Morgunblaðið - 08.02.2019, Page 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. FEBRÚAR 2019
✝ Jónína HelgaÞórólfsdóttir
fæddist á Landspít-
alanum í Reykjavík
8. janúar 1971.
Hún lést á líkn-
ardeild Landspít-
alans 27. janúar
2019.
Foreldrar henn-
ar eru Þorbjörg
Júlíusdóttir, f. 24.
mars 1944, og Þór-
ólfur Magnússon, f. 24. mars
1935.
Systkini Jónínu eru Júlíus
Björn, f. 3. janúar 1969, giftur
Rebekku Rós Þorsteinsdóttur,
og Aðalheiður Dóra, f. 1. októ-
ber 1978, gift Ásgeiri Frey Ás-
geirssyni.
Eiginmaður Jónínu er Orri
Hallgrímsson, f. 9. nóvember
1976, og börn þeirra eru Loftur
Snær, f. 22. september 2007, og
Lena Líf, f. 30. maí 2009.
Foreldrar Orra eru Guðrún
Ófeigsdóttir, f. 13. júlí 1945, og
Hallgrímur Arason, f. 10. júní
1943.
Systkini Orra eru Lena, f.
25. júlí 1964, gift Einari Steins-
syni, Ari, f. 20. mars 1968, gift-
ur Rut Viktors-
dóttur, og Högni, f.
12. október 1973,
giftur Perlu Kon-
ráðsdóttur.
Jónína gekk í
Ölduselsskóla og
fór í kjölfarið í
Menntaskólann við
Sund þar sem hún
lauk stúdentsprófi
árið 1992. Hún
lauk BA-gráðu í
félagsfræði frá Háskóla Íslands
árið 1996. Hún stundaði nám í
Syracuse University í New
York-ríki í Bandaríkjunum á
árunum 1999-2001 og lauk þar
mastersgráðu í alþjóða-
samskiptum. Jónína ferðaðist
víða um heim vegna starfa
sinna, bæði sem flugfreyja og
síðar sem starfsmaður UNI-
FEM þar sem hún starfaði við
þróunarvinnu. Jónína tók
kennsluréttindi árið 2010 og
hóf kennslu við Menntaskólann
á Akureyri. Frá haustinu 2012
kenndi hún við Menntaskólann
við Sund.
Útför Jónínu fer fram frá
Seljakirkju í dag, 8. febrúar
2019, klukkan 13.
Ninna systir mín var einstök.
Mikið sem ég leit upp til hennar
og hvað mér fannst hún alltaf
bera af öllum, segja allt rétt og
vera vitrasta manneskja sem ég
þekkti. Hún var svo hjálpsöm og
góð við alla, hugsaði um að öllum
liði vel og alltaf svo stutt í fallega
brosið hennar og geislandi augu,
þessi góðu augu sem gáfu manni
svo mikla hlýju og öryggi. Hjá
Ninnu leið manni vel, hún var
bara þannig. Heimili Ninnu,
Orra, Lofts og Lenu í Eikjuvog-
inum var alltaf fullt af gleði og
hamingju, krakkar úti um allt,
kaka í ofninum, vatnsslagur úti í
garði. Ninna að græja garðinn og
hlaupandi að ná í alls konar fyrir
alla. Ninna var dásamleg, þessi
útgeislun og kraftur sem var
magnaður. Ég á svo margar
dásamlegar minningar. Þegar við
vorum á ferðalagi með foreldrum
okkar í einni af mörgum ferðum í
kringum landið, við þá bara litlar,
Ninna syngjandi eins og Julie
Andrews í Sound of Music með
þvílíkum tilþrifum.
Ninna var svo skemmtileg,
alltaf stutt í gleðina og hláturinn.
Dansarnir í stofunni í Stuðlasel-
inu, Forrest Gump-diskurinn
skrúfaður í botn, mamma tak-
andi splittstökk og við systur í
hláturskasti.
Ég man þegar Ninna fór til
Grikklands sem skiptinemi, það
var erfitt fyrir mig að sjá á eftir
stóru systur í heilt ár. Við
mamma og pabbi kíktum í heim-
sókn, sem var rosalegt ævintýri,
Ninna talaði grísku eins og inn-
fædd. Þetta var byrjunin, eftir
það var ævintýra-Ninna flogin
um allan heim að breiða út gleði,
upplifa, læra, þroskast og kynn-
ast. Hún var fljót að kynnast
fólki. Það vildu allir hafa Ninnu í
kringum sig, hún var bara þann-
ig. Þvílík gullkista af vinum hvert
sem hún fór. Hún tók smáhvíld á
ferðalögum, fór í háskólann og
keypti sér íbúð. Hún lagði mikinn
metnað í að gera heimilið sitt fal-
legt sem síðar varð heimili þeirra
Orra frá Akureyri, sem var stóra
ástin, kletturinn í lífi Ninnu.
Demantarnir þeirra, Loftur svo
einlægur og góður fæðist og síð-
an tveimur árum seinna falleg-
asta stelpa sem ég hef augum lit-
ið, svo lík mömmu sinni, elsku
Lena Líf. Það var svo fallegt að
sjá hvað Ninna var dásamleg
móðir, alltaf að stússa eitthvað
með ungunum sínum og við Ás-
geir Óli fengum stundum að
fljóta með, það fannst okkur
dásamlegt. Ninna var ráðagóð og
hafði einstaka hæfileika til að
lyfta manni upp. Oft þurfti hún
ekki að segja neitt, bara vera, svo
mikil væntumþykja og ást. Hún
dró mig með sér í alls konar og
mér þótti svo vænt um það
hvernig hún nennti að hafa mig
með. Hún hvatti mig alltaf áfram
og studdi mig í öllu. Hún var frá-
bær, besta systir og vinkona sem
nokkur getur hugsað sér.
Þú hefur markað líf mitt sem
og fjölda annarra og sá sem
auðgar líf annarra hefur vissu-
lega lifað góðu og þýðingarmiklu
lífi.
Elsku Ninna mín, með sorg í
hjarta kveð ég þig, þú munt alltaf
vera í hjarta mínu.
Takk fyrir samveruna, skiln-
inginn og umhyggjuna.
Þín systir
Aðalheiður (Heiða).
Ninna mín, ég á svo erfitt með
að sætta mig við að þú sért farin
frá okkur, við áttum eftir að gera
svo margt með fjölskyldum
okkar.
Það eru margar góðar minn-
ingar úr Stuðlaselinu frá upp-
vaxtarárum okkar; við eignuð-
umst litla systur þegar við vorum
nýflutt, oft var mikið hlustað á
músík og dansað. Við fylgdumst
síðan mikið að í gegnum uppvaxt-
arárin og vinir þínir og mínir
urðu okkar vinir sem er alveg
frábær hópur sem er búinn að
reynast þér svo vel í baráttunni
sem þú háðir við sjúkdóminn.
Mér þótti ofboðslega gott að
vinna með þér, það þurfti ekki að
skiptast mikið á orðum, við unn-
um sem eitt. Við fylgdumst alltaf
að, ofboðslega var gott að hafa
systur með í cabin-unni; ég
frammi í og þú aftur í að láta öll-
um líða vel og öruggum. Þú hafð-
ir alveg einstakt lag á að hafa allt
undir kontról, hvort sem það
voru menn eða dýr, sérfræðingur
í að láta öllum líða vel.
Ég er þakklátur fyrir allar
þær stundir sem ég átti með þér,
ég sakna þess að heyra ekki í þér
og taka spjallið, hvort sem það
var að gefa hvort öðru ráð eða
pepp.
Þú birtist mér alltaf þegar ég
heyri Stingum af með Mugison
og minnist þess hvað þú varst
mikil mamma þeirra Lofts og
Lenu.
Ég veit þú vakir yfir Orra og
englunum þínum, Lofti og Lenu.
Elsku Orri, Loftur og Lena,
hugur okkar er með ykkur, ykk-
ar missir er mikill.
Júlli bró.
Júlíus Björn.
Ástkær tengdadóttir okkar
hefur nú kvatt þennan heim.
Sorgin er þung en hjartað er líka
fullt af þakklæti fyrir þann tíma
sem við áttum saman. Strax við
fyrstu kynni fundum við hve góða
nærveru hún hafði. Hún var ein-
staklega gefandi, hlý og um-
hyggjusöm. Hún lét sér ávallt
annt um aðra og þess nutum við
tengdaforeldrarnir ríkulega.
Ninna var einstök kona.
Umhyggju og ástúð þína
okkur veittir hverja stund.
Ætíð gastu öðrum gefið
yl frá þinni hlýju lund.
Gáfur prýddu fagurt hjarta,
gleðin bjó í hreinni sál.
Í orði og verki að vera sannur
var þitt dýpsta hjartans mál.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Elsku Orri og gullmolarnir
okkar Loftur og Lena, megi
englar vaka yfir ykkur. Minning-
in um ástríka eiginkonu og bestu
mömmu í heimi lifir.
Elsku Ninna, takk fyrir allt.
Hvíl í friði.
Guðrún og Hallgrímur.
Elsku bjarta og brosmilda
Ninna er dáin. Góða og klára
Jónína Helga, sú afburðamann-
eskja til orðs og æðis svo hvar-
vetna var eftir tekið.
Ninna hefur verið aðalfrænk-
an okkar síðan við munum eftir
okkur. Af öllum í stóra og frá-
bæra frændsystkinahópnum um-
gengumst við systur mest Þór-
ólfsbörnin. Hvort sem við vorum
á leið til Reykjavíkur eða von var
á þeim til Akureyrar var alltaf
ískrandi tilhlökkun að hitta
Ninnu og Júlla – og Heiðu eftir
að hún bættist í hópinn. Því það
var alltaf þvílíkt stuð. Hlaupið og
dansað upp um alla veggi og út
um öll tún, ótrúlegustu uppá-
komur við matarborðið, enda-
laust brallað og hlátursgusur í
samræmi við það.
Þetta voru góðar stundir og
þessar yndislegu æskuminningar
tengja okkur frændsystkinin
órjúfanlegum böndum sem toga
okkur alltaf saman á ný. Þegar
við hressu krakkarnir urðum síð-
an foreldrar urðu barnaafmælin
upplögð tækifæri til reglulegs
hittings. Og enn var stuð.
Síðan varð Ninna veik. Þrátt
fyrir það hvarf brosið ekki og
alltaf var jafn stutt í hláturinn. Í
veikindunum birtist okkur ný
hlið á ljúfu Ninnu; þrjóski töff-
arinn sem lét mótlætið ekki buga
sig heldur tók á því með rögg og
skynsemi. Dugnaðarforkurinn
sem hífði sig yfir erfið veikindi er
gesti bar að garði, bar fram veit-
ingar og vildi allt fyrir alla gera.
Það var alltaf sól þegar við kom-
um í heimsókn í Eikjuvoginn.
Eða er það bara í minningunni?
Það var bara alltaf svo heiðríkt í
kringum hana Ninnu. Alveg fram
á síðasta dag.
Nú er okkar dæmalaust fína
Ninna farin og allir sem þekktu
hana vita hvar hún er, enda hefur
gullna hliðið staðið henni galopið.
Elsku Orri, Loftur Snær,
Lena Líf, Þorbjörg, Þórólfur,
Júlli, Heiða og fjölskyldur. Guð
og allir góðir gefi ykkur styrk til
að takast á við þá miklu sorg sem
ótímabært fráfall Ninnu er. Við
systur og fjölskyldan öll sendum
ykkur dýpstu og innilegustu
samúðarkveðjur og geymum
minninguna um alveg einstaka
frænku í hjörtum okkar.
Hildur og María Loftsdætur.
Elsku hjartans Ninna. Mig
skortir orð, ég trúi ekki að það sé
komið að kveðjustund.
Ég minnist þín sem sterkrar
konu sem kvartaði aldrei, þú
varst alltaf tilbúin að hlusta og
vera til staðar fyrir alla í kring-
um þig. Kímnigáfan þín og gleði
var áberandi og aldrei stóð ég þig
að því að sitja með hendur í
skauti. Þrátt fyrir veikindi þín
léstu ekki bilbug á þér finna og
þú hélst áfram, sama hvað gekk
á.
Þú ætlaðir ekki að láta þennan
illvíga sjúkdóm sigra þig, þess
vegna er þetta svo sárt að mann
verkjar í hjartað.
Þú afrekaðir margt í lífinu en
stolt þitt voru englarnir þínir,
Loftur Snær og Lena Líf. Ég lofa
að halda minningu þinni á lofti og
leyfa þeim að heyra um þá
dásamlegu manneskju sem þú
hafðir að geyma.
Elsku Orri, Loftur og Lena,
hugur minn er stöðugt hjá ykkur.
Þið hafið misst mikið elsku fjöl-
skylda.
Nú ertu farin inn í ljósið elsku
mágkona mín og mun ég minnast
þín með hlýju og kærleika í
hjarta.
Ég kveð þig með þessu fallega
ljóði eftir Jakob Jóhannesson
Smára:
Heiðríka nótt, þú horfir róleg niður
á harma mannkyns, jarðarbarnsins tár.
Í fylgd með þér, með dular dökkar brár,
er drauma heimsins endalausi friður.
Og allt, sem þjáist – allt, sem líknar
biður,
nú eygir fylling sinnar dýpstu þrár,
og andvörp þaggast, sefast gervöll sár,
er svefninn boðar: Friður sé með yður.
Í draumsins löndum dýrð má nóga sjá,
þar dvelur von og minning fjarskablá,
og yfirskilvitlegan, ljúfan blæ
þar leggur yfir himin, jörð og sæ.
Eilífðin bíður bak við draumsins gler
og birtu slær á allt er jarðneskt er.
Þín mágkona,
Rebekka Rós.
Mjög skrýtið og óraunverulegt
er að sitja hér með tárin í aug-
unum að skrifa skjal sem heitir
Ninna og á að innihalda minning-
arorð um mína bestu og kærustu
vinkonu, Jónínu Helgu Þórólfs-
dóttur, alltaf kölluð Ninna.
Við Ninna kynntumst sjö ára
gamlar nýfluttar í Breiðholtið.
Sálufélagar vorum við sannar-
lega eiginlega frá fyrsta degi og
tengingin á milli okkar var alltaf
ótrúlega sterk. Ég þurfti ekki að
segja mikið, það var nóg að líta
bara á Ninnu á ákveðinn hátt og
hún vissi nákvæmlega hvernig
mér leið. Við brölluðum mikið
saman. Við hlógum ótrúlega mik-
ið og oft hafði mamma mín orð á
því hvað við værum nú alltaf að
þessu flissi. Við hringdum hvor í
aðra en sögðum ekki endilega
neitt, hlógum bara eða sögðum
eitt af leyniorðum okkar sem við
bjuggum til og skelltum upp úr.
Ég dvaldi oft heima hjá þér í
Stuðlaselinu og man eftir að hafa
verið þar í ófá skipti í hádeginu á
laugardögum þar sem alltaf var
boðið upp á grjónagraut með
smjörklípu og léttsúrsuðu slátri.
Þá hefð hélst þú mikið upp á og
ekki er nú langt síðan ég kom við
í Eikjuvoginum og Lena þín og
vinkonur hennar voru að gæða
sér á grjónagraut. Orri sótti fyrir
mig léttsúrsað slátur út í skúr og
við Ninna rifjuðum upp gamla
tíma.
Við urðum ósjaldan samferða í
og úr skólanum og gengum oftast
„kindastíginn“ en það var sér-
stök leið sem við kölluðum svo.
Bæði af því að þetta var svona
mjór stígur og eins þóttumst við
sjá lambaspörð á leiðinni. Mjög
oft fórum við heim til þín eftir
skóla til að æfa nýjasta dansinn
eða elda eða baka. Ég fékk alltaf
vasapening á föstudögum sem
þýddi að við fórum í sjoppuna að
kaupa okkur flögupoka og Tab.
Við deildum þessum gersemis-
flögupoka oft í skjóli fyrir öðrum
í stigagangi í blokk í Breiðholt-
inu.
Við fórum saman í Mennta-
skólann við Sund, sem síðar varð
þinn vinnustaður. Ég fór Í MS af
því þú ákvaðst að fara. Ég fór
sem skiptinemi af því þú ákvaðst
að fara. Ég leit alltaf upp til þín.
Í lífinu upplifðir þú meira en
margir og lentir í mörgum æv-
intýrum um heim allan. Þú fórst í
nám til New York, þú bjóst í
London, Ottawa og Afganistan
og ég kom í heimsókn á marga
þessa staði. Þegar þú hafðir feng-
ið þinn skammt af ævintýrum og
flakki um heiminn hittir þú hann
Orra þinn. Ég sá mjög fljótlega
hvað þú hafðir valið vel og ég
sagði alltaf við þig að þú hefðir
fundið maka eins og hann pabba
þinn, hann Þórólf. Betri og
traustari maka gastu ekki eign-
ast og veit ég vel að það skipti þig
ótrúlega miklu máli þegar þú
sást fram á að treysta honum fyr-
ir hjartagullunum þínum þeim
Lofti og Lenu.
Elsku vinkona, ég sakna þín
svo sárt að mig verkjar beinlínis.
Þú verður alltaf hjartagullið mitt,
einstök manneskja, eiginlega
ekki af þessum heimi. Ég lofaði
þér að Loftur og Lena myndu fá
að kynnast mömmu sinni í gegn-
um mig. Það verður gaman fyrir
mig að rifja upp allar sögurnar
um okkur við þau.
Ninna átti mjög stóran vina-
hóp og einstaka fjölskyldu.
Elsku Orri minn, Loftur og
Lena, Þorbjörg og Þórólfur, Júlli
og Heiða, minning hennar Ninnu
okkar mun lifa.
Esther Ósk Ármannsdóttir.
Sumir sækjast eftir því að láta
ljós sitt skína, Ninna þurfti þess
ekki, henni fylgdi einfaldlega
meira ljós en öðrum og nærvera
hennar leyndi sér ekki.
Nú þegar ég kveð kæra vin-
konu eftir rúmlega 40 ára vin-
skap koma ótal minningar upp í
hugann en einnig orð eins og
glaðværð, grallaraskapur, stuðn-
ingur og ósérhlífni. Hún kenndi
mér að stoppa á skíðum svo ég
fótbryti mig ekki í Bláfjöllum,
hún hljóp með mér síðasta spöl-
inn í víðavangshlaupi þegar við
vorum 12 ára, hvatti mig áfram
og sá þannig til þess að ég endaði
á verðlaunapalli. Hún átti þó eftir
að hlaupa meira en ég alla tíð.
Fyrir nokkrum árum gengum
við saman á Esjuna. Ég í fyrsta
sinn í mörg ár, hún alvön, kvik í
hreyfingum eins og alltaf. Við
fórum rólega svona mín vegna,
teygðum vel á á eftir og hún fór í
splitt!
Aldrei skildi hún fólk útundan
eða lét því finnast það vera ann-
ars flokks, manngæskan ein-
kenndi hana. Einstaklega barn-
góð og nutu börn okkar
vinkvennanna þess. Alltaf gaf
hún sér tíma, veitti þeim athygli
og hlýju enda sagði sonur minn
við mig dapur í bragði yfir fráfalli
hennar: „Mamma, ég hef líka
misst vinkonu.“
Fallega vinkona, alla tíð
hreystin uppmáluð, tók að sér
ýmis hlutverk á leiksviði lífsins.
Eiginkona, móðir, dóttir, systir,
vinkona, mágkona, tengdadóttir,
rækjupillari, leikkona, skipti-
nemi, barnapía, flugfreyja, kenn-
ari og ótal fleiri.
Öll sín hlutverk tók hún alvar-
lega og sinnti þeim vel. Húmor-
inn aldrei langt undan. Það var
ekki hennar vani að gefast upp
þótt verkefnin væru erfið eða
leiðinlegri en við mátti búast,
ekki hennar stíll að telja sig
hafna yfir ákveðna hluti. Réttindi
og aðbúnaður kvenna og barna
voru henni hugleikin og hún lét
ekki sitja við orðin tóm. Hún var
virk í UNIFEM og starfaði með-
al annars á vegum íslensku frið-
argæslunnar í Afganistan. Hún
kenndi kynjafræði í MS, fylgdi
sinni sannfæringu og fannst mik-
ilvægt að kynna jafnréttishug-
myndir fyrir ungmennunum sem
hún kenndi.
Verkefnið sem hún fékk í
hendurnar í lok apríl 2017 var
það erfiðasta og hvað ég hef ósk-
að þess oft að hún hefði mátt af-
þakka það. Eins og allt annað
sem hún tók sér fyrir hendur í líf-
inu leysti hún það vel. Kvartaði
aldrei, lét lengi vel engan bilbug
á sér finna, vandaði sig sem mest
hún mátti því þessa baráttu ætl-
aði hún að vinna.
Í Reykjavíkurmaraþoni í fyrra
fannst mér komið að mér að
fylgja henni og hvetja, ekki af
því að hún þyrfti þess nauðsyn-
lega með, ég vissi að í markið
næði hún, ákveðnin var slík. Ég
hugsaði þar sem hún gekk að
markinu skælbrosandi með
seigluna og jákvæðnina í bak-
pokanum að þarna gengi ljósið
fyrir Ljósið og fannst það svo vel
við hæfi, en þangað hafði hún
sótt mikinn stuðning.
Ég votta Orra, Lofti, Lenu,
foreldrum, systkinum og hennar
nánasta fólki samúð mína. Mér
er efst í huga þakklæti til dýr-
mætrar vinkonu fyrir að vera sú
sem hún var. Trú sjálfri sér og
sínu, hrein og bein.
Takk fyrir það sem þú varst
mér og mínum.
Kristín.
Fegraðu umhverfi þitt
með gjöfum.
Stráðu fræjum
kærleika og umhyggju.
Og þín verður minnst
sem þess sem elskaði,
þess sem bar raunverulega umhyggju
fyrir fólki.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Svona minnist ég kærrar vin-
konu, hennar Ninnu. Ekki er
hægt að hugsa sér kærleiksrík-
ari og umhyggjusamari mann-
eskju sem hlúði að öllu og öllum í
kringum sig.
Í garðinum hennar fengu litlir
vaxtarsprotar alúð og umhirðu
þannig að þeir áttu möguleika á
að verða stæltar plöntur. Eins
var með fólkið sem hún um-
gekkst. Hvort sem um var að
ræða konurnar í Afganistan þar
sem hún vann að þróunaraðstoð,
unga fólkið sem hún kenndi í
framhaldsskólanum eða leik-
félaga barnanna hennar. Í öllum
sá hún möguleika til vaxtar og
var tilbúin að gefa af sér til að
svo mætti verða. Hún vildi að all-
ir fengju tækifæri og gætu
blómstrað á eigin forsendum.
Ninna var sönn fyrirmynd í
orði og verki. Hún var manna-
sættir og hafði lag á að sjá nýjar
lausnir í erfiðum málum, áræðin
en um leið varfærin og kærleiks-
rík. Það var unun að vinna með
henni að verkefnum, drífandi,
skapandi og skemmtileg. Hún
var hugsjónamanneskja sem
vildi gera samfélagið betra, rétt-
látara og víðsýnna.
Það er mikil gæfa að kynnast
fólki eins og Ninnu og er ég
óendanlega þakklát fyrir yndis-
legan vinskap. Við höfum átt gef-
andi og dýrmætt nágranna- og
vinasamband þar sem við hjálp-
uðumst að í lífi og leik.
Við deildum áhugamálum og
vorum samtaka í því að hlúa að
börnunum okkar. Þótt við kynnt-
umst á fullorðinsárum fannst
okkur eins og við hefðum alltaf
þekkst.
Ninna var vinmörg og átti
góða og kærleiksríka fjölskyldu
sem stóð eins og klettur við hlið-
ina á henni í veikindunum. Sjálf
tókst hún á við breytta stöðu af
hugrekki og festu og gerði sér
far um að halda í gleðina, njóta
góðu stundanna og sjá það fal-
lega í lífinu.
Elsku fjölskylda og vinir, mín-
ar innilegustu samúðarkveðjur á
þessum erfiða tíma, hennar verð-
ur sárt saknað.
Guðrún Áslaug Einarsdóttir
(Rúna).
Ninna, elsku Ninna mín, hefur
kvatt. Ljúfa og fallega sálin með
bjarta brosið og glettna svipinn
er farin.
Fyrstu kynni voru á flug-
freyjunámskeiði vorið 1993. Á
upper deck á 747-u á leið til
Casablanca efldist vinskapurinn
og hann var svo innsiglaður við
sundlaugarbakka í Sádi-Arabíu.
Við tóku endalaus ævintýri.
Kandara, Kairó, Köben, kebab
og kínastaðurinn. Khaled og Co-
olio.
Á M og M vorum við skytt-
urnar fjórar, æfðum skyttud-
Jónína Helga
Þórólfsdóttir