Morgunblaðið - Sunnudagur - 18.08.2019, Side 22
22 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 18.8. 2019
LÍFSSTÍLL
Pantaðu borð í síma 483 4700 | www.hverrestaurant.is
HVER restaurant á Hótel Örk er fyrsta flokks
veitingastaður, fullkominn fyrir notalegar gæðastundir
með vinum, fjölskyldu eða vinnufélögum.
GIRNILEGUROG
SPENNANDIMATSEÐILL
OPIÐ
11:30–22:00
ALLADAGA
eina íþrótt allt sitt líf. Að stunda
íþróttir er fyrir mér leið til að upp-
lifa heiminn. Áskoranir sem mér
finnst áhugaverðar eða spennandi
draga mig að sér en ég þarf ekki að
festa mig við eina íþrótt,“ segir
Chris og bætir við að hann langi að
hjóla meðfram endilangri strönd
Kaliforníu og setja hraðamet á þeirri
leið. Það er svipað löng leið og hring-
ferðin um Ísland en felur í sér tals-
vert meiri hækkun á leiðinni.
Vill leggja sitt af mörkum
Eins og fram hefur komið er Chris
mjög hrifinn af Íslandi og hefur
komið hingað oft til að vinna við hin
ýmsu verkefni. Heimildarmynd
hans, Under an Arctic Sky, fylgdi
eftir brimbrettaköppum sem ferðast
um landið í leit að góðum öldum.
Í upphafi mánaðarins var hann
hér við tökur á stuttri heimildar-
mynd um vin sinn, ljósmyndarann
og brimbrettakappann Erlend Þór
Magnússon, eða Ella Þór. „Myndin
fjallar um ljósmyndun, feril hans og
föðurhlutverkið. Mig hefur langað
að gera þetta lengi,“ segir Chris.
„Það sem dró mig fyrst að Íslandi
var að koma hingað til að smella af
og taka upp brimbrettamyndir eða
skrifa greinar um öldurnar við
landið. Það er svo margt ótrúlegt
fólk hér. Ég varð gagntekinn og ást-
fanginn af landinu,“ segir Chris, sem
kom hingað aftur og aftur vegna
nýrra verkefna.
Chris komst í tygi við Steinar Kal-
dal, verkefnastjóra miðhálendis-
þjóðgarðs, sem fræddi hann um
stöðu náttúruverndar hér á Íslandi
og vildi Chris ólmur eiga hlut að
máli. „Ég fór að vinna með náttúru-
verndarsamtökum á Íslandi til að
gera eitthvað meira en að taka fal-
legar myndir,“ segir Chris, en hann
talaði til að mynda á Umhverfisþingi
umhverfis- og auðlindaráðuneytisins
í nóvember í fyrra. Honum finnst að
allir ferðamenn ættu að kynna sér
aðstæður náttúruverndar í þeim
löndum sem þeir heimsækja, það sé í
raun skylda þeirra.
Landið hluti af honum
Chris segir Ísland hafa komið hon-
um í tengsl við dýpri hluta af sjálfum
sér. Hann hafði ekki mikið á milli
handanna á yngri árum, ferðaðist lít-
ið og átti ekki einu sinni vegabréf.
„Ég leit aldrei á mig sem umhverfis-
verndarsinna eða einhvern sem var
umhugað um umhverfið en það eru
staðir eins og þessir sem hafa breytt
mér sem manneskju. Þeir hafa sýnt
mér fegurð heimsins og ég á þeim
allt að launa.“
Chris þarf oft að takast á við erf-
iðar aðstæður við vinnu sína, hvort
sem það er vegna veðurs, erfiðs
landslags eða annars. Hann þarf því
að þjást að einhverju leyti við vinnu
sína. Hann segir það þó mjög gef-
andi. „Staðir sem láta mann þjást
koma manni í betri tengsl við sjálfan
sig. Það er ástæðan fyrir því að ég
geri það sem ég geri og hvaða mann-
eskju ég hef að geyma í dag,“ segir
Chris og bætir við að Ísland eigi
stóran þátt í mótun hans sem ein-
staklings.
Auðveld fórn
Chris leggur sér að staðaldri engar
dýraafurðir til munns. „Það er ekki
vegna djúpstæðrar ástar á dýrum.
Samfélög á norðlægum slóðum
hafa í gegnum tíðina þurft að borða
þann mat sem í boði er. Í dag er þó
orðið auðveldara að sleppa dýra-
afurðum. Ég geri það aðallega því
ég vil hafa minni áhrif á náttúruna.
Ég er stanslaust á ferðinni og til að
jafna út áhrif mín að einhverju leyti
er þetta mjög auðveld fórn að
færa,“ segir Chris, en það getur
verið erfitt að halda sig við þetta
mataræði þegar hann er á ferðinni,
það krefjist undirbúnings að hans
hálfu. Hann segist fara einstöku
sinnum út af sporinu á ferðum sín-
um og vill ekki láta mataræðið
koma í veg fyrir að hann kynnist
fólki eða valda því að hann geti ekki
verið með því. „Ég reyni að vera
ekki óþolandi.“
„Chris, þú ert klikkaður“
Chris er aðeins 33 ára gamall en
hefur náð ótrúlegum árangri sem
ljósmyndari. Er blaðamaður forvit-
inn að vita hvaða venjur hann hafi
tileinkað sér til að ná þessum ár-
angri.
„Þetta er hálfgerð klisja en maður
heyrir oft að maður þurfi að fara út
fyrir þægindarammann og svo
framvegis. Ég er sammála því en ég
held að fólk átti sig ekki á því að á
vissum tímapunkti verði það sem
maður gerir, jafnvel eitthvað eins
spennandi og ég vinn við, á end-
anum þægilegt. Ég hjóla og reyni að
skora á sjálfan mig við hinar ýmsu
aðstæður og fólk segir: „Chris, þú
ert klikkaður. Hvernig hefurðu tíma
í þetta?“ En þetta geri ég til að fara
út fyrir þægindarammann minn,
sem ég veit að ég verð að gera. Það
er mikilvægt að ýta sér á stað sem
maður þekkir ekki, stað þar sem
manni getur mistekist,“ segir Chris.
Þegar vinnan verður of vana-
bundin og auðveld þarf hann að
skora á sjálfan sig á öðrum sviðum
til að upplifa sömu gleðina og ljós-
myndun færði honum við upphaf
ferilsins. „Ég er alltaf að leita að
nýjum leiðum til að uppgötva hver
ég er sem manneskja og læra meira
um sjálfan mig. Hvort sem það er að
vinna að verkefnum sem tengjast
náttúruvernd eða vinna að brim-
brettamyndum,“ segir Chris, en
hann stundar jóga reglulega og hef-
ur öðlast réttindi sem jógakennari.
Að ofangreindu má sjá að ávallt
er mikið að gera hjá Chris og því
hægara sagt en gert að púsla fjöl-
skyldulífinu saman. Hann segist
þurfa að útiloka hluti úr lífi sínu sem
ekki skipti máli og það krefjist átaks
að hans hálfu. Fyrir nokkrum árum
hafi hann tekið eftir því að hann hafi
eytt tímanum í slíkt og þurft að for-
gangsraða. „Fjölskyldan er mikil-
vægust,“ segir hann.
Hann er í burtu frá konu og börn-
um í um sex mánuði á ári en spurður
segir hann það þess virði, að minnsta
kosti þegar verkefnin sem hann
vinnur að séu honum mikilvæg.
„Verkefni sem eru ekki þess virði
geta verið erfið. Það kostar tíma og
orku að átta sig á því hvaða verkefni
það eru,“ segir Chris Burkard.
„Staðir sem láta mann þjást
koma manni í betri tengsl við
sjálfan sig,“ segir Chris um Ísland.’Það er mikilvægt aðýta sér á stað semmaður þekkir ekki, stað þarsem manni getur mistekist.
Kuldaboli bærir oft á sér þegar myndað er við Íslandsstrendur eins og Chris hef-
ur kynnst en hann segir mikilvægt að fara út fyrir þægindarammann, þótt klisja sé.