljós frá þér
ljóma í sálu minni.
(Gísli á Uppsölum)
Guðmundur (Gummi).
Minnist löngu liðinna daga, ára
við seiðandi nið tímans: Já hann
Ólafur er farinn í haustlaufaregni
á friðarströndina hinum megin.
Ha, er það svo, fór Ólafur svo
langt?
Húmar að hinsta kveldi. Ekki
hvarflaði að mér eftir síðasta
kveldspjall okkar að að morgni
yrði Ólafur nánast allur, svo hljótt
fer dauðinn um. Gat mig vart
hrært. Svo kemur gjöf sorgarinn-
ar hin djúpa þögnin sem „dauð-
anum“ fylgir. „Mennirnir ráðgera
en Guð ræður.“
Ólafur var af grónum vestfirsk-
um ættum. Fór frá Hvammi eins
og aðrir frómir Þorvaldsniðjar, en
fóru samt aldrei neitt, frekar en
aðrir frændur hans. Þegar þeir
fluttu þá þrengdi sér löngum hug-
urinn í Hvamm þar sem fegurðin
á lögheimili og sólin skín á alla
jafnt, þar var hugurinn bundin,
taugin sem rekka dregur, í vöku
og draumi.
Þegar tal okkar í oft löngu
spjalli um liðna daga barst að
þeim úr hópnum sem höfðu kvatt
þetta líf sagði Ólafur: „Nú eru
þeir í Hvammi að hugsa um sauð-
ina, búsmalann, þangað förum við
í hópinn.“ Sá sem leitar svara
kemst fljótt að því hvað það er lít-
ið sem hann veit.
Fyrsta bátinn áttum við saman,
þá ungir að árum í Hvammi, hefði
getað orðið vísir að meiru, en leið-
ir skildi. Farið var um sundin með
króka og rörið hans afa, færðum
björg í bú, fisk, fugl og sel.
Lengi býr að fyrstu gerð en við
Hvammssjó hófst sjóvolk Ólafs
sem fylgdi honum æ síðan. Við
Hvammssjó braut á honum kögur
fyrstu bárunnar.
En þær urðu fleiri bárurnar
sem á skipi Ólafs braut áður en
lauk. Ólafur varð vinsæll, farsæll,
aflasæll og heppinn skipstjóri um
langt árabil, sem reyndi á þrek og
vit sem hann hlaut í vöggugjöf.
Þrautseigla var Ólafi í blóð borin,
hann var umburðarlyndur og
hjálpfús, vinátta hans var traust
við þá sem hann tók tryggð við.
Gamansamur jafningi á sínum
skipum, þó með undirtón af al-
vöru. Skjólveggur þeirra sem
minna máttu sín.
Ég minnist ferðar í boði Ólafs í
águst sl. í Veiðivötn til netaveiða á
slóðir hins sögufræga Amba, sú
ferð verður mér ógleymanleg og
móttökurnar hjá bræðrunum, þar
voru samankomnir menn sem
sannarlega kunnu til verka.
Oft barst tal Ólafs að skógrækt
á dalnum og ráðagerðir fyrri ára í
þá veru.
„Á sagði hann orð“ kom frá ein-
um sönnum Hvammara við flatn-
ingsborðið í Hvammsfelli í Hafn-
arfirði á sínum tíma þegar Ólafur
leiddi í tal skógrækt á dalnum.
Enn í vor var áformað með enn
meiri þunga að planta trjám á
dalnum með aðstoð ættingja. Við
sólarupprás vorsólar finnum við
Ólaf, sem aldrei fór neitt, í skóg-
arlundinum á dalnum, þar sem
ilmurinn fær lit, dögg í grasi, lífið
sjálft, kvak fugla. Nú er tíminn
aukaatriði. Hann segir okkur frá
fjölmörgum örnefnum á dalnum
og bendir stoltur: sjáið sauða-
hjörðina í efstu gjörðum.
Sólstafir glitra um sumardag.
Sælt er á grund og tindi.
Algróið tún og unnið flag
ilmar í sunnanvindi.
Kveður sig sjálft í ljóð og lag
landsins og starfans yndi.
(Guðmundur Ingi)
Við leiðaskil þakka ég sam-
fylgdina og sendi börnum, barna-
börnum, bróður svo og öðrum ást-
vinum hans innilega
samúðarkveðju. Blessuð sé minn-
ing Ólafs Finnbogasonar frá
Efsta-Hvammi.
Lárus Helgi Hagalínsson.
Ólafur
Finnbogason
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Þökkum af alúð öllum þeim er sýndu
okkur samúð og hlýhug vegna andláts
sonar okkar, barnabarns, bróður, mágs
og frænda,
GUÐMUNDAR BÁRÐARSONAR,
sem lést 31. október.
Sérstakar þakkir fyrir frábær störf og fagmennsku fá séra Ninna
Sif Svavarsdóttir, Oddur Árnason yfirlögregluþjónn og starfs-
menn Brunavarna Árnessýslu. Ykkur verður seint fullþakkað.
Sigríður Ingibjörg Jensdóttir Bárður Guðmundsson
Jens Guðm. Hjörleifsson
Kristjana Hrund Bárðardóttir Guðjón Öfjörð Einarsson
Jens Hjörleifur Bárðarson Maresa Rieder
Helgi Bárðarson Anní Gerða Jónsdóttir
Hlynur Bárðarson Helga Ýr Erlingsdóttir
og systkinabörn
Ástkær sonur okkar, bróðir, mágur og
frændi,
RÚNAR ÞÓR FRIÐBJÖRNSSON,
Rofabæ 31, Reykjavík,
varð bráðkvaddur á heimili sínu
miðvikudaginn 7. nóvember. Útför hans fer
fram frá Árbæjarkirkju föstudaginn 16. nóvember klukkan 13.
Sigrún Ámundadóttir Friðbjörn Þ. Jónsson
Ámundi Halldórsson Margrét Traustadóttir
Jóhann Friðbjörnsson Regína Sveinsdóttir
Kristín Friðbjörnsdóttir
og frændsystkini
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐLAUG MAGNÚSDÓTTIR
frá Hraunholtum, Hnappadal,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Hrafnistu
föstudaginn 9. nóvember.
Útförin fer fram í Guðríðarkirkju föstudaginn 16. nóvember
klukkan 11. Aðstandendur vilja þakka starfsfólki á Mánateig,
Hrafnistu, fyrir alúðlega umönnun og hlýju.
Þorsteinn Guðmundsson Þórunn Ósk Jónsdóttir
Halldór Bjarni Pálmason
Sveinn Grétar Pálmason Kristín Anna Alfreðsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg föðursystir og vinkona okkar,
ANNA BORG,
Hrafnistu Boðaþingi,
Kópavogi,
andaðist sunnudaginn 11. nóvember á
heimili sínu.
Útförin verður auglýst síðar.
Anna Elísabet Borg Rein Norberg
Elín Borg Benedikt Hjartarson
Óskar Borg Berglind Hilmarsdóttir
Páll Borg Ingunn Ingimarsdóttir
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
ÁSTA JÓNSDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Eiri
föstudagskvöldið 9. nóvember.
Útför hennar fer fram frá Háteigskirkju
mánudaginn 19. nóvember klukkan 13.
Einar Baldursson
Þórhallur Baldursson Hulda Jónsdóttir
Sigurjón Baldursson Jóhanna G. Birnudóttir
og barnabörn
Elskulegur eiginmaður minn og faðir okkar,
AÐALSTEINN HALLSSON,
Þrastanesi 7, Garðabæ,
lést laugardaginn 10. nóvember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Ebba Stefánsdóttir
Atli Stefán Aðalsteinsson
Bergljót Aðalsteinsdóttir
Brynja Aðalsteinsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
JÓN RAFNAR HJÁLMARSSON,
fv. fræðslustjóri,
Dalbraut 14, Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
laugardaginn 10. nóvember.
Útförin fer fram frá Neskirkju mánudaginn
19. nóvember klukkan 13.
Guðrún Ó. Hjörleifsdóttir
Halldóra, Hjálmar Andrés, Hjörleifur Rafn
Oddný Sigurrós, Guðrún Helga
tengdasynir, barnabörn og langafabarn