Morgunblaðið - 07.08.2019, Qupperneq 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 7. ÁGÚST 2019
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Sálm. 86.11
biblian.is
Vísa mér veg þinn,
Drottinn, að ég
gangi í sannleika
þínum, gef mér
heilt hjarta, að ég
tigni nafn þitt.
✝ GunnhildurVala Hannes-
dóttir fæddist 3.
ágúst 1987. Hún
lést 26. júlí 2019.
Foreldrar hennar
eru Elín J. Odds-
dóttir og Hannes
Þorsteinsson.
Systkini Gunn-
hildar eru Val-
gerður Anna Hann-
esdóttir, Agnes
Nína Hannesdóttir og Oddur
Sveinbjörg Guðmundsdóttir.
Gunnhildur og Arnar gengu í
hjónaband í Dómkirkjunni 26.
ágúst 2017. Dætur þeirra eru
Ragnheiður Elín og Þorgerður
Anna.
Gunnhildur ólst upp í
Reykjavík og gekk í Vestur-
bæjarskóla og Háteigsskóla.
Hún útskrifaðist frá Mennta-
skólanum í Reykjavík 2007 og
frá læknadeild Háskóla Íslands
2015. Hún starfaði sem læknir
á kvennadeild Landspítalans
að loknu kandídatsári.
Gunnhildur greindist í júní
2014 með krabbamein sem hún
tókst á við af miklu æðruleysi.
Útför Gunnhildar fer fram
frá Dómkirkjunni í dag, 7.
ágúst 2019, klukkan 15.
Krummi Magnús-
son.
Eiginkona
Hannesar er Sig-
rún Harðardóttir.
Dætur hennar eru
Helga Aradóttir
og Nína Ara-
dóttir.
Eiginmaður
Gunnhildar er
Arnar Jan Jóns-
son. Foreldrar
hans eru Jan Ólafsson og
Elsku dóttir. Það er sennilega
fátt sem breytir lífi manns eins
mikið og að eignast fyrsta barn.
Allt í einu er komin ný tilfinning,
ný ábyrgð og eitthvað óútskýran-
legt sem fylgir þér í hverju skrefi
í lífinu þaðan í frá.
Ég man vel mánudagsmorgun-
inn á frídegi verslunarmanna árið
1987 þegar þú loks varst komin í
heiminn. Þú reyndir að horfa á
mig á móti birtunni, ég bjó til
skyggni fyrir þig með hendinni og
þú horfðir þá á mig og við hlust-
uðum með mömmu þinni á Stevie
Wonder syngja Isn’t She Lovely,
sem föðursystir þín spilaði þér til
heiðurs á Rás tvö. Og það voru
orð að sönnu, þú varst yndisleg.
Eftir það tók við þroskaferli
með þér sem foreldri og afi, ferli
sem var ótrúlega gefandi, fallegt
og blítt en varði of stutt. Að þurfa
að upplifa með þér skipbrot veik-
inda og brostinna drauma er mín
erfiðasta reynsla. Á sama tíma er
það dýrmætt að hafa séð styrk-
leika þína í mótlætinu, að hafa
fundið hversu langt bjartsýnin
dró þig og hvernig þú tókst því
þegar þér var ljóst að þú hefðir
tapað baráttunni.
Við sitjum hér eftir og reynum
að átta okkur á nýjum veruleika.
Hjá okkur eru gjafir þínar til okk-
ar, dætur þínar Ragnheiður Elín
og Þorgerður Anna, þú lifir í
þeim.
Ástarkveðja,
pabbi.
Það er þungbært til þess að
hugsa að Gunnhildur Vala, elsku-
leg tengdadóttir okkar, hafi kvatt
þennan heim. Það má hafa mörg
orð um þá miklu og góðu skap-
gerðareiginleika sem Gunnhildur
bjó yfir; hlý, ljúf, skemmtileg,
nærgætin, þolinmóð, hugmynda-
rík, dugleg og æðrulaus. Við sam-
ferðamenn hennar lítum til baka
til þess tíma sem við fengum að
ganga með henni. Okkar sam-
fylgd varði aðeins í 10 ár og var
alltaf ljúf og skemmtileg. Á fyrsta
ári Arnars í læknisfræði fórum
við hjónin að taka eftir því að
brúnn Benz var þaulsætinn fyrir
utan húsið okkar. Áður en langt
um leið kynnti Arnar Jan okkur
fyrir eiganda bílsins, henni Gunn-
hildi Völu. Kynnin fóru hægt af
stað en urðu fljótt mjög náin. Þau
hófu búskap sinn í kjallaranum
hjá okkur og þar kynntumst við
fljótt hinum góðu eiginleikum
Gunnhildar. Hún var okkur meira
en góð tengdadóttir, hún varð líka
fljótt mjög góður vinur okkar. Við
borðuðum oft saman á laugar-
dagskvöldum, betri og skemmti-
legri matargesti er vart hægt að
hugsa sér. Sumarið 2010 fóru þau
Arnar og Gunnhildur í ferðalag til
Mið-Ameríku og á leiðinni heim
hittu þau okkur í Flórída. Ferð
þeirra hélt áfram til New York og
þaðan hringdu þau til okkar og til-
kynntu að von væri á fjölgun í
fjölskyldunni. Hinn 5. maí 2011
fékk undirrituð tengdamóðir þá
bestu afmælisgjöf sem hægt er að
hugsa sér þar sem Ragnheiður
Elín kom í heiminn á afmælisdegi
ömmu sinnar. Haustið eftir að
Ragnheiður fæddist flutti litla
fjölskyldan, það kom ekki í veg
fyrir að samvera okkar væri mikil
og náin. Gunnhildur tók sér barn-
eignarfrí í eitt ár og naut þess að
vera með Ragnheiði. Við tók
áframhaldandi strangt nám í
læknisfræði, og lífið virtist brosa
við. Snemma sumars 2014 greind-
ist Gunnhildur með illvígan sjúk-
dóm og þá kom berlega í ljós
hversu mikinn styrk hún hafði
fengið í vöggugjöf. Aldrei heyrð-
um við hana barma sér. Á næstu
fimm árum afrekaði hún svo
margt og mikið; lauk prófi í
læknisfræði, vann sem deildar-
læknir á fæðingardeildinni og síð-
ast en ekki síst fæddi hún aðra
dásamlega stúlku, hana Þorgerði
Önnu, hinn 25. febrúar 2017. Gift-
ing í ágúst sama ár. Skemmtilegri
brúðkaupsveislu er vart hægt að
hugsa sér, enda hafði Gunnhildur
veg og vanda af skipulagningu
brúðkaupsins. Við vorum næstum
búin að gleyma sjúkdómnum þeg-
ar hann lét á sér kræla að nýju á
síðasta ári, og þá af fullum þunga.
Orð mega sín lítils þegar svona
stórt er höggvið og áleitnar
spurningar sækja á. Spurningar
sem enginn veit svör við. Lífið er
ekki alltaf sanngjarnt og stundum
er vitlaust gefið. Við erum þakk-
lát fyrir þær stundir sem við átt-
um með elskulegri tengdadóttur.
Við erum þakklát fyrir hvað hún
var einstök eiginkona og móðir.
Við erum þakklát fyrir dætur
hennar tvær sem gáfu henni svo
mikið og við munum gera okkar
besta til að halda utan um þær og
hann Arnar Jan okkar. Einu sinni
sagði Gunnhildur við okkur að
það eina sem hún óttaðist væri að
enginn myndi tala um hana við
dætur hennar. Við sögðum henni
að sá ótti væri ástæðulaus, það
ættu allir hennar samferðamenn
góðar minningar um hana sem
þeir myndu deila með dætrum
hennar. Við þökkum af alhug
samfylgdina og allar björtu
stundirnar. Elsku Arnar Jan,
Ragnheiður, Þorgerður, Ella,
Hannes og ástvinir allir, megi al-
mættið styrkja okkur. Blessuð sé
minning fallegu tengdadóttur
okkar, hennar Gunnhildar Völu.
Sveinbjörg.
Hvíl þú í friði, mín kæra
tengdadóttir og vinur.
Þakka þér fyrir allt.
Við hittumst síðar.
Ég vil gjarnan lítið ljóð
láta af hendi rakna.
Eftir kynni afargóð
ég alltaf mun þín sakna.
(Guðrún V. Gísladóttir)
Jan.
Við vorum heppnar að fá Gunn-
hildi Völu inn í líf okkar þegar
tvær fjölskyldur sameinuðust.
Hún var elst í þessum stóra
systrahópi, ábyrgðarfull og um-
hyggjusöm og við systur litum
mikið upp til hennar. Við eigum
margar fallegar minningar um
samverustundir og hlátursköst,
sumarbústaðaferðir í Kolugil og á
Flúðir, útlönd og gönguferðir,
fimm snakkskálar og brennda
geisladiska.
Hvernig Gunnhildur tókst á við
krefjandi nám, vinnu og lífið sjálft
er innblástur. Eins að fylgjast
með henni og Arnari ala upp ynd-
islegu Ragnheiði Elínu og Þor-
gerði Önnu sem okkur þykir svo
vænt um að hafa í lífi okkar.
Sorgin er óbærileg á þessum
tímum en hlýjar og fallegar minn-
ingar um Gunnhildi lifa með
okkur.
Sof, ástríka auga,
sof, yndisrödd þýð,
hvíl, hlýjasta hjarta,
hvíl, höndin svo blíð!
Það hverfur ei héðan,
sem helgast oss var:
vor brjóst eiga bústað,
– þú býrð alltaf þar.
Hið mjúka milda vor
sín blóm á þig breiði
og blessi þín spor.
(Jóhannes úr Kötlum)
Sigrún Harðardóttir,
Helga Aradóttir og
Nína Aradóttir.
Elsku besta vinkona mín. Tím-
inn er kominn. Þrátt fyrir að við
höfum lengi vitað í hvað stefndi er
maður aldrei tilbúinn. Aldrei
tilbúinn að tapa stríðinu.
Þú varst einstök, elsku Gunn-
hildur. Gafst svo mikið, að því er
virtist algerlega áreynslulaust.
Mér hefur alltaf þótt erfitt að
færa í orð hversu mikils virði þú
varst mér. Alltaf til staðar, tilbúin
að hlusta og gefa ráð. Hreinskilin
og ekkert að skafa utan af hlut-
unum. Maður vissi alltaf ná-
kvæmlega hvar maður hafði þig.
Það var engin eins og þú.
Og nú sit ég hér og skrifa um
þig í þátíð. Þig, sem hefðir með
réttu átt að lifa í nútíð svo miklu
lengur. Missirinn er mikill, ekki
síst Arnars og stelpnanna þinna.
Takk fyrir allt, elsku besta vin-
kona mín, þar til við hittumst
næst.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Emma Dögg.
Við vorum 12 ára þegar Gunn-
hildur byrjaði í bekknum, sem
þýðir að vinátta okkar hefur
spannað 20 ár. Gunnhildur varð
strax „vinsælasta stúlkan“ í
bekknum, hún var svo skemmti-
leg, fyndin og auðvitað gullfalleg
og við vinkonurnar því ljónheppn-
ar að krækja í hana í okkar hóp.
Við fórum gegnum uppvaxtarárin
saman, urðum fullorðnar, mennt-
uðum okkur, urðum mömmur og
það varð fljótt þannig að Gunn-
hildur varð fyrirmynd í hópnum.
Svo klár, metnaðarfull og hafði
svo mikinn sjarma að hún laðaði
fólk að sér. Það var svo ekki síst í
gegnum veikindi sín sem hún
sýndi hvern mann hún hafði að
geyma með ótrúlegum styrk og
æðruleysi.
Gunnhildur var svo góð vin-
kona, það þurfti mikið til svo hún
léti sig vanta og hún var líka alltaf
til staðar fyrir vinkonur sínar. Ég
veit að ég er ekki sú eina sem leit-
aði til hennar í vanda og veitti hún
mér ómetanlega hjálp sem ég
mun seint gleyma.
Gunnhildur var brúarstólpi í
okkar þétta vinkonuhópi og
skarðið sem hún skilur eftir er
stórt. Við yljum okkur við ótelj-
andi minningarnar, matarboðin,
partíin, ferðalögin eða bara öll
skiptin í snúsnú úti á skólalóð.
Elsku Gunnhildur, ég vil trúa
því að nú sértu laus undan þungri
byrði veikinda, á betri stað, og að
þar hittumst við á ný.
Elsku Arnar, Ragnheiður Elín,
Þorgerður Anna og fjölskylda
Gunnhildar öll, ég votta ykkur
samúð mína á þessum erfiðu
tímum.
Snæfríður Ólafsdóttir.
Elsku Gunnhildur mín, ég trúi
ekki að það sé komið að kveðju-
stund. Þótt vitað væri í hvað
stefndi þá varstu svo ótrúlega
sterk og mikill nagli að ég held að
fáir hafi áttað sig á hversu veik þú
varst. Þannig varst þú; vildir ekki
valda öðrum áhyggjum heldur
halda áfram með lífið. Þvílík fyrir-
mynd. Kenndir mér svo sannar-
lega að meta lífið og væla ekki yfir
smámunum.
Þú varst frábær læknir og
hefðir orðið frábær fæðingar- og
kvensjúkdómalæknir. Þú varst
alveg viss með sérnámið og þrátt
fyrir veikindin var ekkert sem
stoppaði þig í að vinna áfram að
því markmiði.
Eftir lifa dásamlegar minning-
ar, frábær tími í læknadeild, sam-
verustundir með fjölskyldum
okkar og vinum, ferðirnar ykkar
norður til okkar og New York-
ferðin okkar síðasta sumar, mikið
er ég glöð að við fórum saman.
Við vorum gott ferðateymi. Brúð-
kaupið ykkar Arnars fyrir tæpum
tveimur árum er dagur sem ég
gleymi aldrei, þú varst svo falleg
brúður og þið ljómuðuð af ham-
ingju.
Þú varst svo skemmtileg og
með svo góða nærveru. Þú varst
hæfileikarík og með gott auga
fyrir fallegum hlutum. Ég naut
nokkrum sinnum góðs af góðum
fatasmekk þínum og fékk lánaða
kjóla hjá þér og ráð um hvar best
væri að versla. Þú varst yndisleg
mamma og eiginkona, en í þeim
hlutverkum varstu á heimavelli
með stelpunum þínum og Arnari.
Lífið getur verið svo ósann-
gjarnt og óréttlátt. Við ætluðum
að flytja til Svíþjóðar og búa til
fleiri minningar með fjölskyldum
okkar og vinum. Ætluðum að taka
elstu stelpurnar okkar næst með
til New York.
Það er sárt að hugsa til þess að
þú hafir ekki fengið meiri tíma, en
það má segja að þú hafir nýtt tím-
ann sem þú fékkst vel. Þið Arnar
gáfuð hvort öðru dásamlegt líf og
tvær yndislegar dætur. Þið voruð
samrýnd hjón og alltaf gaman að
vera í kringum ykkur. Ég varð
ríkari að eiga þig fyrir vinkonu.
Mér þykir óendanlega vænt um
þig og ég mun sakna þín alla ævi.
Ég verð alltaf til staðar fyrir
elsku stelpurnar þínar.
Ég votta Arnari, Ragnheiði El-
ínu og Þorgerði Önnu, foreldrum,
systkinum og tengdaforeldrum
mína dýpstu samúð, ykkar missir
er mestur.
Minningin um dýrmæta vin-
konu lifir. Þar til við hittumst á
ný.
Þín vinkona,
Hera Birgisdóttir.
Elsku dásamlega, einstaka og
undurfagra vinkona mín er dáin.
Gunnhildur var besta manneskja
í veröldinni, fyrirmynd okkar
allra. Leiðir okkar lágu saman í 7.
bekk og sem betur fer alla tíð síð-
an, mín allra mesta uppáhalds-
leið. Gunnhildur hafði þann ein-
staka eiginleika að allar stundir
með henni voru góðar, líka þær
erfiðu. Hún kom syni mínum í
heiminn fyrir rúmu ári og þann
dag sást svo glöggt hvað hún var í
senn hæfileikaríkur og fær læknir
og fullkomin vinkona. Aðstæður
léku í höndum hennar og í lok
dags hafði hún komið pikkföstum
dreng í heiminn og klippt á nafla-
strenginn, kennt Eggerti að
banka í epli til að finna þau bestu
og sagt fullt af alls konar
skemmtisögum í framhjáhlaupi. Í
marga mánuði á eftir fylgdist hún
grannt með heilsufari mínu, líka
þegar verulega var farið að halla
undan fæti hjá henni sjálfri. Í
febrúar sóttum við svo saman
jóganámskeið, algjörlega blautar
á bak við eyrun í þeim fræðum, og
ekki stóð á hvatningu og athugun
á því hvort ég væri ekki örugg-
lega í lagi. Hún hafði einlægan
áhuga á því hvernig hennar fólki
leið og vildi allt gera til að hjálpa,
hvort sem það var með krítískum
aðgerðum eða hlýrri og öruggri
nærveru. Hér eru þá ótalin önnur
skipti sem hún bjargaði lífi mínu.
Og ég er ekki ein.
Með Gunnhildi var lífið bjart,
fallegt og ofsalega skemmtilegt.
Hún bar með sér allan heimsins
þokka og laðaði til sín fólk, var
alltaf einstaklega vel til fara og
lék á als oddi, hvort sem það var á
karókíbar eða í sófanum heima.
Minningarnar eru óteljandi og
spanna síðustu tvo áratugi, þær
tengjast Háteigsskóla, MR,
vinnu, hversdagsleikanum, tuði
yfir hversdagsleikanum, háskóla-
námi, brúðkaupum og barneign-
um, ótal ferðalögum en fyrst og
síðast einstakri vináttu og vænt-
umþykju. Ég hlakkaði alltaf til að
hitta hana og geri enn, hvenær og
hvernig sem það verður. Af engu
verð ég jafn stolt og þakklát og
því að hafa fengið að vera þátttak-
andi í lífi Gunnhildar. Engu að
síður eru harmurinn og ósann-
girnin yfir andláti hennar óbæri-
leg. Að henni er hinn allra sárasti
missir sem snertir ótalmarga.
Birtan í kringum Gunnhildi lifir
þó augljóslega áfram í dætrum
hennar, sem báðar bera með sér
gæsku, gleði og fegurð móður
sinnar, sem ekkert dáði fremur en
dætur sínar og lífsförunaut,
Arnar.
Hugur minn er hjá fjölskyld-
unni allri og öllum þeim sem
elskuðu og dáðu Gunnhildi Völu
og munu halda minningu hennar
eilíflega á lofti.
Takk fyrir allt, elsku besta vin-
kona mín.
Þóra Sigurðardóttir.
Elsku Gunnhildur. Það sem ég
er heppin að hafa dottið í þann
lukkupott að kynnast þér. Ég veit
hreinlega ekki hvernig ég á að
fara að því að kveðja þig. Ég held
að ég þurfi bara að læra að lifa
með þessu því ég mun örugglega
aldrei geta sætt mig við að þú sért
farin.
Þú varst svo ofboðslega klár og
oft leið mér eins og þú vissir allt.
Ég er náttúrlega óþolandi forvitin
og ég dáist að því hvað þú varst
þolinmóð þegar ég spurði þig
spjörunum úr um eitthvað lækn-
isfræðilegt. Ég var svo montin að
þekkja þig og ef ég hitti einhvern í
læknanámi, sem vann á spítalan-
um eða var bara nýbúinn að fæða,
reyndi ég yfirleitt að komast að
því hvort þau hefðu hitt þig eða
vissu hver þú værir bara til að láta
vita að þú værir í mínum vinahópi.
Ég veit ekki hvort ég hafi haldið
að fólk myndi halda að ég hlyti nú
að vera klár fyrst þú nenntir að
vera vinkona mín. En þrátt fyrir
að vera svona klár varstu samt
svo ótrúlega hógvær og laus við
allan hroka. Það var svo magnað
hvað þú mættir öllum sem jafn-
ingjum þínum og tókst fólki eins
og það er.
Þú varst líka svo stórkostleg að
því leyti til að þú óðst bara í hlut-
ina. Mér fannst alltaf eins og ekk-
ert gæti stoppað þig. Ég hugsaði
að þú hlytir nú að vera óstjórn-
lega sterk því þið Arnar rúlluðuð
upp foreldrahlutverkinu og það
var bara eins og þið hefðuð aldrei
gert neitt annað. Dætur ykkar
eru svo heppnar að eiga ykkur og
þær duttu svo sannarlega í gena-
lukkupottinn! Maður þarf ekki
annað en að horfa á þær því þær
eru svo gullfallegar að það er
engu lagi líkt.
Þú varst stór hluti af mínu lífi
og vinátta þín var mér ómetanleg
í alla staði. Ég er þér einstaklega
þakklát fyrir margt en einna helst
fyrir alla samveruna. Við vina-
hópurinn hittumst mánaðarlega í
matarboðum, héldum árshátíðir,
fórum í bústaða- og utanlands-
ferðir. Þessum tímum mun ég
aldrei gleyma og er svo þakklát að
hafa notið þeirra með þér og hin-
um stelpunum. Það var nefnilega
svo gaman að gleðjast með þér
því þú varst nautnaseggur eins og
ég en kannski munurinn á okkur
að ég tók nautnina alltaf skrefinu
lengra á meðan þú gættir hófs.
En þó svo að þú hafir verið
nægjusöm og jarðbundin bjó
innra með þér lítill dólgur sem
gerði það að verkum að þú varst
til í alls konar vitleysu líka. Að því
leyti tengdum við enn betur. Gott
dæmi um þetta er gæsunin mín.
Við einokuðum algjörlega ka-
raoke-hljóðnemann og sungum
ýmist saman eða tókum einsöng
og hinar stelpurnar voru bara
heppnar ef þær fengu að komast
að. Við vorum í okkar eigin heimi
að syngja Let It Go úr Frozen
með tilheyrandi lýrískum dans-
sporum og dramatískum svip-
brigðum. Okkur var alveg sama
hvað fólki fannst. Litlu dólgarnir
réðu ferðinni!
Ég á eftir að sakna þín svo of-
boðslega og ég er viss um að sökn-
uðurinn á eftir að verða meiri eftir
því sem árin líða. Þú varst svo
fyndin, öflug, skemmtileg, hlý,
sjálfstæð og alveg hreint stór-
kostleg i alla staði. Ég elska þig
elsku Gunnhildur mín og takk
fyrir að vera vinkona mín!
P.S. Ég veit að þú myndir
hlæja að mér fyrir að vera svona
væmin.
Þín
Eva Halldóra.
Gunnhildur Vala
Hannesdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Gunnhildi Völu Hannes-
dóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.