Morgunblaðið - 13.07.2019, Side 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 13. JÚLÍ 2019
Við erum til staðar þegar þú
þarft á okkur að halda
551 1266
Skipulag útfarar
Dánarbússkipti
Kaupmálar
Erfðaskrár
Reiknivélar
Minn hinsti vilji
Fróðleikur
Sjá nánar á
www.utfor.is
Klettaskóli, Suðurhlíð 9 Fossvogi | Sími 551 1266 | utfor.is
Önnumst alla þætti útfararinnar
með virðingu og umhyggju að leiðarljósi
Reynslumikið fagfólk
Elín Sigrún Jónsdóttir
Framkvæmdastjóri
Jón G. Bjarnason
Útfararþjónusta
Ellert Ingason
Útfararþjónusta
Helga Guðmundsdóttir
Útfararþjónusta
Lára Árnadóttir
Útfararþjónusta
Katla Þorsteinsdóttir
Lögfræðiþjónusta
Guðmundur Baldvinsson
Útfararþjónusta
Sigurður Bjarni Jónsson
Útfararþjónusta
Magnús Sævar
Magnússon
Útfararþjónusta
Emilía Jónsdóttir
Félagsráðgjafi
Sigrún Óskarsdóttir
Guðfræðingur
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
utfor.is
horfði stoltur á hjólið sitt, hand-
viss í sinni sýn á þetta hjól og
sagði „nú er þetta hjól loksins að
verða flott“.
Fyrir síðustu ferðina okkar
saman setti Mummi upprunalega
tankinn á hjólið svo hann yrði nú
ekki bensínlaus í ferðinni, eins og
hann átti nú til að verða. Hins
vegar þegar við erum að renna
inn á Hólmavík eftir töluvert burr
þann daginn skila sér allir nema
Mummi. Það fyrsta sem kom upp
í hugann hjá öllum var að nú er
Mummi bensínlaus, sem reyndist
staðreynd. Þegar búið var að
koma til hans bensíni og hann
skilaði sér til okkar brosti hann
og sagði „ef ég ætla hvort sem er
að verða bensínlaus þá set ég sko
aftur litla tankinn á“.
Það hefur komið svo berlega í
ljós nú eftir fráfall hans hversu
marga Mummi hefur náð að
snerta á stuttum tíma. Til okkar
hefur streymt fólk til að bjóða
fram aðstoða sína eða bara til að
tala um hann og rifja upp góðar
minningar.
Elsku Sara, Hildur Heiða, fjöl-
skyldur og vinir. Við vottum ykk-
ur okkar dýpstu og innilegustu
samúð. Takk fyrir þennan yndis-
lega dreng og takk fyrir vera
partur af Sturlungafjölskyldunni.
Góða ferð, elsku unginn okkar,
og þar til við hittumst aftur.
Ó ástin hlý
á himni ekkert ský.
Minning þín mitt hjarta klæðir
sem ljós minn huga græðir.
Þó hendur mínar fái þig ekki snert
þá snertir hugur minn og hjarta þig
hverja stund
til eilífðarnóns.
(AH)
Fyrir hönd Sturlunga MC
Hafnarfirði,
Jón Már forseti.
✝ ÁsmundurGeirsson fæddist
1. mars 1932 í Álfta-
gerði, Skútustaða-
hreppi, S-Þing.
Hann lést á Hrafn-
istu Hafnarfirði 24.
júní 2019.
Foreldrar hans
voru Freydís Sigurð-
ardóttir, f. 11. apríl
1903, d. 3. mars
1990, og Geir Krist-
jánsson, f. 8. mars 1905, d. 3.
mars 1977, bændur í Álftagerði.
Systkini Ásmundar eru Málm-
fríður Geirsdóttir, f. 14. febrúar
1934, maki Jón Jakob Jónsson,
f. 2. ágúst 1925, d. 17. júní
1988. Arngrímur Geirsson, f.
29. mars 1937, maki Gígja Est-
er Sigurbjörnsdóttir, f. 11. júní
1940.
Ásmundur bjó í
Álftagerði fyrri
hluta ævi sinnar,
hjálpaði til við bú-
skap foreldra
sinna ásamt því
að vinna við ýmis
störf í sveitinni,
var lengi tækja-
maður hjá Vega-
gerðinni. Var
hann nokkur ár
hjá Kísilverk-
smiðjunni. Ásmundur flutti til
Reykjavíkur 1990 og settist að í
Miðholti 1 í Hafnarfirði. Síðustu
starfsárin starfaði hann sem ör-
yggisvörður hjá Securitas.
Ásmundur var ókvæntur og
barnlaus.
Útför hans fer fram frá
Skútustaðakirkju í dag, 13. júlí
2019, klukkan 15.
Ég var svo lánsamur á sjötta
áratugnum að smápolli var ég
sendur mörg sumur í sveit í
Álftagerði í Mývatnssveit. Þar
bjuggu Freydís Sigurðardóttir
móðursystir mín og maður
hennar Geir Kristjánsson. Elsta
barn þeirra hjóna var Ásmund-
ur sem í dag er sunginn til
moldar frá Skútustaðakirkju
meðal áa sinna og genginna
sveitunga, kominn langleiðina í
nírætt.
Það var fjórbýlt í Álftagerði á
þessum árum, bærinn í þjóð-
braut sem og enn í dag, margt
um manninn og stráklingar á
líku reki í sveit um sumur á
þremur búanna. Mér fannst og
raunar veit að ekki blundaði
bóndi í hugskoti Ásmundar og
vann hann því meira og minna
utan heimilis og sveitar. Á þess-
um árum var knattspyrnuvöllur
Mývetninga á Álftabáru og
þangað söfnuðust knattspyrnu-
menn úr sveitinni til skrafs og
æfinga. Ekki minnist ég þess þó
að hann nýtti sér aðstöðu þessa
til að sparka í bolta.
Var þó fóthvatur í fremra lagi
þegar svo bar við. Sennilega
hefði frændi minn kallast ant-
isportisti nú á dögum.
Fyrir nokkrum áratugum
flutti Ásmundur til Reykjavíkur
og vann þar síðustu ár starfs-
ævinnar. Þar sótti hann meðal
annars námskeið í eldsmíði sér
til lífsfyllingar og gamans, en
þær smíðar lærði faðir hans
ungur maður og stundaði öðrum
þræði með bústörfum.
Hann var sögumaður góður,
víðlesinn og fróður; jók hann
þekkingu sína og auðgaði sér líf-
ið með lestri góðra bóka. Þær
heyrðu einmitt til híbýlaprýði í
íbúð hans í Hafnarfirði. Dulur
var hann, skapfastur og við-
kvæmur og sóaði ekki tilfinn-
ingum sínum og það svo að orðið
gat honum fjötur um fót. Slíkt
getur einmitt hent þá sem bæði
eiga sér ákveðnar skoðanir og
lífsviðhorf en bjóða hvorugt falt.
Í seinni tíð hefur mér orðið æ
ljósara hve langt hann bar af
mér og mörgu skyldfólki okkar
um ræktun frændgarðsins með
heimsóknum meðan heilsa
leyfði. Hann var einn þeirra
mörgu manna sem hreifir af víni
losa tjóðrið og frjálsir af sér
skína eins og sól í heiði.
Við Rannveig heimsóttum
hann tvisvar á sjúkrastofnanir
fyrr á þessu ári og leyndi sér
ekki að langt var liðið á ævi-
kvöld.
Þegar við kvöddumst í seinna
sinnið var okkur frændum ljóst
að þessi kveðjustund kynni að
vera sú síðasta.
Enn erum við minnt á hegðun
gangverksins, að elfur tímans
áfram rennur, kynslóðir koma
og kynslóðir fara, þrotin er leið
og sól gengin undir. Þannig líð-
ur hver öldin eftir aðra að al-
múgi forfeðra vorra hverfur í
móðu tímans.
Við Rannveig kveðjum nú
frænda og heimilisvin, óskum
honum fararheilla og sendum
systkinum hans og fjölskyldum
þeirra samúðar kveðjur.
Kristján Pálsson.
Ásmundur
Geirsson
Leifturmyndir
frá löngu liðinni tíð
leita á hug minn
þegar fyrrum kær
sveitungi minn og nemandi er
af heimi horfinn.
Fólkið hans á Sléttu var á
sinni tíð í sérstöku vinfengi við
okkur Seljateigsfólk, ekki hvað
sízt var vináttan einlæg milli
móður minnar og hennar Sess-
elju, en móðir mín taldi Sess-
elju beztu vinkonu sína heima
og er þá mikið sagt. Guðjón
sonur þeirra Sesselju og Páls
sem við kveðjum nú var bráð-
ger og einkar röskur drengur
til allra verka, hress og glað-
vær sem krakki, ljómandi
nemandi, prúður og námfús og
afar kappsamur, eiginleikar
sem áttu eftir að einkenna
hann sem athafnamann sem
mun sjaldan hafa fallið verk úr
hendi.
Sem góðan nemanda man ég
hann bezt og sú minninga-
mynd er hugumkær, ekki sízt
þessi glaði hlátur hans sem
smitaði svo hressilega út frá
sér.
Grimm örlög síðar á lífsleið-
inni voru manni harmsefni,
harmsefni sem aldrei fékkst
Guðjón
Pálsson
✝ Guðjón Pálssonfæddist 17.
september 1943.
Hann lést 24. júní
2019.
Útför Guðjóns
fór fram 9. júlí
2019.
skýring á, en átti
eftir að gjöra
þennan vaska
mann ófæran til
þeirra verka sem
annars hefðu beðið
hans.
Guðjón var í
miðið af systkinun-
um á Sléttu, Sól-
rún Pálína elzt og
Guðmundur yngst-
ur, einstakt at-
gervisfólk og þar ekki hvað sízt
Guðjón, hinn mikli völundur og
kunnur að framtakssemi og
dugnaði áður fyrr.
Ég vil geyma myndina af
fólkinu á Sléttu í hug mér og
hjarta sem vina er í raun
reyndust og bjartar myndir frá
systkinunum þar munu fylgja
mér á veg fram. Samfylgdina
kæra við hann Guðjón frá
löngu liðnum stundum þakka
ég heilum huga.
Þar sannast spakmælið um
gjörvileikann og gæfuna, því
Guðjón var glæsilegur á velli
og vildi öllum gott gjöra.
Þeim syni hans, systkinum
hans og þeirra fólki eru sendar
einlægar samúðarkveðjur okk-
ar Hönnu, þegar lífsferli bróð-
urins ljúfa er lokið.
Við leiðarlok er efst í minni
glaðbeittur drengur bernsku
og æsku og minnast skal hans
sem hins gegna þjóðfélags-
þegns á sinni tíð.
Blessuð sé mæt minning
Guðjóns Pálssonar.
Helgi Seljan.