Morgunblaðið - 22.02.2019, Side 29

DÆGRADVÖL 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 22. FEBRÚAR 2019
Stjörnuspá
21. mars - 19. apríl 
Hrútur Þú hefur þörf fyrir ró og næði í
dag. Reyndu að minnka álag sem mest,
þér hættir til að hlaða of mörgum verk-
efnum á þig. Sumarið mun bjóða upp á
ævintýri.
20. apríl - 20. maí 
Naut Mundu að sjaldan veldur einn þá
tveir deila. Smá ósætti kemur upp næstu
vikur en ekki taka það of alvarlega.
Æskuvinur hefur samband.
21. maí - 20. júní 
Tvíburar Takist þér að bæta andann inn-
an fjölskyldunnar eða heimilisins í dag
þá er það dágott dagsverk. Notaðu
innsæi þitt til að meta stöðuna í ásta-
málunum.
21. júní - 22. júlí 
Krabbi Það er ekki sjálfselska að næra
sköpunarþrána eins og margir vilja telja
þér trú um. Ef þú skipuleggur þig betur
getur þú sinnt öllu sem þig langar til.
23. júlí - 22. ágúst 
Ljón Það er engin ástæða til að láta
hugfallast þótt það verkefni, sem þú
fæst við, reynist eitthvað snúnara en þú
áttir von á. Hættu að afsaka þig, vertu
bara eins og þú ert.
23. ágúst - 22. sept. 
Meyja Það er engin ástæða til að draga
sig í hlé þótt hugmyndir þínar slái ekki í
gegn. Vinir þínir munu koma þér á óvart.
23. sept. - 22. okt. 
Vog Dagurinn í dag er alveg kjörinn fyrir
afþreyingu og sprell með smáfólkinu.
Ekki setja öll eggin í sömu körfuna.
Félagslíf þitt tekur fjörkipp.
23. okt. - 21. nóv.
Sporðdreki Sparsemi er dyggð en níska
ekki. Láttu aðra ekki þvæla þér í verkefni
sem þú innst inni ert mótfallin/n.
22. nóv. - 21. des.

Bogmaður Þú lætur í minni pokann til
að bæta upp eitthvað sem gerðist fyrir
stuttu. Rómantíkin svífur yfir vötnum og
þér finnst þú hafa hitt sálufélagann.
22. des. - 19. janúar 
Steingeit Farðu þér hægt í umgengni
við hitt kynið. Oft er flagð undir fögru
skinni. Þér verður boðið í brúðkaup sem
verður síðar á árinu.
20. jan. - 18. febr. 
Vatnsberi Þér liggur ekki lífið á að velja
næsta skref í viðkvæmu máli. Hafðu hug-
fast að ef þú ert tilbúin/n að gefa af þér,
færðu það margfalt til baka.
19. feb. - 20. mars

Fiskar Þig vantar félaga til þess að
framkvæma með þér það sem þig
dreymir um. Gættu þess að fá nóg hvíld,
þér hættir til að sofa of lítið.
Í sálarháska“ er annað bindið afævisögu séra Árna Þórarins-
sonar. Ég gríp niður þar sem séra
Árni segir frá því að árin í kring-
um fermingaraldurinn hafi Matt-
hías átt heima á Kvennabrekku
hjá Guðmundi presti Einarssyni
móðurbróður sínum. Þar var upp
alin Sólveig Þórhallsdóttir. Hún
kenndi séra Árna tvær vísur sem
Matthías orti þar og er alltaf gam-
an að barnavísum þjóðskáldanna.
Aðra kvað hann út af því að hann
var beðinn að fara með pott upp
að Vatni í Haukadal:
Matthías á mikið gott.
Mæðan trúi ég sjatni.
Hann á nú að halda á pott
héðan upp að Vatni.
Hina orti hann þegar hann var
sendur eitthvað á hesti:
Matthías á merunum
mikill þykist vera.
Fáránlega fer ‘onum
fæturna að bera.
Séra Árni kunni mikið í rímna-
kveðskap, til dæmis öll Túlls-
heilræði í Númarímum. – „Og allt-
af kom mér þessi vísa í hug,“
segir hann, „þegar ég kom til
Reykjavíkur:
Því ég hræðist þinn ungdóm,
þörf er fyrirhyggja;
þegar þú kemur þar í Róm
þúsund snörur liggja.
Reykjavík var að vísu engin
Rómaborg. En vel mátti þó mis-
stíga sig þar.“
Sigmar Ingason hefur orð á því
að daginn lengi óðum og lætur
þorravísu fylgja:
Ljósara yfirbragð lífið fær,
léttara að víkja úr sængur hlýju,
líklega er dagurinn lengri en í gær,
lesbjart að verða klukkan níu.
Helgi R. Einarsson lætur í ljós
„þakklæti“:
Er ég á fætur fer
fagna víst ýmsu ber:
Konuna’ að eiga,
auk þess að mega
vakna og vera hér.
Góðir hagyrðingar yrkja lát-
laust um það sem fyrir augu ber,
þegar þeir horfa út um eldhús-
gluggann – Sigmundur Benedikts-
son yrkir:
Myndin oft að muna sveigir,
margbreytileg er hún þó.
Akrafjallið að mér teygir
arma sína þakta snjó.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is
Vísnahorn
Af séra Árna, Matthíasi
og fleirum
Í klípu
„þetta er langvirkt. Þú þarft ekki
aÐ koma fyrr en eftir hálft ár.”
eftir Mike Baldwin eftir Jim Unger
„ég smurÐi ársbirgÐir af samlokum
handa þér.”
Hermann
Ferdinand
Hrólfur hræðilegi
Grettir
... að svara sendingum
af ástúð.
MANSTU ÞEGAR ÉG SAGÐI
FYNDNA BRANDARANN?
NEI
MAN ÉG!?!
AHA-HA!
HA! HA!
HA! HA!
HELGA, VILTU
KOMA MEÐ Á
KRÁNA?
MIG LANGAR, EN ÉG Á EFTIR
HÚSVERK SEM MUN TAKA MARGAR
KLUKKUSTUNDIR AÐ KLÁRA!
ÉG SKIL! ÉG SKAL
TAKA FRÁ STÓL
FYRIR ÞIG!
EN HVAÐ ÞÚ ERT
TILLITSSAMUR!
NÁLASTUNGUR
Víkverji er vel giftur eða gift eftirþví hvernig á það er litið. Eins
yndislegur og maki Víkverja er, þá er
hann dálítið sérvitur. Víkverji er heið-
arlegur að eðlisfari og viðurkennir að
stundum fari sérviska makans í taug-
arnar á Víkverja en oftast sjái Vík-
verji spaugilegu hliðarnar á henni.
x x x
Af fróðleiksfíkn leitaði Víkverjiupplýsinga og fann í Íslensku nú-
tímaorðabókinni skilgreininguna að
sá sem væri sérvitur væri ólíkur öðr-
um mönnum í skoðun eða framkomu.
x x x
Víkverji varð fyrir nokkrum von-brigðum með skilgreiningu Ís-
lensku nútímaorðabókarinnar. Vík-
verja finnst hún alltof opin og geta átt
við um allflesta að einhverju leyti, en
eflaust eru allir upp að einhverju
marki sérvitrir.
x x x
Maki Víkverja gaf honum leyfi tilþess að nota dæmi um sérvisku
hans í föstudagsblaðinu.
Maki Víkverja getur ekki keypt
eitt stykki. Hann kaupir allt á jöfnum
tölum, tvær fernur af mjólk, tvo
pakka af kaffi, tvær, fjórar eða sex sí-
trónur, tvo pilsnera o.s.frv.
x x x
Maki Víkverja getur ekki stigið álínur á gangstéttum. Hann get-
ur bara notað ákveðna tegund af
skeið, hnífapörum og glasi á
ákveðnum tímabilum. Þá sérvisku á
Víkverji erfiðast með að þola. Sér-
staklega þegar Víkverji er búinn að
dekka borð og allt í stíl. Það er
þyngra en tárum taki að horfa á mak-
ann skipta um skeið og glas og taka í
burtu allt samræmi í borðbúnaði. Oft-
ast lætur Víkverji þessa sérvisku
makans ekki trufla sig og tekur tillit
til hennar.
x x x
Af sinni alkunnu tillitssemi dekkarVíkverji fallega upp borð og set-
ur stakt glas og hnífapör við disk
makans. Allir eru sáttir þar til mak-
inn í sinni sérvisku breytir um glas af
því að hann er kominn með nýtt
uppáhaldsglas. Á þeim stundum er
Víkverja öllum lokið. vikverji@mbl.is
Víkverji
Ef einhver er í Kristi er hann orðinn
nýr maður, hið liðna varð að engu,
nýtt er orðið til.
(Síðara Korintubréf 5.17)