Morgunblaðið - 02.01.2019, Síða 25

skömmustulegur yfir því að hafa
ekki hlustað á ömmu og farið
varlega. Þegar heim var komið
tók amma vingjarnlega á móti
mér, þerraði tárin, lét mig fá
aðra köku, og ítrekaði beiðnina
um að fara nú varlega á leiðinni.
Seinni ferðin gekk mun betur og
varð Alli afar þakklátur fyrir
kveðjuna. Fyrir mér lýsir þetta
litla atvik ömmu í hnotskurn.
Þolinmæðinni og umhyggjunni
við alla sem hún mætti á lífsleið-
inni voru engin takmörk sett þó
svo að maður ætti hana ekki allt-
af skilið.
Diddu ömmu verður alltaf
saknað og margar af mínum
bestu æskuminningum tengjast
henni og fólkinu á Reykholti. Þó
söknuðurinn sé stór, þá tel ég
mig afskaplega lánsaman að hafa
notið þeirra forréttinda að geta
kallað þessa stórkostlegu konu
ömmu mína.
Þorsteinn Ólafsson.
Háöldruð heiðurskona hefur
kvatt og þökkin hlý yljar öldnum
huga. Gömul og einstaklega góð
kynni verða enn á ný sem ljóslif-
andi í muna mér. Þau hjón Aðal-
björg og Þorsteinn urðu mér
undurkær, enda úrvalsmann-
eskjur bæði tvö, samvalin hjón í
hverju einu. En hún Aðalbjörg,
eða Didda eins og okkur var tam-
ast að kalla hana, rís hæst í huga
mér í tveim bréfum og eru þó
tæp tuttugu ár á milli bréfa og
um alls óskyld efni. En efni þess-
ara bréfa beggja urðu mér giftu-
valdar hvort á sinn hátt og því
eru þau nefnd hér, en bæði sýndu
inn í gjöfulan huga hennar Diddu
og gæði um leið. Ungur kennari
var að stíga fyrstu skrefin að því
að fara þá starfsbraut sem varði
18 ár og er enn eðlilega minn-
isstæðasti hluti starfsævinnar.
Ég hafði kvöldvökur fyrir eldri
nemendurna með hjálp þeirra
samkennara minna Ingvars Ing-
ólfssonar og Elinborgar Gunn-
arsdóttur og einu sinni fór ég
anzi mikið fram úr mér og las
þeim frumsamda draugasögu
sem reyndar kom í ljós að var
draumur og því ekki sem allir
héldu meðan á lestri stóð. Við
höfðum aðeins kertaljós kveikt í
salnum og ég léði sögunni eins
leikrænan blæ og mér var unnt.
Ég fann að það var ærinn hrollur
í nemendunum og þau fylgdu víst
hvert öðru heim. En fjórum dög-
um síðar fékk ég bréf frá henni
Diddu sem þakkaði mér fyrir al-
úð við kennsluna, en vék svo að
sögunni, bað mig að gera slíkt
aldrei aftur svo skelfingu lostnir
sem sumir nemendurnir höfðu
orðið og dreymt þetta aftur og
aftur. Bréfið var þrungið þeirri
alvöru, en jafnframt þeirri elsku-
semi að betri lexíu hefi ég aldrei
fengið og þökk til hennar Diddu
er ævarandi, annað mál hversu
tekist hefur að efna, en það var
þó reynt. Seinna bréfið kom til
mín árið sem ég skipti um starfs-
vettvang og var setztur á hið háa
Alþingi. Það bréf snerist um
vanda austfirzkra barna sem
voru þroskahömluð og þurftu að
dvelja fjarri fjölskyldu vegna að-
stöðuleysis heima fyrir. Spurn-
ingin hennar Diddu var einföld:
„Gætirðu flutt þingmál um heim-
ili fyrir þroskahamlaða á Austur-
landi er það kannski fram á of
mikið farið?“, spurði sómakonan,
„en nauðsynin er fyrir hendi“.
Þeir sómamennirnir Karvel
Pálmason og Vilhjálmur Hjálm-
arson fluttu þetta þingmál með
mér og við bættum heimili á
Vestfjörðum við, en tillagan
hlaut ekki náð hjá þeim sem
hefðu þó átt að fagna þessu. En
þetta var svo upphafið að
Styrktarfélagi eystra og Vonar-
land reis af grunni til fagnaðar-
auka fyrir svo fjölmarga er þar
áttu hlut að máli.
Við Hanna sendum fólkinu
hennar samúðarkveðjur. Blessuð
sé minningin mæta um mann-
kostakonuna Aðalbjörgu
Magnúsdóttur.
Helgi Seljan.
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 2. JANÚAR 2019 25
Smáauglýsingar
Húsnæði óskast
Íbúð með sérinngangi eða sérbýli
óskast. Ábyrg reyklaus 4 manna
fjölsk. óskar eftir húsnæði í Rvk eða
nágr. Skilvísi, heiðarleiki, reglusemi,
ekkert dýrahald. Vinsamlega
sendið upplýs. á h34@simnet.is
Sumarhús
Sumarhús – Gestahús –
Breytingar
 Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
 Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
 Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
 Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
 Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla –
endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892-3742 og 483-3693,
www.tresmidjan.is
Verslun
Trúlofunar- og giftingarhringar í
úrvali Auk gullhringa eigum við m.a.
titanium og tungstenpör á fínu verði.
Sérsmíði, framleiðsla og viðgerða-
þjónusta. ERNA, Skipholti 3,
s. 5520775, www.erna.is
Bílaþjónusta
GÆÐABÓN
Stofnað 1986 • Ármúla 17a
Opið mán.-fös. 8-16. S. 568 4310
Það besta fyrir bílinn þinn
Alþrif, djúphreinsun, mössun, teflon,
blettun, bryngljái, leðurhreinsun.
Raðauglýsingar
Félagsstarf eldri borgara
Árskógar Handavinna með leiðb. kl. 9-16. Opin smíðastofa kl. 9-16.
Opið hús, t.d. vist og bridge kl. 13-16. Opið fyrir innipútt. Hádegis-
matur kl. 11.40-12.45. Kaffisala kl. 15-15.45. Heitt á könnunni, Allir vel-
komnir. s: 535 2700.
Boðinn Handavinnustofa opin frá kl. 9-15.
Gjábakki Kl. 9, handavinna, kl. 13 Félagsvist.
Gullsmári Myndlist kl. 9. Postulínsmálun kvennabridge kl 13.
Hvassaleiti 56-58 Félagsmiðstöðin er opin frá kl. 8-16, blöðin og
púsl liggja frammi. Morgunkaffi kl. 8.30-10.30, útvarpsleikfimi kl. 9.45
og hádegismatur kl. 11.30. Handavinna kl. 13 og eftirmiðdagskaffi kl.
14.30.
Norðurbrún 1 Morgunkaffi kl. 8.30, trésmiðja kl. 9-12, morgunleik-
fimi kl. 9.45, viðtalstími hjúkrunarfræðings kl. 10-12, upplestur kl. 11,
bónusbíllinn kl. 14.40, heimildarmyndasýning kl. 16.
Sléttuvegur 11-13 Selið á Sléttuvegi er opið frá kl. 10-16. Heitt á
könnunni frá kl. 10-11 og hægt er að líta í blöðin. Hádegismatur er frá
kl. 11.30-12.15 og panta þarf matinn daginn áður. Handavinnuhópur
hittist kl. 13. Kaffi og meðlæti er til sölu frá kl. 14.30-15.30. Allir vel-
komnir. Síminn í Selinu er: 568 2586.
Vantar þig
fagmann?
FINNA.is
Færir þér
fréttirnar
mbl.is
✝ AðalsteinnSigursteinsson
fæddist í gamla
Brunnastaðaskól-
anum á Vatns-
leysuströnd 10.
ágúst 1924. Hann
lést á hjúkrunar-
heimilinu Nesvöll-
um 14. desember
2018.
Foreldrar hans
voru Steinvör Sím-
onardóttir og Sigursteinn
Bjarnason en leiðir þeirra
skildu þegar Aðalsteinn var á
öðru ári og ólst hann upp hjá
móður sinni, móðurforeldrum
og móðurbróður í Austurkoti í
Brunnastaðahverfi ásamt yngri
albróður, Guðbergi, sem er lát-
inn. Á þeim tíma ólust einnig
upp í Austurkoti þeir Óskar
Guðmundsson og Ólafur Herj-
ólfsson sem báðir eru látnir.
Hálfsystkini Aðalsteins sam-
alsteinn Gunnar, Sigríður Linda
og Sunna Rós. 7) Steinþór, f.
1957. Maki Kolbrún Skúladótt-
ir, f. 1960. Sonur Þorsteinn
Rúnar. Langafabörnin eru tíu.
Aðalsteinn fór snemma að
vinna fyrir sér við ýmis tilfall-
andi störf eins og þá tíðkaðist.
Um tvítugsaldurinn vann hann í
nokkur ár hjá Blikksmiðju
Breiðfjörð í Reykjavík, að vinna
við járnsmíði varð síðan ævi-
starfið, lengst af við Vélsmiðju
Björns Magnússonar í Keflavík
við ketil- og plötusmíði og síðar
í Skipasmíðastöð Njarðvíkur
þar til heilsan gaf eftir og hann
varð að hætta þeirri vinnu.
Eftir að heim var komið tóku
við önnur verkefni og þar undi
hann sér best við blómin og
gróðurinn í Sólhaga.
Um miðjan áttunda áratug-
inn byggðu þau Aðalsteinn og
Sigríður sér hús í Brunna-
staðahverfi sem þau nefndu Sól-
haga og bjuggu þar það sem
eftir var af þeirra búskapartíð.
Sigríður lést árið 2011. Og litlu
seinna fór Aðalsteinn á hjúkr-
unarheimilið Nesvelli þar sem
hann lést 14. desember 2018.
Útförin fer fram í kyrrþey.
feðra voru sjö og
eru þrjú látin.
Aðalsteinn hóf
búskap ásamt eig-
inkonu sinni, Sig-
ríði Kristjáns-
dóttur, fædd 18.
október 1921, dáin
10. maí 2011, og
bjuggu þau á loft-
inu í Suðurkoti hjá
foreldrum hennar
og eignuðust sjö
börn. Þau eru: 1) Jón Haukur, f.
1945, maki Jóna Harðardóttir,
f. 1945. 2) Margrét Guðbjört, f.
1948, maki Pétur Einarsson, f.
1945, sonur Tómas Örn. 3)
Steinþór, f. 1950, d. 1958. 4)
Gróa Kristbjörg, f. 1952. Börn:
Berglind, Jóhann Grétar og Jón
Aðalsteinn. 5) Guðbergur Að-
alsteinn, f. 1953. Maki Helga Jó-
hannsdóttir, f. 1950, d. 2013. 6)
Kristjana, f. 1955. Maki Helgi
Kristjánsson, f. 1954. Börn: Að-
Faðir minn var Vatnsleysu-
strandarmaður í húð og hár,
fæddur og uppalinn í Brunn-
astaðahverfi á Vatnsleysuströnd
og eignaðist þar sjö börn með
móður minni, Sigríði Guðmundu
Margréti Kristjánsdóttur. Sex af
þessum Strandarbörnum eru enn
á lífi og er ég eitt þeirra, bróðir
minn, Steinþór, drukknaði í haf-
inu stutt frá heimili okkar aðeins
átta ára gamall og mín elsta
minning er þegar hann kvaddi
mig á hlaðinu við Suðurkot, hús
afa og ömmu, með orðunum: „Ég
finn eitthvað fallegt handa þér í
fjörunni.“ Hann kom til baka liðið
lík og við vorum leidd eitt af öðru
inn í stofu til ömmu þar sem hann
lá til þess að kyssa hann kveðju-
koss. Yngsti bróðir minn lá í
vöggu á efri hæðinni óskírður og
var seinna skírður sama nafni.
Ef þetta hefði gerst í dag hefði
hver og einn einasti meðlimur
fjölskyldu minnar notið áfalla-
hjálpar en á þessum tíma var að-
eins bitið á jaxlinn hvort sem
maður var fimm ára eða áttatíu
og fimm ára. Þessi atburður hafði
meiri áhrif á föður minn en nokk-
uð annað í hans lífi og þó svo það
væri ekki öllum greinilegt bar
hann þess merki alla tíð.
Faðir minn var sterkur maður,
bæði líkaminn og persónuleikinn,
járnsmiður með sígarettu á bak-
við eyrað og neistaflugið allt um
kring þegar hann var að rafsjóða.
Og hann naut þess að syngja með
fallegu tenórröddinni sinni en ég
passaði mig á því að steinþegja
minnugur þess að ég var fullkom-
lega laglaus að mati allra sem
höfðu heyrt mig reyna slíkt.
Fjölskyldan var stór og vann
hann oft langt fram á kvöld við
járnsmíðar. Þá stóðu iðulega ein-
hver úr barnahópnum við glugga
á efri hæðinni í Suðurkoti og biðu
eftir því að sjá ljósin á Willys-
jeppanum hans birtast. Sveim-
hugar eins og ég þóttust jafnvel
sjá glytta í glyrnur jeppans á
Stapanum en aðrir raunsærri
töldu ljósin fyrst sjást við vinkil-
beygju sem var og er við afleggj-
arann að Skipholti. Og þá lagði
mamma fyrst kvöldmatinn á
borð.
Þegar við börnin hans uxum úr
grasi voru það barnabörnin sem
áttu hug hans ásamt móður
minni. Þegar hún lést fyrir um
það bil sjö árum síðan hrundu
himnarnir yfir höfði hans. Eftir
það var lífið aðeins biðtími.
Nú er biðin á enda. Þakka þér,
pabbi minn, fyrir allt sem þú
gerðir fyrir mig.
Guðbergur.
Elsku hjartans afi minn hefur
kvatt okkur. Sá sem ég bjó hjá
bernskuárin og ég hef alltaf litið
upp til, elskað og dáð. Sá sem hef-
ur aðstoðað mig alla tíð, hvatt mig
áfram, hughreyst og faðmað,
elsku besti afi minn sem kom mér
í föðurstað.
Þakklæti er mér efst í huga
þegar ég skrifa þessi orð. Þakk-
læti fyrir að afi og amma skyldu
taka mér og mömmu opnum örm-
um inn á sitt heimili þrátt fyrir að
hafa alið upp sjö börn sjálf. Þakk-
lát fyrir að hafa notið samveru-
stunda með þeim fram á fullorð-
insár. Afi og amma áttu alltaf nóg
af hlýju, ást og umhyggju til að
gefa þrátt fyrir ýmsa erfiðleika í
gegnum árin.
Afi tók mjög fljótt ákvörðun
um að gæta mín og vernda. Ein af
mínum fyrstu minningum er þeg-
ar ég kom heim úr skólanum sex
ára gömul, frekar dauf í bragði.
Afi skynjaði það og spurði hvort
eitthvað væri að angra mig. Ég
sagði honum að krakkarnir í skól-
anum væru að spyrja mig af
hverju ég ætti ekki pabba og ég
gæti ekki svarað því. Þá sagði
hann: „Elsku Berglind mín, ekki
hafa áhyggjur, ég skal sinna öllu
því sem pabbar sinna, því skal ég
lofa.“ Frá þeim degi var ég örugg
um að hann myndi koma mér í
föðurstað. Ég áttaði mig betur á
því á unglingsárunum af hverju
afi átti auðvelt með að taka þessa
ákvörðun. Hann gat sett sig í mín
spor því hann ólst upp án föður
síns og vissi að það gæti stundum
verið sárt. Hann tók því ákvörðun
að sinna þessu hlutverki fyrir mig
af mikilli nærgætni og einlægni.
Afi var lærður járnsmiður,
stundaði sjómennsku af krafti
með öðrum fjölskyldumeðlinum,
laginn við bíla, sá um viðhald á
heimilinu, las mikið og var afar
fróður um næringu og mikilvægi
hreyfingar fyrir andlega og
líkamlega heilsu. Garðrækt var
eitt af hans helstu áhugamálum
og var unun og eins konar frelsi
þegar ég gekk um garðinn hjá afa
og ömmu. Á sínum yngri árum
stundaði afi box og var mjög stolt-
ur af því. Þó að hann væri afar
hlédrægur maður og sjaldan að
hreykja sjálfum sér þá átti hann
einstaka sinnum til að gorta af því
að hafa verið öflugur í boxinu.
Hann afi var sannarlega einstak-
ur maður og fyrirmynd í alla
staði.
Þegar amma dó tók við mikil
sorg hjá afa. Hann hafði hugsað
um ömmu af mikilli alúð í hennar
veikindum og átti erfitt með að
kveðja. Honum fór fljótt að hraka
enda saknaði hann ömmu mikið
enda fyrsta og eina ástin hans og
þau staðið þétt við bakið á hvort
öðru í rúmlega 70 ár. Eftir að
amma dó talaði afi oftar um
drenginn sem þau misstu en
Denni litli drukknaði aðeins 8 ára
gamall. Það hafði áhrif á þau bæði
til endaloka enda gríðarleg sorg
sem fylgir því að missa barn. Á
þessum tíma var engin áfallahjálp
en þau leituð bæði í trúna og bæn-
irnar sem amma talaði oft um.
Það er sárt að kveðja fyrir-
mynd sína sem í senn var afi og
faðir þrátt fyrir háan aldur en
minningarnar lifa um einstaklega
fallegan og góðhjartaðan mann
sem hvatti mig áfram í öllu sem
ég tók mér fyrir hendur. Hann á
stóran þátt í því hver ég er í dag.
Takk fyrir allt, elsku besti, afi
ég mun sakna þín og nærveru
þinnar en ég veit að nú dvelur þú
hjá ömmu og fallega drengnum
ykkar.
Þín
Berglind Kristjánsdóttir.
Aðalsteinn
Sigursteinsson
Allar minningar
á einum stað
MINNINGAR er fallega innbundin bók sem hefur að
geyma æviágrip og allar minningargreinar sem birst
hafa um viðkomandi í Morgunblaðinu eða á mbl.is.
Bókina má panta á forsíðu mbl.is eða á slóðinni
mbl.is/minningar.
Hægt er að kaupa minningabækur með greinum sem birst hafa
frá árinu 2000 til dagsins í dag.