Morgunblaðið - 21.12.2018, Qupperneq 27

Fátt hefur verið sagt en margt
ósagt af samskiptum okkar Maju
systur. Hvíl hún í friði.
Hólmfríður Tómasdóttir.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Miðvikudaginn 12. desember
bárust mér þær sorgarfréttir að
systir okkar, Anna María Lillien-
dahl, væri fallin frá. Mig setti
hljóða. Það er innan við mánuður
síðan ég, ásamt systur okkar,
heimsótti þessa merku konu. Þá
lék hún á als oddi og var að und-
irbúa flutning í fínu íbúðina þar
sem þau hjón ætluðu að eyða
ævikvöldinu saman. Það var
dæmigert fyrir hana að búið var
að pakka öllu í glæra plastkassa
svo ekki færi á milli mála hvar
hlutirnir væru. En lengra komst
hún ekki því komið var að ferð-
inni til fyrirheitna landsins.
Anna María gekk til liðs við
Oddfellowregluna hinn 31. mars
1990. Þar hafa Þórusystur notið
starfskrafta hennar og vináttu í
gegnum árin. Hún gegndi mörg-
um ábyrgðarstörfum innan Regl-
unnar og var valin þar til forystu.
Það var gott að leita til hennar
með hvaða erindi sem var og hún
leiðbeindi okkur eins og henni
var einni lagið.
Hennar verður sárt saknað og
skarð hennar verður vandfyllt.
Við kveðjum fullar þakklætis fyr-
ir vináttu hennar og kærleika.
Við Þórusystur sendum innilegar
samúðarkveðjur til eiginmanns
hennar, barna og fjölskyldna
þeirra. Hvíl í friði, kæra systir.
Guð blessi minningu þína. Friður
sé með sálu þinni.
F.h. Rbst. nr. 9. Þóru I.O.O.F.,
Margrét Halla
Ragnarsdóttir.
Þau áttu tvær dætur, Ragn-
heiði og Steinunni, sem voru
henni mjög kærar.
Það er margs að minnast
þegar ég hugsa til hennar
frænku minnar.
Ógleymanlegir voru fram-
andi réttir sem ég fékk hjá
henni.
Á yngri árum hafði hún gam-
an af því að elda og eldaði þá
gjarnan eftir uppskriftum úr
erlendum matreiðslubókum og
blöðum og var þá með rétti sem
voru ekki algengir hér heima,
en allir þekkja í dag.
Hulda fékk stærri skerf en
margir af erfiðleikum til að tak-
ast á við í lífinu sem hún gerði
af ótrúlegri þrautseigju. Hún
missti aldrei lífsviljann. Hún
varð sjúklingur á þrítugsaldri
og glímdi við geðfötlun frá
þeim tíma.
Hún átti mörg erfið tímabil
sem reyndu jafnframt mikið á
hennar nánustu. Hún þjáðist
einnig af mikilli liðagigt síðari
hluta ævinnar, þannig að hún
gat illa beitt höndunum og síð-
ustu 10 árin gat hún ekki geng-
ið án stuðnings.
Hún þurfi því mikla umönn-
un og frá árinu 2011 bjó hún á
Hrafnistu.
Í erfiðleikum sínum naut hún
ekki alltaf skilnings samferða-
manna sinna og var heldur ekki
alltaf auðveld í samskiptum.
Hún var skapstór og lét stund-
um orð falla sem hún sá eftir.
En hún var þá fljót að sjá eftir
því og biðjast fyrirgefningar
þegar hún hafði tækifæri til.
Hulda var glöð þegar hún
fékk heimsóknir og fylgdist
hún vel með hvað var að gerast
innan fjölskyldunnar. „Mikið er
gaman að sjá þig, ég var ein-
mitt að hugsa til þín,“ var
kveðjan sem ég fékk oftast
þegar ég kom.
Ég kveð frænku sem var
mér mjög kær.
Vilborg Lofts.
MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 21. DESEMBER 2018
✝ Ester fæddist6. nóvember
1937. Hún lést í
faðmi fjölskyld-
unnar á heimili
sínu, Stillholti 6,
24. nóvember
2018.
Foreldrar henn-
ar voru Óskar
Kortsson frá Selja-
landi í Rangár-
vallasýslu, f. 2.
október 1907, d. 11. nóvember
1987, og Magný Sigurlaug
Ólafsdóttir fædd í Vest-
mannaeyjum 19. nóvember
1911, d. 20. mars 1980. Ester á
tvær systur, Huldu, f. 24. maí
1935, og Sigrúnu Korts, f. 29.
desember 1949.
Ester giftist Aðalsteini Har-
aldssyni sjómanni frá Súðavík,
insson, hún er í sambúð með
Sigurði Mýrdal.
4) Haraldur, f. 23. október
1961, kona hans er Guðrún
Jónatansdóttir. Börn Haraldar
af fyrra hjónabandi eru: a) Að-
alsteinn, f. 15. júní 1983, hann
á tvær dætur með Kolbrúnu
Júlíu Óladóttur, þær Rakel
Irmu og Tinnu Guðrúnu. Sam-
býliskona Aðalsteins er Edda
Gissurardóttir og eru þau bú-
sett í Danmörku. b) Haraldur
Már, f. 23. ágúst 1990. c) Hug-
rún Eva, f. 6. apríl 1993, sam-
býlismaður hennar er Hörður
Helgason þau eru búsett á Ak-
ureyri.
Ester lauk prófi frá Gagn-
fræðaskóla Akraness. Hún
starfaði við hlið manns síns að
trilluútgerðinni sem hann rak.
Einnig vann hún lengi hjá
frystihúsi Hafarnar hf.
Útför Esterar fór fram frá
Akraneskirkju í kyrrþey 5. des-
ember 2018.
f. 5. nóvember
1933, d. 21. októ-
ber 2016, og eign-
uðust þau fjögur
börn. Þau eru í
aldursröð: 1) Sæv-
ar Már, f. 1. des-
ember 1955, d. 28.
nóvember 1974. 2)
Kristín, f. 8. apríl
1957. Hún giftist
Gunnlaugi Lárusi
Magnússyni frá
Kópaskeri, f. 24. febrúar 1950,
d. 28. apríl 1989. Dóttir þeirra
er Lena, f. 31. janúar 1989, hún
er í sambúð með Steinari
Helgasyni, dætur þeirra eru
Viktoría Ósk og Heiða Kristín.
3) Óskar, f. 25.nóvember 1960,
hann á eina dóttur Ester Ósk,
f. 21. febrúar 1982, sonur
hennar er Arnar Óli Þórar-
Góða tungl, um loft þú líður,
ljúft við skýja silfur skaut.
Eins og viljinn alvalds býður,
eftir þinni vissu braut.
Öllum þreyttum ljós þitt ljáðu,
læðstu um glugga sérhvern inn.
Lát í húmi, hjörtun þjáðu
huggast blítt við geisla þinn.
(Steingrímur Thorsteinsson.)
Takk fyrir rugludagana, elsku
besta amma okkar E.
Við munum alltaf eftir þér og
þegar við horfum á tunglið hugs-
um við til þín.
Ástarkveðja, þínar tátur
Viktoría Ósk og
Heiða Kristín.
Elsku hjartans amma mín.
Eina amman sem ég fékk að
kynnast og sú allra besta. Það fá
því engin orð lýst hversu mikið
ég sakna þín. Okkur fannst alltaf
svo langt síðan við sáumst ef við
hittumst ekki í tvo daga, núna
eru þeir orðnir þrír og hafa þeir
liðið eins og heil eilífð. Það sem
ég gæfi fyrir eina heimsókn enn
til þín, spjalla um allt og ekkert
yfir einni kókdós eða fara einn
búðarúnt.
Mig langar að þakka þér fyrir
að kenna mér að prjóna.
Að baka og teikna og elska
ketti.
Þakka þér fyrir að hafa kennt
mér að synda, hlýjað mér á hönd-
unum undir handarkrikunum
þínum þegar mér var kalt og
komið á alla fiðlutónleikana
mína.
Þakka þér fyrir að hafa reitt
mig á bögglaberanum þínum út í
búð eða keyrt mig í kerru og allt-
af leyft mér að fá innegg (prins-
kex) og opna kókómjólkina áður
en við komum að kassanum.
Þakka þér fyrir að hafa leyft
mér að syngja inn á kassettu og
láta mér líða eins og að ég gæti
eitthvað sungið (þótt að sú væri
nú ekki raunin).
Þakka þér fyrir að hafa sagt
konunum í Einarsbúð að ég
stækkaði alveg eins og hin börnin
og að mér þætti ekki leiðinlegt að
vera með þér eftir hádegi!
Þakka þér fyrir að kenna mér
að segja alltaf mína skoðun og að
leiðrétta stafsetningarvillurnar
mínar.
Þakka þér fyrir allt það sem
þú hefur kennt mér, sagt mér og
gert með mér og þakka þér fyrir
að hafa alltaf verið mér til halds
og trausts.
En mest af öllu, amma, eins og
við sögðum alltaf, –takk fyrir að
vera til.
Við sjáum að dýrð á djúpið slær,
þó degi sé tekið að halla.
Það er eins og festingin færist nær,
og faðmi jörðina alla.
Svo djúp er þögnin við þína sæng,
að þar heyrast englar tala,
og einn þeirra blakar bleikum væng,
svo brjóst þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn blítt og
hljótt,
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumarnótt,
og svanur á bláan voginn.
(Davíð Stefánsson)
Alltaf þín
Lena (Lenfríður ljós).
Elsku amma mín Esta besta.
Sterkari konu hef ég ekki á
ævinni hitt, þínar þrautir í lífinu
voru óteljandi og margar hverjar
hefðu brotið hvern mann en ekki
þig. Þú magnaða sál sem fáir
fengu að sjá að fullu, ég hef elsk-
að þig alla tíð og mun gera alla
daga.
Ég minnist saumaklúbbanna í
skúrnum með þér, Huldu, Stínu,
Laufeyju, Siggu og Jónu – að
vera í saumaklúbb með ömmu
minni á þriðjudagskvöldum var
það besta sem ég vissi, handa-
vinna, hlátur og að fá að heyra
sögur af ykkur öllum var einstök
upplifun. Takk fyrir að kenna
mér svona mikið, þó svo að ég viti
að pönnukökurnar mínar verði
aldrei jafn góðar þá er það allt í
lagi því að ég mun minnast þín
þegar að ég ber þær fram á fal-
lega disknum sem þú gafst mér.
Ég minnist þín þegar að ég vef
mér inn í teppið sem þú heklaðir
fyrir mig, þegar ég klæði mig í
ullarpeysuna góðu á köldum degi
og auðvitað þegar ég hlusta á
hljóðbók í ró og næði – þá hugsa
ég til þín og sögunnar um Upp-
vöxt litla trés, amma manstu? Ég
man – ég man þig.
Tilhugsunin við það að fá aldr-
ei að hitta þig aftur er sárari en
nokkur önnur. Að eiga stund með
þér einni var það besta, andartök
þar sem hreinskilni, tryggð og
rólegheit einkenndu hvert
augnablik. Síðasta gullna stundin
var þegar að ég náði þér loksins
einni eftir langa spítaladvöl, þú
varst ný komin heim í síðasta
skiptið. Þá gátum við loksins
rætt leyndarmálið okkar, barnið
sem við Hörður eigum von á. Þú
straukst mér um magann og
sagðir að þú héldir að þetta væri
stelpa. Tárin sem renna niður
kinnarnar á mér lýsa bláköldum
veruleika þess að barnið okkar
fær aldrei að hitta þig, en ég er
þakklát fyrir að þú vissir af komu
þess, þakklát fyrir að hafa séð
hvað þú varst ánægð að heyra
fréttirnar og ég veit að þú vakir
yfir okkur. Guð gefur og tekur.
Tíminn var þér svo erfiður eft-
ir að afi kvaddi okkur það sáu
það allir, dagarnir voru svo lengi
að líða, skrefin urðu þyngri og
himininn varð grár. Hrausti mað-
urinn þinn sem að var stoð þín og
stytta farinn fyrir fullt og allt eft-
ir óvænt veikindi og langan að-
draganda.
Þar með var starfsferli lífs
þíns lokið, að sjá um afa var líf
þitt og yndi. Fyrir tveimur árum
kvaddir þú stærsta part lífs þíns
og í dag kveður þú okkur.
Ég bað ykkur aldrei um ver-
aldlega hluti heldur tíma og hann
fékk ég, takk fyrir stundirnar,
elsku amma, takk fyrir andartök-
in, augnablikin.
Kysstu afa á kinnina frá mér,
ég sé ykkur seinna.
Þín,
Hugrún.
Þó að lönd og höf hafi
skilið okkur að þá höfum við
alltaf haldist hönd í hönd
fram á síðustu stund.
Að eilífu hjá mér meðan
sól gyllir haf.
Guð blessi þig, elsku systir
mín, og hér tölum við bara ís-
lensku.
Alltaf þín systir,
Sigrún.
Elsku vinkona mín og ömmu-
systir var lögð til hinstu hvíldar
miðvikudaginn 5. desember síð-
astliðinn. Á mínu heimili var hún,
er og verður aldrei kölluð annað
en Esta besta. Því hún var svo
sannarlega best. Ég á svo marg-
ar minningar af Stillholti 6 frá
því að ég skottaðist þar lítil með
Ester Ósk. Esta hélt gjarnan
Neyðarlínu-partí fyrir okkur
frænkurnar, keypti pepsí í gleri
og tröllatópas í Rauðu-myllunni
og svo horfðum við öll saman á
amerísku neyðarlínuna – 911.
Þetta varð fastur liður hjá okkur
og alltaf beið manns sama dekrið
í Estu- og Allahúsi.
Esta var þekkt fyrir sinn góða
húmor og hnyttin tilsvör allt til
síðustu stundar. Við skrifuðum
hvor annarri bréf um árabil og
eru bréfin hennar þau allra
skemmtilegustu og mikið sem
þau eru mér dýrmæt. Þar var
stundum vitnað í Þórarin Eld-
járn sem var einn af hennar
uppáhalds. Við frænkurnar skrif-
uðumst ekki bara á á meðan ég
bjó úti heldur vorum við penna-
vinkonur í mörg ár á meðan við
bjuggum í sama bæjarfélagi. Þar
ræddum við ýmis mál, skiptumst
á uppskriftum og tíunduðum það
sem á daga okkar hafði drifið –
þrátt fyrir að við hittumst viku-
lega í skúrnum hjá Stínu. Þegar
ég bjó úti sendi hún bréf til mín
og alltaf annað bréf til Önnu
Magnýjar. Hún sendi börnunum
mínum alltaf sumargjafir og líka
veikindapakka á línuna þegar svo
bar við. Anna Magný hélt alltaf
svo mikið upp á Estu bestu og
leit á hana sem góða vinkonu sem
hún vildi endilega stofna hljóm-
sveit með þegar hún var yngri.
Elsku Estu bestu verður sárt
saknað. Eftir sitja ómetanlegar
minningar sem ylja manni um
hjartarætur.
Minningar um góða konu með
hjarta úr gulli sem alltaf var til
staðar fyrir fólkið sitt. Minningar
sem ég mun geyma í hjartanu um
aldur og ævi. Takk fyrir allt og
allt. Ég mun sakna þín, elsku
besta frænka mín.
Þín
Kristín Edda.
Elsku Esta besta, en það köll-
uðum við þig, ekki af því að það
rímaði við nafnið þitt heldur af
því að þú varst einfaldlega sú
besta.
Nú ert þú lögð af stað í þína
hinstu ferð og mun þín verða sárt
saknað.
Minning mín um þær ljúfu
stundir sem ég átti með þér bæði
í bílskúrnum hjá Stínu og í Eykt-
arási, þar sem fyrsta frænkufjör-
ið var haldið, þessar minningar
ylja mér um hjartarætur.
Takk fyrir allt, elsku Esta
mín.
Fjölskyldu þinni og öðrum að-
standendum vil ég senda mínar
dýpstu samúðarkveðjur.
Góða ferð til handanheima,
mitt hjarta mun þér aldrei gleyma.
Aldrei gæsku þinni ég gleymi.
Guð veri með þér í handanheimi.
Þín frænka,
Sigríður Þórarinsdóttir.
Ester Óskarsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Allar stundir okkar hér
er mér ljúft að muna.
Fyllstu þakkir flyt ég þér
fyrir samveruna.
(Har. S. Mag.)
Hvíl í friði, systir mín
kær.
Þín,
Hulda.
Elsku afi. Ekki
grunaði okkur að
við þyrftum að
kveðja þig svona
skyndilega. Eftir situr mikill
söknuður en á sama tíma mikið
þakklæti fyrir þær góðu stund-
ir sem við áttum saman. Minn-
ingar sem við munum halda í
og aldrei gleyma. Minningar
um þau kvöld sem við systkinin
fengum að gista hjá ykkur
ömmu á Espigrundinni.
Minningar um öll þau æv-
intýri sem við áttum saman í
gamla Rúgbrauðinu. Minningar
um Reykjavíkurferðirnar sem
urðu svo miklu skemmtilegri
þegar við vissum að við mynd-
um stoppa hjá þér í vinnunni í
Hvalfirði. Minningar um þær
stundir þegar við systkinin
laumuðumst yfir til ykkar
Pálmi
Finnbogason
✝ Pálmi Finn-bogason fædd-
ist 4. maí 1931.
Hann lést 27. nóv-
ember 2018.
Útför Pálma fór
fram 12. desember
2018.
ömmu á morgnana
áður en mamma
og pabbi vöknuðu.
Og allar þær
minningar þegar
við sátum saman
við eldhúsborðið á
Espigrundinni,
spiluðum og grín-
uðumst saman.
Það var alltaf
gaman að fylgjast
með ykkur ömmu
grínast saman og lifir sú
kímnigáfa áfram í okkur af-
komendum ykkar. Þér var svo
annt um alla í kringum þig og
hafðir alltaf svo miklar áhyggj-
ur af öllum, en gleymdir stund-
um að hafa áhyggjur af sjálf-
um þér.
Nú er komið að okkur að sjá
um okkur sjálf og þú þarft
ekki að hafa áhyggjur. Við
munum bjarga okkur og gott
betur en það og varðveita allar
þær minningar sem við áttum
saman.
Þín verður sárt saknað af
okkur öllum. Hvíldu í friði,
elsku afi.
Rakel, Pálmi og Birkir.
Elskulegur faðir okkar,
ÓTTARR MÖLLER
forstjóri,
lést á Hrafnistu í Reykjavík 19. desember.
Emilía Björg Möller
Kristín Elísabet Möller
Erla Möller
Auður Margrét Möller
Bróðir okkar,
HRAFN HJARTARSON,
lést á Sjúkrahúsinu á Ísafirði mánudaginn
17. desember.
Hann verður jarðsunginn frá Ísafjarðarkirkju
laugardaginn 5. janúar klukkan 14.
Steinþór Tryggvason
Hjörtur Hjartarson
og fjölskyldur
Ástkær bróðir okkar, mágur og frændi,
ÓSKAR BREIÐFJÖRÐ,
Æsufelli 4,
Reykjavík,
lést sunndaginn 16. desember á Landspítalanum.
Aðstandendur