Morgunblaðið - 15.01.2019, Page 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 15. JANÚAR 2019
✝ Nanna GuðrúnJónsdóttir
fæddist 23. desem-
ber 1928 á Melum á
Djúpavogi. Hún
andaðist á líknar-
deild Landspítalans
í Kópavogi 2. jan-
úar 2019.
Foreldrar Nönnu
Guðrúnar voru Jón
Guðmundsson,
bóndi og verkamað-
ur, f. 29. júní 1884 á Hofi í Geit-
hellnahreppi, d. 3. nóvember
1969, og Jónína Krístín Jóns-
dóttir húsmóðir, f. 2. júlí 1898 á
Rannveigarstöðum í Suður-
Múlasýslu, d. 11. október 1986.
Systkini Nönnu: Halldór, f. 1921,
d. 2004, Vilborg Kristbjörg, f.
1923, d. 2007, Guðlaug Sigríður,
f. 1926, d. 2010, Rósa, f. 1930, og
f. 1957. Sambýlismaður hennar
er Sigurjón Sigurbjörnsson. 4)
Atli, f. 1960. Kona hans er Guð-
finna Árnadóttir. Barnabörn
Nönnu og Ólafs eru ellefu og
barnabarnabörnin sautján.
Að loknum unglingaskóla á
Djúpavogi hóf Nanna að vinna
hjá prestshjónunum séra Pétri
Oddssyni og Unni Guðjóns-
dóttur á Hofi í Álftafirði og flutti
með þeim að Hvammi í Dölum
1946 en fór til Reykjavíkur ári
seinna. Hún starfaði um hríð á
Hvítabandinu í Reykjavík og
stóð hugur hennar til hjúkr-
unarnáms þótt af því yrði ekki.
Hún réðst síðar í kaupamennsku
á Skeiðum. Hún vann við fisk-
vinnslu í Keflavík og var verk-
stjóri um tíma í frystihúsi Sjö-
stjörnunnar. Hún starfaði á
barnadeild Kópavogshælis og
síðar á Landspítalanum við
Hringbraut þar til hún lét af
störfum 1997.
Útför Nönnu Guðrúnar Jóns-
dóttur verður gerð frá Hafnar-
fjarðarkirkju í dag, 15. janúar
2019, klukkan 13.
Matthildur Katrín,
f. 1934. Hálfsystkin
samfeðra: Guðný, f.
1907, d. 1981, og
Þórir, f. 1907.
Eiginmaður
Nönnu frá 1951 var
Ólafur Hannesson,
sjómaður, mat-
sveinn og kjötiðn-
aðarmaður, frá
Litla-Vatnshorni í
Dölum, f. 20.10.
1927, d. 19.2. 2013. Þau hófu bú-
skap í Reykjavík en bjuggu síðar
í Keflavík, Kópavogi, Garðabæ
og Hafnarfirði og áttu annað
heimili í sumarbústað sínum í
Eilífsdal. Börn þeirra eru: 1)
Ómar, f. 1947. Kona hans er Sig-
ríður Eysteinsdóttir. 2) Stefán, f.
1951. Kona hans er Edda
Andrésdóttir. 3) Jónína Kristín,
Jóladagur í upphafi níunda
áratugarins. Hæðin í húsinu við
Kársnesbraut er björt af ljósum
og í minningunni verður dagur-
inn eins og sumardagur. Ég kem
með seinni skipum inn í fjöl-
skyldu Stefáns og hitti hana nú
alla í fyrsta sinn heima hjá vænt-
anlegum tengdaforeldrum mín-
um, Nönnu og Óla. Nanna við
stjórnvölinn eins og æ síðan. Það
er létt yfir henni og birta í aug-
unum. Jólaboðið orðið fastur lið-
ur svipað og rauður þráður teygi
sig í gegnum tímann með hangi-
kjöti, meðlæti og heimabökuðu
laufabrauði sem bragðast ein-
hvern veginn betur þarna en ann-
ars staðar. Íslenskt eins og það
getur orðið. Líkt og Nanna sjálf.
Sjálfstæður dugnaðarforkur sem
vill hafa hlutina á hreinu. Hvar-
vetna. Í vinnu, heima við og í
sumarbústað þeirra Óla í Eilífs-
dalnum. Hún er með báða fætur á
jörðu. Jörðu, sem hún græðir
með elju og grænum fingrum, svo
jafnvel urð og grjót gefa eftir og
breytast í iðjagrænan gróanda
með blaktandi trjám og blómum
og hún fær verðlaun fyrir í fyll-
ingu tímans.
Það er ekkert rugl í kringum
Nönnu Jóns, eins og þau kalla
hana oft í fjölskyldunni. Þau sem
eru sjaldnast langt undan og æv-
inlega nálæg þegar fer að halla
undan fæti. Það er eins og hún
missi aldrei jarðtenginguna í lífs-
ins ólgusjó, ekki einu sinni í veik-
indunum. Hún tekst bara á við
það sem að höndum ber og sýnist
hafa samviskusemi að leiðarljósi.
Svo skjóta minningar upp koll-
inum. Kirkjuferð að gefnu tilefni
austur fyrir fjall á aðventu. Kyrrt
myrkrið yfir. Nanna í aftursæt-
inu og liggur vel á henni; hún
spjallar meira en oftast og rifjar
upp minningar sem hún á frá
þessum slóðum.
Ferðin sem við vitum ekki þá
að verður sú síðasta sem við för-
um með henni í Eilífsdal. Ljúfur
dagur og teygist úr honum. Hér
hefur hún unað sér best með sín-
um – og ein.
Rifjast upp fyrir mér svarið
þegar ég spurði hana einu sinni
hvort hún væri ekkert hrædd við
að vera þar ein þegar færi að
dimma. „Maður þarf ekki að vera
hræddur við myrkrið. Myrkrið
verndar mann,“ sagði hún.
Komin Þorláksmessa 2018. Af-
mælisdagurinn hennar og hún
orðin 90 ára. Situr nú í hjólastól, í
nýjum kjól. Fjölskyldan allt um
kring. Kaffi og með því. Hún er
merkt af veikindunum sem hafa
gengið nærri henni en hugurinn
samur svo manni flýgur í hug eitt
af þessum íslensku blómum sem
sýnast geta skotið rótum alls
staðar í landinu sínu, jafnvel í
grýttustu jörð. Fínleg en harð-
gerð. Einmitt eins og myndin
sem ég mun geyma í huga mínum
– af Nönnu.
Edda Andrésdóttir.
Elsku besta amma mín, þetta
er allt svo sárt og erfitt, að þú
skulir í alvöru vera farin frá
okkur.
Þetta síðasta ár er búið að vera
þér mjög erfitt með veikindum og
aðgerðum en þú varst eins og
köttur og hafðir níu líf og með
fjölskylduna þér við hlið lentirðu
alltaf aftur á fótunum.
Á tímum sem þessum ylja
minningarnar en þegar þær eru
margar og góðar er sorgin svo
rosa sár.
Það var alltaf gott að koma í
ömmu og afa hús, amma gaf sér
alltaf mikinn tíma fyrir okkur
barnabörnin og í seinni tíð lang-
ömmubörnin. Hún eldaði góðan
mat, sem gikkurinn ég vildi ekki
einu sinni sjá heima hjá mér.
Amma gerði líka heimsins bestu
pönnukökur og ef maður var
heppinn setti hún nokkra mola í
skál á sófaborðið inni í stofu.
Ég var mikið hjá ömmu og afa
sem barn og svo voru þær líka
ófáar ferðirnar upp í Kjós í sum-
arbústaðinn.
Amma var alltaf hress og glöð
og mikið hlegið. Hún hafði unun
af útiveru og að skoða og hugsa
um gróðurinn, fáir með jafn
græna fingur og hún.
Ég vildi að ég hefði getað feng-
ið fleiri ár með þér en minning-
arnar um þig og samverustundir
okkar munu lifa um ókomna tíð.
Ég vona að þú sért komin til afa
og þið hafið það gott saman.
Ég elska þig og sakna svo sárt.
Þín sonardóttir,
Ólöf.
Það er með miklu þakklæti
sem við fjölskyldan minnumst nú
sæmdarkonunnar Nönnu Guð-
rúnar Jónsdóttur frá Djúpavogi,
sem var gift honum Óla bróður og
frænda, sem við höfum átt sam-
fylgd með í svo mörg ár. Hún var
yndisleg, kærleiksrík kona og
gædd mörgum mannkostum.
Hún var hæglát og yfirveguð en
hafði engu að síður ákveðnar
skoðanir á þjóðfélagsmálum. Þá
var hún hreinskiptin og hafði
sterka réttlætiskennd og þoldi
ekki misrétti né ranglæti. Nanna
var röggsöm og hörkudugleg og
lét hendur standa fram úr ermum
í stórum sem smáum verkefnum.
Gott dæmi um umhyggju hennar
og þeirra hjóna fyrir umhverfi
sínu er fallega lóðin við sumarbú-
stað fjölskyldunnar í Eilífsdal í
Kjós, þar sem þau undu hag sín-
um sérstaklega vel. Þar voru
sannir fagurkerar á ferð, enda
hlotnaðist þeim viðurkenning
sumarbústaðafélagsins fyrir fal-
lega lóð. Nanna var lífsglöð, alltaf
jákvæð og hress og skemmtileg í
góðra vina hópi. Hún var mjög
hláturmild og hafði dillandi hlát-
ur.
Við fjölskyldan eigum mjög
góðar minningar um samveruna
með Nönnu og fjölskyldu, hvort
sem var í heimsóknum í Keflavík-
ina á árum áður eða samveru-
stundir vestur í Dölum að Litla-
Vatnshorni við silungsveiðar og
heyskap, þaðan sem Ólafur var
ættaður. Þá eru eftirminnilegar
stundirnar úr Kjósinni með Óla
og Nönnu og fjölskyldu, hvort
sem var kaffihittingur, að grilla,
tína ber eða í kringum hesta-
mennskuna.
Við vottum fjölskyldu Nönnu
okkar innilegustu samúð.
Ragnheiður Hildigerður
Hannesdóttir og fjölskylda.
Nanna Guðrún
Jónsdóttir
✝ Ingibjörg Pét-ursdóttir fædd-
ist í Tungukoti á
Vatnsnesi 11. júní
1934. Hún andaðist
á Landspítalanum í
Fossvogi 5. janúar
2019.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Pét-
ur Theodór Jóns-
son, f. 6. mars 1892,
d. 21. sept. 1941, frá
Stöpum á Vatnsnesi, bóndi í
Tungukoti, og kona hans Kristín
Jónsdóttir, f. 12. júlí 1892, d. 31.
júlí 1961, frá Seljatungu í Gaul-
verjabæ í Flóa. Ingibjörg var
yngst níu barna þeirra og
kveður síðust þeirra. Hin voru:
Jón Kristinn, f. 1918, d. 1978,
Magnús, f. 1919, d. 1955, Sig-
urður Marjón, f. 1921, d. 1960,
Margrét, f. 1923, d. 2012, Sigríð-
ur Helga, f. 1925, d. 1971,
Hrefna, f. 1926, d. 1982, Haukur,
f. 1927, d. 1999, og Vigdís, f.
1928, d. 2012.
Ingibjörg var jafnan kölluð
vana drengur 10. ágúst 1959.
Ingibjörg missti föður sinn
ung og flutti skömmu síðar
ásamt móður sinni til Reykja-
víkur þar sem hún bjó síðan. Þær
bjuggu á Bræðraborgarstíg til
vorsins 1961 þegar þau Gunnar
fluttu í Stóragerði ásamt móður
hennar sem lést seinna það sama
ár.
Ingibjörg gekk í Mýrarhúsa-
skóla á Seltjarnarnesi og Gagn-
fræðaskóla Vesturbæjar þaðan
sem hún lauk gagnfræðaprófi.
Hún vann við verslunarstörf áð-
ur en hún giftist og einnig eftir
að dæturnar voru orðnar stálp-
aðar, samhliða heimilisstörfum.
Auk þess hafði hún unnið við
heimilishjálp um tíma. Eftir að
Gunnar féll frá fluttist hún í þjón-
ustuíbúð á Norðurbrún og bjó
þar síðustu árin.
Ingibjörg var bókhneigð, las
alla tíð mikið og kunni fjölda
ljóða og söngtexta.
Útför Ingibjargar fer fram frá
Áskirkju í dag, 15. janúar 2019,
klukkan 13.
Imma af fjölskyldu
sinni og æskuvinum.
Ingibjörg giftist
5. apríl 1958 Gunn-
ari Guðmundssyni
múrara frá Bol-
ungarvík, f. 2. júlí
1932, d. 20. apríl
2012. Foreldrar
hans voru Jensína
Ólöf Sólmundsdóttir
og Guðmundur S.
Ásgeirsson. Börn
Ingibjargar og Gunnars eru: 1)
Guðbjörg, f. 7. desember 1957,
gift Pétri Inga Guðmundssyni. 2)
Kristín Sigríður, f. 30. september
1961, maki Sigþór Þórarinsson.
Dætur Kristínar eru Sigríður
Sigurjónsdóttir, gift Ármanni
Andra Einarssyni, dóttir þeirra
er Elín Lilja og sonur Andri
Björn, og Kristína Mekkin Har-
aldsdóttir. 3) Ástrós, f. 24. júlí
1964, gift Þorfinni Ómarssyni.
Sonur Ástrósar er Baltasar Breki
Samper, sambýliskona hans er
Anna Katrín Einarsdóttir. Ingi-
björgu og Gunnari fæddist and-
Við andlátsfregn heiðurs-
konunnar Ingibjargar Péturs-
dóttur leitar hugurinn til baka á
æskuslóðirnar í Stóragerði, sem
var í uppbyggingu á árunum upp
úr 1960. Þangað flutti barnafólk-
ið svo að hverfið iðaði af athafna-
semi, lífi og bjartsýni.
Þannig kynnist ég Ingibjörgu
ung að árum og í mínum huga er
hún alltaf Ingibjörg „á móti“ þar
sem hún bjó ásamt Gunnari og
dætrunum í íbúðinni á móti for-
eldrum mínum.
Í fyrstu var sjóndeildar-
hringurinn smár hjá okkur ung-
viðinu, bundinn við nánasta um-
hverfi, og því varð heimili þeirra
hjóna fljótlega að tryggu at-
hvarfi sem alltaf var okkur börn-
unum opið. Samgangur á milli
var því tíður, hvort sem það var í
leik eða kaffi og góðu spjalli.
Oft hefur móðir mín talað um
það hvað þau voru stálheppin
með nágranna, slíkt væri ekki
sjálfgefið og því þakkarvert.
Ingibjörg var glöggskyggn og
fljót að átta sig á hvaða mann
fólk hafði að geyma. Hún spáði
stundum fyrir okkur stúlkunum
í spil eða bolla sem voru spenn-
andi stundir og við bárum mikla
virðingu fyrir henni. Hún var
með eindæmum bóngóð og
hjálpsöm og segja má með sanni
að hún hafi með áratugunum
orðið eins konar hornsteinn í
Stóragerði 28, vissi hvernig hlut-
um var háttað þar og reyndist
einnig nýjum íbúum traust og
aðstoðaði þá eftir bestu getu.
Með árunum urðum við Ingi-
björg góðar vinkonur og fyrir
það er ég ómetanlega þakklát.
Þakklát fyrir að hafa kynnst
svona einstakri konu og fengið
að njóta hennar góðu velvildar í
minn garð í gegnum árin. Móðir
mín Alda Jónsdóttir minnist
hennar einnig með hlýju og
þakklæti fyrir afar trygga og
góða vináttu í gegnum öll árin.
Ástvinum þínum
öllum ég sendi
blóm fagurrautt
úr brjósti mínu,
legg það við sárin,
læt tárin
seytla í þess krónu,
uns sorgin ljómar.
(Jóhannes úr Kötlum)
Elsku Gugga, Stína, Ástrós og
fjölskyldan öll. Einlægar sam-
úðarkveðjur til ykkar allra.
Minning hennar lifir í hjörtum
okkar.
Helga og Alda.
Ingibjörg Pétursdóttir
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
RÓBERT RÓBERTSSON
vörubifreiðarstjóri
frá Brún, Biskupstungum,
Grænumörk 2, Selfossi,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands
8. janúar.
Útförin fer fram frá Selfosskirkju fimmtudaginn 17. janúar
klukkan 13:30.
Bryndís G. Róbertsdóttir
Anna Rósa Róbertsdóttir Tómas Luo Shunke
Róbert Sveinn Róbertsson Þórunn María Bjarkadóttir
Álfgeir A. Önnuson, Bjarki Fannar
og Birkir Róbert Róbertssynir
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
HELGI KRISTÓFERSSON,
Háaleitisbraut 43,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
sunnudaginn 30. desember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Margrét Einarsdóttir
Guðrún Helgadóttir
Kristófer Helgason Bylgja Elín Björnsdóttir
Einar Helgason Rakel Ýr Ísaksen
Aron Kári, Karen Erla, Lena Rut, Gabríel Eric, Felix Dagur,
Hekla Rán, Saga Katrín og Björg Viktoría
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ALMA BIRGISDÓTTIR
sjúkraliði,
lést á Siglufirði 28. desember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Birgir Jens Eðvarðsson Anna Margrét Ólafsdóttir
Vilmundur Ægir Eðvarðsson
Filippía Ásrún Eðvarðsdóttir Sigurður Jón Arnbjörnsson
barnabörn og langömmubörn
Móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
HULDA ÁRNADÓTTIR
handavinnukennari á Akureyri,
lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund
mánudaginn 7. janúar.
Útför verður haldin í kyrrþey.
Árni Finnsson Hrafnhildur Arnkelsdóttir
Karitas Sumati Árnadóttir
Lára Debaruna Árnadóttir
Jóhanna Erla Birgisdóttir
Arnaldur Birgir Magnússon Anna Árnadóttir
Andri Freyr Magnússon Inga Kristín Sigurgeirsdóttir
Sigrún María Magnúsdóttir
Aldís Ósk Arnaldsdóttir
Árný Helga Arnaldsdóttir
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
mágur, afi og langafi,
ÞORSTEINN SIGURÐSSON,
Lambastekk 1, Reykjavík,
lést laugardaginn 12. janúar á
hjúkrunarheimilinu Eiri. Hann verður
jarðsunginn frá Bústaðakirkju þriðjudaginn 22. janúar
klukkan 15.
Erla Hermína Þorsteinsdóttir
Sara Bertha Þorsteinsdóttir Kristinn Hilmarsson
Sigríður H. Þorsteinsdóttir Páll Ásgeir Pálsson
Sigurður Þorsteinsson Caroline Tayar
Lilja Þorsteinsdóttir Sverrir Ágústsson
Margrét Þorsteinsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn