Smári - 01.10.1929, Blaðsíða 2
SMARÍ
34
s. frv. — EnnfretnUr viljum vjer vinna
að tnenningu æskulýðsins'með frœöslu
á fundum um margvísleg éfni og með
því að kenna nnglingum sjálfum að
halda uppi fjelagsskap og stjórna
honum. í þessu er ekki ómerkilegur
þáttur hagrœnnar nátíma-menningar
fólginn. Á þessu þroskast börnin
ekki lítið. Segja má, að unglinga-
reglan sje sú eina stofnun í landinu,
sem haldi uppi beinni kenslu í fje-
lagssiðfrœði fyrir börn, en þeirrar
kenslu höfum vjer íslendingar fullar
þörf. í sambandi hjer við skal þess
getið, að vjer iðkum manntafl all-
mikið og höfum þegar nokkra efni-
lega taflflokka innan reglu vorrar.
Tafl glæðir rökgáfuna og stefna vor
græðir á vaxandi rökvísi almennings.
Vjer viljum að þjóöinni vaxi vit og
þroski og andleg og líkamleg hreysti.
Vjer viljum í því skyni bæði sækja
og verja. Sókn vor er fólgin í funda-
störfum, fræðslu, iðkun íþrótta o. fl.
Vörn vor í afneitun áfengis, tóbaks
og fjárhœttuspila — og mótspyrnu
gegn blóti og Ijótum látum. Vjer
viljum líka spara— og kenna bein-
línis sparsemi.
Þessi er þá stefna vor og að
þessu vinnum vjer eftir bestu getu.
En kraftarnir eru misjafnir og erfiö-
leikarnir miklir, — svo miklir, að
sumstaðar yfirgnæfa þeir, svo að vjer
komum litlu til leiðar. Þá erum vjer
dœmdir og Ijettvægir fundnir. En
hvað um það, að leggja oss lið?
Líki þjer stefna vor, þótt störfin
sjeu ef til vill í molum, þá ættirðu
að hjálpa góðu málefni til sigurs.
Kynnið ykkur unglingaregluna og
bjóðið ykkur svo fram sem lifandi
kraft góðu málefni til framdráttar á
komandi vetri I
Ráðgjafarnir þrír.
Hinrik 4. Frakkakonungur (1594—
1610) vildi einusinni sýna spönskum
sendiherra 3 ráðgjafa sína, og gera
það þannig, að í Ijós kæmi skapgerð
þeirra hvers um sig. Ljet hann kalla
ráðgjafana fyrir sig, einn í einu, og
er hver þeirra um sig kom inn í her-
bergið til konungs, þá bendir hann á
bita í Ioftinu og mælir: „Varaðu þig!
Bitinn er að því kominn að brotna,
og þá drepur hann okkur!“ Fyrsti
ráðgjafinn svaraði án þess að virða
bitann fyrir sjer: „ Yöar hátign ! Jeg
skal óðar Iáta setja nýjan bita undir
loftið í stað þessa“. Næsti mælti:
„Yðar hátign! Jeg skal athuga mál-
ið“. Hinn síðasti virti bitann vandlega
fyrir sjer og svarar svo: „Yðar há-
tign! Fyr Iýkur okkar æfi en bitinn
brotni".
Eftirtektarverð saga! Fyrsti ráð-
gjafinn er konungmaðurinn auðmjúki,
sem tekur orð herra síns sem skip-
un til sín, og án þess að athuga
hver rök fylgja, telur hann sjálfsagt
að hefjast handa. Sá næsti finnur
fjarstæðuna, vill þó ekki hefja mót-
mæli — heldur draga á Ianginn. —
Hinnsíðasti treystir betur eigin skyn-
semi en konungsorðinu. Hann vildi
ekki samþykkjast því, sem hann áleit
ósatt vera, heldur mótmœla hisp-
urslaust, þótt í tvísýnu vœri teflt
konungshyllinni.
Hverjum þessara vildir þú líkur
vera, ungur lesandi?