Morgunblaðið - Sunnudagur - 21.04.2019, Qupperneq 14

VIÐTAL
14 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 21.4. 2019
Þ
að er notalegt um að litast á heimili
Hrafnhildar Sigurðardóttur á
Arnarnesinu. Þar býr hún ásamt
manni sínum, fimm börnum og
hundi. Við setjumst inn í stofuna
með kaffi í bollum og horfum út á hafið á með-
an við spjöllum. Hrafnhildur hefur áorkað
miklu í lífinu og er bæði kennaramenntuð og
menntuð í klassískum söng. Hún lét sér það
ekki nægja heldur lærði að verða pílates-
kennari og síðar jógakennari. Nú á hún og rek-
ur fyrirtækið Hugarfrelsi sem sér til þess að
skólabörnin okkar kynnist aðferðum til að róa
hugann og efla jákvæða sjálfsmynd. Allt sitt líf
hefur hún miðlað og gefið af sér til þess að
hjálpa öðrum að öðlast betra líf, bæði andlega
og líkamlega. Í seinni tíð hefur hið andlega
verið áberandi í lífi Hrafnhildar en sýn sem
hún sá fyrir níu árum breytti henni fyrir lífstíð.
Var alltaf að eiga börn
Hrafnhildur er alin upp í Garðabænum af
miklu söngfólki, þeim Sigurði Þórðarsyni
verkfræðingi og Sigrúnu Andrésdóttur tón-
listarkennara. Hrafnhildur, sem er yngst
þriggja systkina, gekk menntaveginn og
stundaði söngnám frá fimmtán ára aldri í
Söngskólanum en auk þess lærði hún á fiðlu
sem barn. Hrafnhildur lauk áttunda stigi í
ljóða- og óperusöng í kjölfar stúdentsprófs.
Eiginmaður Hrafnhildar er Arnar Þór Jóns-
son héraðsdómari. Þau hjónin, þá barnlaus,
bjuggu eitt ár í Vínarborg þar sem Hrafn-
hildur lærði óperusöng. „En þar sá ég að þetta
var harður heimur og til þess að verða óperu-
söngkona þurfti mikla færni en einnig vilja til
að fórna ýmsu. Þessu fylgir vinna á kvöldin og
um helgar og mikil ferðalög en þarna var ég
orðin ólétt að fyrsta barninu,“ segir Hrafn-
hildur sem ákvað að söngurinn yrði ekki gerð-
ur að ævistarfi. Eftir heimkomuna kláraði hún
kennaranámið sem hún hafði sett á bið á með-
an þau bjuggu erlendis.
„Ég kenndi svo í Flataskóla í fjögur ár með
hléum, en ég var alltaf að eiga börn,“ segir
Hrafnhildur og brosir.
Aðspurð segist hún aldrei hafa ætlað sér að
eignast fimm börn en hún var ákveðin í að
eignast þrjú. „Þegar ég var búin að eignast tvo
stráka og eina stelpu fann ég bara að þetta var
ekki komið. Það vantaði fleiri í hópinn,“ segir
hún og tvö til viðbótar áttu eftir að bætast í
hópinn. „Kári Þór er elstur, fæddur 1997,
Óttar Egill kom 2001, svo Ásdís 2004, Theodór
Snorri 2007 og Sigrún Linda kom svo 2012.“
Gæðastundir með börnunum
Hrafnhildur hætti grunnskólakennslu árið
2004 og hefur verið sjálfstætt starfandi síðan.
„Þegar ég var þrítug fór ég að fylgja hjart-
anu og innri leiðsögn. Ég fann að ég var ekki
nógu sátt í skólaumhverfinu; of mikill tími fór í
agastjórnun og of lítill tími í eiginlegt nám og
kennslu. Ég sá þarna að það þyrfti eitthvað að
hjálpa foreldrum við uppeldið. Þá fór ég að
hugsa hvernig ég gæti nýtt mína menntun til
þess. Ég vildi leggja mitt af mörkum til að
börn og foreldrar ættu fleiri gæðastundir sam-
an. Þá byrjaði ég með tónlistarnámskeið fyrir
börn sem ég kallaði „Með á nótunum“. Þetta
byrjaði smátt í sniðum; ég var með hópa sem
komu á laugardagsmorgnum heim í bílskúrinn
en svo vatt það upp á sig og ég var með tíma
mörgum sinnum í viku. Ég var að kenna börn-
um frá sex mánaða upp í fimm ára á ásláttar-
hljóðfæri og einfalda hreyfisöngva. Þetta gerði
ég í tíu ár,“ segir hún en þess má geta að
Hrafnhildur gaf út tvær bækur í tengslum við
þessa kennslu.
„Ég lærði líka á þessum tíma að vera
pílateskennari, þar sem ég fann þörf hjá mér
til að hjálpa öðrum að bæta líkamlega líðan.
Þarna var ég ekki búin að átta mig á því að
grunnur lífshamingju er andlegs eðlis, það
þýðir lítið að rækta bara líkamann ef andinn
fylgir ekki með!“ segir Hrafnhildur og bætir
við að pílates- og tónlistarkennslan var síðar
færð í heilsuræktarstöðina Jafnvægi sem
Hrafnhildur stofnaði.
Opnaðist nýr heimur
Hrafnhildur segist alla tíð hafa verið ber-
dreymin. „Mig dreymir mjög táknræna
drauma. Og svo hef ég mjög sterka leiðbein-
andi innri rödd sem reyndar allir hafa ef þeir
læra að hlusta. Ég hef alltaf haft næma tilfinn-
ingu fyrir því hvað ég á að gera og við hvern ég
á að tala, þannig að ég er leidd áfram,“ segir
hún.
„Ég skráði mig í jógakennaranám, aðallega
til að læra góðar teygjuæfingar. En þar opn-
aðist alveg nýr heimur og ég fór að skilja ýmis-
legt betur. Í jógaheimspeki er talað um al-
heimsorku, eða ljós, kærleika og visku sem er
að verki. Þetta hjálpaði mér til að skilja betur
að trúarbrögð eru ekki annað en mismunandi
leiðir manna að sama kjarnanum. Fram að
þeim tíma hafði ég ekki mikið verið að velta
trúmálum fyrir mér. Það kom eitthvert „aha-
móment“ í gegnum jógaheimspekina sem
leiddi mig af stað í nýja andlega vegferð.“
Hrafnhildur segir að í kjölfarið hafi hún far-
ið að leita að svörum við spurningum eins og:
„Hver er ég, hvert er mitt hlutverk, hver er til-
gangur lífsins?“ Hana þyrsti í svör og í þeim
tilgangi sökkti hún sér í bækur um andleg mál-
efni og fór hún m.a. til miðla til að leita svara.
Varstu í tilvistarkreppu?
„Já, í rauninni, og ég veit ekki af hverju.
Flestir sem lenda í slíku eru að ganga í gegn-
um erfiðleika eða áföll en hjá mér var þetta
einhver innri ólga. Mig langaði að fá svör. Mér
fannst hljóta að vera einhver æðri tilgangur
með lífinu. Ég var virkilega að leita og ég fann
svör og mér var veitt sýn. Mér var sýnt þetta á
þennan hátt svo ég yrði sátt,“ segir Hrafn-
hildur og deilir með blaðamanni sögunni.
Gekk í átt að ljósinu
„Ég fór til miðils 2010 og sagði honum að mig
dreymdi oft sérstaka drauma og að ég héldi að
ég væri dálítið næm. Hann svaraði: „Við skul-
um sjá hvað þeir segja.“ Svo lagðist ég á bekk,
en hann er líka heilari, og hann lét hendurnar
á iljarnar á mér. Hann leiddi mig í gegnum
mjög djúpa heilun eða dáleiðslu. Ég fór að sjá
sýnir. Það sem hafði mest áhrif á mig var að ég
sá dimm göng en það var birta við endann.
Hann segir mér að ganga í gegnum göngin,
sem ég og geri, og mér finnst eins og það séu
hendur sem leiða mig áleiðis. Svo þegar ég
kem í ljósið birtist fallegasta sýn sem ég hef
séð. Þar var grænt gras og tær blár himinn,
allt svo friðsælt og kærleiksríkt. Ég get ekki
lýst þessu með venjulegum orðum. Tilfinn-
ingin var svo yfirþyrmandi og ljósið svo bjart
að ég hugsaði með mér að ég væri komin til
himna. Þetta væri það sem fólk væri að tala
um sem hefur dáið en snúið aftur og sagt frá
þeirri reynslu,“ segir Hrafnhildur og segir að
hún hafi síðan verið leidd inn í lítið hús.
„Þar kemur svakaleg birta á móti mér og
svo birtist tengdamóðir mín, sem lést tæpum
tuttugu árum áður en þetta var. Hún tekur á
móti mér og hún faðmar mig og það var ná-
kvæmlega sama tilfinningin eins og ég myndi
faðma þig, ég fann það á líkamanum. Það var
dásamlegt að sjá hana og ég byrjaði að gráta.
Þegar hún var búin að faðma mig sé ég að hún
heldur í hendur á tveimur börnum. Ég kem
svo til baka og miðillinn segir við mig að það sé
greinilegt að ég geti tengst,“ segir Hrafn-
hildur.
„Þetta var yfirþyrmandi reynsla og ég var
ekki viss um að ég vildi vita svona mikið, þótt
ég hafi verið að leita. Upplifunin var svo sterk
að ég var í sjokki. Ég grét í bílnum í hálftíma,
yfir að hafa séð tengdamóður mína og alla
þessa fegurð, sem ég gat séð og snert.“
Erum öll ljósberar
Hrafnhildur segist hafa verið mjög lengi að ná
áttum eftir þessa reynslu. „Mér fannst í fyrsta
lagi mjög skrítið að ég væri bara yfirhöfuð á
jörðinni. Ég spurði sjálfa mig; hvað á ég að
gera í hversdagsleikanum, í rigningunni?
Samt var ég hamingjusamlega gift, þá fjög-
urra barna móðir. Ég átti bara erfitt með að
finna taktinn aftur, þetta sló mig alveg út af
laginu. Það tók tíma að ná taktinum aftur. Ég
sagði mínum nánustu frá þessu; fjölskyldu og
vinkonum, en ég held að fólk hafi ekki áttað
sig á því hvað þetta hafði svakaleg áhrif á mig.
Ég sá lífið í allt öðru ljósi. Þetta var og er mér
svo raunverulegt. Ég fékk að sjá ljósið, það er
bara ekkert öðruvísi,“ segir hún og segist hafa
velt því fyrir sér hvers vegna hún hafi fengið
að sjá þessa sýn. „Af hverju var mér sýnt
þetta á þennan hátt án þess að ég væri að
deyja?“
Hrafnhildur segir að ýmsar hugsanir hafi
leitað á sig í kjölfarið. Hún hafi farið að velta
fyrir sér hvaða hlutverki henni væri ætlað í
þessu lífi. „Flestir sem lýst hafa þessum göng-
um hafa verið á mörkum lífs og dauða.“
Veistu af hverju þér var sýnt þetta?
„Já, ég veit það í dag. En þetta var fyrir níu
árum og það er fyrst núna sem ég í raun þori
að tala um það og vera algjörlega í mínu hlut-
verki. Við erum öll neistar af þessu ljósi og öll
sköpuð í Guðs mynd. Þá er ég að tala um sálina
okkar. Við getum öll tengst inn á við og upp á
við og fundið friðinn og sáttina sem því fylgir.
Þegar við tengjumst þá erum við að tengjast
til Guðs og inn í þetta ljós. Þetta er nokkuð
sem allir þurfa að vita um en það eru auðvitað
ekki allir að leita. Ég skil það mjög vel, en
kærleikurinn, fegurðin og friðsældin er svo
mikil að þú þarft að geta tekið á móti því.
Þegar þú hefur náð þessari tengingu, þá opn-
ast allt smám saman. Ég veit að það geta þetta
allir en fólk þarf að vilja það. Við erum öll ljós-
berar en felum þetta ljós á bak við persónu-
leika, störf og hlutverk okkar í þessu leikriti
sem lífið er. Um leið og við tengjumst okkar
innsta kjarna, sálinni okkar, sjáum við til-
veruna í skýrara og bjartara ljósi, fyllumst von
en ekki vonleysi og hættum að líta á okkur sem
fórnarlömb. Við fáum þá kraft til að hjálpa öðr-
um að blómstra, en tilgangur okkar allra er að
hjálpa, taka á móti kærleika og breiða hann
út,“ segir hún.
Frekar vissa en trú
„Ég hef vaxið í trúnni síðan ég hóf þetta and-
lega ferðalag. Áður var ég lítið að pæla í trú.
En í dag lít ég á trúna sem undirstöðu lífsins.
Ég vil frekar lýsa þessu sem vissu en trú. Ég
hef fengið að sjá svo margt hinum megin sem
hefur veitt mér þessa vissu, eins og þessa sýn
árið 2010 og aðrar sem ég hef upplifað seinna.
Það hefur alveg tekið mig níu ár að treysta
mér til þess að tala um breytta trúarlega af-
stöðu mína. Í dag skiptir það mig engu máli
þótt fólk trúi mér ekki eða skilji, þetta er svo
sterkt í mér að ég verð að fara að tala meira
um þetta,“ segir hún.
„Ég hugleiði reglulega og í hugleiðslu-
ástandi sé ég og heyri mjög margt. Fyrir
þremur árum fór ég að leika mér að því að
skrifa niður setningar jafnóðum og ég heyri
þær. Textinn kemur algjörlega fullmótaður til
mín. Ég vissi fyrst ekkert hvað ég ætti að gera
við þetta. Þetta er mjög djúpur texti um kær-
leikann,“ segir Hrafnhildur og segist hafa
ákveðið í október síðastliðnum að gera þetta
„Ég fékk að sjá ljósið“
Hrafnhildur Sigurðardóttir, stofnandi og annar eigenda Hugarfrelsis, hefur orðið fyrir and-
legum upplifunum sem hafa breytt viðhorfum hennar til lífsins. Þessi fimm barna móðir úr
Garðabænum kennir börnum og ungmennum hugleiðslu, jákvætt hugarfar og sjálfsstyrkingu.
Hún segir tilgang lífsins vera að hjálpa öðrum, þroska sálina og breiða út ljósið og kærleikann.
Ásdís Ásgeirsdóttir asdis@mbl.is
„Mér fannst hljóta að vera ein-
hver æðri tilgangur með lífinu.
Ég var virkilega að leita og ég
fann svör og mér var veitt sýn.
Mér var sýnt þetta á þennan
hátt svo ég yrði sátt,“ segir
Hrafnhildur sem sá fallega sýn
undir handleiðslu heilara.
’Svo þegar ég kem í ljósið birtist fallegasta sýn sem éghef séð. Þar var grænt gras ogtær blár himinn, allt svo friðsælt
og kærleiksríkt. Ég get ekki lýst
þessu með venjulegum orðum.
Tilfinningin var svo yfirþyrm-
andi og ljósið svo bjart að ég
hugsaði með mér að ég væri
komin til himna.