Morgunblaðið - 21.12.2018, Síða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 21. DESEMBER 2018
✝ Helgi Guð-mundsson
fæddist í Reykjavík
17. apríl 1942.
Hann lést á heimili
sínu 6. desember
2018.
Foreldrar hans
eru Guðmundur
Marinó Ásgrímsson,
f. 11.9. 1907, d.
26.3. 2006, og Emil-
ía Benedikta Helga-
dóttir, f. 19.11. 1917, d. 2.3.
2012.
Systkini Helga eru: 1) Örn, f.
11.5. 1947, d. 18.4. 2008, maki
Esther Sigurðardóttir, f. 25.12.
1948, börn: Arnar og Helena. 2)
Ásgrímur, f. 11.3. 1951, maki
Svava Jakobsdóttir, f. 9.11.
1949, börn: Guðmundur Marinó,
Andri og Emil. 3) Guðrún
Björg, f. 11.6. 1956, maki Gísli
Sváfnisson, f. 21.12. 1952, börn:
ena Sól, f. 20.7. 2018. Þröstur
er kvæntur Láru Birnu Þor-
steinsdóttur, f. 1.5. 1975, börn
þeirra eru Fanney, f. 29.10.
2005, og Helgi, f. 11.6. 2009.
Helgi lærði húsgagnabólstr-
un hjá Bólstrun Ásgríms P.
Lúðvíkssonar á Bergstaðastræti
2. Hann stofnaði húsgagna-
verslunina Húsgagnaval sem
hann rak í áraraðir. Síðar hóf
hann störf hjá rúmframleiðand-
anum Ragnari Björnssyni þar
sem hann starfaði til síns hinsta
dags. Helgi var kjörinn heiðurs-
félagi Knattspyrnufélagsins
Víkings en þar var hann virkur
félagsmaður alla sína ævi.
Hann var m.a. í stjórn hand-
knattleiksdeildar félagsins
ásamt því að gegna formennsku
deildarinnar um tíma. Helgi var
fulltrúi félagsins í Handknatt-
leiksráði Reykjavíkur og var
þar einnig formaður. Þá starf-
aði Helgi í heimaleikjaráði
knattspyrnudeildar Víkings allt
til hinsta dags.
Útför Helga fer fram frá Bú-
staðakirkju í dag, 21. desember
2018, og hefst athöfnin klukkan
15.
Sváfnir og Emilía
Benedikta.
Helgi kvæntist
1. apríl 1972 Anný
Helgadóttur, f.
17.9. 1945, d. 30.7.
2014. Foreldrar
hennar eru hjónin
Helgi Jónsson
múrarameistari
frá Klifshaga í Öx-
arfirði, f. 1.5.
1905, d. 20.3. 1976,
og Sigurlaug Ingimundardóttir
frá Snartarstöðum, f. 27.9.
1908, d. 12.4. 1991. Börn Helga
og Annýjar eru Ingimundur, f.
28.1. 1971, og Þröstur, f. 2.5.
1976. Ingimundur er kvæntur
Elínu Karitas Bjarnadóttur, f.
5.3. 1971. Börn þeirra eru Þór-
unn Anný, f. 4.11. 1998, Karen
Lena, f. 20.8. 2004, og Dagur, f.
25.2. 2009, fyrir átti Elín Birtu,
f. 5.4. 1996, barn hennar er Hel-
Fimmtudagurinn 6. desem-
ber byrjaði eins og aðrir góðir
dagar, mætt í vinnuna og svo
var farið að þjálfa.
Þegar ég hafði lokið æfing-
unni þá hringdi Þröstur bróðir
og spurði hvort ég hefði eitt-
hvað heyrt í pabba þennan ör-
lagaríka fimmtudag, því að
Guðbjörg frænka hefði ætlað að
hitta hann um kvöldið og hún
hefði ekki náð á hann.
Þröstur var búinn að reyna
að bjalla á hann en ekkert svar
þannig að ég brunaði í Berja-
rimann til að athuga hvort það
væri ekki allt í lagi með hann.
En það var um seinan því pabbi
hafði fengið hjartaáfall og var
kominn í faðm mömmu að nýju.
Það er erfitt að lýsa þeim
söknuði að missa pabba því við
vorum miklir vinir og brölluðum
mikið saman. Við höfðum óend-
anlegan áhuga á íþróttum, þó
sérstaklega handbolta og fót-
bolta.
Allt byrjaði þetta þegar á
bernskuárum hjá mér, pabbi sá
til þess að Víkingur yrði félagið
mitt og það var farið á alla leiki
hvort sem það var fótbolti eða
handbolti með Víkingi.
Að fara í Höllina á þessum
tíma var frábært en þá voru
stundum tveir leikir sama
kvöld, höllin troðfull, mikil
stemmning og já þetta var það
skemmtilegasta i heim að fara á
leiki.
Pabbi sá til þess á þessum
árum að keyra mig og vini mína
á æfingar hjá Víkingi þar sem
við bjuggum í Breiðholti og allt-
af var Broncoinn troðfullur af
vinum mínum sem vildu líka
æfa með Víkingi.
Þær voru margar minnis-
stæðar ferðirnar á Broncoinum,
allar ferðirnar í Bláfjöll og
Þórsmörk, það voru engin tak-
mörk fyrir því sem Broncoinn
gat farið og alltaf var pabbi
tilbúinn að fara með okkur
bræður á skíði.
Pabbi var líka frábær afi og
alltaf var hann tilbúinn að
hjálpa til ef þurfti og fór á kapp-
leiki hjá barnabörnunum hvort
sem það voru fimleikamót, bad-
minton, handbolti og fótbolti en
alltaf undir niðri kom hann því
áleiðis til barnabarnanna að
Víkingur væri besta félagið og
hann myndi sjá til þess að koma
þeim þangað þegar þau færu
farin að geta eitthvað.
Já, ég held að pabbi hafi ver-
ið einhver harðasti Víkingur
sem ég hef kynnst og hef ég
kynnst mörgum hörðum í kring-
um pabba.
Ég held að enginn hafi verið
eins stoltur og hann þegar við
bræður klæddumst Víkingsbún-
ingnum bæði með yngri flokk-
um félagsins og meistaraflokki
og eigum við bræður yfir 400
leiki samtals með meistaraflokki
í handboltanum og mætti pabbi
á alla leiki sem hann komst yfir.
Fyrir fjórum árum lést
mamma og það má segja að
pabbi hafi tekist með aðdáun-
arverðum hætti á við fráfall
hennar, var duglegur að heim-
sækja okkur og sinna fjölskyld-
unni, barnabörnum sínum og
vinum.
Það er margt sem ég hef lært
af honum og mun taka með mér
í mínu lífi.
Pabbi, hvíldu í friði, ég og mín
fjölskylda eigum eftir að sakna
þess að þú sért ekki lengur með
okkur en núna ertu kominn aft-
ur í faðm mömmu.
Söknuður um æðar rennur,
horfi til baka
á liðnar stundir
sem ekki voru.
Aðeins ósk í mínu hjarta,
ég finn til.
Nú okkar tími
liðinn er,
aðeins minningar
eftir standa.
Þína hönd í mína set,
þakka fyrir
það sem var.
Nú ég veit
en kannski of seint
að mér gafstu allt
sem þér var unnt.
Elsku pabbi
nú tími kominn
til að kveðja,
þakka fyrir
þínar gjafir
sem gafstu mér.
(Höfundur óþekktur.)
Þinn sonur
Ingimundur.
Það er ekki auðvelt að draga
saman í fáein orð þann tíma sem
við vorum saman í foreldrahús-
um í Hólmgarðinum og síðan
gott samband eftir að við stofn-
uðum fjölskyldur. Víkingssvæðið
var uppeldisstöð flestra okkar í
hverfinu og þaðan elti ég oft
stóra bróður á Hálogaland, sem
var miðstöð handboltans.
Ég bar mikla virðingu fyrir
honum enda í marki í meist-
araflokki félagsins og oft í úr-
valsdeildarliðum á vegum HSÍ
og HKRR. Akkilesarhæll Helga
var að hann var blæðari og það
varð þess valdandi að hann
meiddist óþarflega oft og var
oftast lengi að ná bata. Það aftr-
aði honum að stunda íþróttirnar
en þess í stað fór hann að vinna
fyrir Víking í stjórnum, ráðum
og við almenn störf fyrir félagið.
Á þessum árum lærði hann hús-
gagnabólstrun hjá bróðursyni
pabba og varð það hans ævi-
starf. Hann vann ýmist sjálf-
stætt eða hjá öðrum. Hann var
góður verkmaður og eftirsóttur
til vinnu. Bjartsýni hans var eins
við bólstrunina og annað. Hann
stofnaði meðal annars Hús-
gagnaval sem hann rak í fjölda
ára. Hann gat verið stórtækur
og voru þar af leiðandi hæðir og
lægðir í rekstrinum.
Helgi og Anný gengu í hjóna-
band 1. apríl 1972 og urðu sam-
rýndari með aldrinum. Þau eign-
uðust synina Ingimund og Þröst
og ólust þeir upp að mestu leyti í
Dalselinu í Breiðholtinu.
Þar var Helgi ötull við að
keyra strákana og vini þeirra á
æfingar hjá Víkingi og síðar í
Menntaskólann við Sund. Hann
sá bæði um að koma öllum þess-
um drengjum til mennta og að
verða fyrirmyndar Víkingar. Ef
Þröstur og Ingi voru í frí eða
veikir þá féllu engar ferðir með
Helga niður, hann var alltaf til
staðar.
Helgi var alltaf ánægður með
það sem hann átti eða stefndi að
að eignast. Eftirminnileg er sag-
an um Vúxalinn hans, sem var
betri en aðrir bílar, eyddi engu,
bilaði aldrei og komst á staði þar
sem aðrir sérútbúnir bílar voru í
erfiðleikum með. Þetta voru góð-
ir eiginleikar og lífsspeki, sem
var ekki allra en var vítamín fyr-
ir bróður minn.
Mamma lagði mikið upp úr
því að allir héldu upp á afmælin
sín til að efla gott fjölskyldu-
samband og varð sú raunin. Allt-
af spenna heima við í Hólmgarð-
inum þegar afmæli bar að og
síðar á heimilum okkar systk-
inanna. Það varð til þess að
börnin okkar þekktust vel og
gott samband var á milli allra.
Það var því mikið áfall í fjöl-
skyldunni þegar Örn bróðir dó
langt fyrir aldur fram 2008. Á
þessum tíma misstum við for-
eldra okkar sem voru háaldraðir
og á vissan hátt södd lífdaga.
Söknuðurinn varð ómældur
þegar Anný dó úr krabbameini
árið 2014. Þá sótti að honum ein-
manaleiki sérstaklega þegar
komið var heim að loknum
vinnudegi og enginn heima. Við
bræðurnir, mágur og vinir tók-
um upp á því síðustu tvö árin að
ferðast með Víkingum til Eng-
lands að fylgjast með uppáhalds-
liði okkar, Liverpool, og vorum
við Helgi á leið í slíka ferð þegar
hann kvaddi skömmu áður. Aft-
ur óvænt andlát hjá okkar nán-
ustu en við Björg systir ætlum
okkur fleiri afmælisdaga.
Elsku Ingi, Ella, Þröstur,
Lára Birna og fjölskyldur. Inni-
legustu samúðarkveðjur um eft-
irminnilegan mann. Hvíl í friði,
bróðir.
Ásgrímur og Svava.
Helgi starfaði allt sitt líf sem
bólstrari, lengst af sjálfstætt en
líka hjá öðrum. Hann hafði
ánægju af að leggja fram vinnu
sína fyrir fólk sem hann þekkti.
Hann var ætíð stoltur af verkum
sínum og var aldrei í vafa um að
hann væri að bjóða það besta.
Fjölskyldan skipti hann miklu
máli og hann reyndist ætíð ráða-
góður og hjálpsamur þegar á
reyndi. Í fjölskylduveislum hafði
hann mikið dálæti á yngri kyn-
slóðinni og hafði gaman af að
glettast við unga fólkið. Hann
setti ýmislegt á svið til að gera
því bilt við. Við okkur hin, full-
orðna fólkið, dró hann ekkert úr
skoðunum sínum á mönnum og
málefnum. Hann var í eðli sínu
eldhugi og hafði skoðanir á
flestu því sem gerðist í kringum
hann. það var ekki lognmolla í
kringum Helga.
Helgi hafði fyrst og fremst
tvö áhugamál. Íþróttir og síðan
ferðalög um náttúru Íslands.
Hann var sístarfandi og allt um-
lykjandi í æskufélagi sínu,
Knattspyrnufélaginu Víkingi.
Hann stundaði einkum knatt-
spyrnu, handbolta og skíði. Þar
mætti hann reglulega og skilaði
miklu verki, var síðan kjörinn
heiðursfélagi fyrir nokkrum ár-
um. Hann stýrði m.a. heima-
leikjaráði knattspyrnudeildar
síðustu árin.
Þegar Helgi eignaðist
Bronco-jeppa um 1975 fór hann
með fjölskylduna í ófá ferðalögin
um náttúru Íslands næstu árin.
Hann naut þess að aka jepp-
anum um hálendi og líta hinar
margvíslegu náttúruperlur aug-
um. Þær voru margar sögurnar
af ævintýraferðum um fjallvegi
og yfirleitt var hann á besta
bílnum, fljótastur á svæðið og
svo eyddi bíllinn nánast engu.
Það kom eins og þruma úr
heiðskíru lofti yfir okkur þegar
við fengum þær fregnir að Helgi
væri allur hinn 6. desember síð-
astliðinn.
Hann hafði verið á ferðinni og
vel á sig kominn síðustu vik-
urnar. Hann missti eiginkonu
sína, Anný, fyrir fjórum árum úr
krabbameini.
Hann stóð ætíð þétt við hlið
hennar og sýndi mikla reisn
fram að andláti hennar. Síðustu
árin hafa verið honum eðlilega
þung og erfið. Hann sinnti þó
ætíð fjölskyldu sinni af mikilli
kostgæfni og stóð sig afar vel í
afahlutverkinu.
Hann mætti enn á vinnustað-
inn til að heilsa upp á gömlu
vinnufélagana og félagar hans í
Víkingi fögnuðu honum í hverri
viku. Hans er nú sárt saknað.
Elsku bræður, Ingimundur og
Þröstur og fjölskyldur ykkar,
megi Guð blessa ykkur og gefa
ykkur von í sorginni.
Gísli og Guðrún Björg.
Helgi var skemmtilegur og
velviljaður maður. Gaman var að
kíkja í heimsókn til Helga og
Annýjar og í Húsgagnaval,
verslun þeirra hjóna. Alltaf var
vel tekið á móti okkur. Hann
fylgdist mikið með fótbolta og
handbolta, sérstaklega með sín-
um liðum, og starfaði mikið fyrir
sitt félag – Víking. Helgi keyrði
okkur strákana oft á æfingar og
leyfði okkur alltaf að koma með
á boltaleiki og að sækja Beta
myndbandsspólur. Við bræður
minnumst með gleði fjölda slíkra
ferða með Helga, m.a. á brúna
Ford Bronco-jeppanum sem
flutti heilu sófasettin og margra
skemmtilegra stunda í sjón-
varpsherberginu á heimili hans
þar sem horft var á Dallas og
aðrar vinsælar þáttaraðir þess
tíma.
Við sendum Inga og Þresti,
fjölskyldum þeirra sem og öðr-
um aðstandendum innilegar
samúðarkveðjur.
Örn, Hallsteinn og Valur.
Kveðja frá
Knattspyrnufélaginu
Víkingi
Helgi Guðmundsson, bólstr-
arameistari og heiðursfélagi í
Knattspyrnufélaginu Víkingi frá
árinu 2014, er látinn langt um
aldur fram, fæddur í Reykjavík
17. apríl árið 1942.
Foreldrar hans voru hjónin
Emilía Benedikta Helgadóttir
húsmóðir og Guðmundur Marinó
Ásgrímsson, verslunarstjóri í
byggingavöruverslun J. Þorláks-
sonar og Normann í Reykjavík,
þekktur Reykvíkingur en fædd-
ur á Akureyri. Hann var einn
stofnenda Knattspyrnufélagsins
Þórs á Akureyri og var þar heið-
ursfélagi.
Foreldrar Helga voru frum-
byggjar í Bústaðahverfinu, allt
frá árinu 1950 eða frá þeim tíma
þegar Knattspyrnufélagið Vík-
ingur var að hasla sér völl í
hverfinu, nánar tiltekið að
Hólmgarði 27. Helgi gekk ungur
til liðs við félagið eins og systk-
ini hans, bræðurnir Örn við-
skiptafræðingur, fæddur 1947,
en hann lést árið 2008 langt um
aldur fram og varð öllum Vík-
ingum mikill harmdauði, og Ás-
grímur jarðfræðingur. Yngst er
systir þeirra Guðrún Björg, f.
1956, hjúkrunarfræðingur. Öll
hafa þau starfað í gegnum tíðina
með félaginu, sem keppnisfólk
og síðar sem ötulir stuðnings-
menn félagsstarfsins. Oft var
talað um það meðal félaganna að
gaman hefði verið að vera fluga
á vegg í Hólmgarðinum á þess-
um uppbyggingarárum í félag-
inu eftir flutninginn úr miðbæn-
um og heyra fjölskylduna ræða
fram og aftur um málefni félags-
ins.
Árum saman háði meistara-
flokkur karla í handknattleik
harða baráttu fyrir tilverurétti
sínum í fyrstu deild. Árið 1969
urðu þáttaskil, en meistaraflokk-
ur Víkings sigraði þá með glæsi-
brag í annarri deild og vann alla
sína andstæðinga. Helgi var
þetta ár og mörg ár á undan að-
almarkvörður meistaraliðs fé-
lagsins.
Helgi var mikill keppnismað-
ur og afar góð fyrirmynd og
hollur ráðgjafi yngra fólki í fé-
laginu. Hann var einlægur
stuðningsmaður félagsins fram á
síðasta dag og hans verður sárt
saknað í laugardagsmorgun-
kaffinu í Víkinni, þar sem hann
hefur oftar en ekki stýrt um-
ræðum af festu og öryggi.
Blessuð veri minning Helga
Guðmundssonar.
Ólafur Þorsteinsson,
formaður fulltrúaráðs.
Hún var þung og óvænt
fregnin um andlát Helga Guð-
mundssonar. Þessi mikli Víking-
ur og heiðursfélagi frá árinu
2014 var tíður gestur hjá starfs-
mönnum í Víkinni. Helgi kom í
kaffispjall að lágmarki tvisvar
sinnum í hverri viku. Aldrei lét
hann sig vanta á þriðjudögum
ásamt eldri Víkingum sem ég
kalla gjarnan Vitringana. Þar er
ekki töluð vitleysan þótt sömu
sögurnar séu sagðar aðeins of
oft. Helgi var lykilmaður í þess-
um hópi sem nú hefur verið
höggvið skarð í. Þá voru laug-
ardagsmorgnarnir í getrauna-
kaffinu honum mikilvægir enda
besti tipparinn að eigin sögn.
Hann var einnig lykilmaður í
heimaleikjaráði fótboltans á
sumrin og var ávallt mættur
snemma á leikdag til að flagga
og gera klárt ásamt félögum sín-
um. Harðari Liverpool-mann var
erfitt að finna og auðnaðist mér
að fara með honum í þrígang á
leiki liðsins. Fjórða ferðin var
fyrirhuguð um liðna helgi og
ríkti mikil spenna fyrir þeirri
ferð. Helgi fór hins vegar ekki
með Ása bróður sínum í þá ferð
eins og til stóð heldur lagði upp í
aðra og lengri.
Hvers vegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Hvíl í friði, félagi.
Haraldur V. Haraldsson,
framkvæmdastjóri Víkings.
Enn einu sinni hefur kvarnast
úr fjölskyldunni, nú var það
Helgi frændi sem kvaddi þennan
heim.
Helgi hefur verið þátttakandi
í mínu lífi síðan ég fæddist. Þeg-
ar ég lít yfir farinn veg þá koma
margar minningar upp.
Eitt sinn fékk ég að fara með
í heimsókn til Bjargar frænku á
Ljósafossi, Ingi var svo góður að
leika við mig á vegasalti en
gleymdi að hann var fjórfalt
þyngri en ég og endaði sú loft-
ferð á jörðinni með miður góðri
lendingu. Þar sem spítalinn var
næsti áfangastaður og ágætis
tími að keyra þangað fyrir slas-
aðan dreng gaf Helgi mér bláan
Opalpakka og þurfti ég ekki að
gefa strákunum með mér sem
var einstök tilfinning. Einhvern
tíma datt mér í hug að spyrja
Helga af hverju hann væri með
skalla og stóð ekki á svarinu: því
pabbi minn og afi þinn var alltaf
að klappa mér á kollinn. Ég
forðaðist afa eins og heitan eld-
inn í framhaldinu við mikla kát-
ínu hjá Helga.
Síðustu árin hefur hann barist
fyrir því að fá mig í „rétta“ liðið
á Englandi en ekki haft árangur
sem erfiði.
En eitt veit ég, hann hefur
brosað að ofan þegar ég var í
sætinu hans á Anfield og fagnaði
þegar liðið hans skoraði nokkur
mörk og vann leikinn.
Elsku Ingi, Þröstur og fjöl-
skyldur, pabbi og Björg. Minn-
ingin um góðan mann lifir.
Guðmundur Marinó
Ásgrímsson.
Helgi
Guðmundsson
Allar minningar
á einum stað
MINNINGAR er fallega innbundin bók sem hefur að
geyma æviágrip og allar minningargreinar sem birst
hafa um viðkomandi í Morgunblaðinu eða á mbl.is.
Bókina má panta á forsíðu mbl.is eða á slóðinni
mbl.is/minningar.
Hægt er að kaupa minningabækur með greinum sem birst hafa
frá árinu 2000 til dagsins í dag.