Morgunblaðið - 08.02.2019, Page 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. FEBRÚAR 2019
ansa, borðuðum chilitómatsósu,
héldum snyrtikvöld og fórum í
brúnkukeppni. Gullkaup og skó-
kaup. Það var verslað í London
og siglt niður Níl. Svo var það há-
skólinn, hytte-túrinn og hjóla-
ferðirnar. Sokkapartí, síðkjóla-
partí og náttfatapartí. Rætt var
um alþjóðamál, stjórnmál og
kvenréttindamál og þar, eins og
annars staðar, fundum við alltaf
samhljóm.
Minningarnar eru margar og
áttu að verða miklu fleiri. Af því
verður ekki.
Mikið er sárt að sjá á eftir þér
elsku vinkona. Þú varst einstök.
Ég sendi Orra, Lofti og Lenu
mínar dýpstu og innilegustu
samúðarkveðjur, sem og foreldr-
um, systkinum og öllum öðrum
ástvinum.
Unnur Ýr Jónsdóttir.
Nú er komið að kveðjustund,
elsku hjartans Ninna mín.
Þegar ég rifja upp okkar kynni
fyllist ég gríðarlegu þakklæti
fyrir hafa fengið að vera sam-
ferða þér í gegnum lífið og vinátt-
una sem við áttum sem ein-
kenndist af einlægni, kærleika og
gleði.
Ég var svo lánsöm að kynnast
þér þegar ég flutti í Seljahverfið
og á unglingsárunum mynduðum
við góðan vinahóp sem hefur
haldið síðan.
Fyrsta utanlandsferðin okkar
var þegar við vorum 16 ára þegar
við vinkonurnar fórum saman til
Mallorca, við höfum í seinni tíð
aldrei skilið hver gaf okkur leyfi
til að fara einar til útlanda svona
ungar. Þetta reyndist bara vera
okkar fyrsta ferð saman til út-
landa enda áttum við eftir að fara
saman m.a. til New York og Berl-
ínar.
Elsku Ninna, mikið dáðist ég
að því hversu fylgin þú varst þér
og draumum þínum, ævintýra-
gjörn, hugrökk og óttalaus og
endalaust dugleg við að elta
drauma þína víðs vegar um heim-
inn. Mikið sem ég var lánsöm að
eiga svona góða og gestrisna vin-
konu sem var alltaf til í að fá mig
í heimsókn og naut ég góðs af því
þegar ég heimsótti þig til London
og þegar við Svavar Örn fórum í
ævintýraferð til Bishop Stortford
eða Biskupstungurnar eins og
við kölluðum bæinn, það var ynd-
isleg stund þegar við fórum og
heimsóttum Cambridge.
Eftirminnileg er heimsóknin
þegar við vinkonurnar heimsótt-
um þig til Ottawa í Kanada þar
sem þú starfaðir í sendiráðinu.
Þú lagðir mikið á þig kæra Ninna
til að fá okkur vinkonurnar í
heimsókn, keyrðir frá Ottawa og
náðir í okkur til New York þar
sem við vorum í tvo daga. Bíltúr-
inn til Kananda hafðir þú skipu-
lagt af þinni einstöku snilld og
eftirminnilegt var þegar þú sýnd-
ir okkur Syracuse þar sem þú
hafðir dvalið við nám.
Dásamlegt var að fylgjast með
hvað þú blómstraðir þegar þú
kynntist honum Orra þínum og
hvað móðurhlutverkið fór þér vel
eins og allt annað sem þú tókst
þér fyrir hendur í lífinu.
Mikið erum við Steini þakklát
fyrir yndislega samverustund
með ykkur Orra síðastliðið vor
þegar við fórum saman til
Amsterdam þar sem við vorum
bara að lifa og njóta.
Takk fyrir samfylgdina í þessu
lífsins ferðalagi hér á jörð og
takk fyrir að vera alltaf þú sjálf,
elsku Ninna.
Elsku Orri, Loftur Snær og
Lena Líf, Þórólfur og Þorbjörg.
Við vottum ykkur okkar
dýpstu samúð á þessum erfiðu
tímum.
María, Sigursteinn
og börn.
Okkur vinkonur Ninnu frá há-
skólaárunum langar til að senda
hinstu kveðju til kærrar vinkonu.
Það er þyngra en tárum taki að
setja niður orð við hæfi. Hvernig
kveður maður vinkonu sem er í
blóma lífsins, sem á elskandi
eiginmann og tvö ung börn? Lífið
átti að blasa við Ninnu. Orða er
vant.
Ninnu okkar kynntumst við
fyrir um 25 árum í Háskóla Ís-
lands þegar við vorum að hefja
vegferð okkar í átt til fullorðins-
áranna. Vinátta myndaðist og
saumaklúbbur var stofnaður. Við
höfum tekið þátt í sigrum og
sorgum lífsins hver með annarri
síðan. Við héldum að við gætum
skipulagt klúbbana okkar, jóla-
gleðina og vorhátíðina áfram um
ókomin ár, bara ef við fyndum
tíma sem allar kæmust. Enga
grunaði að við þyrftum að kveðja
eina okkar á þessum tímapunkti,
aðeins 48 ára gamla.
Það er auðvelt að telja upp
kosti Ninnu. Hún var gull af
konu – falleg að utan sem innan.
Ávallt traust og heiðarleg, rétt-
sýn, jákvæð og skemmtileg. Hún
heillaði fólk með hlýju sinni og
þægilegri nærveru. Það var alltaf
stutt í gleðina hjá okkar konu og
hennar aðalsmerki var fallega
brosið og glettnin í augunum.
Hópurinn okkar verður aldrei
sá sami án Ninnu okkar en við
munum leggja okkur fram við að
varðveita minningu hennar um
ókomin ár.
Það eru forréttindi að eignast
vinkonu eins og Ninnu, konur
eins hún gera annað fólk betra.
Stærstur er missir Orra, Lofts
og Lenu. Við sendum þeim sem
og foreldrum Ninnu og fjöl-
skyldu okkar innilegustu samúð-
arkveðjur og megi allar góðar
vættir fylgja ykkur og styrkja á
þessum erfiða tíma.
Við elskum þig Ninna okkar.
Hvíl í friði.
Elín Bryndís, Eydís,
Guðmunda, Hanna Björg,
Inga María og Kristín Rut.
Ninna varð hluti af fjölskyldu
okkar frá því að við fluttum í
Stuðlaselið, hún átti alla tíð ein-
stakt sæti í lífi okkar og hjörtum
í gegnum Esther. Margar minn-
ingar tengjast Ninnu og hennar
fjölskyldu, hvort sem var heima
hjá okkur, þar sem hún var tíður
gestur, eða úti að leika í hverfinu,
að búa til snjóhús eða engla í
snjónum. Að koma í heimsókn
inn á heimili Þorbjargar og Þór-
ólfs var alltaf svo hlýlegt og
heimilislegt. Að vera í kringum
Ninnu var alltaf gott, hún hafði
einstaklega fallega og hlýlega
nærveru. Hún var ætíð með bros
á vör, bæði sem barn og svo sem
fullorðin kona, hún lagði upp úr
því að láta okkur líða vel. Sam-
skipti við Ninnu voru alltaf ein-
föld, einlæg og innileg.
Þegar hún kom í veislur eða
heimsóknir til Estherar var alltaf
eins og hún lýsti upp stofuna með
þessari fallegu orku sem hún
sendi frá sér, og með þessari
góðu tilfinningu að hún væri okk-
ur tengd sterkum fjölskyldu-
böndum. Ninnu verður sárt
saknað og mun að eilífu lifa í
hjörtum okkar. Við erum afar
þakklát fyrir að Ninna hafi verið
hluti af lífi Estherar og okkar.
Elsku Orri, Loftur, Lena, Þor-
björg, Þórólfur, Júlli, Heiða og
fjölskyldur, innilegar samúðar-
kveðjur til ykkar.
Lára, Íris og Ármann Fr.
Sönn vinátta, þakklæti og
gleði. Þessi orð koma upp í huga
mér þegar ég hugsa til elsku
Ninnu minnar sem var einstök
perla. Við vorum 22 ára stelpu-
skott þegar við kynntumst, báðar
á leið til Sádi-Arabíu til að vinna
sem flugfreyjur hjá flugfélaginu
Atlanta. Okkur óraði hvoruga
fyrir þeim ævintýrum og sprelli
sem við áttum eftir að bralla
saman næstu árin. Ninna snerti
hjörtu allra sem á vegi hennar
urðu, hún var falleg, brosmild,
með fallega nærveru og sál sem
geislaði svo sterkt að hún minnti
á sólina og lýsti upp umhverfið
hvar sem hún kom. Hún var trú
sjálfri sér og óhrædd við að tala
frá hjartanu og segja sinn sann-
leik. Ninna var jarðbundin og
blíð en alltaf til í að sprella og
hafa gaman, en svo var hún líka
staðföst og ákveðin þegar á
þurfti að halda.
Það sem mér þótti svo dásam-
legt við Ninnu var hvað hún var
mikill húmoristi og gat alltaf
fundið eitthvað fyndið við það
sem var ekki fyndið og þá var
hlegið dátt á okkar bæ. Við sáum
tækifæri í öllu sem við sögðum og
gerðum, sama hvað.
Eitt sinn datt okkur í hug að
sækja um vinnu sem flugfreyjur
hjá British Airways, jú við sótt-
um um og fengum boð í viðtal og
þá var næst á dagskrá að koma
sér út til Bretlands. Vandamálið
var að við áttum ekki pening fyr-
ir flugmiða. Þá var tekið á það
ráð að tala við Júlla bróður henn-
ar Ninnu sem reddaði okkur og
við enduðum á því að fá far með
fraktflugvél Íslandsflugs sem var
að fljúga með fisk út og úr varð
að við fengum far með fiskikör-
unum. Við tókum nánast engan
farangur með okkur, hvorki
sjampó né bursta en mjög virðu-
legar dragtir. Við vöknuðum dag-
inn sem viðtalið átti að fara fram
og gátum ekki greitt okkur því
enginn var hárburstinn. En það
var ekki vandamál og því var
brunað á næstu hárgreiðslustofu
og beðið um létta greiðslu. Út
komum við með þessa fínu pul-
suhárgreiðslu þar sem heill
pulsupakki hefði komist í,
greiðslan hefði passað vel fyrir
virðulegar heldri konur, en ekki
skellibjöllur eins og okkur. Það
var ekki tími til að taka greiðsl-
una úr hárinu, svo næst var
brunað í viðtalið sem stóð yfir í
fjórar klukkustundir með leikj-
um og viðtölum. Vinnuna fengum
við ekki en okkur var alveg sama
og viðkvæðið hjá okkur þegar
eitthvað gekk ekki upp var „æ
þetta hefði ekkert verið fyrir
okkur hvort sem er“.
Við vinkonur höfðum ægilega
gaman af því þegar fólk var að
rugla okkur saman og kalla mig
Ninnu og hana Evu, við sögðum
bara já og vorum ekkert að leið-
rétta það því í okkar huga var ég
pínu Ninna og hún pínu Eva. Við
vorum líka spurðar að því oftar
en einu sinni hvort við værum
tvíburar, það fannst okkur æðis-
lega sniðugt.
Ninna var mikil fjölskyldu-
kona og Orri, Loftur og Lena
voru henni allt í lífinu. Ég kveð
þig, mín dásamlega vinkona, með
sorg í hjarta og þakkir fyrir allt
sem við fengum að upplifa sam-
an. Ég gæti skrifað bækur í
mörgum bindum um ævintýri
okkar saman, „Ninna og Eva
bráðskemmtilegar“ myndi sú
bók heita. Ég bið góðan guð að
styrkja Orra, Loft, Lenu, for-
eldra hennar systkini og tengda-
fólk. Minning um einstaka perlu
lifir. Þín
Eva Arna.
Það er svo óendanlega sárt að
þurfa að kveðja yndislegu Jónínu
sem var bæði samstarfskona
okkar og góð vinkona. Jónína var
alveg einstök á svo margan hátt.
Hún var einstaklega hlý og góð
manneskja sem gaf mikið af sér
og bar umhyggju fyrir öllum í
kringum sig. Hún var falleg jafnt
að innan sem utan.
Við þrjár byrjuðum að kenna í
MS á svipuðum tíma, þá tillögu-
lega nýútskrifaðir kennarar. Þá
var Þorbjörg, mamma Jónínu,
einnig að vinna í MS og það var
einstakt að sjá hvað samband
þeirra mæðgna var fallegt og
innilegt.
Þrátt fyrir að kenna hvert sitt
fagið myndaðist fljótt mjög gott
samband á milli okkar þriggja.
Við vorum allar mjög uppteknar
af faglegu starfi og duglegar að
sækja fundi og námskeið sem í
boði voru innan skólans. Í minn-
ingunni var samvinnunámið sér-
lega skemmtilegt tímabil þar
sem við fórum á flug í alls konar
frumlegum kennsluaðferðum.
Það var alltaf svo gaman að hitt-
ast í hádeginu og ræða þetta sam-
eiginlega áhugamál okkar.
Jónína var líka mikill húmor-
isti og skemmtilegur grallari sem
var alltaf til í sprell. Þar smullum
við einnig vel saman og áttum
marga góða spretti í alls konar
undirbúningi að leikjum og
skemmtiatriðum. Jónína stendur
okkur svo ljóslifandi fyrir sjónum
með glampann í augunum og
kankvíslegt brosið eftir að hafa
skellt einhverri firru fram og svo
fylgdi „neeij djók“.
Það sama var upp á teningnum
þegar við fórum saman í starfs-
mannaferðirnar til útlanda,
London, Köben og Berlínar, þá
var mikið hlegið og gantast. Við
eigum óteljandi minningar frá
þessum ferðum sem allar ein-
kennast af gleði og hlýju. Í þess-
um ferðum kom einnig vel í ljós
sá meðfæddi eiginleiki Jónínu að
passa upp á allt og alla í kringum
sig; „eru ekki örugglega allir
mættir“, „ég skal halda á tösk-
unni fyrir þig“ og svo mætti lengi
telja.
Það er gott að eiga allar þessar
dásamlegu minningar um Jónínu
okkar, hennar verður sárt saknað
í næstu ferð.
Eftir að Jónína veiktist hitt-
umst við oft í hádeginu á hverfis-
staðnum okkar, Hafbergi. Þetta
voru okkur mjög dýrmætar
stundir þar sem við gátum glaðst
saman og grátið. Við skildum allt-
af léttari í lund eftir þessa fundi
okkar því Jónína var alltaf svo
bjartsýn og tók veikindum sínum
af miklu æðruleysi.
Við erum svo þakklátar fyrir
allar fallegu, góðu og skemmti-
legu minningarnar sem við getum
yljað okkur við núna þegar ynd-
islega vinkonan okkar er farin á
nýjan stað.
Blessuð sé minning elsku Jón-
ínu, við söknum hennar mikið.
Elsku Orri, Loftur, Lena, Þor-
björg og Þórólfur, ykkar missir
er mikill. Við sendum ykkur og
fjölskyldunni allri okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Dóra og Þóra.
Kveðja til okkar yndislegu vin-
konu.
Hún var einstök perla.
Afar fágæt perla,
skreytt fegurstu gimsteinum
sem glitraði á
og gerðu líf samferðamanna hennar
innihaldsríkara og fegurra.
Fáar perlur eru svo ríkulega búnar,
gæddar svo mörgum af dýrmætustu
gjöfum Guðs.
Hún hafði ásjónu engils
sem frá stafaði ilmur
umhyggju og vináttu,
ástar og kærleika.
Hún var farvegur kærleika Guðs,
kærleika sem ekki krafðist endurgjalds.
Hún var vitnisburður
um bestu gjafir Guðs,
trúna, vonina, kærleikann og lífið.
Blessuð sé minning einstakrar perlu.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Elsku Ninna okkar, lífið verð-
ur tómlegt án þín.
Þínir vinir,
Anna María, Eva,
Hildur, Júlíus (Júlli),
Mímir og Unnur.
Ung kona er kölluð brott í
blóma lífsins. Kona með marg-
þætt hlutverk sem hún sinnti af
heilum hug og ræktarsemi. Hve
sorglegt lífið verður þegar slík
manneskja er tekin frá okkur.
Hún átti svo margt eftir ógert, að
koma börnum sínum til manns,
njóta lífsins með manninum sín-
um, fara í bústað með mömmu
sinni og pabba, auðga samskiptin
við systkini og tengdafólk og
rækta áfram samband við vini og
samstarfsfólk. Svo margt sem
hún átti eftir og hefði gert svo
vel! Missir fjölskyldu og ástvina
er mikill en það er einnig harmur
kveðinn að okkur samstarfsfólki
Jónínu Helgu Þórólfsdóttur í
Menntaskólanum við Sund. Ef
við gætum þá myndum við gráta
hana til lífs – en slíks er ekki von.
Þess í stað munum við halda á
lofti minningunni um lífsglaða og
aðlaðandi konu og þakka fyrir að
hafa fengið að kynnast henni.
Sjálf minnist ég Jónínu bæði
sem samkennara og nemanda.
Strax sem unglingur sýndi hún
hve henni var lagið að skapa já-
kvætt andrúmsloft í kringum sig.
Ég man vel hvernig uppörvandi
bros hennar og geislandi augna-
ráð virkaði hvetjandi á mig sem
kennara. Eins man ég vel aðdá-
unarverðan leik hennar í verkinu
Vorið kallar eftir Frank Wedek-
end með Thalíu, leikfélagi
nemenda MS. Hún var sannar-
lega óskanemandi.
Löngu síðar naut ég þess að
Jónína varð samkennari minn en
í millitíðinni kynntist ég Þor-
björgu, móður Jónínu, sem vann
á skrifstofu Menntaskólans við
Sund í yfir 20 ár. Í gegnum hana
fylgdist ég með Jónínu úr
fjarska. Jónína var fjölhæf kona
sem nýtti krafta sína og hæfi-
leika við margvísleg störf áður en
hún gerðist framhaldsskólakenn-
ari. Hún var félags- og stjórn-
málafræðingur, vann lengi sem
flugfreyja og einnig starfaði hún
við hjálparstörf í Afganistan.
Styrkleikar Jónínu lágu ekki síst
í léttri lund og bjartsýni og
áhuga á lífinu. Það var gæfuspor
þegar hún ákvað að gerast kenn-
ari, hún var sveigjanleg, opin fyr-
ir nýjum hugmyndum, var afar
umhugað um velferð annarra og
hafði til að bera alla helstu eig-
inleika sem prýða góðan kennara
– og þess nutu nemendur hennar
sannarlega. Jónína kenndi fé-
lagsfræði og kynjafræði og
studdi nemendur með ráðum og
dáð, meðal annars við stofnun
femínistafélagsins Blæs/Blævar.
Jónína var gjafmild, hlý og
elskuleg við okkur samstarfsfólk-
ið og áhugasöm um fagleg mál-
efni og tók af heilum hug þátt í
alls kyns þróunarverkefnum inn-
an skólans, til dæmis starfenda-
rannsóknum og samvinnunámi.
Fráfall Jónínu er mikill missir
fyrir marga en við í Menntaskól-
anum við Sund munum reyna að
hugsa á jákvæðum nótum í anda
Jónínu. Við erum þakklátt fyrir
að hafa fengið að kynnast henni
og starfa með henni að menntun
og þroska unglinga. Jónína gat
sér hvarvetna góðan orðstír sem
mun lifa áfram. Við samstarfs-
fólk Jónínu í Menntaskólanum
við Sund sendum ástvinum henn-
ar innilegar samúðarkveðjur.
Sigurrós Erlingsdóttir.
Í dag kveðjum við yndislega
vinkonu sem fór frá fjölskyldu og
vinum allt of snemma. Hún
Ninna var einstök og heilsteypt
kona, ein af þeim sem allir ættu
að taka sér til fyrirmyndar. Hún
var einstaklega lífsglöð og sá
ávallt það jákvæða við lífið, alltaf
í góðu skapi og gleðigjafi alls
staðar sem hún kom. Hún mikl-
aði aldrei hlutina fyrir sér og
hlutunum var bara reddað.
Ninna var mjög réttsýn og
voru jafnréttismál sem og mál-
efni kvenna henni hugleikin.
Eins og flestir vita sem hana
þekktu vann Ninna á vegum ís-
lensku friðargæslunnar í
Afganistan og vann þar starf við
að ná til innfæddra kvenna og
hjálpa þeim. Það lýsir því vel
hversu mikil kjarnorkukona hún
var, að leggja á sig ferð yfir hálf-
an hnöttinn til stríðshrjáðs lands
og fylgja hugsjónum sínum eftir í
verki.
Nú er það okkar sem eftir er-
um að tileinka okkur allt það
góða sem hún kenndi okkur og
miðla því áfram.
Góðar minningar streyma
fram, við þökkum þér fyrir þær
kæra Ninna. Má þar nefna af-
mæli barnanna, sumarbústaðar-
ferðir og matarboðin sem við sex-
menningarnir nutum í botn. Ekki
má heldur gleyma óvænta New
York-hittingnum þegar við áttum
von á Friðriku. Við reyndum síð-
ustu vikurnar og mánuðina að
finna tíma sem hentaði fyrir mat-
arboð, en því miður náðist það
ekki.
Hugur okkar er hjá Orra þín-
um, Lenu og Lofti sem voru þér
allt. Það sást langar leiðir hve
samrýnd þið Orri voruð og ómet-
anlegt fyrir ykkur að ná að gifta
ykkur í desember. Það sýnir best
hve sterk ást ykkar á hvort öðru
var. Loftur og Lena voru auga-
steinar þínir og þú varst yndisleg
móðir og fyrirmynd okkar allra.
Þau hafa misst mikið, en við sem
eftir lifum gerum okkar besta í
að halda utan um þau.
Elsku Orri, Loftur, Lena og
fjölskylda, við sendum ykkur
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur, minningin um Ninnu mun lifa
í hjörtum okkar.
Ragnar og Lísa.
Kveðja frá Menntaskólanum
á Akureyri
Í dag kveðjum við Jónínu
Helgu Þórólfsdóttur, fyrrverandi
félagsgreinakennara við Mennta-
skólann á Akureyri. Jónína
Helga kenndi við skólann 2010-
2012. Hún var góður kennari,
næm á fólk, glaðleg og jákvæð.
Hún varð fljótt virkur þátttak-
andi í starfsmannahópnum og
deildi með okkur fjölbreyttri lífs-
reynslu sinni og áður en við viss-
um af fannst okkur hún alltaf
hafa verið.
Við kveðjum vin og félaga með
trega og sendum fjölskyldu
hennar og vinum innilegar sam-
úðarkveðjur.
Jón Már Héðinsson
skólameistari.
Það var gæfuspor fyrir
Menntaskólann við Sund þegar
Jónína kom til starfa haustið
2012. Það var ekki bara það að þá
fékk skólinn frábæran kennara
og góða fagmanneskju því Jónína
hafði svo margt annað ómetan-
legt með í farteskinu. Þegar hún
kom til starfa í MS fylgdi henni
yfirvegun, fagmennska, jákvæðni
og gleði. Hún hafði bæði getu og
vilja til að láta gott af sér leiða,
var afar lausnamiðuð og úrræða-
góð. Það var greinilegt að þar var
á ferðinni kennari sem hafði hag
nemenda að leiðarljósi. Samtöl
við hana voru alltaf þannig að
mér þótti ég fara frá þeim örlítið
fróðari og betri maður. Jónína
hafði einstakt lag á því að sjá hið
jákvæða og góða og þegar veik-
indin komu tók hún þeim eins og
þau voru og gerði eins gott úr
stöðunni og hægt var.
Jónína varð ekki gömul en hún
afrekaði margt og verkefnin sem
hún spreytti sig á báru þess
merki að þar væri á ferðinni kona
sem byggi yfir ríkri réttlætis-
kennd, góðum skammti af sam-
kennd og ómældu magni af góð-
mennsku.
Jónína fór ekki í manngrein-
arálit. Hún kom eins fram við
alla. Hún var hógvær, hlý og
áhugasöm um vinnuna, lífið og
tilveruna. Aldrei heyrði ég hana
halla orði á nokkurn mann en
hún hafði sínar skoðanir og gat
fullkomlega fært rök fyrir þeim
enda bráðgáfuð og skynsöm.
Hún þröngvaði sínum skoðunum
þó ekki upp á neinn og var afar
góður hlustandi, víðsýn og um-
burðarlynd.
Jónína naut ómældrar virðing-
ar meðal samstarfsfólks og við
sem unnum með henni munum
ætíð minnast hennar sem góðs
vinar og frábærs samstarfs-
manns. Það hafa verið forréttindi
að fá að vinna með Jónínu og
hennar verður sárt saknað.
Ég færi Orra, börnunum og
fjölskyldunni allri mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Már Vilhjálmsson,
rektor Menntaskólans
við Sund.