Morgunblaðið - 30.07.2019, Síða 17

MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 30. JÚLÍ 2019
✝ Dr. ÞorsteinnIngi Sigfússon
fæddist í Vest-
mannaeyjum 4. júní
1954. Hann lést í
Stokkhólmi 15. júlí
2019.
Foreldrar hans
eru Sigfús J. John-
sen, f. 25.11. 1930,
d. 2.11. 2006, kenn-
ari og félagsmála-
stjóri, og Kristín S.
Þorsteinsdóttir, f. 27.5. 1930,
húsfreyja og bankastarfsmaður.
Systkini Þorsteins Inga eru
Árni, f. 30.7. 1956, kvæntur
Bryndísi Guðmundsdóttur, Gylfi,
f. 23.2. 1961, kvæntur Hildi
Hauksdóttur, Margrét, f. 19.7.
1963, gift Bjarna Sigurðssyni,
Þór, f. 2.11. 1964, kvæntur Hall-
dóru Vífilsdóttur, og Sif, f. 16.11.
1967, gift Búa Kristjánssyni.
Þorsteinn Ingi kvæntist 16.8.
1975 Bergþóru Karen Ketils-
dóttur forstöðumanni, f. 20.6.
1954. Foreldrar hennar voru
Ketill Jónsson, f. 27.8. 1921, d.
5.11. 2001, bifreiðarstjóri og
verslunarmaður, og Bergþóra
Heiðrún Guðlaugsdóttir, f. 5.11.
1922, d. 25.2. 2015, húsfreyja.
Börn Þorsteins Inga og Berg-
þóru eru: 1) Davíð Þór, f. 16.4.
1980, skurðlæknir, maki Helena
Eufemía Snorradóttir. Börn
þeirra eru Alexandra Karen, f.
20.10. 2012, og Antonía Kolbrún,
f. 10.2. 2016. 2) Dagrún Inga, f.
10.10. 1988, læknir, maki Mar-
teinn Ingi Smárason. Barn
þeirra er Alda Karen, f. 7.6.
2016. 3) Þorkell Viktor, f. 23.7.
1992, tölvunarfræðingur, maki
stjórnarmennsku sprotafyrir-
tækja á mörgum sviðum, t.d.
Vaka-fiskeldiskerfa, Al-álvinnslu
og Íslenskrar NýOrku sem setti
upp fyrstu vetnisstöðina hér á
landi. Þorsteinn var frumkvöðull
á sviði orkurannsókna á Íslandi.
Margir meistara- og doktors-
nemar komu að rannsóknum
undir stjórn hans, bæði við ís-
lenska og erlenda háskóla.
Þorsteinn Ingi var skipaður
forstjóri Nýsköpunarmiðstöðvar
Íslands (NMÍ) við stofnun hennar
2007. Á vegum NMÍ beitti Þor-
steinn kröftum sínum til upp-
byggingar frumkvöðlastarfsemi
og miðlunar þekkingar, t.d. með
námskeiðinu Orkubóndanum og
stofnun Fab Lab-nýsköpunar-
smiðja og nýsköpunarsetra um
allt land.
Eftir Þorstein Inga liggur
fjöldi ritrýndra vísindagreina
auk annarra skrifa. Hann rit-
stýrði afmælisritinu „Í hlutarins
eðli“ til heiðurs Þorbirni Sigur-
geirssyni prófessor 1987. Þor-
steinn skrifaði bókina „Planet
Hydrogen: The Taming of the
Proton sem kom út 2004. Af-
mælisritið „Þekkingin beisluð –
nýsköpunarbók“ kom út í tilefni
sextugsafmælis hans 2014. Þor-
steinn flutti fyrirlestra um orku-
mál um allan heim fram á síðasta
dag. Hann hlaut ýmsar viður-
kenningar og verðlaun fyrir
framlag sitt, nú síðast heiðurs-
merki Verkfræðingafélags Ís-
lands 2019.
Þorsteinn Ingi var sæmdur
riddarakrossi hinnar íslensku
fálkaorðu 2004 fyrir vísindastörf
og framlag til hátækniatvinnu-
greina. Hann hlaut rússnesku al-
heimsorkuverðlaunin, Global
Energy Prize, 2007, fyrir fram-
lag sitt til vetnismála.
Útför Þorsteins Inga fer fram
frá Hallgrímskirkju í dag, 30.
júlí 2019, klukkan 13.
Katrín Birna Sig-
urðardóttir.
Þorsteinn Ingi
ólst upp í Vest-
mannaeyjum til 15
ára aldurs, elstur í
sex systkina hópi.
Hann lauk stúdents-
prófi frá MH 1973
og nam eðlisfræði
og stærðfræði við
Kaupmannahafn-
arháskóla 1973-78.
Þorsteinn lauk doktorsprófi frá
Cambridge-háskóla á Englandi
1982. Í Cambridge hlaut hann
verðlaunastyrk Clerk-Maxwell
og var kjörinn „Research Fel-
low“ við Darwin College 1981.
Þorsteinn Ingi fékk stöðu sem
fræðimaður við Raunvís-
indastofnun HÍ 1983 og var pró-
fessor í eðlisfræði við HÍ frá
1989. Hann var stjórn-
arformaður Raunvísindastofn-
unar 1986-90, formaður Rann-
sóknarráðs 1996-99 og formaður
tækniráðs Rannís 2008-2013.
Hann var deildarforseti RES-
orkuskólans á Akureyri 2008.
Við stofnun alþjóðasamtakanna
IPHE (International Partnership
for the Hydrogen Economy) í
Washington 2003, af öllum
stærstu iðnríkjum heims, var
Þorsteinn kjörinn annar tveggja
formanna framkvæmdanefndar.
Þorsteinn var í fararbroddi um
veitingu alþjóðlegra verðlauna,
World Renewal Energy Prize frá
2006, á sviði endurnýjanlegrar
orku.
Þorsteinn vann að tengingu
fræðasamfélagsins við atvinnu-
lífið og kom að stofnun og
Þótt ég sé harmi sleginn yfir
ótímabæru brotthvarfi elsku
bróður míns get ég ekki annað en
verið stoltur og þakklátur fyrir
að hafa átt hann að sem stóra
bróður, hjartans vin, rökræðu-
félaga og stuðningsmann í 63 ár.
Rannsóknarstofan, eldhúsið
heima á Kirkjubæjarbrautinni á
6. og 7. áratugnum, fékkst við að
leysa eðlisfræðiþrautir pabba.
Átta ára gamall fann Þorsteinn
út úr því hvernig í sama bolla
gátu rúmast bæði frost, 0 gráður
og 100 gráður á Celsius, það var
klaki í sjóðandi vatni. Mér fannst
bara heitt kakó betra. Mér sýnist
að áratugum síðar hafi bróðir
minn glímt við svipaðar þrautir:
að rannsaka ofurkrítískan hita og
kulda en þá með eitthvað flóknari
tækjabúnaði en eldhúsið bauð
upp á og þá með þekkingu á hvað
slíkar lausnir gætu þýtt fyrir
heiminn.
Hugmyndaauðgi og fram-
kvæmdaþróttur frá fyrstu tíð:
Mótun árfarvegar við moldar-
haug austur af Kirkjubæjar-
braut, sem við skírðum Göngu-
fjall. Þar byggðum við brýr og
lögðum hjólavegi, mótuðum ár-
farvegi, ef skyldi rigna. Úr
nokkrum kassafjölum og tjöru-
pappa var byggt stórkostlegt fé-
lagsheimili. Það gerði ekkert til
þótt það fyki í næstu austanátt,
björgunarstarfið var gert að dýr-
mætri reynslu. Þannig héldu
verkefni bróður míns, leiðtogans,
áfram og urðu að þátttöku í eld-
flaugatilraunum á menntaskóla-
árunum í Hamrahlíð, þroskuðust
enn frekar, tengdust koltrefja-
vinnslu, vetnisframleiðslu og
súperkrítískum tilraunum á lág-
hita og háhita með þekktustu vís-
indamönnum heims.
Ég sé engan mun á þessu
nema aldursmun. Allt snilld sem
bara styrktist við betri þekking-
aröflun. Hann fékkst alltaf við að
beisla þekkinguna. Unnið af hug-
sjón og draumi um að bæta sam-
félag okkar. Bróðir minn var eins
konar Avenger, ofurhetja orðs-
ins, verksins, eðlisfræðinnar og
andans.
Frá okkar fyrstu árum áttum
við bræður sérstakar næðis-
stundir tveir saman. Þannig var
að alltaf á sunnudagsmorgnum
klæddi mamma okkur upp í
sparifötin og við gengum niður
götuna í Goðastein til afa og
ömmu. Þar beið amma með kakó
og ristað brauð með smjöri og
osti. Við sátum tveir að þessum
veitingum, himinsáttir með til-
veruna. Allt til hans síðasta dags
áttum við sambærilegar næðis-
stundir þótt bakkelsið breyttist.
Systkinum fjölgaði sem tóku
þátt.
Mesta gæfuspor bróður míns í
lífinu var þegar hann og Begga
felldu hugi saman í Hamrahlíð.
Hann sagði mér, þessi sterki
hugsjónamaður sem sjálfur var
eins og hugarbrunnur sem aldrei
þraut, að hann gæti ekki séð líf
sitt án hennar. Hún var upp-
sprettan. Við sem þekkjum
Beggu skiljum það. Hún hefur
reynst honum ljósið og kletturinn
í gegnum árin.
Hugur minn er hjá Beggu,
Davíð, Dagrúnu og Þorkatli. Þótt
öll verkefnin sem Þorsteinn skil-
ur eftir séu kyndilberar hug-
mynda hans og hugsjóna eru þau
dýrmætustu gjafirnar til lífsins.
Nokkur heilræði til systkina:
Elskið hvert annað. Gefið hvert
öðru ráð ef sóst er eftir þeim en
íklæðist þeim ekki. Fyrirgefið.
Eigið samverustundir þar sem
góðar rökræður, bros, þakklæti
og hjartahlýja fá notið sín. Þann-
ig var samstarf okkar bræðra.
Þannig kveð ég minn ástkæra
bróður.
Árni.
Það er með miklum söknuði en
einnig með miklu þakklæti sem
ég set niður þessi fátæklegu orð
um elsta bróður minn Þorstein
Inga sem varð bráðkvaddur þann
15. júlí sl. aðeins 65 ára að aldri.
Það er huggun harmi gegn að
við systkinin náðum að hitta hann
í júní á heimili hans í Laugarásn-
um í tilefni af 65 ára afmæli Þor-
steins, en við áttum þar eftir-
minnilega og skemmtilega stund
með honum.
Hann hafði gaman af sögunum
sem rifjaðar voru upp og var
stoltur af hlutverki sínu, en á
þeirri stundu grunaði mig ekki að
ég ætti ekki eftir að sjá hann
aftur. Það hjálpar í sorginni að
hafa haft tíma meðan hann lifði til
að geta sagt honum hversu stór-
an þátt hann átti í uppvexti okkar
systkinanna. Eftir á að hyggja
var líka stórkostlegt að við syst-
kinin skyldum öll ná að mæta
ásamt móður okkar Kristínu þar
sem við stilltum okkur upp í
myndatöku sem var jafnframt
síðasta myndin sem tekin var af
Þorsteini með okkur systkinun-
um og móður.
Þorsteinn var elstur okkar sex
systkinanna og þegar við fluttum
frá Eyjum leiddi hann barna-
skarann á nýjar slóðir til Reykja-
víkur aðeins 15 ára gamall með
fimm systkini á aldrinum tveggja
til þrettán ára, ég var þá 8 ára.
Hann var á undan sínum jafn-
öldrum í skóla enda bráðgreind-
ur, en við systkinin göntuðumst
oft með það hversu mikið hefði
verið lagt í hann á kostnað okkar
hinna.
Við fjölskyldan bjuggum í
Háaleitinu í Reykjavík, átta
manns í lítilli íbúð og Þorsteinn
átti það til að taka mig í kvöld-
göngur og fræða mig um himin-
geiminn þar sem hann útlistaði
fegurð og mikilfengleika hans og
víkkaði þannig hugarheim minn.
Við bræðurnir fetuðum í fót-
spor Þorsteins með því að nema
við Menntaskólann við Hamra-
hlíð. Þorsteinn og Bergþóra mág-
kona mín kynntust í MH og hafa
þau verið okkur systkinunum
fyrirmynd í hjónabandi þar sem
væntumþykja, ást og virðing
voru höfð að leiðarljósi.
Þorsteinn rétti mér iðulega
hjálparhönd með eðlisfræðina og
stærðfræðina í gegnum barna-
skóla og alla leið upp í háskóla, en
stærðfræðin var fyrir honum
bara leikur einn og hann gat jafn-
vel fellt tár yfir fallegum jöfnum
sem maður lagði fyrir hann.
Þorsteinn var heiðraður í bak
og fyrir vegna starfa sinna í þágu
vísinda, en ég ætla ekki að telja
upp allar þær viðurkenningar
sem hann fékk fyrir störf sín
bæði hérlendis og erlendis en
þær voru æði margar og komu
víða frá.
Það var huggun harmi gegn að
Þorsteinn náði að upplifa ómet-
anlega stund með allri fjölskyld-
unni á eyjunni Krít í júlí þar sem
allir komu saman, Bergþóra,
börnin, makar þeirra og barna-
börn og náðu þau að eyða þar
dýrmætum og eftirminnilegum
vikum saman.
Þorsteinn hefur nú kvatt þessa
jarðvist og ég mun sakna hans
mjög mikið, en ég trúi því að sál
hans sveimi nú um með sál föður
okkar. Saman munu þeir leggja á
ráðin um að leiðbeina okkur í
þessari jarðvist, en ekki er hægt
að hugsa sér betri leiðbeinendur.
Ég bið almættið að styrkja
mömmu, Bergþóru, Davíð, Dag-
rúnu, Þorkel, börn þeirra, systk-
ini mín, aðra ættingja og vini.
Guð blessi minningu Þorsteins
bróður míns.
Gylfi Sigfússon.
Það er eins og Þorsteinn bróð-
ir hafi valið sér lífsstefnu strax á
unga aldri; að kveikja áhuga og
auka áræði samferðafólks til að
bæta samfélagið. Hann var óspar
að veita okkur öllum ríkulega af
þessari lífssýn sinni.
Þorsteinn bróðir var svolítið
eins og maðurinn sem vildi allt
bæta og gat ekki einu sinni komið
við á lestarstöð öðruvísi en að spá
í hvernig mætti bæta leiðakerfið.
Og um leið kveikti hann áhuga
samferðamanna og fékk þá með
sér í umbreytingar.
Honum var fátt ef nokkuð
óviðkomandi í nýsköpun. Í grein
lýsir hann einni af sínum mörgu
pælingum: „Svo er ég hérna inni
á skrifstofunni minni með svolítið
af óhreinum æðardún. Mér var að
detta í hug að þvo hann með ofur-
krítísku CO2.“
Þegar ég hugsa til baka fyllist
ég stolti yfir að hafa fengið leið-
sögn og kærleika þessa stóra
bróður svo áratugum skiptir.
Lífsstefna bróður míns lifir góðu
lífi í einstökum maka og börnum
og öllu því samferðafólki sem
hann snerti og kveikti þrá til að
þroskast aðeins meira og víkka
útsýnið.
Þessa lifandi hugsjón þína og
minninguna um þig tökum við
með okkur inn í langa framtíð,
verndum hana og ávöxtum.
Elsku Begga og fjölskylda.
Innilegar samúðarkveðjur.
Þór Sigfússon.
Ástkær bróðir minn, Þor-
steinn Ingi, verður jarðsunginn í
dag.
Gáfaðri, hlýrri og næmari per-
sóna er vandfundin. Hann var
stórhuga frumkvöðull sem sá
endalaus tækifæri stór sem smá.
Milli okkar voru níu ár, hann var
stóri bróðir, hafsjór hugmynda,
kærleiksríkur og með dásamlegt
skopskyn. Hann sá alltaf teng-
ingu milli hinna ýmsu fræða.
Einhverju sinni á rannsóknar-
ferðum hans til Kaupmannahafn-
ar á námsárum mínum þar skildi
hann eftir hjá mér rit með smá-
sjármyndum af mólikúlum ein-
hverra efnasameinda. Litasam-
setningin í efnahvörfunum veitti
mér svo innblástur í eitt af loka-
verkefnunum í náminu mínu.
Honum fannst mikið til koma
þegar ég ómeðvitað tengdi
vetnisfræðin, sem voru honum
hugleikin, inn á heimili hans með
því að skapa efnatáknið H í vegg-
form milli tveggja rýma.
Ég er svo þakklát fyrir stund-
irnar og þær upplifanir sem ég
átti með honum og Beggu. 14 ára
hóf ég ferðalög mín og námsferð-
ir til þeirra. Algjörlega ógleym-
anlegar stundir sem víkkuðu
sjóndeildarhringinn og treystu
kærleiksböndin.
Í atvinnulífinu fór Þorsteinn
létt með að leiða saman ólíka
hópa og skapa þannig grundvöll
til frekari sköpunar og þróunar.
Við Bjarni komum alltaf ríkari af
hans fundum, hvort sem um var
að ræða þróun vöru, sköpun eða
aðrar skemmtilegar umræður.
Minning hans lifir áfram í
þeim fjölmörgu rannsóknarverk-
efnum sem hann mótaði og ekki
síst í börnum þeirra Beggu sem
ég veit að munu skara fram úr
hvert á sínu sviði.
Minningin um ástríkan bróður
er ljósið sem lýsir veginn á þess-
um erfiðu tímamótum.
Margrét.
Elsku hjartans bróðir minn. Á
milli okkar var eitthvað djúpt og
kærleiksríkt. Systkinakærleikur,
tenging á milli yngstu og elstu
systkina í sex barna hópi. Teng-
ing sem rofnaði aldrei, minn kæri
Búbbi.
Það bjó í þér þessi stöðugi drif-
kraftur sem þú nýttir til allra
þeirra góðu verka sem þú komst
til leiðar. Úrræðagóður með ein-
dæmum og með stærsta hjarta
sem um getur. Þú varst einfald-
lega góð og hjartahlý manneskja.
Þú hafðir svo frábæra kímni-
gáfu og áttir það nefnilega til að
sjá hlutina með öðrum augum en
aðrir og nefna það upphátt. Þá
var svo auðvelt að hlæja með þér.
Þú hafðir þann einstaka eigin-
leika að veita fólki innblástur til
að finna það góða í sjálfum sér,
umbreytast og nýta hæfileika
sína og krafta.
Þetta er ólýsanlega sárt og það
er djúp sorg í hjarta sem nístir,
missir og söknuður. Við verðum
að trúa því að nú eigum við tvo
engla á himnum sem vaka yfir
okkur, þig og pabba. Engin orð
ná yfir söknuð okkar til ykkar
beggja.
Elsku bróðir minn, ég ætla
ekki að fara að nefna öll þín afrek
og námsgráður, það er upptalið
en ég vil nefna það sem hjarta
mér er næst. Ég er svo þakklát
fyrir bíltúrinn sem við fórum í um
daginn þar sem við fengum okkur
kaffi og súkkulaði í bílinn, keyrð-
um um og spjölluðum um lífsins
gagn og nauðsynjar. Hvað ég met
þá stund óendanlega mikið í dag.
Elsku hjartans Bergþóra,
Davíð Þór, Dagrún Inga og Þor-
kell Viktor, tengdabörn og
barnabörn. Ég bið Guð að styrkja
ykkur á sorgartímum.
Ykkar
Sif Sigfúsdóttir.
Þorsteinn mágur minn á alveg
sérstakan stað í hjarta mér. Mér
finnst eins og það hafi verið alveg
einstakur strengur á milli okkar.
Sama hefur sannarlega átt við
um annað samferðafólk hans því
hann veitti okkur athygli og gaf
ríkulega af sér. Þannig ræktaði
hann ekki aðeins sína nánustu
heldur var hann einnig vakandi
yfir velferð samferðafólks síns.
Þorsteinn var mikill húmoristi
og var alltaf stutt í grínið í okkar
samskiptum. Þegar ég var skipuð
forstjóri ríkisstofnunar fyrir
nokkrum árum fékk ég símtal frá
elskulegum mági mínum, for-
stjóra Nýsköpunarmiðstöðvar
Íslands, þar sem hann óskaði mér
velfarnaðar en bætti við: „Nú er
ég þá ekki lengur fallegasti ríkis-
forstjórinn.“ En þetta með húm-
orinn á sér lengri sögu. Þegar við
Þór vorum við nám í Bandaríkj-
unum heimsótti Þorsteinn okkur
og sýndi ég honum vinnuaðstöðu
mína í skólanum. Þorsteinn var
auðvitað afar virðulegur, stór
maður með sterka nærveru.
Hann var ekki bara prófessor
heldur prófessor og doktor í
eðlisfræði. Þetta var eitthvað svo
háalvarlegt að ég ákvað að snúa
þessu eins mikið við og ég gæti og
því ákvað ég að kynna hann fyrir
skólafélögunum sem uppistand-
ara. Blikið í augunum á honum og
glettnisbrosið sagði allt sem
segja þurfti og kunni hann bara
vel við nýja titilinn.
Þorsteinn var fræðari og fram-
faramaður sem hafði lag á því að
laða fram það besta í fólki. Hann
hafði trú á einstaklingnum og
getu hans til að skapa með
viskuna að vopni. Hann var
áhugasamur hlustandi og óspar á
hvatningarorðin. Mér þykir afar
vænt um samtölin okkar og sím-
tölin þar sem við ræddum mögu-
legar leiðir til framþróunar
mannvirkja, skapandi greina og
sjálfbærni.
Fjölskylda Þorsteins er ein-
stök og þau hjónin Þorsteinn og
Bergþóra mikið gæðafólk. Þann-
ig kom maður einhvern veginn
alltaf ríkari heim eftir stundir
með þeim.
Um leið og ég þakka fyrir að
hafa verið svo lánsöm að hafa
Þorstein mág minn sem hluta af
mínu lífi og barnanna minna
votta ég elsku Beggu, börnunum
Davíð Þór, Dagrúnu Ingu og Þor-
katli, tengdabörnunum Helenu,
Marteini og Katrínu, afastelpun-
um þremur Alexöndru, Antoníu
og Öldu og minni elskulegu
tengdamóður Kristínu samúð
mína. Megi góðar minningar um
einstakan mann umvefja ykkur
og styrkja í sorginni.
Halldóra Vífilsdóttir.
Þorsteinn „bróðir“, en þannig
hljómaði nafn þitt oftast í mín
eyru.
Elsku besti Þorsteinn, þú
varst einstakur, jákvæður í garð
allra, tilbúinn að finna það besta í
öllum, alltaf.
Hversu yndisleg var kvöld-
stundin þegar þið Begga sátuð
hjá okkur í kaffi fyrir stuttu, já
við ræddum meðal annars líf eftir
þetta líf og dulræn fyrirbæri.
Hversu yndislegt var að fagna
með þér um daginn þínum 65 ára
afmælisdegi. Hversu yndislegt
var að öll þín systkini voru mætt
til að fagna með þér ásamt elsku
Stínu tengdamömmu, Beggu
auðvitað sem sá um fagnaðinn,
Þorkatli og öllum þeim sem á
landinu voru. Dásamleg stund.
Hversu yndislegt var það að
fjölskylda þín, Begga, börnin,
tengda- og barnabörnin fengu að
njóta þín á Krít vikurnar áður en
þú kvaddir.
Lífið er hverfult, við vitum
ekki hversu margir okkar ævi-
dagar verða, en eitt er víst að þú
svo sannarlega nýttir tíma þinn í
þessu jarðlífi til að læra, kenna og
efla allt og alla í kringum þig.
Þú varst engum líkur, skiln-
ingur þinn á öllu í kringum þig
var yfirnáttúrulega einstakur.
Elsku besti mágur, þín er
óendanlega saknað, við munum
minnast þín svo lengi sem við lif-
um.
Elsku Stína tengdamamma,
Begga, Davíð Þór, Dagrún Inga,
Þorkell Viktor og fjölskyldur,
missir ykkar er mikill. Þorsteinn
var svo sannarlega stoltur af ykk-
ur öllum, alltaf.
Elsku Þorsteinn, þú varst ynd-
islegur og návistin einstök.
Vel sé þér, vinur,
þótt vikirðu skjótt
Frónbúum frá
í fegri heima.
Ljós var leið þín
og lífsfögnuður,
æðra, eilífan
þú öðlast nú.
(Jónas Hallgrímsson)
Þín mágkona,
Hildur Hauksdóttir.
Á svölum haustdegi árið 1976 í
Kaupmannahöfn sá ég Þorstein
og Bergþóru fyrst.
Þessi hávaxni hippi með sítt
hár og John Lennon-gleraugun
fagnaði okkur Árna með breiðu
faðmlagi. Við hlið hans var yndis-
fögur Begga, síðhærð í rúskinns-
jakka og brosti breitt.
Mér varð strax hlýtt til þeirra.
Feimni og óöryggi þessarar ungu
kærustu Árna bróður hvarf eins
og dögg fyrir sólu. Í fyrstu heim-
sókninni til þeirra í Lindevangs-
husene var grunnur lagður að
traustri vináttu.
Þegar Árni talaði um Þorstein
skynjaði ég strax einstakt
Þorsteinn Ingi
Sigfússon
SJÁ SÍÐU 18