Skessuhorn - 13.12.2006, Blaðsíða 19

MIÐVIKUDAGUR 13. DESEMBER 2006
19

Tiltits- og ábyrgðarleysi í umferðinni
Margmenning í Borgarbyggð
lýsingar og ráðgjöf um ýmis málefni. I
lok desember verður haldið jólaball, þar
sem margt skemmtilegt verður gert til
dægradvalar með fólld af erlendum upp-
runa sem fer ekld til síns heimalands um
jólin. Um þessar mundir er stærsta verk-
efnið að safiia saman nöfiium á þeim er-
lendu íbúum sem einnig tala ensku eða
íslensku, til hjálpar við þýðingar, svo
hægt verði að ná til sem flestra íbúa í
Borgarbyggð og nágrenni með upplýs-
ingar um það sem er á döfinni.
Guðrún Vala Elísdóttir
og Asa S. Haróardóttir
Þann 22. janúar næstkomandi verður
formlega stofhað félagið Margmenning
í Borgarbyggð. Markmið félagsins
verða m.a. að auðvelda erlendum íbúum
svæðisins að aðlagast með því að halda
utan um nauðsynlegar upplýsingar á
einum stað, en á hinn bóginn að smðla
að víðsýni íslenskra íbúa með því að
gera þeim kleift að kynnast hinum fjöl-
mörgu menningarheimum þeirra er-
lendu íbúa sem nú þegar búa á svæðinu.
Til stuðnings verkefhinu er RKI -
Borgarfjarðardeild og Alþjóðahús í
Reykjavík. Einnig hefur verið og verður
leitað leiðsagnar hjá fjölmenningarfé-
laginu Rótum á Isafirði.
A Islandi hefur údendingum fjölgað
ört á undanfömum árum og búa um 14
þúsund erlendir íbúar á landinu eða um
4,6% allra íbúa. Gera má ráð fyrir að í
Borgarbyggð sé hlutfall erlendra íbúa
svipað og á landsvísu, ef ekki hærra.
Hér býr fólk ffá Norðurlöndunum,
Eystrasaltslöndunum, Póllandi,
Rússlandi, Ungverjalandi, Þýska-
landi, Filippseyjum og Taílandi svo
eitthvað sé nefnt. Ibúamir eiga það
sameiginlegt að hafa sest hér að til
skemmri eða lengri búsetu og em fjarri
heimalandi sínu, ættingjum og vinum.
Hér eiga þeir heimih og atvinnu og em
hluti af samfélagi okkar.
I haust hefur verið „opið hús“ á
sunnudögum á vegum Margmenningar í
Safnahúsi Borgarfjarðar. Tilgangurinn
með opnu húsi hefúr fyrst og fremst ver-
ið félagslegur, til þess að erlendir íbúar
hafi samastað til að hittast, kynnast og
eiga samvemstund. Undirritaðar hafa
ennff emur verið á staðnum og veitt upp-
Á síðustu
missemm hafa
orðið mörg slys
á Suðurlands-
og Vesturlands-
vegi. Mjög mikil
umræða hefur
fylgt í kjölfar
þessara slysa og verið ýtt við stjómvöld-
um að gera eitthvað í öryggismálum
samgangna á vegunum ffá höfuðborg-
inni. Annað mál tengt þessum slysum
langar mig til að fjalla um hér. Það er
tillideysi vegfarenda sem leið eiga hjá
slysstöðum. Á dögunum var mjög alvar-
legt slys á Suðurlandsvegi þar sem
tvennt lést. í fféttum kom fram að kom-
ið hefði tíl handalögmála milli vegfar-
enda og lögreglunnar þegar þeir fyrr-
nefndu reyndu að ryðjast inn á vettvang
slyssins. Þegar spurningum var beint að
lögreglu var svarið að þetta væm algeng
viðbrögð hjá vegfarendum sem vildu
komast leiðar sinnar og átmðu sig ekki á
lokun vega í kjölfar svona atburða.
Núna á sunnudagskvöldið gerðust
álíka atburðir í kjölfar banaslyss við
Þingvallaafleggjara. Samkvæmt fféttum
þá lentu bæði þeir sem komu fyrst að
slysinu og lögregla í vandræðum með
aðra vegfarendur. Áður en lögregla
mætti á staðinn var fólk að ryðja sér leið
í gegnum slysstaðinn til að komast leið-
ar sinnar. Seinna þegar lögregla hafði
lokað staðnum og búið var að flytja slas-
aða á brott reyndu vegfarendur aftur að
ryðja sér leið í gegnum vettvang slyss-
ins. Þetta vil ég kalla hámarks ósvífhi og
tíllitsleysi. Þegar búið er að hlúa að slös-
uðum og koma þeim í læknishendur
hefst annar þáttur viimu á slysstað en
það em rannsóknir. Mæla þarf og at-
huga allan vettvanginn og búa tíl vand-
aðar skýrslur. Almenningur hefur ekki
gefið lögreglunni neinn afslátt í gegn-
um tíðina þegar kemur að því að meta
þeirra vinnubrögð. Þvert á móti em það
forsíðufféttir ef lögreglan hugsanlega
misstígur sig í verkum sínum. Ekkert
tíllit er tekið til aðstæðna þegar dóm-
stóll götunnar kveður upp dóm sinn yfir
lögreglumönnum. 1 áðumefiidum um-
ferðarslysum er lögreglu og þeim sem
veita fyrstu hjálp gert erfitt fyrir við
störf sín. Aðstæður á slysstað em und-
antekningarlaust erfiðar þar sem hver
sekúnda og hvert handbragð geta skipt
sköpum. Rannsóknir á slysstað em mjög
mikilvægar ekki bara til að leiða í ljós
hvað gerst hefur heldur líka til lærdóms
hvemig betur er hægt að gera í ffamtíð-
inni. Fyrir mér er það ekki nema hálf
lausn að tvöfalda vegi og gera mislæg
gatnamót ef tíllitsemi og ábyrgð vegfar-
enda ætlar að ferðast um á moldarstíg-
um og kindargötum.
Valdimar Sigurjónsson.
Höfundur er tíður vegfarandi
um Vesturlandsveg.
Allt heimsinsfolk!
Málefni innflytjenda hafa verið nokk-
uð í brennideplinum upp á síðkastíð. Ég
fagna því og vona að þessi umræða sé
undanfari skýrrar og skynsamlegrar
stefhumótunar í málefnum innflytjenda.
Ég má jafnffamt tíl með að leggja faein
orð í belg því mér virðist það gleymast á
köflum í þessari tæknilegu umræðu,
sem að verulegu leyti er borin uppi af
vísunum í lög, reglugerðir, prósentur og
samþykktír ýmiskonar, að „innflytjend-
ur“ og „útlendingar“ eru bara fólk
einsog ég og þú.
Nú tel ég mig hafa nokkuð góða
þekldngu á málefhum þessa fólks, bæði
hef ég kynnst údendingum og málefh-
um þeirra í gegnum störf mín fyrir
Rauða krossinn og auk þess bjó ég með
hópi innflytjenda ffá Affíku í údöndum
(Bredandi) og hef því upphfað þessi
„vandamál" af eigin raun. Ég er hjartan-
lega sammála um að hér sé á ferðinni
mál sem þarf að huga vandlega að, við
þurfum að læra af mistökum annarra
þjóða og gera eitthvað í málinu fýrr en
seinna. Ef við lámm kyrrt liggja nú og
leyfum að spíra þeim ffæjum sundrung-
ar og tortryggni sem sáð hefur verið
upp á síðkastíð og skiptir fólki í „okkur“
og „hina“, getur reynst erfitt að snúa tíl
baka. Fyrst og síðast verðum við ævin-
lega að hafa það í huga að þessi umræða
snýst um fólk, og flest held ég að við
getum sameinast um hið fomkveðna;
aðgát skal höfð í nærveru sálar.
Oskastaðan væri auðvitað sú að al-
þjóðasamfélagið gætí búið þannig um
hnúta að fólk þyrftí ekki að grípa til
þeirra örþrifaráða að flytja, kannski
heimsálfa á milh, í leit að betra lífi,
einsog innflytjendur undantekningarlít-
ið eru að gera. Þá væri þetta „vandamál"
nánast úr sögunnu, því fæstír sem koma
hingað yfirgefa heimalandið af því að
þeir hafa svo sterka löngun til þess að
setjast að á Islandi, þó það eigi kannski
við um einhverja. Fátækt, óstöðugleiki í
stjómarfari, styrjaldir og bágar lífsað-
stæður almennt em helstu ástæður þess
að fólk rífur sig upp tíl þess að reyna að
öðlast betra líf í ókunnu landi. Þetta er
rótin að vandanum sem við stöndum
ffammi fyrir, og á honum berum við Is-
lendingar ábyrgð tíl jafns við annað fólk
í heiminum.
Þennan vanda getum við Islendingar
þó ekki leyst einir og sér og næstbestí
kosturinn er þá að sýna samhug og
mannúð og leggja okkur ffam við að að-
stoða fólk við að aðlagast þegar það
kemur tíl okkar í leit að betra liff. Það er
ekki svo ýkja erfitt því þegar grannt er
skoðað eigum við svo ótrúlega margt
sameiginlegt, hvaðan sem við komum.
Til dæmis vonina um gæfuríkt líf og
þörfina tíl þessa að vera rnetinn að verð-
leikum og stjóma eigin Kfi.
Það er sjálfsagt að gera kröfur tíl út-
lendinga, til dæmis um að þeir læri ís-
lensku og aðlagist því samfélagi sem hér
er, en haldi ekki í hefðir sem brjóta í
bága við það sem samfélag okkar stend-
ur fyrir. En við verðum þá líka að sjá tíl
þess að umhverfið bjóði upp á raunhæfa
möguleika fyrir údendinga til þess að
uppfylla þær kröfur sem við gemm tíl
þeirra.
Þá er ekki síður mikilvægt að við
leggjum okkur fram við að kynnast bak-
grunni fólksins sem hingað flytur og
taka tillit tíl hans. Gleymum því ekki að
þeir dómar sem við fellum um fólk sem
við ekki þekkjum eða skiljum em for-
dómar og sem slíkir vel hugsanlega
byggðir á misskilningi og augljóslega á
vanþekkingu. Farsæl aðlögun údend-
inga að nýju samfélagi hlýtur að grund-
vallast á gagnkvæmri virðingu, og það
ættí að vera okkur öllum í hag að aðlög-
un fólks af erlendum uppruna sé farsæl.
Að lokum vil ég benda á að fjölgun
údendinga á ísalandi hefúr ekki bara
haft neikvæðar alfleiðingar og „vanda-
mál“ í för með sér. Þetta fólk hefúr
auðgað menningu okkar og samfélag á
ýmsa lund, til dæmis matarmenningu
og tónhstarlíf. Því skulum við ekki
gleyma. Ég vil líka benda á að víða er
unnið gott starf í þágu údendinga á ís-
landi, auk þess sem údendingamir sjálf-
Akraneskaupstaður
Auglýsing um lausar lóðir
Akraneskaupstaður auglýsir lausar 6 einbýlishúsalóðir fyrir
hús á einni hæð í 1. áfanga Skógahverfis.
Áætlað er að lóðirnar verði byggingarhæfar í feb. 2007.
Lóðirnar eru augiýstar með eftirfarandi skilmálum:
a) Lóðunum verður úthlutað til einstaklinga sem eru 18 ára og eldri og hafa
ekki fengið úthlutað lóð á Akranesi eftir 1. janúar 2003.
b) Umsækjandi skal leggja fram með lóðarumsokn sinni skriflega staðfestingu
frá lánastofnun um greiðslugetu og mögulega lánafyrirgreiðslu vegna
fyrirhugaðrar húsbyggingar. Viðmiðunarfjárnæð skal vera kr. 25,0 millj.
c) Við úthlutun lóðanna verður dregið úr hópi umsækjenda og þeim í
útdráttarröð heimilað að velja þá lóð sem laus er. Þeir sem öðlast valrétt
verða síðan boðaðir til fundar þar sem lóðaval fer fram. Þeir sem þá ekki
mæta eða senda fulltrúa sinn með skriflegt umboð teljast hafa fallið frá
umsókn sinni.
d) Að öðru leyti gilda vinnureglur um úthlutun byggingalóða á Akranesi
sem samþykktar voru á funai bæjarráðs Akraness þ. 27. feb. 2003.
Umsóknarfrestur er t.o.m. 29. des. 2006
SviÖsstjóri tækni- og umhverfissviðs
ir sinna fjöl-
breyttum og
dýrmætum
verkefnum í
samfélagi okk-
ar. Því skulum
við ekki heldur
gleyma. Fé-
lagasamtök,
einsog Rauði kross íslands svo eitt dæmi
sé tekið, hafa mörg hver áttað sig á
nauðsyn þess að grípa til aðgerða og
sinna þessum málaflokki vel. En heild-
aryfirsýn og skýra stefhumótun vantar -
það stendur vonandi tíl bóta.
Anna Lára Steindal
■tfandxmiðað skart
t.d. mypidir TVc4 , bákamerki
‘Dýrfiiina úgffiiuiur
gidl&miðiv ag &kartgrípafiömmðir
&ímar: 862 6060 - 464 3460
Sáhistaður:
Skallagrímur-
Snæfell
Föstudaginn 15. des.
kl. 19:15 í Borgarnesi
ALLIRÁ VÖLLINN!