Morgunblaðið - Sunnudagur - 03.03.2019, Qupperneq 14

VIÐTAL
14 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 3.3. 2019
A
nnir eru miklar í starfi forsetans
á Menntavísindasviði HÍ og ró-
legur laugardagur reynist best-
ur til að setjast niður með
súkkulaðirúsínur og sykur-
lausan gosdrykk og kynnast Kolbrúnu Þ. Páls-
dóttur betur og hennar sýn á þau mál er varða
okkur öll; menntamálin. Undir hennar forystu
er boðið upp á nám lykilfagstétta sem koma að
menntun í víðasta skilningi þess orðs á ólíkum
sviðum samfélagsins, en Menntavísindasvið
varð til þegar Kennaraháskólinn sameinaðist
Háskóla Íslands fyrir um 11 árum og tók Kol-
brún við starfi sviðsforseta á síðasta ári.
Hvar liggur þinn grunnur og þín æska?
„Ég ólst upp í Hlíðunum, var þar alla mína
leik- og grunnskólagöngu og endaði í MH. Ég
er miðjubarn, á yngri og eldri bræður. Ég er
fædd 1971 og finnst ég kannski svolítið heppin
að ná því að vera af kynslóð sem hafði aðeins
takmarkað sjónvarpsefni, ekki internet og far-
síma, því fylgdi held ég talsvert meira frelsi en
krakkar búa við í dag. Dægurefnið á þessum
tíma var Morgunsagan í útvarpinu, Lög unga
fólksins og Húsið á sléttunni á sunnudögum.
Á móti las maður mikið og það var fastur lið-
ur að fara einu sinni í viku með strætó niður í
bæ á Borgarbókasafnið í Þingholtunum að ná
sér í bækur. Öskjuhlíðin og Nauthólsvíkin
voru okkar leiksvæði en mamma og pabbi
unnu mikið þannig að þegar við komum heim
úr skólanum höfðum við ofan af fyrir okkur
sjálf, ég sótti reyndar Tónmenntaskóla
Reykjavíkur tvisvar í viku frá 7-12 ára aldurs
og þá var ekki verið að skutla mikið, heldur tók
maður strætó eða labbaði sjálfur,“ segir Kol-
brún.
Mamma og pabbi fyrirmyndir
Kolbrún er dóttir Páls Skúlasonar heitins,
heimspekings og fyrrverandi rektors Háskóla
Íslands, og Auðar Birgisdóttur, sem starfaði á
vettvangi ferðamála. Kolbrún segir foreldra
sína hafa haft mikil áhrif á sig.
„Móðir mín starfaði hjá Ferðaskrifstofu rík-
isins, síðar Ferðaskrifstofu Íslands um árabil.
Hún var í því ásamt sínu samstarfsfólki að
skipuleggja og bóka ferðir fyrir erlenda ferða-
menn um landið áður en stóra ferðamanna-
bylgjan brast á. En hún er mikil tungu-
málakona og ferðaðist talsvert til útlanda í
tengslum við starfið. Mér fannst sem barni
mjög spennandi að heimsækja hennar vinnu-
stað, þar var alltaf líf og fjör!
Mamma hefur líka alltaf fylgst afskaplega
vel með því sem er að gerast í heimsmálunum
enda er hún enn þann dag í dag að passa upp á
að ég geri það líka; fylgjast með því sem er að
gerast í hinu stóra samhengi. Þá hefur móðir
mín í gegnum tíðina verið mín helsta fyr-
irmynd og klettur í lífsins ólgusjó.“
Páll lést fyrir fjórum árum, tæplega sjötug-
ur að aldri, og var hann mörgum harmdauði,
ekki síst þótti söknuður að hans framlagi til
samfélagsumræðunnar, um hin ýmsu siðferði-
legu málefni líðandi stundar. Enda náði Páll
einkar vel til fólks og „jók hróður heimspek-
innar“ eins og Róbert H. Haraldsson, eig-
inmaður Kolbrúnar, komst að orði í minning-
argrein um tengdaföður sinn. Róbert er einnig
prófessor í heimspeki og kennslustjóri í Há-
skóla Íslands svo segja má að heimspekin eigi
stóran þátt í lífi Kolbrúnar. Kolbrún og Róbert
deila bæði vinnustað og áhugamálum sem hún
segir geta haft kosti og galla. „En við lifum
bæði eftir því viðmiði að það eru einföldu hlut-
irnir sem gefa lífinu gildi; göngutúrar, sund,
náttúran og síðast en ekki síst samvera með
fjölskyldu og vinum.“
Kolbrún man eftir því þegar hún var að alast
upp að mörgum þótti það fremur sérstakt að
eiga pabba sem var heimspekingur. Hvað
þýddi það eiginlega að vera heimspekingur?
„Sem krakki velti ég sjálf þessu talsvert fyrir
mér og hugtakinu heimspeki; því að hugsa um
heiminn, ég var alveg heilluð af því. Auðvitað
er pabbi meðal annars ástæðan fyrir því að ég
fór í háskólanám í heimspeki eftir að ég út-
skrifaðist sem stúdent, í staðinn fyrir að fara í
kennaranám sem ég velti sannarlega líka fyrir
mér.
Ég bý vissulega að því að hafa rætt mikið við
pabba minn um heimspeki og menntamál og
það er auðvitað söknuður að því að geta ekki
rætt við hann um þau verkefni sem ég sinni í
dag. Hann skrifaði mikið og um margt og hann
tilheyrði líka stétt fræðimanna sem átti þess
kost að sérhæfa sig ekki bara í einhverju einu
heldur gat leyft sér að fjalla um margvísleg
málefni og hann hafði áhuga á svo ótal mörgu;
samfélags- og stjórnmálum, náttúrunni, sið-
„Við látum okkur eiginlega ekkert óviðkomandi
í rannsóknarstarfinu. Það er verið að skoða fjöl-
menningu, jafnrétti kynjanna, heilsu og velferð
ungmenna, menntun án aðgreiningar, upplýs-
ingatækni, þróun skólastarfs, og ótal fleiri atriði
enda er margt sem við þurfum að skilja betur til
að varpa ljósi á hvernig nám og þroski á sér
stað. Menntun er flókin og á sér víða stað.“
Morgunblaðið/Eggert
Smitaðist af óslökkvandi
áhuga á heiminum
Líf Kolbrúnar Þ. Pálsdóttur, er sennilega ekki það dæmigerðasta fyrir manneskju sem fetað hefur menntastigann upp í dokt-
orspróf og er í dag forseti Menntavísindasviðs Háskóla Íslands. Fullorðinslíf Kolbrúnar byrjaði á þeirri áskorun að verða
ólétt 15 ára gömul. Verkefnin hennar hafa líka verið óhefðbundin en Kolbrún er einn fyrsti fræðimaðurinn á heimsvísu sem
skrifaði doktorsritgerð um frístundaheimili. Heimspekin hefur verið alltumlykjandi í hennar lífi en í grunninn er hún heim-
spekingur, eiginmaður hennar sömuleiðis sem og faðir hennar, Páll Skúlason heitinn.
Júlía Margrét Alexandersdóttir julia@mbl.is
’Árið sem ég útskrifaðist úrgrunnskóla eignaðist égfrumburð minn þannig að haust-ið sem félagar mínir voru að
byrja í menntaskóla var ég heima
með lítið barn og það breytti auð-
vitað mjög miklu fyrir mig.